PL
Formalnie nadzór państwowy w seminariach duchownych w epoce PRL prowadzony był w latach 1960-1979. Jeśli chodzi o seminaria niższe to stanowił część planu całkowitej likwidacji nie tylko tego typu instytucji, ale wszelkiej działalności dydaktyczno-wychowawczej prowadzonej przez Kościół katolicki oraz wszelkiej inicjatywy prywatnej na terenie szkolnictwa w ogóle. Nadzór nad seminariami duchownymi wprowadzony został w sposób bezprawny, zaś w stosunku do seminariów wyższych ta bezprawność była rażąca. Ta bezprawność polegała przede wszystkim na tym, iż wprowadzony on został w oparciu o ministerialne zarządzenie, które wydane zostało bez wyraźnej delegacji ustawowej. Charakterystyczne jest także to, że po uchwaleniu ustawy z dnia 15 lipca 1961 r. zarządzenie to nie uległo zmianie, chociaż ustawa z 1932 r., na którą się powoływało przestała obowiązywać. Bez względu na postanowienia PRL - owskiej ustawy o rozwoju systemu oświaty i wychowania, ścisłe nadzorowanie szkół duchownych sprzeczne było zarówno z konstytucyjną zasadą rozdziału Kościoła od państwa, jak też z Konwencją Paryską z 1960 r., której Polska była sygnatariuszem, nie mówiąc już o naruszeniach prawa naturalnego, czy też naturalnych uprawnień osoby ludzkiej do religijnego i moralnego wychowania oraz wyboru szkoły uwzględniającej światopogląd chrześcijański.