Pojęcie przestępstwa lingwistycznego i jego typologie

• Authors: Anna Falana-Jafra

Title variants

EN

A Linguistic Crime as an Offence of Using or Failing to Use Language. Selected Typologies of Linguistic Crimes Penalised in Polish Criminal Laws

Abstracts

EN

The aim of the article is to formulate a definition of linguistic crimes as a specific type of crimes penalised in Polish criminal laws and to categorise them according to the following criteria: the nature of the perpetrator’s enforcement activities; the use of language or failure to use it; the length of the linguistic enforcement activities; the authorship of statements; the nature of the legal good to be protected. Human behaviour, which is legally classified as a linguistic offence, is performative in nature and therefore has the legal effect of making the offender criminally responsible and of imposing criminal sanctions on him/her by the competent state authorities. In the article, the performative function of language will be extended to include the notion of passive performativity, resulting from an offence committed as a result of the failure to use language in situations where its use is required by the legal system.

Keywords

PL

linguistic crime; use of language; silence; criminal law

• Publisher: Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
• Journal: Poznańskie Studia Polonistyczne. Seria Językoznawcza
• Year: 2021
• Volume: 28
• Issue: 1
• Pages: 45-56

Dates

published

2021

Contributors

author

Anna Falana-Jafra

• Instytut Filologii Polskiej Uniwersytetu Humanistyczno-Przyrodniczego im. Jana Długosza w Częstochowie

• https://orcid.org/0000000299011791

References

• k.k. – Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. Kodeks karny, Dz.U. Nr 88, poz. 553 z późn. zm.
• k.k.s. – Ustawa z dnia 10 września 1999 r. Kodeks karny skarbowy, Dz.U. Nr 83, poz. 930 z późn. zm.
• Austin John (1993), Mówienie i poznawanie. Rozprawy i wykłady filozoficzne, przeł. Bohdan Chwedeńczuk, Warszawa.
• Bojarski Marek, Giezek Jacek, Sienkiewicz Zofia (2020), Prawo karne materialne. Część ogólna i szczególna, Warszawa.
• Everett Daniel (2018), Język jako narzędzie kultury, Kraków.
• Gardocki Lech (2019), Prawo karne, Warszawa.
• Konarska-Wrzosek Violetta, Marek Andrzej (2019), Prawo karne, Warszawa.
• Kurzowa Zofia i in. (2008), Słownik synonimów, Warszawa.
• Morawski Lecz (2004), Wstęp do prawoznawstwa, Toruń.
• Nazar-Gutowska Katarzyna (2012), Groźba bezprawna w polskim prawie karnym, Warszawa.
• Pieńkos Jerzy (1999), Podstawy juryslingwistyki. Język w prawie – prawo w języku, Warszawa.
• Stanik Jan (2013), Psychologia sądowa, Warszawa.
• Stefański Ryszard, red. (2020), Kodeks karny. Komentarz, Warszawa.
• Wróbel Włodzimierz, Zoll Andrzej (2014), Polskie prawo karne. Część ogólna, Kra¬ków.
• Zagrodnik Jarosław i in. (2019), Proces karny, Warszawa.
• Zieliński Maciej (2017), Wykładnia prawa. Zasady – reguły – wskazówki, Warszawa.

Identifiers

DOI

10.14746/pspsj.2021.28.1.3

Biblioteka Nauki

1787905