Tentative division of Latin adverbs of degree

• Authors: Małgorzata Górska

Title variants

PL

Próba podziału łacińskich przysłówków stopnia

• Languages of publication: EN

Abstracts

EN

The paper is an attempt of dividing Latin lexemes of the nonrelative degree of a property or state, which is expressed by gradable predicates, traditionally called adverbs of degree. The disitnction of four groups of degree indices is proposed, which characterize a property or state according to categories of intensity, completeness, sufficiency and excess, i.e. (1) Indices of intensity: a. intensifiers describing the high degree of a property or state (valde, multum, magnopere/magno opere, admodum, bene, male, sane, plane, non mediocriter, abunde, impense, vehementer, graviter, egregie, eximie, mire, mirifice, mirabiliter), b. disintensifiers describing the low degree of a property or state (non valde, non magnopere, non admodum, male, mediocriter); (2) Indices of completeness: a. describing the complete degree of a property or state (bene, male, plane, admodum, longe, omnino), b. describing the incomplete degree of a property or state (prope, paene, non plane); (3) Indices of sufficiency: a. describing the sufficient degree of a property or state (satis/sat), b. describing the insufficient degree of a property or state (non satis/sat, parum) and (4) Indices of excess: a. describing the excess of a property or state (nimis/nimium, oppido), b. describing the lack of excess of a property or state (non nimis).

Artykuł jest próbą podziału łacińskich leksemów służących do wskazywania bezwzględnego stopnia cechy lub stanu, określanego przez predykaty gradualne, tradycyjnie nazywanych przysłówkami stopnia. Proponuje się rozróżnianie czterech grup wykładników stopnia, charakteryzujących cechę lub stan ze względu na kategorie intensywności, kompletności, dostateczności i nadmiaru: (1) wykładniki intensywności: a. intensyfikatory, wskazujące na wysoki stopień cechu lub stanu (valde, multum, magnopere/magno opere, admodum, bene, male, sane, plane, non mediocriter, abunde, impense, vehementer, graviter, egregie, eximie, mire, mirifice, mirabiliter), b. dezintensyfikatory, wskazujące na niski stopień cechy lub stanu (non valde, non magnopere, non admodum, male, mediocriter); (2) wykładniki kompletności: a. wskazujące na pełny stopień cechy lub stanu (bene, male, plane, admodum, longe, omnino), b. wskazujące na niepełny stopień cechy lub stanu (prope, paene, non plane); (3) wykładniki dostateczności: a. wskazujące na dostateczny stopień cechy lub stanu (satis/sat), b. wskazujące na niedostateczny stopień cechy lub stanu (non satis/sat, parum) i (4) wykładniki nadmiaru: a. wskazujące na nadmiar cechy lub stanu (nimis/nimium, oppido), b. wskazujące na brak nadmiaru cechy lub stanu (non nimis).

• Publisher: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
• Journal: Roczniki Humanistyczne
• Year: 2015
• Volume: 63
• Issue: 3: Filologia Klasyczna
• Pages: 177-198

Contributors

author

Małgorzata Górska