PL
Tematem artykułu jest zarys praktyk powiązanych z zarysem teorii projektowania biofilicznego w kontekstach miejskich. O ile koncepcja budownictwa energooszczędnego stopniowo adaptuje elementy biofiliczne, o tyle podobne podejście może odnosić się w przyszłości także do skali miejskiej i stanowić jeden z zasadniczych elementów planowania i projektowania urbanistyczego. Zasób i kompozycja miejskich „terenów zielonych” jest w tym wypadku jedynie punktem wyjścia, a nie celem projektowania biofilicznego. Jego istotą jest raczej świadomie i celowo (by design) kształtowany wpływ na rozwój psychofizyczny mieszkańców miast poprzez stwarzanie okazji do codziennego aktywnego kontaktu z naturą i podtrzymywania lokalnej bioróżnorodności oraz, w konsekwencji, wynikające z tego określone korzyści zdrowotne, ekonomiczne i społeczne.