Search results

1

Polityczne public relations w podczas kampanii wyborczych w III RP

100%

Kardaś J.

Refleksje. Pismo naukowe studentów i doktorantów WNPiD UAM

|

2015

|

issue 12

11-26

PL

Creating the image of politicians is always a deliberate act. PR should be a reliable source of information about politicians or party. Very often the image of a political party or a politician is being built exclusively on the basis of media coverage. It seems that success in politics inevitably connects with a good presentation in the media. The experience of Polish political PR is only 25 years old. This can not be compared with the experiences of western countries, especially the United States. However, even in this period, we have seen a very well-run election campaigns, but also those which were conducted incompetently.

2

Podobieństwa i różnice w zwalczaniu bojowników kaukaskich w okresie sprawowania władzy przez Borysa Jelcyna i Władimira Putina w Federacji Rosyjskiej

100%

Kardaś J.

Środkowoeuropejskie Studia Polityczne

|

2017

|

issue 1

85-100

EN

Analyzing the policy of the Russian Federation to the terrorist threat originating from the North Caucasus, it is clear that for many years Moscow has not established a coherent approach to solving this problem. In the last decade of the 20th century, Russia’s policy consisted primarily in responding to the emerging crises. This policy led to the defeat in the first Chechen war and contributed to increased instability in the whole region of the North Caucasus. At the beginning of the 21st century, Russia changed its strategies to combat terrorism rooted in the North Caucasus. Moscow began to implement the so-called Chechenization policy, assuming that the representatives of the Caucasian nations would fight the terrorists themselves.

PL

Analizując politykę Federacji Rosyjskiej wobec zagrożenia terrorystycznego, pochodzącego z Kaukazu Północnego, należy stwierdzić, że Moskwa przez wiele lat nie miała wypracowanej jednej i spójnej koncepcji rozwiązania tego problemu. W ostatniej dekadzie XX w. rosyjska strategia polegała w dużej mierze na reagowaniu na zaistniałe kryzysy. Polityka ta, doprowadziła do porażki w pierwszej wojnie czeczeńskiej oraz przyczyniła się do wzrostu niestabilność całego regionu Kaukazu Północnego. Rosjanie na początku XXI w. zmienili strategię walki z terroryzmem pochodzącym z Kaukazu Północnego, realizując tzw. politykę czeczenizacji. Polega ona na tym, że przedstawiciele samych narodów kaukaskich zwalczają terrorystów.

3

South Caucasus in the Foregin Policy of the Russian Federation. Do Doctrinal Assumptions Translate into Reality?

100%

Kardaś J.

Przegląd Strategiczny

|

2016

|

issue 9

105-115

EN

Russian policy in South Caucasus is not a fully effective policy, as Russia’s actions towards Armenia, Azerbaijan and Georgia are dominated by bilateral relations rather than a single, coherent strategy towards the region. The policy towards these countries also bears the hallmarks of an imperial policy, since it boils down to rewards (in the political, economic or military sphere) for cooperation, or punishments for any action against Russian interests. In addition to enhancing bilateral relations, Russia makes efforts (in accordance with documents issued by official bodies) to integrate the CIS area, of course including the Trans-Caucasus, under its leadership. But it comes up short in these efforts, because not all the Caucasus countries are interested in Russian-led economic integration (within the Eurasian Economic Union), or political and military integration (within CIS, CSTO).

4

The Attitudes of the South Caucasus Countries Towards the Full-Scale Russian Aggression Against Ukraine

100%

Kardaś J.

Przegląd Strategiczny

|

2023

|

issue 16

333-344

PL

Niniejszy artykuł ma odpowiedzieć nie tylko na pytanie, jak wyglądała reakcja państw Kaukazu Południowego na agresję Rosji na Ukrainę, ale też wskazać, jak obecnie kształtują się stosunki międzynarodowe na obszarze Kaukazu Południowego oraz jakie są główne cele polityk zagranicznych Armenii, Azerbejdżanu oraz Gruzji. Na potrzeby artykułu stworzona została hipoteza badawcza, zakładająca, że obecnie żadne z państw Kaukazu Południowego nie jest już realnym sojusznikiem Stanów Zjednoczonych oraz Unii Europejskiej na Kaukazie Południowym, ponieważ po agresji Federacji Rosyjskiej na Ukrainę, ani Armenia, ani Azerbejdżan, ani Gruzja nie zdecydowały się na podjęcie działań, które wprost uderzałyby w interesy rosyjskie i które jednocześnie byłyby zbieżne z polityką Zachodu. Dokonując weryfikacji hipotezy badawczej, która została postawiona we Wstępie niniejszego tekstu, należy stwierdzić, że jest ona prawdziwa. Patrząc na działania wszystkich trzech państw z obszaru Kaukazu Południowego trudno dostrzec, aby któreś z nich otwarcie poparło na płaszczyźnie politycznej i militarnej Ukrainę. Żadne z nich nie dołączyło również do sankcji nakładanych przez Zachód na agresora. W artykule posłużono się głównie metodą decyzyjną, komparatystyczną oraz jedną z metod ogólnologicznych, czyli analizą.

EN

This article not only seeks to answer the question of how the South Caucasus countries reacted to Russia’s aggression against Ukraine, but also to outline how international relations in the South Caucasus are currently evolving and identify the main foreign policy objectives of Armenia, Azerbaijan and Georgia. A research hypothesis was developed for the purpose of this article, which assumes that none of the South Caucasus countries are currently viable allies of the United States and the European Union in the region anymore, because following the Russian Federation’s aggression against Ukraine, neither Armenia, Azerbaijan nor Georgia have decided to take measures that would strike directly at Russian interests and also align with Western policy. In verifying the research hypothesis that was put forward in the Introduction to this text, it should be concluded that it is true. Looking at the actions of all the three South Caucasus countries, none of them has openly supported Ukraine on the political or military level. Nor have any of them joined the sanctions imposed on the aggressor by the West. The article mainly uses the decision-making method, the comparative method and one of the general logical methods, namely analysis.

5

The Basis of Social Protests in Georgia in 2019

63%

Mijalska F., Kardaś J.

Środkowoeuropejskie Studia Polityczne

|

2020

|

issue 4

5-25

PL

Gruzińskie Marzenie dochodząc do władzy w 2012 r. było obietnicą zmian, których oczekiwało społeczeństwo gruzińskie, rozdarte pomiędzy dążeniami do pokoju i dobrobytu wzorem państw zachodnich, a zarazem ustabilizowania stosunków z Rosją. Po siedmiu latach okazało się, że ta obietnica nie spełniła się, a obywatele są rozgoryczeni prowadzeniem polityki zarówno wewnętrznej, jak i międzynarodowej przez Bidzinę Iwaniszwilego. Na potrzeby artykułu sformułowano hipotezę badawczą zakładającą, że w czerwcu 2019 r. doszło do protestów społecznych w stolicy Gruzji, ponieważ działania podejmowane przez ugrupowanie kierowane przez Bidzinę Iwaniszwilego doprowadziły do spadku zaufania do tej formacji. Autorzy artykułu podjęli się próby analizy działań podejmowanych Bidzinę Iwaniszwilego, które mogły doprowadzić do niepokojów społecznych oraz wskazania czynników wewnętrznych i zewnętrznych, które doprowadziły do spadku zaufania do rządzących Gruzją w ostatnich latach. Ponadto przedstawili wydarzenia z dnia 20 czerwca 2019 r., kiedy to wielotysięczny tłum zgromadził się pod budynkiem gruzińskiego parlamentu, by wyrazić niezadowolenie z pojawienia się na sesji parlamentu deputowanego rosyjskiej dumy, Siergieja Gawriłowa, co w rezultacie wywołało ogólnopaństwowe protesty.

EN

Coming to power in 2012, the Georgian Dream promised changes expected by Georgian society that was torn between striving for peace and prosperity, following the example of Western countries, and stabilizing relations with Russia. After seven years, this promise was not fulfilled, and the citizens were bitter about the internal and international policies of Bidzina Ivanishvili. For the purpose of this article, the research hypothesis was formulated that in June 2019 social protests broke out in the capital of Georgia, because the activities of the party headed by Bidzina Ivanishvili resulted in decreased social confidence in this formation. The authors of the article analyzed the activities of Bidzina Ivanishvili which might have sparked social unrest and identified the internal and external factors that resulted in the shrinking social confidence in Georgian authorities in recent years. The authors presented also the events of June 20, 2019, when thousands of people gathered in front of the Georgian parliament building to express their discontent with the presence of the deputy of Russian Duma, Sergei Gavrilov, at the parliamentary session, which resulted in nationwide protests.

Refine search results

2 Przegląd Strategiczny

2 Środkowoeuropejskie Studia Polityczne

1 Refleksje. Pismo naukowe studentów i doktorantów WNPiD UAM

5 Kardaś J.

1 Mijalska F.

1 2023

1 2020

1 2017

1 2016

1 2015

Polityczne public relations w podczas kampanii wyborczych w III RP

Podobieństwa i różnice w zwalczaniu bojowników kaukaskich w okresie sprawowania władzy przez Borysa Jelcyna i Władimira Putina w Federacji Rosyjskiej

South Caucasus in the Foregin Policy of the Russian Federation. Do Doctrinal Assumptions Translate into Reality?

The Attitudes of the South Caucasus Countries Towards the Full-Scale Russian Aggression Against Ukraine

The Basis of Social Protests in Georgia in 2019