Duchowość chrześcijańska w kształtowaniu dojrzałego człowieka

• Authors: Zbigniew Marek

Title variants

EN

Christian Spirituality in the Formation of a Mature Person

• Languages of publication: PL

Abstracts

PL

W artykule została ukazana rola duchowości chrześcijańskiej, rozumianej jako zespół wartości, postawa i tradycji w procesach wychowywania dojrzałego człowieka. Chodzi o pokazanie, w jaki sposób duchowość inspirowana chrześcijaństwem może wspomagać procesy osiągania dojrzałości ludzkiej i religijnej. Należy pamiętać, że duchowość człowieka w znacznej mierze inspirowana jest treściami religijnymi, choć występuje ona także w postaci duchowości naturalnej – niemającej odniesień do religii. Jej walorem jest m.in. to, że ułatwia nawiązywanie relacji z Transcendencją – Bogiem. To zaś w znacznej mierze kształtuje posiadany przez człowieka obraz Boga, a także akceptacja poznania religijnego. Inną właściwością rozwijanej duchowości jest odkrywanie przez osobę własnej godności, rozpoznawanej zarówno w wymiarze naturalnym, jak i religijnym. Tak kształtowana i rozwijana w toku procesów wychowawczych duchowość sprzyja nabywaniu zdolności człowieka do wychodzenia poza własną ograniczoność i osiąganiu dojrzałości. Na tej podstawie można mówić, że nadaje ona ludzkiemu życiu nową jakość.

Keywords

PL

duchowość; poznanie; religia; transcendencja

• Publisher: Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
• Journal: Forum Pedagogiczne
• Year: 2019
• Volume: 9
• Issue: 2/1
• Pages: 47-62

Dates

published

2019-09-04

Contributors

author

Zbigniew Marek

References

• Ablewicz K. (2007). (Nie)obecność ducha w wychowaniu człowieka. Z filozofii kultury Bogdana Nawroczyńskiego. „Horyzonty Wychowania”, 6 (11), s. 57–79.
• Bagrowicz J. (2006). Towarzyszyć wzrastaniu. Z dyskusji o metodach i środkach edukacji religijnej młodzieży. Toruń: Wydawnictwo UMK.
• Berner U. (1997). Religia. W: Leksykon religii. Waldenfels H. (red.). Warszawa: Verbinum.
• Blaskovic S. (1978). Gewissen. W: Korherr J. (red.). Praktisches Wörterbuch der Religionspädagogik und Katechetik. Wien, Freiburg, Basel: Herder.
• Boużyk M. M. (2013). Wychowanie otwarte na religię. Polska Szkoła Filozofii Klasycznej o roli religii w wychowaniu. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe UKSW.
• Chmielewski M. (2002). Duchowość. W: Chmielewski M. (red.). Leksykon duchowości katolickiej. Lublin–Kraków: Wydawnictwo M.
• Daniluk M. (1989). Duchowość chrześcijańska. W: Łukaszyk R., Bieńkowski L., Gryglewicz F. (red.). Encyklopedia katolicka. T. IV. Lublin: WN KUL.
• Fleming D. L. (2013). Czym jest duchowość ignacjańska? Kraków: Wydawnictwo WAM.
• Goldman R. (1972). Vorfelder des Glaubens. Neukirchen: Neuenkirchen-Vluyn.
• Goliszek P.T. (2016). Personalistyczny wymiar katechezy. Lublin: Wydawnictwo KUL.
• Griffith J. L., Griffith M. E. (2008). Odkrywanie duchowości w psychoterapii. Kraków: Wydawnictwo WAM.
• Grom B. (2009). Psychologia religii. Kraków: Wydawnictwo WAM.
• Grom B. (2011). Psychologia wychowania religijnego dzieci w wieku przedszkolnym, szkolnym oraz młodzieży. Kraków: Wydawnictwo WAM.
• Homplewicz J. (1996). Etyka pedagogiczna. Rzeszów: Wydawnictwo WSP.
• Horowski J. (2015). Wychowanie moralne według pedagogiki neotomistycznej. Toruń: Wydawnictwo Naukowe UMK.
• Jan Paweł II (1998). Encyklika „Fides et ratio” do Biskupów Kościoła katolickiego o relacjach między wiarą a rozumem.
• Jasionek S. (1999). Uprawnienia i zobowiązania człowieka. Częstochowa. Wydawnictwo Regina Poloniae.
• Kamiński S., Zdybicka Z. J. (1998). Definicja religii a typy nauk o religii. W: Kamiński S. (red.). Światopogląd. Religia. Teologia. Lublin. TN KUL.
• König F., Kremer J. (1997). Chrześcijaństwo. W: Waldenfels H. (red.). Leksykon religii. Warszawa: Verbinum–Vatican: Libreria Editrice Vaticana.
• Kunowski S. (1981). Podstawy współczesnej pedagogiki. Łódź: Wydawnictwo Salezjańskie.
• Kunstmann J. (2010). Rückkehr der Religion. Glaube, Gott und Kirche neu verstehen. Gütersloh: Gütersloher Verlagshaus.
• Ladaria L. F. (2002). Wprowadzenie d antropologii teologicznej. Kraków: Wydawnictwo WAM.
• Liszka P. (2007). Personalizm. W: Rogowski C. (red.). Leksykon pedagogiki religii. Warszawa: Verbinum.
• Lombaerts H. (2002). Edukacja z perspektywy europejskiej. „Horyzonty Wychowania”, 2 (3), s. 165–179.
• Marek Z. (2005). Podstawy wychowania moralnego. Kraków: WSF-P „Ignatianum”.
• Marek Z. (2007). Podstawy i założenia katechetyki fundamentalnej. Kraków: WSF-P „Ignatianum”.
• Marek Z. (2014). Religia pomoc czy zagrożenie dla edukacji? Kraków: Wydawnictwo WAM.
• Marek Z. (2015). Potencjał religijny wnoszony do wychowania integralnego. „Pedagogika Społeczna”, XIV/4 (58), s. 9–20.
• Marek Z. (2017). Pedagogika towarzyszenia. Perspektywa tradycji ignacjańskiej. Kraków: Akademia Ignatianum.
• Marszałek L. (2013). Duchowość dziecka. Znaczenia–perspektywy–konteksty w pedagogice przedszkolnej. Warszawa: Szkoła Wyższa im. Bogdana Jańskiego.
• Martin J. (2017). Jezuicki przewodnik po prawie wszystkim. Kraków: Wydawnictwo WAM.
• Meurer T. (2011). Duchowość jako zamiennik religii? Wyprawy w mgliste pogranicze religii i duchowości. „Keryks”, 10, s. 147–159.
• Michalski J. (2004). Edukacja i religia jako źródło rozwoju egzystencjalno-krytycznego. Studium hermeneutyczno-krytyczne. Toruń: Wydawnictwo UMK.
• Murawski R. (2002). Dorastający. W: Marek Z. (red.). Jestem świadkiem Chrystusa w Kościele. Podręcznik do religii dla I klasy liceum i technikum. Kraków: Wydawnictwo WAM.
• Nowak M. (2008). Teorie i koncepcje wychowania. Warszawa: Wydawnictwa Akademickie i Profesjonalne.
• Offmański A. (2007). Wychowanie młodzieży w wierze. W: Hajduk A. (red.). Pedagogika wiary. Kraków: Wydawnictwo WAM.
• Olbrycht K. (2009). Wychowanie do wartości – w centrum aksjologicznych dylematów współczesnej edukacji. „Paedagogia Christiana”, 2 (24), s. 89–104.
• Olejnik S. (1989). Dar. Wezwanie. Odpowiedź. W: Teologia moralna. T. 4. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe UKSW.
• Rahner K., Vorgrimler H. (1987). Chrześcijaństwo. W: Mały słownik teologiczny. Warszawa: IW Pax.
• Rusecki M. (2012). Wychowanie religijne w rodzinie. W: Rynio A., Braun K., Lendzion A., Opozda D. (red.). Religijno-moralny wymiar rozwoju i wychowania. Lublin: Wydawnictwo KUL.
• Sakowicz E. (2009). Religioznawstwo. Lublin: Polihymnia.
• Schulz R. (2007). Wykłady z pedagogiki ogólnej. T. II: O integralną wizję człowieka i jego rozwoju. Toruń: Wydawnictwo UKM.
• Sobór Watykański II (2002). Konstytucja duszpasterska o Kościele w świecie współczesnym. Poznań: Pallottinum.
• Surzykiewicz J. (2015). Religia, religijność i duchowość jako zasoby osobowe i kapitał społeczny w pedagogice społecznej/pracy socjalnej. „Pedagogika Społeczna”, XIV, 1 (55), s. 23–71.
• Szacki J. (2004). Tradycja. W: Słownik społeczny. Kraków: Wydawnictwo WAM.
• Ślipko T. (2002). Zarys etyki ogólnej. Kraków: Wydawnictwo WAM.
• Tułowiecki D. (2012). Bez Boga, Kościoła i zasad? Kraków: Wydawnictwo Petrus.
• Waldenfels H. (1993). O Bogu, Jezusie Chrystusie i Kościele dzisiaj. Teologia fundamentalna w kontekście czasów obecnych. Katowice: Księgarnia św. Jacka.
• Waldenfels H. (1997). Objawienie. V. W chrześcijaństwie. W: Waldenfels H. (red.). Leksykon religii. Warszawa: Verbinum.
• Walesa Cz. (2005). Rozwój religijności człowieka. T. 1: Dziecko. Lublin: Wydawnictwo KUL.
• Wiseman J. (2009). Historia duchowości chrześcijańskiej. Wybrane zagadnienia. Kraków: Wydawnictwo WAM.
• Witek S. (1989). Duchowość religijna. W: . Łukaszyk R., Bieńkowski L., Gryglewicz F. (red.). Encyklopedia katolicka. T. IV. Lublin: TN KUL.
• Zarzycki S.T. (2002), Buddyzm. W: Chmielewski M. (red.). Leksykon duchowości katolickiej. Lublin–Kraków: Wydawnictwo M.
• Zdybicka Z. (2005). Transcendentne odniesienie człowieka. W: Adamski F. (red.). Wychowanie personalistyczne. Wybór tekstów. Kraków: Wydawnictwo WAM.
• Zięba S. (2007). Człowiek. 2: Pochodzenie. W: Rogowski C. (red.). Leksykon pedagogiki religii. Warszawa: Verbinum.
• Zulehner P.M. (2003). Religia jako mega trend. „Keryks”, 2/1, s. 21–35.
• Zuziak W. (2012). Aksjologia Louisa Lavelle’a wobec ponowoczesnego kryzysu wartości. Kraków: Wydawnictwo WAM.

Identifiers

DOI

10.21697/fp.2019.2.04