PL
Autorka proponuje „czasownikowe” rozumienie słabości jako procesu, w którym wykuwa się tożsamość kulturowa. Wskazuje, że w euroamerykańskiej tradycji siła i słabość są ze sobą ściśle związane, „siła” zaanektowała „słabość” jako swoje narzędzie wyrazowe albo też siła jest uzależniona od pokonywania słabości, co widać dobrze w sposobie przedstawiania podróży Ernesta Guevary po Ameryce Południowej. Twierdzi, że słabość i wyrastające z niej praktyki mogą stać się podstawą „etyki słabości”, odrębnej „ramy pojęciowej” (Ch. Taylor). Powyższym teoretycznym uwagom służy analiza dziennika poetyckiej wyprawy Travesía de Amereida (1965, wyd. 1986), która miała na celu nowe, poetyckie, ufundowanie Ameryki.
EN
The author proposed a “verbal” comprehension of weakness as a process in which cultural identity comes into being. In doing so, she indicated that in Euro-American tradition strength and weakness remain closely connected, with “strength” annexing “weakness” as its instrument of expression, or else depends on overcoming weakness, shown so clearly in the depiction of Ernesto Guevara’s travels across South America. The author also claims that weakness and resultant practises could become a foundation for the “ethics of weakness”, a separate “immanent frame” (Ch. Taylor). An analysis of the diary of a poetic expedition: Travesía de Amereida (1965, published in 1986), whose purpose was a new poetic foundation of America, serves the above-presented theoretical remarks.