"Hieroglify antropocenu". "Casus" twórczości Lecha Majewskiego

• Authors: Iwona Grodź

Title variants

EN

“Hieroglifes of the Anthropocene”. "Casus" of the Work of Lech Majewski

Abstracts

EN

The subject of the text is the analysis of the anthropocene valuation in cultural texts (film), both literally and metaphorically, and its representation on the example of selected films by Lech Majewski (born 1953). The main purpose of the considerations is to show the synergy of man with his environment (see environmental humanities), in the indicated creativity, in the semiotic and cultural aspect. This allows us to better understand the attitude of the author of Valley of the Gods (2019) towards the transformation of the 21st century. Methodology: film studies, cultural anthropology

PL

Tematem eseju jest analiza wartościowania antropocenu w tekstach kultury (film), ujmowana zarówno w znaczeniu dosłownym, jak i metaforycznym oraz jego reprezentacja na przykładzie wybranych dzieł Lecha Majewskiego (ur. 1953). Głównym celem rozważań jest wskazanie synergii człowieka z jego otoczeniem (zob. humanistyka środowiskowa), we wskazanej twórczości, w aspekcie semiotycznym i kulturowym. Pozwala to lepiej zrozumieć postawę autora Doliny Bogów (2019) wobec transformacji XXI wieku. Metodologia: analiza dyskursu teoretycznego i filmoznawczego.

Keywords

PL

antropocentryzm; człowiek versus otoczenie; film; Lech Majewski

EN

anthropocentrism; human versus nature; film; Lech Majewski

• Publisher: Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
• Journal: Internetowy Magazyn Filozoficzny Hybris
• Year: 2022
• Volume: 56
• Issue: 1
• Pages: 63-79

Dates

published

2022

Contributors

author

Iwona Grodź

• Independent researcher

• https://orcid.org/0000000301516909

References

• Bińczyk E. (2018). Epoka człowieka. Retoryka i marazm antropocenu, Warszawa: PWN.
• Bogusławski M. M. (2020). Wariacje (post)humanistyczne, Łódź: Wydawnictwo UŁ. https://doi.org/10.18778/8142-653-4
• Braidotti R. (2014). Po człowieku. Przekł. Joanna Bednarek, Agnieszka Kowalczyk, Warszawa: Wydawnictwo PWN.
• Domańska E. (2008). Humanistyka nie-antropocentryczna a studia nad rzeczami, Kultura Współczesna, 3, 9-21.
• Domańska E., Olsen B. (2008). Wszyscy jesteśmy konstruktywistami. W: Rzeczy i ludzie. Humanistyka wobec materialności. J. Kowalewski, W. Piasek (red.). Olsztyn: Wydawnictwo UWM.
• Domańska E. (2017). Sprawiedliwość epistemiczna w humanistyce zaangażowanej, Teksty Drugie, 1, 41-59. https://doi.org/10.18318/td.2017.1.3
• Fiedorczuk J. (2015). Cyborg w ogrodzie. Wprowadzenie do ekokrytyki. Gdańsk: Wydawnictwo Naukowe „Katedra”.
• Grodź I. (2020). Człowiek i natura. Kilka uwag o "Pokoju saren" Lecha Majewskiego (1997), Rocznik Towarzystwa Naukowego Płockiego, 12, 89-111.
• Latour B. (2013). Technologia jako utrwalone społeczeństwo. Przeł. Łukasz Afeltowicz, Avant, 1, 17-48.
• Latour B. (2014). Antropology at the Time of the Antropocene – a Personal View of What is to Be Studied, http://www.bruno-latour.fr/sites/default/files/139-AAA-Washington.pdf (dostęp: 06.05.2022).
• Lebecka M. (2007). Szklane usta (rec.). Kino, 4, 72.
• Lee L. L. (2020). Diné Identity in a Twenty-First-Century World. Arizona: The University of Arizona Press. https://doi.org/10.2307/j.ctv11sn6g4
• Majewski L. (1998), Oficjalne centrum świata, Gdańsk: Wydawnictwo „Słowo/ Obraz/Terytoria”.
• Majewski L. (2017). Pejzaż intymny. Rozmowy autobiograficzne o świecie i o sztuce, Poznań: Wydawnictwo „Rebis”.
• Majewski L. (2020), Ukryty język symboli, Poznań: Wydawnictwo „Rebis”.
• Meza E. (2019). Lech Majewski o „Dolinie Bogów”. Variety, https://variety.com/2019/film/festivals/camerimage-lech-majewski-valley-of-the-gods-josh-hartnett-keir-dullea-1203407095/ (dostęp: 06.05.2022).
• Muzeum antropocenu. 2021. Kultura Współczesna, 1 (cały numer poświęcony tej tematyce).
• Nahlik M. (2009). Archetypy, instynkty, atawizmy i uczucia. W: Ciało i seksualność w polskim kinie. S. Jagielski, A. Morstin-Popławska (red.), Kraków; Wydawnictwo „Universitas”.
• Nowakowski J. (2012). W stronę raju. O literackiej i filmowej twórczości Lecha Majewskiego, Poznań: Wydawnictwo UAM.
• Podsiadło M. (2019). Ekokrytyczny trójgłos w kinie polskich reżyserek filmowych. Pleograf. Kwartalnik Akademii Polskiego Filmu”, 3, http://akademiapolskiegofilmu.pl/pl/historia-polskiego-filmu/pleograf/polskie-kino-kobiet/18/ekokrytyczny-trojglos-w-kinie-polskich-rezyserek-filmowych/691 (dostęp: 06.05.2022).
• Read H. (1982). Sens sztuki. Przeł. Krystyna Tarnowska-Konarek, Warszawa: Wydawnictwo PWN.
• Ryder R. D. (1980). Szowinizm gatunkowy, czyli etyka wiwisekcji. Przeł. Zbigniew Szawarski, Etyka, 18, 39-47. https://doi.org/10.14394/etyka.712
• Singer P. (2009 [1975]). Animal liberation, Reissue, New York: Harper Perennial Modern Classics.
• Tabaszewska J. (2011), Zagrożenia czy możliwości? Ekokrytyka – rekonesans. Teksty Drugie, 3, 205-220.
• Tabaszewska J. (2018). Realizm ekologiczny vs. polska literatura. Teksty Drugie, 2, 156–165. https://doi.org/10.18318/td.2018.2.10
• Twardoch-Raś E. (2021). Sztuka biometryczna w perspektywie filozofii post- i transhumanizmu. W stronę estetyki postafektywnej. Kraków: Wydawnictwo UJ. https://doi.org/10.4467/K7212.209/20.20.15566
• Ubertowska A. (2018). Antropocen/strategie oporu. Geomorficzny projekt Renza Piano. Prace Kulturoznawcze, 22 (1-2), 83-96. https://doi.org/10.19195/0860-6668.22.1-2.6
• Zawojski P. (2020). Poezja kamerą (za)pisana. Od „Wojaczka” do „KrwiPoety” (i „Szklanych ust”), http://www.zawojski.com/category/film/ (dostęp: 06.05.2022).

Identifiers

DOI

10.18778/1689-4286.56.05

Biblioteka Nauki

18105146