Medialne formy popularyzacji muzyki poważnej

• Authors: Borhulevych Lyliya

Title variants

EN

Media forms popularizing classical music

• Languages of publication: PL

Abstracts

PL

W kulturze zdominowanej przez muzykę popularną – lekką, rozrywkową – muzyka poważna musi walczyć o zasłużone miejsce w świadomości społecznej. Do tego celu jej twórcy i propagatorzy wykorzystują przede wszystkim media audiowizualne – radio, telewizję, Internet. Z ich pomocą muzyka poważna przenika do naszego codziennego życia, staje się muzyką „na co dzień”, bardziej dostępna dla szerokiej publiczności. W społeczeństwie istnieje opinia, że główną różnicą między tymi dwiema dziedzinami jest pełniona przez nie funkcja, mianowicie: użytkowy, rozrywkowy charakter i prostota formy muzyki popularnej oraz profesjonalność i skomplikowana forma muzyki poważnej. To przekonanie mija się jednak z prawdą, ponieważ żadna z powyższych cech nie może charakteryzować wyłącznie jednego rodzaju muzyki. Jednocześnie widoczne są powiązania między tymi dwoma rodzajami muzyki – strukturalne i funkcjonalne, a także rosnące zainteresowanie samej kultury popularnej muzyką poważną, które przejawia się m.in. w takich formach, jak talent show.

EN

In culture dominated by pop music – light and entertaining, classical music must fight for a position it rightly deserves in social awareness. For this purpose, its creators and supporters take advantage of audiovisual media, i.e. radio, television or the Internet. With their aid, classical music gets into our everyday life as an „everyday music”, becoming more available for the broad public. The popular opinion is that the main difference between these two forms of artistic creation lies in the function they fulfill, namely: usage, entertainment and simplicity of pop music versus professionalism and complexity of classical music. This opinion however does not seem true, as none of the features mentioned above characterizes only one type of music. At the same time, some structural and functional relationships are visible between these two types as well as a growing interest on the part of culture itself in classical music, which is reflected in, inter alia, such forms as talent shows.

Keywords

PL

muzyka poważna; muzyka popularna; media; popularyzacja muzyki

EN

classical music; pop music; media; popularization of music

• Publisher: Państwowa Szkoła Wyższa im. Papieża Jana Pawła II w Białej Podlaskiej
• Journal: Rozprawy Społeczne
• Year: 2016
• Volume: 10
• Issue: 3
• Pages: 28-35

Dates

published

2016

Contributors

author

Borhulevych Lyliya

• Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II, Wydział Nauk Społecznych, Instytut Socjologii

References

• Adorno Th. W. (1974), Filozofia nowej muzyki. Tłum. F. Wajda, Państwowy Instytut Wydawniczy, Warszawa.
• Białas M. (2008), Muzyka poważna w telewizji. Problemy i nadzieje. Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, Sectio L, Artes, nr 6, s. 156.
• Białas M. (2010), Orfeusz technokrata. Media w upowszechnianiu muzyki poważnej. Wydawnictwo Naukowe Grado, Toruń.
• Bilica K. (2007), hasło muzyka, W: S. Żurawski (red.), Muzyka. Encyklopedia PWN. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa, s. 509.
• Chanan M. (2002), Television’s problem with (classical) music. Popular Music, nr 21/3, s. 367–374.
• Cook N. (2000), Muzyka. Tłum. M. Łuczak, Prószyński i S-ka, Warszawa.
• Goban-Klas T. (2001), Powstanie i rozwój mediów. Od malowideł naskalnych do multimediów. Wydawnictwo Naukowe AP, Kraków.
• Godzic W. (2004), Telewizja i jej gatunki: po „Wielkim Bracie”. Towarzystwo Autorów i Wydawców Prac Naukowych Universitas, Kraków.
• Hulten B., Broweus N., Dijk M. (2011), Marketing sensoryczny. Polskie Wydawnictwo Ekonomiczne, Warszawa.
• Jankowski W. (2001), Popularyzacja muzyki, W: A. Chodkowski (red.), Encyklopedia muzyki. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa, s. 710.
• Jędrzejewski S. (2006), Format radiowy, W: W. Pisarek (red.), Słownik terminologii medialnej. Towarzystwo Autorów i Wydawców Prac Naukowych Universitas, Kraków, s. 59.
• Jędrzejewski S. (2007), Radio, W: E. Chudziński (red.), Słownik wiedzy o mediach. Wydawnictwo Park, Warszawa, s. 157.
• Kofin E. (2012), Muzyka wokół nas. Studium przeobrażeń recepcji muzyki w dobie elektronicznych środków jej przekazywania. Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego, Wrocław.
• Kuligowski W. (2002), Internet: Ziemia Obiecana czy post coitum triste. Kultura i Społeczeństwo, 1, s. 91-92.
• Misiak T. (1983), Muzyka poważna, muzyka popularna. Dualizm współczesnej kultury muzycznej a perspektywy socjologii muzyki. Muzyka, nr 4, s. 92-93.
• Nowacki R. (2009), Reklama. Wydawnictwo Difin, Warszawa.
• Schmitt B., Simonson A. (1999), Estetyka w marketingu. Wydawnictwo Profesjonalnej Szkoły Biznesu, Kraków.
• Sherman R., Seldon Ph. (2000), Muzyka klasyczna dla żółtodziobów. Dom Wydawniczy REBIS, Poznań.
• Słownik wyrazów obcych (2008), red. M. Bańka, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa.
• Słupek L. (2006), Globalizacja, W: W. Pisarek (red.), Słownik terminologii medialnej. Towarzystwo Autorów i Wydawców Prac Naukowych Universitas, Kraków, s. 68-69.
• Śmiechowski B. (2008), O muzyce najpiękniejszej ze sztuk. Historia muzyki. Oficyna Wydawniczo-Poligraficzna „ADAM”, Warszawa.
• Smyrska M. (2003), Talent-show. Polityka, nr 9, s. 113.
• Sułkowski B. (2002), Sztuka, W: R. W. Frieske (red.), Encyklopedia socjologii. Oficyna Naukowa, Warszawa, s. 167.
• Chłopecki A. (2011), Nowa przestrzeń mediów publicznych. W: Raport o stanie muzyki polskiej, http://imit.org.pl/bip/uploads/files/raport-o-stanie-muzyki/Raport-IMIT_2011.pdf (data dostępu: 04.06.2013).
• Dean S. (2012), Jonathan And Charlotte: One Half Of The ‚Britain’s Got Talent’ Duo, Jonathan, Talks Simon Cowell And Making Opera Popular, http://www.huffingtonpost.co.uk/2012/09/24/jonathan-and-charlotte-britains-got-talent-album_n_1908736.html (data dostępu: 13.05.2013).
• http://ak-alexeykuznetsov.com/about (data dostępu: 11.05.2013)
• http://goloskrainy.tv/photo/battle/studentka-bez-muzichnoyi-osviti-peremogla-fabrikanta-293822.html (data dostępu: 15.05.2013).
• http://region.czest.pl/cz74/jak.php (data dostępu: 07.06.2012).
• http://szwarcman.blog.polityka.pl/2013/04/11/euyo-ashkenazy/ (data dostępu: 24.05.2013).
• http://teleshow.pl/sid,143,title,X-Factor,show.html (data dostępu: 11.05.2013).
• http://www.listenlive.eu/classical.html (data dostępu: 24.05.2013).
• http://www.nbc.com/americas-got-talent/about/ (data dostępu: 12.05.2013).
• Nożyński S. (2012), Radio – „Przyjazne Medium”. W: W. Skrzydlewski (red.), Media – Edukacja– Kultura: W stronę edukacji medialnej. St. Dylak, Wydawnictwo PTTiME, Poznań – Rzeszów,s. 348, http://edunet.amu.edu.pl/mae2012/26_Nozynski_2012.pdf (data dostępu: 24.05.2013).
• Rynek telewizyjny w I kwartale 2016 roku,http://www.krrit.gov.pl/Data/Files/_public/Portals/0/kontrola/program/tv/kwartalne/rynek-telewizyjny-w-i-kw.-2016.pdf (data dostępu: 23.05.2016).
• Zawistowski P. (2003), Rozważania na temat retoryki w muzyce baroku, http://chopin.man.bialystok.pl/Dokumenty/Publikacje/02-02.pdf (data dostępu: 24.06.2012).

Identifiers

ISSN

2081-6081