PL
Autor niniejszego artykułu sugeruje, że nagromadzenie presji spowodowanych przez podejmowane na całym świecie starania zmierzające do przeprowadzenia reform szkolnictwa, postępy w badaniach naukowych oraz praktykach dotyczących samostanowienia i nauki skierowanej na ucznia, jak również nowe spojrzenie na niepełnosprawność i jej nowa konceptualizacja wymagają od pedagogów ponownego rozważenia swych dotychczasowych metod pracy oraz modeli wspomagania i odejścia od tworzenia programów dla uczniów z niepełnosprawnością intelektualną z uwzglednieniem ich niepełnosprawności na rzecz projektowania prawdziwie zindywidualizowanego wsparcia; odejścia od tworzenia osobnych, zbiorowych świadczeń na rzecz realizacji praktyk włączających; a także odejścia od koncentracji na nieumiejętnościach i brakach ucznia na rzecz skupienia się na mocnych stronach każdego z nich. Te oddziaływania doprowadziły do powstania praktyk trzeciej generacji, które z kolei koncentrują się na pobudzaniu i wzmacnianiu samostanowienia wszystkich uczniów, w tym uczniów z niepełnosprawnością intelektualną.
EN
This article proposes that the confluence of pressures brought about by school reform efforts worldwide, advances in research and practices pertaining to self-determination and student-directed learning, and new ways of thinking about and conceptualizing disability are requiring us, as educators, to reconsider our historical approaches and intervention models and to move from creating programs for students with intellectual disability based upon their label to the design of truly individualized supports; from creating separate, congregate services to implementing inclusive practices; and from a focus on student incapacities and deficits to a focus on individual strengths. These influences have led to a third generation of inclusive practices that, in turn, focus on promoting and enhancing the self-determination of all students, including students with intellectual disability.