House of Cards i Machiavelli - Frank Underwood jako przykład współczesnego księcia

• Authors: Rożewska Agnieszka

Title variants

EN

HOUSE OF CARDS AND MACHIAVELLI – FRANK UNDERWOOD AS AN EXAMPLE OF THE CONTEMPORARY PRINCE

• Languages of publication: PL EN

Abstracts

EN

The intrigue ridden series, “House of Cards” presents the story of Frank Un-derwood, a “whip” responsible for discipline in the Democratic Party. To follow his ambitious, he appears as a great strategist and diplomat, and demonstrates some unique skills. Unfortunately his actions always get positive results, which has a nega-tive impact on the realism of the series. However all the manipulative techniques used by Underwood and references to “The Prince” by Machiavelli are very authen-tic. This paper discusses the above techniques and instruments implemented by Frank. The fact that the series is very popular and received a great response from the viewers is related to its theme and the way of presenting politics. Although there are mixed reviews when it comes to the realism shown in the “House of Cards”, the viewer seemed to be convinced of a great opportunity presented to look backstage of White House politics.

Keywords

EN

series; prince; manipulation; politics as a game

• Publisher: Uniwersytet Rzeszowski. Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego
• Journal: Polityka i Społeczeństwo
• Year: 2015
• Issue: 4(13)
• Pages: 56-68 (13)

Contributors

author

Rożewska Agnieszka

• Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, ul. Wieniawskiego 1, 61-712 Poznań, e-mail: [e-mail]

References

• 30 najważniejszych programów TV w Polsce, 2005, red. W. Godzic, Warszawa.
• Antoszewski A., 1999, Komparatystyka polityczna [w:] Encyklopedia politologii, t. 1, red. W. Sokół, M. Żmigrodzki, Kraków.
• Antoszewski A., Herbut R., 2002, Leksykon politologii: wraz z Aneksem o: reformie samorządowej, wyborach do sejmu, prezydenckich oraz gabinetach rządowych, Wrocław.
• BBC News, House of Cards' FU from Ian Richardson to Kevin Spacey, http://www. bbc.co.uk/news/uk-politics-21428824 (26.09.2014).
• Bożek R., 2014, Globalne uwiedzenie – oglądanie seriali stało się zajęciem powszech-nym, „Zwierciadło”, nr 1.
• Cooper M., 2014, What House of Cards Gets Wrong About Real-Life Washington, http://www.newsweek.com/where-house-cards-gets-it-wrong-229862 (23.10.2014).
• Dziubak P., Polska odpowiedź na Netflixa: eksplozja serwisów wideo, Gazeta Prawna, http://serwisy.gazetaprawna.pl/media/artykuly/784935,polska-odpowiedz-na-netflixa-eksplozja-serwisow-wideo.html (26.09.2014).
• Goban-Klas T., 2009, Media i komunikowanie masowe. Teorie i analizy prasy, radia, telewizji i Internetu, Warszawa.
• Godzic W., 2004, Telewizja i jej gatunki po „Wielkim Bracie”, Kraków.
• Grzywa A., 1997, Manipulacja. Mechanizmy psychologiczne, Kraśnik.
• Kłoskowska A., 1981, Socjologia kultury, Warszawa.
• Krasowski R., 2012, Machiavelli a polska polityka. Lud rządzi księciem, http://www. polityka.pl/tygodnikpolityka/kraj/1532467,1,machiavelli-a-polska-polityka.read (13.10.2014).
• Krawczewska A., 2014, Co potrafią seriale – czyli homoseksualizm oswojony, http:// www.filmoznawcy.umk.pl/teksty/krawczewska_homosie.html (14.04.2014).
• Kolonko M., 2014, Każdy kraj ma takiego Franka Underwooda, na jakiego zasługuje. Polscy politycy o „House of Cards”, http://wiadomosci.gazeta.pl/wiadomosci/ 1,114871,15460301,_Kazdy_kraj_ma_takiego_Franka_Underwooda__na_jakiego.html (14.04.2014).
• Karwat M., 2001, Sztuka manipulacji politycznej, Toruń.
• Macdonald D., 1953, A Theory of Mass Culture, „Diogenes”, nr 3. DOI: http:// dx.doi.org/10.1177/039219215300100301
• Machiavelli N., 1984, Książę. Rozważania nad pierwszym dziesięcioksięgiem historii Rzymu Liwiusza, Warszawa.
• Marino M., 2012, Konflikt polityczny i natura ludzka: Machiavellego rozważania nad starożytną Republiką Rzymską i nowożytną Florencją oraz ich wpływ na współcze-sną świadomość demokratyczną, „Ethics in Progress Quarterly”, Volume 3, Issue 1.
• Murphy K., 2013, House of Cars Real Life Politics, http://www.theguardian.com/com mentisfree/2013/jul/04/house-of-cards-real-life-politics (23.10.2014).
• Ossowska M., 1994, Podstawy nauki o moralności, Wrocław.
• Pawełczyk P., 2000, Socjotechniczne aspekty gry politycznej, Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, Poznań.
• Phillips T., 2012, Niccolo Machiavelli. Książę, Warszawa.
• Pilch I., 2008, Osobowość makiawelisty i jego relacje z ludźmi, Katowice.
• Piontek D., 2013, Obraz polityki i polityków w polskich serialach telewizyjnych. Na przykła-dzie „Rancza” i „Ekipy”, „Środkowoeuropejskie Studia Politologiczne” Poznań, nr 1.
• Siciński Ł., Ideał moralny Machiavellego, http://www.racjonalista.pl/kk.php/s,4407, (23.09.2014).
• Smith T.V., 1941, The Compromise Principle in Politics, Urbana, za: Pawełczyk P., 2010, Socjotechniczne aspekty gry politycznej, Poznań.
• Stachówna G., 1994, Film telewizyjny [w:] Encyklopedia kultury polskiej. Film. Kinema-tografia, Instytut Kultury, Komitet Kinematografii, Warszawa.
• Stankiewicz P. 1999, Pozazdrościć rozdania. „House of Cards” jako diagnoza amery-kańskiej demokracji, „Kultura Liberalna”, nr 6.
• Studia z teorii komunikowania masowego, 1999, red. B. Dobek-Ostrowska, Wydawnic-two Uniwersytetu Wrocławskiego, Wrocław.
• Szalkiewicz W., 2014, Praktyki manipulacyjne w polskich kampaniach wyborczych, Wydawnictow Edu-Libri w Krakowie, Kraków.
• Verga K., 2013, Polityka i piaskownica, czyli zdziecinnienie polskie, „Gazeta Wyborcza”, 25 czerwca, http://wyborcza.pl/duzyformat/1,133129,14164988,Polityka_i _piaskownica __czyli_ zdziecinnienie_polskie.html (14.04.2014).
• Zellizer J. 2014, Washington, not exactly a House of Cards?, http://edition.cnn.com/ 2014/02/24/opinion/zelizer-washington-house-of-cards/ (23.10.2014).

Identifiers

DOI

10.15584/polispol.2015.4.4