Zamach stanu w Egipcie (2013) i w Turcji (2016)- podstawy sukcesu i porażki

• Authors: Schmidt Paweł

Title variants

EN

Coups d’etat in Egypt (2013) and Turkey (2016) – base of the success and the causes of failure

• Languages of publication: PL

Abstracts

PL

Zamach stanu jako zjawisko polityczne w perspektywie XXI w. przechodzi swoisty renesans. Spośród licznych prób jedne kończą się sukcesem (np. Egipt w 2013 r., Tajlandia w 2014 r.), podczas gdy inne prowadzą do porażki (Ekwador 2001 r., Turcja 2016 r.). Celem opracowania jest odpowiedź na pytanie: Jakie są przyczyny przegranej puczystów w Turcji w 2016 r. oraz zwycięstwa w Egipcie w 2013 r.? Ze względu na nieznaczną liczbę publikacji dotyczących teoretycznych aspektów omawianego zagadnienia pomocniczo niezbędne będzie również wyklarowanie odpowiedzi na pytanie czym właściwie jest zamach stanu oraz różne jego odmiany? Podstawą sukcesu egipskich zamachowców były zarówno problemy gospodarcze, wewnątrzspołeczne konflikty o podłożu religijnym i kulturowym, jak dominująca rola armii w przestrzeni społecznej i politycznej tego kraju. Zaś niepowodzenie tureckich wojskowych w lipcu 2016 r. wynikało przede wszystkim ze stopniowo ograniczanego wpływu sił zbrojnych na życie polityczne Turcji w okresie rządów AKP tj. od 2002 r. Dodatkowo systemowe usytuowanie wojska jako swoistego strażnika dziedzictwa Ataturka” w okresie względnej stabilności ekonomicznej i społecznej ograniczyły możliwości operacyjne zbuntowanej części armi

EN

The paper purpose is to answer the research question: what are the reasons of the putchists failure in Turkey in 2016, and of the triumph in Egypt in 2013? Because of lack of publications concerning coup d’etat theoretical aspects it will be necessary to clarify answer about these concept’s defining. Author claims that the base of Egyptian putchists success were economic stagnation, internal social conflicts with religious and cultural groundwork, as well as the dominating role of the army in social and political space of this state. While Turkish military’s failure on July 15th 2016 mostly resulted from the fact, that the influence of Turkish army was consequently reduced during the period of the AKP governments, that is to say from 2002. Moreover the systemic location of the armed forces as the Ataturk legacy’s guardian in term of economical and social stability was limited along with the operational capacity of revolting part of the army.

Keywords

PL

Egipt; Turcja; zamach stanu

EN

Egypt; Turkey; coup d’etat

• Publisher: Polskie Towarzystwo Geopolityczne
• Journal: Przegląd Geopolityczny
• Year: 2017
• Volume: 20
• Pages: 86-94

Contributors

author

Schmidt Paweł

• Uniwersytet Warmińsko-Mazurski

References

• Affan, M., 2016, Comparing the Failed Coup Attempt in Turkey with the Coup in Egypt, Al Sharq Forum, Expert Brief World Politics.
• Balcerowicz, B., 2010, Siły zbrojne w stanie pokoju, konfliktu, wojny, Wydawnictwo Naukowe Scholar, Warszawa.
• Bankowicz, M., 2009, Zamach stanu. Studium teoretyczne, Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków.
• Barany, Z., 2011, Comparing the Arab Revolts: the role of the military, Journal of Democracy, 22/(4).
• Bieniek, K., 2013, System partyjny Republiki Turcji w latach 1950-2011, Dom Wydawniczy Elipsa, Warszawa
• Democracy Index 2015. Democracy in an age of anxiety. A report by The Economist Intelligence Unit (źródło: http://www.eiu.com/public/).
• Dzisiów-Szuszczykiewicz, A., 2012, Sukcesy i porażki „anatolijskiego tygrysa” – wyzwania dla polityki zagranicznej i bezpieczeństwa Turcji, „Bezpieczeństwo Narodowe”, I, Nr 21.
• Herbut, M., 2015, Instytucjonalny, społeczny i polityczny wymiar pretorianizmu tureckiego, „Atheaneum. Polskie Studia Politologiczne”, Vol. 46.
• Kubiak, K., 2007, Działania sił morskich po drugiej wojnie światowej, Wyd. „Książka i Wiedza, Warszawa.
• Luttwak, E., 1969, Coup d’etat: A practical handbook, Alfred A. Knopf, Inc., New York.
• Powell, J. M., Thyne, C. L., 2011, Global instances of Coups from 1950 to 2010: A
• New Dataset, „Journal of Peace Research” Vol. 48(2).
• Robertson, D., 2009, Słownik polityki, Wydawnictwo Sic!, Warszawa.
• Satana, N. S., 2008, Transformation of Turkish Military and the Path to Democracy, „Armed Forces & Society”, Vol. 34, No. 3.
• Sayigh, Y., 2012, Above the state: The Officers’ Republic in Egypt, The Carnegie Papers, Washington, D.C.
• Schmidt, P., 2014, Turecka armia i jej pozycja w państwie w okresie rządów premiera
• Recepa Tayyipa Erdogana, Przegląd Geopolityczny, Tom 9.
• Sharp, J.M., 2016 February 25, Egypt: Background and U.S. Relations, Congressional Research Service, Washington, D.C.
• https://fas.org/.
• http://data.worldbank.org/.
• http://www.globalfirepower.com/.
• http://sjp.pwn.pl/.
• https://www.britannica.com/.
• http://www.eiu.com/public/.
• https://www.osw.waw.pl/.
• http://www.tvn24.pl/.