Muzyka obrazu. Impresja na temat Riepina

• Authors: Tomasz Jasiński
• Languages of publication: PL

Abstracts

PL

Jakkolwiek malarstwo ma zasadniczo inną naturę niż muzyka, która w przeciwieństwie do nieruchomego obrazu rozwija się w czasie, to zdarza się, że dzieło sztuki malarskiej wkracza – w trakcie aktu percepcji – w ów obcy sobie, a immanentny muzyce wymiar. Gdy uważnie wpatrujemy się w obraz, kontemplujemy go z największą intensywnością, angażując wiedzę, erudycję, pamięć, myśl, uruchamiając jednocześnie całą naszą wyobraźnię, to przy takiej właśnie percepcji widniejące na płótnie postacie, widoki, sceny mogą przejść w sferę temporalności. Patrząc bowiem na roztaczające się przed nami znaki plastyczne z ową twórczą koncentracją i najdalej posuniętą przenikliwością, „dopisujemy” do nich dodatkowe sensy, wyposażamy je w nowe atrybuty, symbole, nieprzeczuwane wcześniej treści. Naszą wewnętrzną pracą wprawiamy je w ruch. Rezultatem wszystkich tych niezwykłych doznań rodzących się w naszej jaźni jest to, że przeżywamy jakąś historię, która rozgrywa się już w toku czasowym. Obraz zaczyna żyć w nowej, odmienionej perspektywie; niczym muzyka – w sekwencjach, splotach i nawarstwieniach zdarzeń przeszłych, teraźniejszych, przyszłych. Powstaje rodzaj wielowymiarowej „kompozycji” rozwijanej w przestrzeni czasu. To swoista temporalna eksterioryzacja dzieła malarskiego – które wychodzi poza siebie i rozprzestrzenia się w czasie. Fenomen ten, opisany przed laty przez Gustawa Holoubka, autor artykułu stara się odkryć w obrazie Nie żdali wybitnego malarza rosyjskiego Ilji Riepina (1844-1930).The Music of a Picture. Impressions on RepinSUMMARYAlthough painting is of quite different nature than music which, in contrast to the motionless picture, develops in time, it sometimes happens that the work of art enters – during the perception act – this strange dimension immanent for music. When we attentively look at the picture, we contemplate it with the highest intensity, engaging our knowledge, erudition, memory, thought, and at the same time initiating all our imagination; it is with such perception that the fi gures, views, and scenes observable in the picture may evolve into the sphere of temporality. Looking at these fi ne arts signs in front us, with this creative concentration and furthest reaching perceptiveness we “add” to them additional meanings, we equip them with new attributes, symbols, and content unfelt earlier. Through our inner work we make them move. The result of all these unusual experiences born in our ego is the fact that we experience a history which takes place in a time course. The picture starts living in a new, different perspective; like music – in sequences, tangles, and layers of past, modern, and future events. A kind of multi-dimensional “composition” developed in the temporal space is being composed. This is a unique temporal exteriorization of a painting work – which goes beyond itself and is spread in time. The author tries to fi nd this phenomenon, described long ago by Gustaw Holoubek, in the picture Ne zhdali [Unexpected Return/Visitors] painted by an eminent Russian painter Ilya Repin (1844-1930).

Keywords

PL

Ilja Riepin, obraz Nie żdali, analiza, malarstwo jako muzyka

• Publisher: Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
• Journal: Annales Universitatis Mariae Curie-Sklodowska, sectio L – Artes
• Year: 2018
• Volume: 16
• Issue: 1/2

Dates

published

2018

online

2019-06-14

Contributors

author

Tomasz Jasiński

References

• Korespondencja Fryderyka Chopina, t. 1, zebrał i oprac. B. E. Sydow, Warszawa 1955, s. 152.
• S. Żerańska-Kominek, Tycjana Wenus z lutnistą i fletem, Complexus effectuum musicologiae. Studia Miroslao Perz septuagenario dedicata, red. T Jeż, Kraków 2003, s. 471-478;
• J. A. Chrościcki, Anioł grający na skrzypcach jako pocieszyciel. O znaczeniu rycin z kręgu Carraccich, [w:] ibid., s. 479-490;
• T. Grzybkowska, Jaka muzyka rozbrzmiewa w świecie obrazów Jacka Malczewskiego?, [w:] ibid., s. 559-564;
• M. Tomaszewski, Chopin. Człowiek, dzieło, rezonans, Kraków 2005, s. 801;
• Chopinowi Duda Gracz, Kraków 2005;
• J. Szerszenowicz, Inspiracje plastyczne w muzyce, Łódź 2012, wyd. drugie, s. 551-561, passim;
• P. Majewski, Muzyka i malarstwo – poszukiwanie wspólnego gruntu na marginesie Partytur do baletu Sokrates Włodzimierza Pawlaka, „Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, Sectio L, Artes” 14/1 2016, s. 73-89;
• M. Perz, Muzykalne anioły Hermana Hana, „Roczniki Teologiczno-Kanoniczne” 1987, t. 34, zesz. 7, s. 173-183.
• R. E. Panas, Chopinowskie kolory Jerzego Dudy Gracza wobec teorii barwnego słyszenia, praca magisterska napisana pod kierunkiem dr. hab. Tomasza Jasińskiego, Instytut Muzyki Wydziału Artystycznego Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej, Lublin 2010, s. 48-57, passim;
• Szerszenowicz, op. cit., passim; Muzyka w sztukach wizualnych XIX-XXI wieku, red. J. Guzy-Pasiak, [w serii:] Ikonografia muzyczna. Studia i materiały, red. P. Gancarczyk, Warszawa 2013.
• G. Sternin, Ilya Repin, Leningrad 1985, ilustracje 77-80.
• E. Popoff, Hymn do Sybiru, [w:] Zbiór poetów polskich XIX w., księga piąta, oprac. P. Hertz, Warszawa 1967, s. 641.
• A. Puszkin, O Boże, nie daj mi zwariować, przeł. J. Tuwim, cyt. [za:] Poema.pl, https://www.poema.art.pl/publikacja/4672-o-boze-nie-daj-mi-zwariowac [data dostępu: 13.05.2017].
• Z. Klukowski, Dziennik z lat okupacji Zamojszczyzny (1939-1944), Lublin 1958, s. 165.
• Z. Sikorska, Album wspomnień 1912-1985, www.zofia-sikorska-album-wspomnień [data dostępu: 04.05.2004].
• E. Hanslick, O pięknie w muzyce, przeł. S. Niewiadomski, Warszawa 1903, s. 213-214.
• M. Maron, Czas w filmie. Część I – Kinematograf i nowoczesność. Paradoksy związane z filmowym zapisem czasu, „Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, Sectio L, Artes” 9/2: 2011, s. 69-96;
• M. Maron, Czas w filmie. Część II – Przemiana kinematografu w kino. Narracja filmowa i paradoksy czasu niechronologicznego, „Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, Sectio L, Artes” 10/1: 2012, s. 9-34.
• E. Fubini, Historia estetyki muzycznej, przeł. Z. Skowron, Kraków 1997, s. 266-272;
• Z. Helman, Hegel Georg Wilhelm Friedrich, [w:] Encyklopedia Muzyczna PWM. Część biograficzna, red. E. Dziębowska, t. 4 hij, Kraków 1993, s. 157-158.

Identifiers

DOI

10.17951/l.2018.16.1/2.273-287