Autotematyczne przekazy informacyjne we współczesnych mediach – typy i funkcje

• Authors: Krzysztof Kaszewski

Title variants

EN

Autothematic information in the contemporary media: types and functions

Abstracts

EN

The aim of this article is to present the primary types of autothematic media information and its non-informative functions as well as the objects and methods of linguistic valuation in the messages. Information about the reception of a media offering, information about rewards and successes of a medium, information about non-media undertakings of media broadcasters, and information about an offering were distinguished based on content analysis. By means of a semantic and pragmatic analysis of the expressions used, it was ascertained that the media broadcaster itself is rarely the object of valuation, whereas the events organised by the medium, messages included in its offering, the invited guests and recipients are eagerly granted positive valuations. The overarching value is the positive relationship between the medium and others, the valuation is normally overt and intensive, and the examined messages perform various kinds of promotional tasks.

Keywords

EN

information; media; autothematicism; function; self-promotion; self-presentation

• Publisher: Towarzystwo Kultury Języka
• Journal: Poradnik Językowy
• Year: 2023
• Volume: 802
• Issue: 3
• Pages: 7-21

Dates

published

2023

Contributors

author

Krzysztof Kaszewski

• Uniwersytet Warszawski

• https://orcid.org/0000000287892405

References

• Bańko, M. red. 2000. Inny słownik języka polskiego, t. 1–2. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN (ISJP).
• Baudrillard, J. 1996. Gra resztkami. W: Postmodernizm a filozofia. Wybór tekstów, red. S. Czerniak, A. Szahaj, s. 203–228. Warszawa: Instytut Filozofi i i Socjologii Polskiej Akademii Nauk.
• Bogunia-Borowska, M. 2012. Fenomen telewizji. Interpretacje socjologiczne i kulturowe. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego.
• Bralczyk, J. 2004. Język na sprzedaż. Gdańsk: Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne.
• Burska, K. 2021. Wpływ pandemii COVID-19 na eksponowanie wartości witalnych w reklamach telewizyjnych (marzec–czerwiec 2020). Filologia Polska. Roczniki Naukowe Uniwersytetu Zielonogórskiego 7, s. 153–170.
• Galasiński, D. 1992. Chwalenie się jako perswazyjny akt mowy. Kraków: Instytut Języka Polskiego Polskiej Akademii Nauk.
• Kaszewski, K. 2018. Media o sobie. Językowe elementy autopromocyjne w przekazach informacyjnych prasy, radia i telewizji. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe „Semper”.
• Kula, A. 2017. Redundancja w mediach. Studium pragmalingwistyczne. Poznań: Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza.
• Loewe, I. 2007. Gatunki paratekstowe w komunikacji medialnej. Katowice: Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego.
• Loewe, I. 2018. Dyskurs telewizyjny w świetle lingwistyki mediów. Katowice: Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego.
• Majkowska, G., Satkiewicz, H. 1999. Język w mediach. W: Polszczyzna 2000. Orędzie o stanie języka na przełomie tysiącleci, red. W. Pisarek, s. 181–196. Kraków: Uniwersytet Jagielloński – Ośrodek Badań Prasoznawczych.
• Sławek, J. 2007. Czytelnik uwolniony? Perswazja we współczesnej informacji prasowej. Poznań: Wydawnictwo „Poznańskie Studia Polonistyczne”.
• Wagner, A. 2010. Zaufać mediom? Analiza mechanizmów samoopisu prasy w sytuacjach kryzysowych. Kraków: Zakład Wydawniczy „Nomos”.
• Wojciszke, B. 2012. Psychologia społeczna. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe „Scholar”.
• Wojtak, M. 2004. Gatunki prasowe. Lublin: Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej.

Identifiers

DOI

10.33896/PorJ.2023.3.1

Biblioteka Nauki

6258962