PL
Artykuł stanowi próbę wydobycia treści filozoficznych zawartych implicite w niefiguratywnym malarstwie Henryka Musiałowicza. Jest to malarstwo wolne od treściowej narracji. Tkwiące w nim emocje, rozwiązania formalne, skojarzenia, kolorystyka składają się na proponowaną w tekście tezę o potrzebie utworzenia swoistej hierarchii wartości. W miejsce panującej współcześnie aprobaty dla ich równorzędności (zrównania) Musiałowicz ukazuje malarskimi środkami tęsknotę za transcedencją, za dążeniem “wzwyż”.