PL
Przedmiotem artykułu jest analiza funkcji chóru w redefiniowaniu politycznej wspólnoty „narodu niemieckiego” w plenerowym spektaklu Marty Górnickiej Grundgesetz (Berlin, 2018). Badając relację chóru z publicznością, autorka odwołuje się do masowych widowisk z okresu Republiki Weimarskiej, w których chór miał zarówno reprezentować tworzącą się wspólnotę polityczną, jak i kształtować podmioty polityczne poprzez zbiorowe działanie. Wykorzystując estetyczne i polityczne koncepcje reprezentacji, które przeplatają się w Grundgesetz, autorka pokazuje, w jaki sposób chór Górnickiej zarówno portretuje, jak i inscenizuje „naród niemiecki” jako mnogość ciał i głosów zjednoczonych poprzez prawa podstawowe. Czyniąc chór wspólnotą dostępną dla wszystkich, spektakl kwestionuje sprawczość publiczności jako ciała zbiorowego zdolnego do wspólnego działania w przestrzeni publicznej.
EN
This text analyzes the function of the chorus in Marta Górnicka’s open-air production Grundgesetz (Berlin, 2018) in redefining the political community of “the German people.” While examining its relation to the audience, the author refers to examples of German mass spectacles from the Weimar Republic that invested choruses to both represent a political community in the making and to shape political subjects through collective action. Based on aesthetic and political concepts of representation, which intertwine in the performance, the author shows how the chorus of Grundgesetz both portrays and enacts “the German people” as a plurality of bodies and voices united by fundamental rights. Making it thus an available community to stand for, the performance questions the agency of the audience as a collective body capable of acting together in public space.