Postęp jako aksjomat transhumanizmu

• Authors: Gabrysz Radosław

Title variants

EN

Progress as an axiom of transhumanism

• Languages of publication: PL

Abstracts

PL

Jeśli kategoria postępu jest punktem wyjścia dla złożonego programu transhumanistycznego, to należy zdiagnozować – jakie jest w stanie wygenerować konsekwencje natury naukowo-etycznej. Transhumaniści dostrzegają w przyspieszającym progresie naukowo- technologicznym szansę na „ucieleśnienie” projektu postczłowieka. Dlatego tempo wykładnicze rozwoju lub erupcja inteligencji (superinteligencja) – choć budzi pewne kontrowersje – jest nie tylko nieuchronne, ale wręcz pożądane dla dalszego rozwoju naszej inteligencji. Należy zatem dostrzec, że powolne mechanizmy ewolucji mogą zostać zastąpione stymulowanym (postewolucyjnym) przekształcaniem człowieka na drodze do postczłowieczeństwa. Prometeizm postawy transhumanistów polega zaś na tym, aby wspierać kreatywne działania, które wpisują się w dalszą modyfikację człowieka. Jeśli epimeteizm stanowi tendencję ku zacofaniu, zdegenerowaniu i wstecznictwu, to równocześnie tkwi w tym inspiracja do moralizacji postępu – tak aby rozszerzenia potencjału ludzkiego przyniosły jak najwięcej korzyści. Choć transhumanizm podziela w pewnym zakresie naiwną wiarę w postęp, to jednak równocześnie formułuje takie postulaty, które domagają się wnikliwszej oceny etycznej i naukowej. Dopiero taka argumentacja może przynieść realne korzyści w rozwoju człowieka oraz określić właściwą aksjologię, która zostanie odpowiednio odniesiona do programu progresu transhumanizmie.

EN

If the category of progress is the starting point for a complex transhumanist program, then it should be diagnosed – what are the scientific and ethical consequences. Transhumanists find in the accelerating scientific and technological progress a chance to embody the posthuman project. The exponential pace of development or the eruption of intelligence (superintelligence) – although it raises some controversy - is not only inevitable, but even desirable for the further development of our intelligence. It should therefore be noted that the slow mechanisms of evolution can be replaced by stimulated transformation of man on the path to posthumanity. Prometheism of the attitude of transhumanists consists in supporting creative activities that are part of further human modification. If epimetheism is an attitude of backwardness, degeneration and backwardness, then this is the inspiration for increased control of further development, moralization of progress - so that extensions of human potential bring the most benefits. Although transhumanism shares to some extent the naive faith in progress, it also formulates such postulates that demand a more thorough ethical and scientific assessment. Only such argumentation can bring real benefits in human development and proper axiology related in an appropriate way to programmatic progress in transhumanism.

Keywords

PL

postęp; osobliwość technologiczna superinteligencja; tempo wykładnicze; transhumanizm

EN

progress; technological singularity superintelligence; exponential pace; transhumanism

• Publisher: Wyższe Seminarium Duchowne w Gościkowie-Paradyżu
• Journal: Studia Paradyskie
• Year: 2019
• Issue: 29
• Pages: 47-59

Contributors

author

Gabrysz Radosław

• WSD Gościokowo-Paradyż

References

• Agar N., Liberal Eugenics, [w:] Bioethics. An Anthology, H. Kuhse, P. Singer [red.], Oxford 1999, s. 171-186.
• Bostrom N., Superinteligencja. Scenariusze, strategie, zagrożenia, D. Konowrocka-Sawa [tł.], Gliwice 2016.
• Bostrom N., A History of Transhumanist Thought, „Journal of Evolution and Technology” 14 (1) 2005; [w:] Academic Writing Across the Disciplines, [red.] M. Rectenwald i L. Carl, New York 2011, [cyt. za:] http://www.nickbostrom.com/papers/history.pdf; [dostęp 24.1. 2019].
• Campbell C. S. i in., The Machine in the Body: Ethical and Religious Issues in the Bodily Incorporation of Mechanical Devices, [w:] Altering Nature. Volume two: Religion, Biotechnology, and Public Policy, B. A. Lustig, B. A. Brody, G. P. McKenny [red.], Springer 2008, s. 199-258.
• Chyrowicz B., Bioetyka. Anatomia sporu, Kraków 2015.
• Czajkowska-Majewska D., Nowy lepszy? człowiek, Warszawa 2005.
• Damasio A., Błąd Kartezjusza. Emocje, rozum i ludzki mózg, M. Karpiński [tł.], Poznań 2015.
• Ford M., Świt robotów. Czy sztuczna inteligencja pozbawi nas pracy?, K. Łuniewska [tł.], Warszawa 2016.
• Gabrysz R., Transhumanizm wobec idei „raju na ziemi”, [w:] Księga Jubileuszowa. 70-lecie Wyższego Seminarium Duchownego w Gorzowie Wlkp. i Paradyżu, D. Mazurkiewicz [red.], Paradyż 2017, s. 151-172.
• Habermas J., Przyszłość natury ludzkiej. Czy zmierzamy do eugeniki liberalnej?, M. Łukasiewicz [tł.], Warszawa 2003.
• Hanson R., Long-Term Growth As A Sequence of Exponential Modes, wyd. popr. 2000, [cyt. za:] http://mason.gmu.edu/~rhanson/longgrow.pdf, [dostęp z dn.] 24.11.2019 r.
• Hayles N. K., How We Became Posthuman: Virtual Bodies in Cybernetics, Literature, and Informatics, Chicago 1999.
• Hook C. C., Cybernetyka i nanotechnologia – problemy etyczne, A. Pawelec [tł.], „Znak” 580/9 (2003), s. 62-74.
• Kaku M., Przyszłość ludzkości. Podbój Marsa, podróże międzygwiezdne, nieśmiertelność i nasze miejsce poza Ziemią, B. Bieniok, E. L. Łokas [tł.], Warszawa 2018.
• Kosian J., Joachim z Fiore, [w:] Powszechna Encyklopedia Filozofii, t. 5, A. Maryniarczyk [red.], Lublin 2004, s. 366-368.
• Kubiak Z., Mitologia Greków i Rzymian, Warszawa 1998.
• Kuhn T. S., Struktura rewolucji naukowych, H. Ostromęcka [tł.], Warszawa 2001.
• Kurzweil R., Jak stworzyć umysł. Sekrety ludzkich myśli ujawnione, K. Zielińska [tł.], Białystok 2018.
• Kurzweil R., Nadchodzi osobliwość. Kiedy człowiek przekroczy granice biologii, E. Chodkowska, A. Nowosielska [tł.], Warszawa 2013.
• Kurzweil R., Prawo przyspieszających powrotów, R. B. Lisek [tł.], „Rita Baum” 18 [2011], s. 33-37.
• Lindenberg G., Ludzkość poprawiona. Jak najbliższe lata zmienią świat, w którym żyjemy, Kraków 2018.
• More M., A Letter to Mother Nature: Amendments to the Human Constitution, [cyt. za:] http://strategicphilosophy.blogspot.com/2009/05/its-about-ten-years-since-i-wrote.html, [dostęp z dn. 25.11.2019 r.].
• More M., The Philosophy of Transhumanism, [w:] The Transhumanist Reader: Classical and Contemporary Essays on the Science, Technology, and Philosophy of the Human Future, M. More, N. Vita-More [red.], Oxford 2013, s. 3-17. 58
• Nowak N. J., Metropolis. Film, który uczy myślenia, [cyt. za:] http://www.eioba.pl/a/3bwm/metropolis- film-ktory-uczy-myslenia, (dostęp 26.11.2019).
• Palczewski J. K., Wstęp, [w:] H. G. Wells, Wehikuł czasu, F. Warmiński [tł.], Wrocław 1985, s. III-XLVI.
• Parandowski J., Mitologia. Wierzenia i podania Greków i Rzymian, Poznań 1987.
• Popper K., Logika odkrycia naukowego, U. Niklas [tł.], Warszawa 2002.
• Post S. G., Binstock R. H., Introduction, [w:] The Fountain of Youth. Cultural, Scientific, and Ethical Perspectives on a Biomedical Goal, S. G. Post, R. H. Binstock [red.], New York 2004, s. 1-8.
• Rubin C., Human Dignity and the Future of Man, [w:] Human Dignity and Bioethics, B. T. Lanigan [red.], New York 2009, s. 111-122.
• Sandel M. J., Przeciwko udoskonalaniu człowieka. Etyka w czasach inżynierii genetycznej, Olga Siara [tł.], Kurhaus Publishing, Warszawa 2014.
• Stock G., Redesigning Humans. Our Inevitable Genetic Future, Boston-New York 2002.
• Szczeklik A., Nieśmiertelność. Prometejski sen medycyny, Kraków 2012.
• Vinge V., Osobliwość, „Rita Baum” 18 (2011), s. 27-32.
• Vita-More N., Radically Enhanced Human Body, [w:] Best of H+ Magazine Volume 1 2008-2010, [red.] R. U. Sirius with B. Goertzel and D. Orban, Humanity + Press 2013, s. 53-54.
• Vita-More N., Top 5 Human Enhancement Must Haves, [cyt. za:] http://hplusmagazine. com/2010/11/30/top-5-human-enhancement-must-haves/, [dostęp z dn. 22.11.2019 r.].
• Wells H. G., Wehikuł czasu, F. Warmiński [tł.], Wrocław 1985.
• Wróbel S., Perpetuum mobile istoty śmiertelnie protetycznej, „Znak” 722-723/08-09 (2015), s. 33-39.