The theater is always dying

• Authors: Stanley Gontarski

Title variants

Teatr zawsze umiera

• Languages of publication: EN

Abstracts

EN

The Theater Is always Dying traces the resilience of live theatrical performance in the face of competing performative forms like cinema, television and contemporary streaming services on personal, hand-held devices and focuses on theater’s ability to continue as a significant cultural, community and intellectual force in the face of such competition. To echo Beckett, we might suggest, then, that theater may be at its best at its dying since its extended demise seems self-regenerating. Whether or not you “go out of the theatre more human than when you went in”, as Ariane Mnouchkin suggests, or whether you’ve had a sense that you’ve been part of, participated in a community ritual, a Dionysia, or whether or not you’ve felt that you’ve been affected by a performative, an embodied intellectual and emotional human experience may determine how you judge the state of contemporary theater. You may not always know the answer to those questions immediately after the theatrical encounter, or ever deliberately or consciously, but something, nonetheless, may have been taking its course. You may emerge “more human than when you went in”.

PL

Teatr zawsze umiera [The Theater Is always Dying] śledzi odporność spektakli teatralnych na żywo w obliczu konkurencyjnych form performatywnych, takich jak kino, telewizja i współczesne usługi przesyłania strumieniowego na osobistych, przenośnych urządzeniach, i koncentruje się na zdolności teatru do kontynuowania roli znaczącej siły kulturowej, społecznej i intelektualnej w obliczu takiej konkurencji. Przypominając Becketta, moglibyśmy zatem zasugerować, że teatr może być na najlepszej drodze umierania, ponieważ jego przedłużający się upadek wydaje się samoregenerować. Niezależnie od tego, czy „wychodzisz z teatru bardziej ludzko niż wtedy, gdy wchodzisz”, jak sugeruje Ariane Mnouchkin, czy też miałeś poczucie, że byłeś częścią, uczestniczyłeś w rytuale społeczności, Dionizja, czy niezależnie od tego, czy czułeś się dotknięty performatywem, ucieleśnione intelektualne i emocjonalne ludzkie doświadczenie może wpłynąć na to, jak oceniasz stan współczesnego teatru. Być może nie zawsze znasz odpowiedź na te pytania natychmiast po spotkaniu teatralnym, a może nawet celowo lub świadomie, ale mimo wszystko coś mogło się toczyć. Możesz okazać się „bardziej ludzki niż wtedy, gdy wszedłeś”.

Keywords

EN

Communitas; Victor Turner; David Mamet; Marshall McLuhan; Ariane Mnouchkin; Dionysia; Jerzy Grotowski; Laboratory Theatre; Peter Brook; Charles Marowitz; Richard Schechner; Antonin Artaud; Herbert Blau; Samuel Beckett

PL

Communitas; Victor Turner; David Mamet; Marshall McLuhan; Ariane Mnouchkin; Dionizja; Jerzy Grotowski; Teatr laboratorium; Peter Brook; Charles Marowitz; Richard Schechner; Antonin Artaud; Herbert Blau; Samuel Beckett; Communitas; Victor Turner; David Mamet; Marshall McLuhan; Ariane Mnouchkin; Dionizja; Jerzy Grotowski; Teatr laboratorium; Peter Brook; Charles Marowitz; Richard Schechner; Antonin Artaud; Herbert Blau; Samuel Beckett

• Publisher: Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
• Journal: Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Polonica
• Year: 2020
• Volume: 59
• Issue: 4
• Pages: 191-209

Dates

published

2020-12-30

Contributors

author

Stanley Gontarski

• Robert O. Lawton Distinguished Professor of English, Florida State University, Departmentof English, Tallahassee, FL 32306-1580, USA

• https://orcid.org/0000-0002-2899-4209

References

• Beckett Samuel, Endgame, Grove Press, New York 1958.
• Brenman-Gibson Margaret, Clifford Odets: American Playwright: the Years from 1906–1940, Applause, New York 2002.
• Cage John, Empty Words: Writings ’73–78 by John Cage, CT: Wesleyan University Press, Middletown 1981.
• Dickson Andrew, Ariane Mnouchkine and the Théâtre du Soleil: a life in theatre, “The Guardian” 10.08.2012, https://www.theguardian.com/culture/2012/aug/10/ariane-mnouchkine-life-in-theatre (access 3.11.2020).
• Green Jesse, How Lucky We Are to Be Alive Right Now, “New York Magazine” (Vulture section) 7.03.2016, http://www.vulture.com/2016/03/new-york-theater-new-golden-age.html (access 3.11.2020).
• Kourlas Gia, The Medium Steps Behind the Medium, “The New York Times” 12.07.2009, https://www.nytimes.com/2009/07/13/arts/dance/13bard.html (access 3.11.2020).
• Marowitz Charles, Peter Brook at Eighty, “Swans” 6.06.2005, http://www.swans.com/library/art11/cmarow19.html (access 3.11.2020).
• McLuhan Marshall, Understanding Media: The Extensions of Man, McGraw Hill [Reissued MIT Press, 1994, with introduction by Lewis H. Lapham; reissued again by Gingko Press, 2003], New York 1964.
• Rockwell John, “Dance”: Lucinda Childs and Company, “The New York Times” 1.12.1979, https://www.nytimes.com/1979/12/01/archives/dance-lucinda-childs-and-company.html (access 3.11.2020).
• Shatz Adam, Desire Was Everywhere, “London Review of Books” 16.12.2010, vol. 34, no. 4, pp. 9–12, https://www.lrb.co.uk/v32/n24/adam-shatz/desire-was-everywhere (access 3.11.2020).
• “Theatre Arts Magazine” (1916–1964), https://archive.org/details/theatrearts01newyuoft (access 3.11.2020).
• “Theatre Arts Magazine” (1916–1964), https://catalog.hathitrust.org/Record/008888331 (access 3.11.2020).
• The Whitney Presents a Special Exhibition Exploring Lucinda Child’s Legendary Dance, “ArtDaily” 2008, https://whitney.org/artists/11377 (access 3.11.2020).

Identifiers

DOI

10.18778/1505-9057.59.11