PL
Ludzie funkcjonują w bardziej lub mniej rozbudowanych sieciach kontaktów społecznych, z których część stanowią ich sieci wsparcia. Duża część członków społeczeństwa jest samodzielna w rozwiązywaniu codziennych problemów, ale znaczący jest udział tych, którzy borykając się z kłopotami poszukują i uzyskują pomoc od innych osób i instytucji. Artykuł jest poświęcony sieciom wsparcia mieszkańców Łodzi. Przedmiotem rozważań są zasoby dostępne łodzianom w ramach ich nieformalnych kontaktów społecznych i lokalnych instytucji. Zakres analiz obejmuje odpowiedzi na następujące pytania: Jak radzą sobie łodzianie z problemami dnia codziennego? Czy sięgają po zasoby instytucjonalne i w ramach kręgów nieformalnych? Jaki jest zasięg i struktura krewniaczych i pozarodzinnych sieci wsparcia łodzian oraz jaką uzyskują oni pomoc? Czy zasięg i struktura sieci wsparcia łodzian są zróżnicowane wg wieku, w szczególności czy najstarsi łodzianie mają dostęp do wsparcia w ramach kręgów nieformalnych? Podstawę analiz stanowią wyniki badań zrealizowanych w 2008 roku na kwotowej próbie dorosłych mieszkańców miasta (w wieku 18 lat i więcej). Analizy ujawniły, że duża część mieszkań- ców Łodzi deklaruje samodzielność w rozwiązywaniu codziennych problemów, nie dostrzega roli wspierającej członków kręgów nieformalnych, a przede wszystkim różnych instytucji. Podstawowym zasobem wsparcia łodzian są bliscy krewni, w dalszej kolejności przyjaciele, a najrzadziej sąsiedzi. Wiek różnicuje wzory oczekiwanej i świadczonej pomocy w ramach kręgów nieformalnych.