PL
Autorka, korzystając z opracowań glottodydaktycznych, stara się wypracować nowe podstawy klasyfikacji metod kształcenia języka ojczystego. Sięga w tym celu do teorii stworzonej przez J.C. Richardsa i T. Rodgersa i wskazuje na oparcie metody na podejściu teoretycznym (teorii języka i teorii kształcenia języka), jej realizację za pomocą planowania kształcenia języka oraz procedur i technik. Na przykładzie dwóch metod ukazuje, jak istotne dla klasyfikacji i mylące dla praktyki jest zapominanie o komponencie teoretycznym metody.