Results found: 2

Search results

Sort By:

Limit search:

Przydatność teorii penetracji do analizy dominacji rosyjskiej w Europie Wschodniej po rozpadzie ZSRR – zarys problemu

100%

Weremiuk S.

Przegląd Bezpieczeństwa Wewnętrznego

2015

vol. 7

issue 12

37-65

Niniejszy artykuł stanowi przyczynek do problemu dominacji rosyjskiej w Europie Wschodniej po rozpadzie ZSRR, dotychczas rzadko podejmowanego w takim ujęciu przez badaczy. W tekście zawarto rozważania nawiązujące do dwóch pytań: dlaczego warto podjąć tytułowy problem oraz jakie mogą być ścieżki metodologiczne w tego typu badaniach? Po 1992 r. Rosja prowadzi specyficzną politykę wobec państw Europy Wschodniej wynikającą z uwarunkowań historycznych oraz mocarstwowych ambicji władców Kremla. Zmiany na arenie międzynarodowej w 2014 r. stworzyły przesłanki do zbadania polityki Federacji Rosyjskiej wobec państw Europy Wschodniej. Nowa sytuacja geopolityczna wymaga również stosowania takich metod badawczych, które pozwoliłyby na pełne wyjaśnienie tych relacji. W procesie analizy należy przyjąć, że podmiotem działania jest Rosja, przedmiotem są natomiast Ukraina, Białoruś i Mołdawia. Kontynuując badania dotyczące dziejów tych państw, należałoby jeszcze dokładniej zbadać obszary dysfunkcjonalności systemu poradzieckiego oraz określić, na ile trwałe było przeniknięcie struktur penetrujących do wnętrza systemów państw Europy Wschodniej, a także, w jakim zakresie po 1991 r. nastąpiło „cofnięcie” regulatora?

The article refers to a rarely undertaken by analysts approach to the problem of the Russian domination over Eastern Europe after the collapse of the Soviet Union. The text deals with two basic questions: why the problem of the Russian domination should be the topic of any research and what methodological approaches should be used in such studies? After 1992 Russia has been carrying out a very specific policy towards the countries of Eastern Europe, which arises from historical context and the Kremlins’ rulers’ imperial ambitions. Changes at the international arena in 2014 created conditions for investigating the Russian Federation policy towards the countries of Eastern Europe. The new geopolitical situation also requires the application of such research methods that would allow a full explanation of new political relations. In the process of analysis it should be assumed that Ukraine, Belarus and Moldova are passive subjects of the actions carried out by Russia. Further research of the history of these countries would require investigating the areas of dysfunctionality of the post-Soviet system and determining, to what extent Eastern Europe state systems could be penetrated and to what extent the Russian control was retracted after 1991.

Polska wobec Rosji w latach 1992–2014. Od zależności postimperialnych do trudnych relacji. Analiza wybranych aspektów.

100%

Weremiuk S.

Przegląd Bezpieczeństwa Wewnętrznego

2015

vol. 7

issue 13

98-136

Artykuł omawia stosunki polsko-rosyjskie w ostatnim ćwierćwieczu. Opracowanie zawiera specyficzne ujęcie badawcze problemu przez pokazanie zjawisk i procesów dotychczas rzadko przedstawianych w ten sposób. Autor proponuje analizę relacji polsko-rosyjskich w dwóch fazach: postimperialnej (1992–1999) oraz trudnych relacji (2004–12014) oraz w czterech sferach – politycznej, gospodarczej, militarnej oraz społeczno-kulturowej, ze szczególnym uwzględnieniem ewolucji mechanizmów, która pozwoli uchwycić dynamikę wzajemnych stosunków oraz specyfikę powiązań. Nie jest to całościowa analiza relacji, przede wszystkim ze względu na brak dostępu do archiwów. Autor postarał się przyjrzeć kilku kwestiom, które uznał za najważniejsze dla zrozumienia, jak bardzo są skomplikowane relacje polsko-rosyjskie, które nie przypominają żadnych innych. Ich wyjątkowość została uwidoczniona tuż po katastrofie smoleńskiej. Gdzie tkwi istota relacji polsko-rosyjskich? Czy są one wyłącznie rezultatem historycznych uwarunkowań, czy też realnych sprzeczności interesów? Po pierwsze naiwnością jest sądzić, że po upadku ZSRR więzy zależności Polski od Rosji zostały przerwane. Po drugie Polska jest przedmiotem, a Rosja podmiotem gry politycznej – w rozumieniu obiektu zainteresowania prowadzonych przez Federację działań. W stosunkach pomiędzy Polską a Rosją mamy do więc czynienia z asymetrią relacji. Autor założył, że do momentu wejścia Polski do NATO relacje polsko-rosyjskie były oparte głownie na nieformalnych mechanizmach penetracyjnych oraz formalnych zależnościach gospodarczych, a po przejęciu władzy przez W. Putina zaczynają kształtować się nowe relacje, których specyfiką jest asymetria, a które określa się jako trudne. Stosunki polsko-rosyjskie były i są trudne. Specyfika relacji wynika przede wszystkim z sytuacji geostrategicznej, niezmiennych celów Rosji i sprzeczności interesów strategicznych, ale także z położenia Polski i jej przynależności do struktur zachodnich. W interesie Rosji leży utrzymanie wpływów w Polsce przy wykorzystaniu kombinacji instrumentów politycznych, ekonomicznych, militarnych, społeczno-kulturowych i innych, będących w dyspozycji mocarstwa. Wzrost potęgi Rosji może zagrozić Polsce i państwom Europy Środkowej.

The article describes Polish–Russian relations in the period of the last 25 years. It is based on a scientific attitude to the problem, showing phenomena and processes so far barely approached in this way. The author suggests two-phase analysis of the Polish–Russian relations: post-imperial period (1992–1999) and difficult relations (2004 –2014). What is more, the analysis is carried out within political, economic, military and socio-cultural areas, with special emphasis on evolution of the mechanisms allowing us to understand the dynamics of inter-relations of the two countries and their specific character. It is not, however, a complex analysis of the subject matter – mainly because of inaccessibility of the archives. The author tries to study a few chosen issues he considers most important for understanding how complicated the Polish–Russian relations are. The relations are unique because of their nature, which can be clearly seen after the Smolensk crash. Where does the essence of the Polish–Russian relations lay? Is it only the result of historic impact, or maybe the real conflict of interests as well? First of all, it would be naive to think that the Polish subjection to Russia was cut off after the collapse of the Soviet Union. Secondly, within the scope of activities being taken by Russia – Poland is the subject, whereas Russia is the object of this political strife. Hence the relations between Poland and Russia can be described as asymmetrical. The author assumes that in the pre-NATO period the Polish–Russian relations were based mainly on informal penetrative mechanisms and formal economic dependences, but after W. Putin’s rise to power new relations started to prevail – the ones based on asymmetry, and hence referred to as difficult. Polish–Russian relations have always been difficult. It is mainly because of the geostrategic situation, unchangeable Russian goals and the conflict of strategic interests, but also because of the geopolitical location of Poland as well as its membership in different western organisations. Russia strives to keep its influences in Poland with the use of numerous political, economic, military, socio-cultural and other instruments that the country can use. The rise of the Russian power may endanger Poland and other countries of the Central Europe.

Refine search results

2 Przegląd Bezpieczeństwa Wewnętrznego

2 Weremiuk S.

2 2015

Search results

Przydatność teorii penetracji do analizy dominacji rosyjskiej w Europie Wschodniej po rozpadzie ZSRR – zarys problemu

Polska wobec Rosji w latach 1992–2014. Od zależności postimperialnych do trudnych relacji. Analiza wybranych aspektów.