The Understanding of Symbols and Their Role in the Ascent of the Soul to God in Pseudo-Dionysius the Areopagite and Nicholas of Cusa

• Authors: Stępień Tomasz

Title variants

PL

Rozumienie symboli i ich roli w drodze duszy ku Bogu u Pseudo-Dionizego Areopagity i Mikołaja z Kuzy

• Languages of publication: EN

Abstracts

EN

This article considers the issue of changes in the understanding of symbols as an integral part of spiritual life in Neoplatonic philosophy. It seems that ancient Neoplatonic philosophers were the first who clearly realized the importance of symbols to spiritual life. However, it happened due to the influence of the mystical Chaldean and Egyptian thought transferred to philosophical investigation by the Chaldean oracles and Corpus hermeticum. The late Neoplatonic thought of Iamblichus and Eastern Neoplatonic schools used symbols and rituals as integral parts of philosophical investigation, understood as having a mystical goal. Especially mathematical symbols played a significant role, because they were used in the most advanced theurgical rituals. This analysis of the pagan Neoplatonic philosophy permits us to show properly the thought of Pseudo-Dionysius the Areopagite, who creatively transformed the teaching of his pagan predecessors, by incorporating ancient Neoplatonic tradition into Christian theology. Pseudo-Dionysius excludes liturgical symbols from the order of the cosmos and transfers them to the plane of Salvation grounded in Biblical Revelation. Only true symbols are used in the liturgy of the Church, and thus mathematical symbols are no longer needed in the ascent of the soul to unity with God. The third part analyzes the meaning of symbolism in the thought of Nicolas of Cusa. Thanks to the rediscovery of ancient pagan Neoplatonism and Pythagorean thought, Cusanus also brings new life to the mystical meaning of mathematics. Mathematical symbols once again become an important part of the mystical ascent of the soul, but this time without their ritual context.

PL

Niniejszy artykuł podejmuje problem zmian w postrzeganiu symbolu jako istotnego czynnika życia duchowego w łonie filozofii neoplatońskiej. Wydaje się, że to starożytni neoplatonicy pogańscy pierwsi zdali sobie sprawę z tego, jak wielką rolę posiada symbol we wznoszeniu się duszy ku Bogu. Włączyli oni do rozumienia filozofii jako drogi do zjednoczenia z Jednym zaczerpniętą z Wyroczni Chaldejskich i Pism hermetycznych naukę o obrzędach teurgicznych, podczas których używano świętych symboli. Pierwsza część tego artykułu podejmuje próbę ukazania spotkania filozofii z tak pojętym rozumieniem symbolu. Szczególnie ważne dla rozumienia późniejszego pojmowania symboli przez Mikołaja z Kuzy miały używane w najwyższej części rytów teurgicznych symbole matematyczne. Druga część artykułu ukazuje w jaki sposób Pseudo-Dionizy Areopagita przekształca naukę swoich pogańskich poprzedników. Najbardziej istotnym elementem nauki Dionizego jest swego rodzaju wyłączenie symboli z porządku kosmicznego i umieszczenie ich w porządku zbawczym, który gruntuje się na Objawieniu. Prawdziwe symbole dla Pseudo-Dionizego to znaki sakramentalne obecne w liturgii Kościoła. Taka transformacja rozumienia symbolu sprawiła, że symbole matematyczne utraciły swoje wcześniejsze znaczenie. Powyższe analizy umożliwiły ukazanie w ostatniej części niniejszego artykułu kolejnej transformacji rozumienia symbolu, która miała miejsce w filozofii Mikołaja z Kuzy. Piętnastowieczne odrodzenie neoplatonizmu i pitagoreizmu spowodowało powrót do mistycznego traktowania symboli matematycznych, ale jednocześnie zostały one odarte ze rytualnego kontekstu obecnego w starożytnych tekstach.

Keywords

EN

Nicholas of Cusa; Iamblichus; Pseudo-Dionysius the Areopagite; symbol; mathematical symbol; theurgy

PL

Mikołaj z Kuzy; Jamblich; symbol; symbol matematyczny; teurgia

• Publisher: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
• Journal: Roczniki Filozoficzne
• Year: 2015
• Volume: 63
• Issue: 2
• Pages: 85-103

Contributors

author

Stępień Tomasz

• Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie

References

• Bloom P. R.: Philosophy of Religion in the Renaissance, Ashgate 2010.
• Burtt E. A.: The Metaphysical Foundations of Modern Science, Mineola: Dover Publications 2003.
• Cassirer E.: The individual and the Cosmos in Renaissance Philosophy, tr. M. Domandi, Mineola: Dover Publications 2000.
• Dillon J.: Plotinus and the Chaldean Oracles, in: Platonism in the Late Antiquity, University of Notre Dame Press 1992, pp.. 131-140.
• Iamblichus, De mysteriis: translation, introduction and notes by E. C. Clarke, J.M. Dillon, J.P. Hershel, Atlanta: Society of Biblical Literature 2003.
• Moran D., Nicholas of Cusa (1401–1464): Platonism at the Dawn of Modernity, in: Platonism at the Origins of Modernity. Studies on Platonism and Early Modern Philosophy, ed. D. Hedley, S. Hutton, Springer 2008, pp. 9-29.
• Nicholas of Cusa, De docta ignorantia: ed. E.Hoffmann and R.Klibansky, Leipzig: Meiner, 1932; tr. Jasper Hopkins, On Learned Ignorance, in: Nicholas of Cusa on Learned Ignorance: A Translation and Appraisal of De Docta Ignorantia, Minneapolis: A.J. Benning Press 1981.
• Pseudo-Dionysius: The complete works, tr. C. Luibheid, New York: Paulist Press 1987.
• Russell N.: The Doctrine of Deification in the Greek Patristic Tradition, Oxford: Oxford University Press 2004.
• Shaw G.: Theurgy and the Soul, University Park: Pennsylvania State University Press 1995.
• Wear S. K., Dillon J.: Dionysius the Areopagite and the Neoplatonist Tradition. Despoiling the Hellenes, Ashgate 2007.

Identifiers

ISSN

0035-7685

DOI

10.18290/rf.2015.63.2-7