Djent – cyfrowa neomoderna metalu?

• Authors: Mądro Andrzej

Title variants

EN

Djent - digital metal neomoderne?

• Languages of publication: PL

Abstracts

PL

Djent jest najmłodszym podgatunkiem metalu progresywnego, zarazem beneficjentem cyfrowej rewolucji. Przekracza tradycyjne modele muzyki popularnej i stara się ze wszech miar być nowatorski, ale jego awangardowość nie stanowi zaprzeczenia metalu, lecz znacząco wzbogaca zasób jego muzycznych środków. W djencie można jednocześnie widzieć symptomy (neo-)modernistyczne, czyli zachowanie indywidualizmu i autonomii, przy jednoczesnym zniesieniu granic i wdrażaniu utopijnego planu złączenia sztuki z życiem i społeczeństwem, niezrealizowanego w pełni przez pierwsze, historyczne awangardy.

EN

Deep-rooted ideas of “art rock” do not expire and recently gave rise to the new, progressive metal trends like djent. It wants to be the elite, the modern, and the innovative. At the expense of greater commercial success, djent bands cut off from the mainstream and operate independently, incessantly exceeding stylistic and aesthetical boundaries. Poetics of their music often reveal a tension between elitism and egalitarianism, intellect and corporeality, individuality and convention. But can it be seen as some kind of musical trans-avant-garde or neomodernistic?

Keywords

EN

djent; metal progresywny; heavy metal; postmodernizm; cyfrowa rewolucja; djent; heavy metal; progressive metal; postmodernism; digital revolution

• Publisher: Uniwersytet Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie
• Journal: Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia de Cultura
• Year: 2018
• Issue: 10(3) "Studia nad kulturą metalową"
• Pages: 141-155

Contributors

author

Mądro Andrzej

• Akademia Muzyczna w Krakowie

References

• Adamowicz Klaudia. 2013. „Od subkultury do postsubkultury. Zmiany w obszarze dzisiejszej kultury alternatywnej”. Estetyka i Krytyka nr 29. 15–25.
• [B.a.] 2012. Guide to Djent Tone. Connorgilks.com. https://pl.scribd.com/document/252066409/Guide-to-Djent-Tone [dostęp: 12.09.2017].
• Bauman Zygmunt. 2006. Płynna nowoczesność. Kraków.
• Bonito Oliva Achille. 1982. Transavantgarde International. Milan.
• Bürger Peter. 1991. Aporias of Modern Aesthetics. W Thinking Art: Beyond Traditional Aesthetics. A. Benjamin, P. Osborne (red.). London.
• Bürger Peter. 2006. Teoria awangardy. J. Kita-Huber (przeł.). Kraków.
• Capuzzo Guy. 2014. A Cyclic Approach to Rhythm and Meter in the Music of Meshuggah. American Musicological Society / Society for Music Theory Joint Meeting 2014. Milwaukee.
• Covach John. 1997. Progressive Rock, “Close to the Edge,” and the Boundaries of Style. W Understanding Rock: Essays in Musical Analysis, G.M. Boone, J. Covach (red.). New York. 3–31.
• Dziamski Grzegorz. 2002. „Spoglądając na sztukę minionego wieku”. Estetyka i krytyka nr 2. 25–39.
• Foege Alec. 1994. Confusion Is Next: The Sonic Youth Story. New York.
• Gracyk Theodore. 1992. “Adorno, Jazz, and the Aesthetics of Popular Music”. Musical Quarterly 76 no. 4. 526–542.
• Gracyk Theodore. 2008. The Aesthetics of Popular Music. (hasło) W The Internet Encyclopedia of Philosophy. http://www.iep.utm.edu/m/music-po.htm [dostęp: 12.09.2017].
• Greenberg Clement. 2006. Antyawangarda. W Obrona modernizmu. Wybór esejów. G. Dziamski, M. Śpik-Dziamska (przeł.). Kraków.
• Hallaråker Petter. 2013. Rytmisk metal: En studie av polyrytmikk og polymetrikk, med utgangspunkt Ibandet Meshuggah. Thesis, University of Agder.
• Hjelm Titus, Kahn-Harris Keith, LeVine Mark. 2011. Heavy metal as controversy and counterculture Popular Music History Vol 6. 5–18.
• Holm-Hudson Kevin. (red). 2002. Progressive Rock Reconsidered. New York–London.
• Kahn-Harris Keith. 2007. Extreme Metal: Music and Culture on the Edge. Oxford.
• Kania Andrew. 2006. “Making Tracks: The Ontology of Rock Music”. The Journal of Aesthetics and Art Criticism nr 64(4). 401–414.
• Kramer Jonathan. 1996. “Postmodern Concepts of Musical Time”. Indiana Theory Review Vol. 17/2. 21–61
• Kramer Jonathan. 1999. “The Nature and Origins of Musical Postmodernism”. Current Musicology no. 66. 7–20.
• Krauss Rosalind E. 2012. Oryginalność awangardy i inne mity modernistyczne. M. Szuba (przeł.). Gdańsk.
• Martin Bill. 2002. Avant Rock: Experimental Music from the Beatles to Björk, T. 35. Chicago.
• Martin Bill. 1998. Listening to the Future: The Time of Progressive Rock, 1968–1978. Chicago.
• Makimoto Tsugio, Manners David. 1997. Digital Nomad. New York.
• Morawski Stefan. 1975. „Awangardy XX wieku: stara i nowa”. Miesięcznik Literacki nr 3. 3–23.
• Morawski Stefan. 1985. Awangarda artystyczna (o dwu formacjach XX wieku). W tenże, Na zakręcie: od sztuki do po-sztuki. Kraków.
• Morawski Stefan. 1995. Modernizm a postmodernizm – przedłużenie czy alternatywa. W Trudna ponowoczesność. Rozmowy z Z. Baumanem. A. Zeidler-Janiszewska (red.). Poznań. 137–146.
• Morawski Stefan. 2007. Awangarda artystyczna (o dwu formacjach XX wieku). W Wybór pism estetycznych. P.J. Przybysz, A. Zeidler-Janiszewska (wyb. i opr.). Kraków
• Nieto Oriol. 2013. Rhythmic and Metric Explorations of a Complex Metal Piece: Meshuggah’s Catch 33. New York.
• Osborn Brad. (2010) Beyond Verse and Chorus: Experimental Formal Structures in Post-Millennial Experimental Rock Music, PhD dissertation. Washington.
• Osborn Brad. 2011. “Understanding Through-Composition in Post-Rock, Math-Metal, and other Post-Millennial Rock Genres”. Journal of the Society for Music Theory Vol 17, nr 3. 213–233.
• Pieslak Jonathan. 2007. “Re-casting Metal: Rhythm and Meter in the Music of Meshuggah”. Music Theory Spectrum nr 29/2. 219–245.
• Prensky Marc. 2001. “Digital Natives, Digital Immigrants”. On the Horizon. MCB University Press Vol. 9 No. 5.
• Smialek Eric T. 2008. Rethinking Metal Aesthetics: Complexity, Authenticity, and Audience in Meshuggah’s I and Catch 33. Montréal.
• Strinati Dominic. 1995. An Introduction to Theories of Popular Culture. New York–London.
• Shelvock Matt. 2013. “The Progressive Heavy Metal Guitarist’s Signal Chain: Contemporary Analogue and Digital Strategies”. KES Transactions on Innovation in Music Vol 1 No 1, Special Edition – Innovation in Music. 126–138.
• Szwajgier Krzysztof. 2017. Transawangarda, Książka programowa Międzynarodowego Festiwalu Muzyki Współczesnej „Warszawska Jesień 2017”. 24–29.
• Tagg Philip. 1982. “Analysing popular music: theory, method and practice”. Popular Music nr 2. 37–67.
• Thomson Jamie. 2011. “Djent, the metal geeks microgenre”. The Guardian. https://www.theguardian.com/music/2011/mar/03/djent-metal-geeks [dostęp: 12.09.2017].
• Weinstein D. 1991. Heavy Metal: A Cultural Sociology. Lexington Books. Toronto–New York.
• Zeidler-Janiszewska Anna. 2006. O dawnych i dzisiejszych interpretacjach neoawangardy. W Wiek awangardy. L Bieszczad (red.). Kraków.

Identifiers

DOI

10.24917/20837275.10.3.12