Le sfumature del colore rosso in italiano e in polacco – analisi contrastiva

• Authors: Skuza Sylwia
• Languages of publication: IT

Abstracts

PL

Celem artykułu jest analiza porównawcza niepodstawowych nazw barw koloru czerwonego w języku polskim (25 leksemów) i włoskim (44 leksemy). Obydwa języki klasyfikują zgodnie zaledwie 14 leksemów, a wyraźne różnice na tym tle wynikają przede wszystkim z odmiennego przypisywania odcieni do konkretnego pola semantycznego tak przez językoznawców polskich, jak i włoskich, np. M. Grossmann zalicza przymiotnik rosa (różowy) jako niepodstawową nazwę barwy koloru czerwonego, podczas gdy polscy językoznawcy I. Bjelajeva, R. Tokarski klasyfikują ten przymiotnik jako archileksem pola semantycznego barwy różowej.

EN

The main goal of this article is a comparative analysis of non-basic hues of the red colour in Polish (25 lexemes) and in Italian (44 lexemes). The two languages correspondingly categorize only 14 lexemes. Sharp differences in the categorization result from the ways in which Polish and Italian linguists ascribe shades of colours to particular semantic fields, e.g. M. Grossmann lists the adjective rosa (pink) as a non-basic term of red in opposition to the Polish linguists I. Bjelajeva and R. Tokarski, who categorize that adjective as an archilexeme of the semantic field of the pink hue.

Keywords

EN

color lexis; comaprative lexical analysis; Polish-Italian comparative analysis

• Publisher: Wydział Neofilologii, Uniwersytet Warszawski
• Journal: Acta Philologica
• Year: 2015
• Issue: 46
• Pages: 70-82

Contributors

author

Skuza Sylwia

• Uniwersytet Łódzki

References

• Ampel-Rudolf, M. (1994) Z badań leksykalnych i składniowo-semantycznych języka polskiego. Rzeszów: Wyższa Szkoła Pedagogiczna.
• Berlin, B. e P. Kay. (1969). Basic color terms: Their universality and evolution. Berkeley: CSLI Publications.
• Bjelajeva, I. (2005). Niepodstawowe nazwy barw w języku polskim, czeskim, rosyjskim i ukraińskim. Warszawa: Wydział Polonistyki UW.
• Boryś, W. (2008). Słownik etymologiczny języka polskiego. Kraków: Wydawnictwo Literackie.
• Casadei, F. (2003). Lessico e semantica. Roma: Carocci.
• Cortelazzo, M. e P. Zolli. (2011). Dizionario etimologico della lingua italiana. Bologna: Zanichelli.
• Cuppari, G. (2009). Jost Trier. Il campo semantico. Una discussione. Messina: SGB.
• Da Vinci, L. (1804). Trattato della pittura. Milano: Società tipografica de’ classici italiani.
• Devoto, G. e G. C. Oli. (1995). Il dizionario della lingua italiana. Firenze: Le Monnier.
• Dizionario Treccani, http://www.treccani.it/vocabolario/
• Grossmann, M. (1998). Colori e lessico. Studi sulla struttura semantica degli aggettivi di colore in catalano, castigliano, italiano, romeno, latino e ungherese. Tübingen: Gunter Naar Verlag.
• Luzzatto, L. e R. Pompas. (2010). Il significato dei colori nelle civiltà antiche. Milano: Bompiani.
• Mayenowa, M. R. (1966–1998). Słownik polszczyzny XVI w. v. I-XXVI. Wrocław-Warszawa- Kraków: Zakład Narodowy im. Ossolińskich.
• Pastoureau, M. (2010). I colori del nostro tempo. Milano: Ponte alle Grazie.
• Polański, E., Dereń E. (2009). Wielki słownik języka polskiego. Kraków: Krakowskie Wydawnictwo Naukowe.
• Skorupka, S. (1968). Mały słownik języka polskiego. Warszawa: PWN.
• Szymczak, M. (1982). Słownik języka polskiego. Warszawa: PWN.
• Tokarski, R. (2004). Semantyka barw we współczesnej polszczyźnie. Lublin: Wydawnictwo UMCS.
• Wierzbicka, A. (1980). Lingua mentalis: The semantics of natural language. Sidney: Academic Press.
• Wierzbicka, A. (2006). Semantyka. Jednostki elementarne i uniwersalne. Lublin: Wydawnictwo UMCS.
• Zaręba, A. (1954). Nazwy barw w dialektach i historii języka polskiego. Wrocław: PAN.
• Zingarelli. N. (2013). Vocabolario della lingua italiana. Bologna: Zanichelli.