France in International Relations of the Second Half of the 20th Century and the Early 21st Century – Priorities in Foreign Policy

• Authors: Małgorzata Gmurczyk-Wrońska

Title variants

PL

Francja w stosunkach międzynarodowych w drugiej połowie XX i na początku XXI wieku – priorytety polityki zagranicznej

Abstracts

PL

Francja po II wojnie światowej straciła na krótko pozycję decydenta w stosunkach międzynarodowych. Jej dyplomacja dostosowała się jednak szybko do systemu dwubiegunowego. W polityce zagranicznej zaczęto stosować zasadę manewrowania pomiędzy ZSRR, Stanami Zjednoczonymi i Wielką Brytanią oraz współtworzyć struktury przyszłej Unii Europejskiej. To w UE Francja znalazła miejsce do wzmocnienia swojej roli mediatora i arbitra. Obecnie we francuskiej polityce zagranicznej występuje wiele ciągłości wywodzących się jeszcze z okresu XIX wieku i lat 1918–1939, ale i pewne modyfikacje związane z wypracowywaniem przez to państwo nowych kierunków w polityce zagranicznej, dopasowywaniem taktyki do głównych celów mających zapewnić Francji bezpieczeństwo, silną pozycję w UE i na świecie.

EN

After the Second World War France lost temporarily her position as a decision-maker in international relations. Soon enough, though, her diplomacy adapted to a bipolar system. Her foreign policy was to manoeuvre between the USSR, the United States and Great Britain, and to jointly create the structures of future European Union. It was in the EU that France has found the place to strengthen her role of mediator and arbiter. Nowadays, the foreign policy of France has numerous continuities originating from the 19th century and the years of 1918 – 1939, but also some modifications related to new directions in French foreign policy and to the adaptation of its tactics to main purposes in order to secure France’s security, her strong position in the EU and in the world.

Keywords

EN

France in international relations; diplomacy of France; foreign policy of France; Charles de Gaulle; Sarkozy; Hollande

PL

Francja w stosunkach międzynarodowych; francuska dyplomacja; Charles de Gaulle; Sarkozy; Hollande; polityka zagraniczna Francji

• Publisher: Wydawnictwo Adam Marszałek
• Journal: Athenaeum. Polskie Studia Politologiczne
• Year: 2014
• Volume: 44
• Pages: 45-62

Dates

published

2014

Contributors

author

Małgorzata Gmurczyk-Wrońska

• Polish Academy of Sciences

References

• Becker J.J. (2002). Crises et alternances 1974 – 2000. Paris: Édition du Seuil.
• Berstein S. (1989). La France de l’expansion, t. 1: La République gaulienne (1958 – 1969). Paris: Édition du Seuil.
• Bielecki T. (2010). Strefa Sarko, czyli Europa pod rękę z Rosją. [online] http://www.wyborcza.pl; [accessed 05.10.2010].
• Bossuat G. (1994). Les fondateurs de l’Europe. Paris: Belin Sup.
• Bozo F. (1996). Deux stratégies pour l’Europe. Paris: Plon.
• Bozo F. (2000). Two Strategies for Europe: De Gaulle, the United States and the Atlantic Alliance. Washington: Rowman & Littlefield Publishers.
• Bułhak H. (1993). Polska–Francja. Z dziejów sojuszu 1922 – 1939, part 1: (1922 – 1932). Warszawa: Neriton.
• Bułhak H. (2000). Polska–Francja. Z dziejów sojuszu 1932 – 1936. Warszawa: Neriton.
• Cholewa M. (2009). Relacje Francji z NATO. Powrót do zintegrowanych struktur militarnych. [online] http://www.stosunkimiedzynarodowe.pl; [accessed 03.08.2009].
• Doise J. , Vaïsse M. (1992). Politique étrangère de la France. Diplomatie et outil militaire 1871 – 1991. Paris: Édition du Seuil.
• Fontaine P. (1988). Jean Monnet l’inspirateur. Paris: Éd. J. Grancher.
• Gerbet P. (1983). La construction de l’Europe. Paris: Imprimerie Nationale.
• Gmurczyk-Wrońska M. (2003). Polska – niepotrzebny aliant Francji? (Francja wobec Polski w latach 1938 – 1944), Warszawa: Neriton.
• Gmurczyk-Wrońska M. (2007). Francja–Europa: wyzwania stojące przed Francją w programie Nicolasa Sarkozy’ego. “Studia Międzynarodowe” t. 3, 1 – 4.
• Gomart Th. (2003). Double détente. Les relations franco-soviétique de 1958 à 1964. Paris: Publications de la Sorbonne.
• Grosser A. (1984). Affaires extérieures. La politique de la France 1944 – 1984. Paris: Flammarion.
• Guillaume S. (2004). Giscard d’Estaing Valéry. [in:] Dictionnaire historique de la vie politique française au XXe siècle. J. -F. Sirinelli (ed.). Paris: Puf.
• Hall A. (2005). Naród i państwo w myśli politycznej Charles’a de Gaulle’a. Warszawa: Neriton.
• Hoffmann S. (2000). La France dans le monde 1979 – 2000. “Politique étrangère” 2.
• Huntington S.P. (1999). Zderzenie cywilizacji i nowy kształt ładu światowego, Warszawa: Politeja.
• Kaiser W. (1996). Using Europe, abusing the Europeans: Britain and European integration, 1945 – 1965. New York: St. Martin’s Press.
• Kessler M. -Ch. (1996). La polititique étrangère de la France, acteurs et processus, Paris: Presses de Sciences PO.
• Kissinger H. (1994). Diplomacy. New York: Simon et Schuster.
• Koziej S. (2009). Monitor Unii Europejskiej. October, p. 7.
• Krasuski J. (1995). Europa Zachodnia. Dzieje polityczne 1945 – 1993. Warszawa: Wydawnictwo Szkolne i Pedagogiczne.
• Leymarie P. (2009). France returns to the NATO fold. [online] http://mondediplo.com/2009/04/02nato; [accessed 10.05.2014].
• Mikołajczyk M. (2004). Polityka Francji wobec ZSRR w latach 1944 – 1955. Poznań: Instytut Historii UAM.
• Mikołajczyk M. (2011). Rola Francji w procesie integracji europejskiej w latach 1946 – 1958. Poznań: Instytut Historii UAM.
• Młynarski T. (2011), Nicolas Sarkozy – charyzmatyczny pragmatyk czy populista w nowym stylu. “Krakowskie Studia Międzynarodowe” 4.
• Parzymies S. (2009). Francuska prezydencja w Unii Europejskiej. “Sprawy Międzynarodowe” 1.
• Parzymies S. (2012). François Hollande. Nowy architekt polityki zagranicznej Francji. “Sprawy Międzynarodowe” 2.
• Pasztor M. , Jarosz D. (2008). Stosunki polsko-francuskie 1944 – 1980. Warszawa: PISM.
• Poidevin R. (1986). Robert Schuman, Homme d’Etat 1886 – 1963. Paris: Imprimerie Nationale.
• Rey M.P. (1991). La tentation du rapprochement, France et URSS à l’heure de la détente (1964 – 1974). Paris: Publications de la Sorbonne.
• Rials S. (1977). Les Idées politiques du Président Georges Pompidou. Paris: Puf.
• Rieben H. (1987). Des guerres européennes à l’union de l’Europe. Lausanne: Foundation Jean Monnet pour l’Europe.
• Roussel E. (2002). Charles de Gaulle, Paris: Gallimard.
• Roussel E. (2004). Pompidou Georges. [in:] Dictionnaire historique de la vie politique française au XXe siècle. J. -F. Sirinelli (ed.). Paris: Puf.
• Sarkozy N. (2007a). Ensemble. Paris: XO Éditions.
• Sarkozy N. (2007b). Le discours de politique étrangère de M. Sarkozy. [online] http://www.lemonde.fr/societe/articles/2007/08/27; [accessed 10.05.2014].
• Sarkozy N. (2007c). Sarkozy et la Turquie, Bruxelles salue l’inflexion de M. Sarkozy sur la Turquie. [online] http://www.lemonde.fr/idees/articles/2007/08/28; [accessed 10.05.2014].
• Sarkozy N. (2007d). La lettre de Nicolas Sarkozy à Angela Merkel, “Le Figaro” August 16. [online] http://www.lefigaro.fr/economie/2007/08/16; [accessed 10.05.2014].
• Schuman R. (1963). Pour l’Europe. Paris: Nagel.
• Soutou G.-H. (1996). L’Alliance incertaine, les rapports stratégiques franco-allemands 1954 – 1996, Paris: Fayard.
• Soutou G.-H. (2000). La Guerre de Cinquante Ans. Les relations Est-Oust 1943 – 1990. Paris: Fayard.
• Soutou G. -H. (2003). Polska a stosunki francusko-niemieckie w latach 1914 – 1990. [in:] Francja, Niemcy i Polska w Europie nowożytnej i najnowszej (XVI–XX w.). M. Forycki, M. Serwański (eds.). Poznań: Instytut Historii UAM.
• Vaïsse M. (1998). La Grandeur, politique étrangère du général de Gaulle 1958 – 1969. Paris: Fayard.
• Vaïsse M. (2005a), La puissance ou l’influences? (1958 – 2004). [in:] Histoire de la diplomatie française. D. de Villepin, J. -C. Allain, F. Autrand, L. Bély (eds.). Paris: Perrin.
• Vaïsse M. (2005b). Les relations internationales depuis 1945. Paris: Armand Colin.
• Żurawski vel Grajewski P. (2012). Samotny ‘galijski kogut’. “Nasz Dziennik” May 26 – 27.

Identifiers

DOI

10.15804/athena.2014.44.03

Biblioteka Nauki

2021225