Search results

1

Wieloznaczność pojęć i wielorakość zadań w analizie psychospołecznego kontekstu dojrzewania z niepełnosprawnością

100%

Konarska J.

Człowiek - Niepełnosprawność - Społeczeństwo

|

2016

|

issue 3(33)

59-77

PL

Według danych Unii Europejskiej liczba osób z niepełnosprawnością wzrasta wraz z wiekiem, ale procent rodzących się dzieci z niepełnosprawnością jest wielkością stałą. Jednocześnie obserwuje się wzrost liczby osób niepełnosprawnych w starszym wieku i ten wskaźnik jest również wielkością stałą. Te dane liczbowe wymagają spojrzenia na problem niepełnosprawności z wielu perspektyw, a wszelkie działania na rzecz osób niepełnosprawnych muszą być podejmowane w odniesieniu do potrzeb grup wiekowych osób z niepełnosprawnością. Samo zdefiniowanie niepełnosprawności nie jest sprawą prostą, gdyż nie istnieje żadna jednolita definicja niepełnosprawności przyjęta przez wszystkie państwa i wszystkich specjalistów. Kraje ustalają własne kryteria niepełnosprawności, uwzględniające poziom rozwoju i ekonomiczne warunki, od których zależy stopień pomocy osobie niepełnosprawnej w zakresie przygotowania jej do możliwie najpełniejszej aktywności życiowej albo powrotu do takiej aktywności. Jednocześnie pomoc medyczna, rehabilitacyjna, społeczna, materialna jest proporcjonalna do bogactwa państwa, ale także zależy od etyczno-moralnego modelu zachowania kulturowego wobec osób słabszych, chorych czy z jakiegokolwiek innego powodu potrzebujących wsparcia. Przeciętny człowiek nie ma najmniejszego bezpośredniego wpływu na warunki, w których przychodzina świat, ale jeśli rodzi się jako osoba niepełnosprawna, ponosi wszelkie konsekwencje układu stosunków ekonomiczno-politycznych, w jakich przyszło mu żyć. Stan ten ma bezpośrednie przełożenie na możliwości leczenia, rehabilitacji, edukacji, pracy czy choćby udziału w życiu społecznym swojego środowiska.

EN

According to the EU data, the number of people with disabilities increases with age, but the percentage of children born with a disability is constant. At the same time, an increase in the number of older people with disabilities is seen and this rate is also constant. This numerical data requires that the issue of disability be viewed from a number of perspectives, and all actions for people with disabilities need to be undertaken with reference to the needs of different age groups of people with disabilities. Defining disability is not a simple matter in and of itself as a uniform definition of disability adopted by all countries and all specialists does not exist. Countries establish their own criteria of disability that take into account the level of development and economic conditions which determine the extent of support for a person with a disability aiming at preparing him or her to engage in life activities to the highest possible degree or to return to these activities. At the same time, medical, rehabilitation, social and financial support is proportional to the country’s wealth, but it also depends on the ethical and moral model of cultural behavior toward people who are weaker, ill or need support for any other reasons. An average person has no direct influence on the conditions in which he or she is born, but if born as a person with a disability, he or she suffers all the consequences of economic and political relations where he or she had come to live. This state translates directly into treatment, rehabilitation, education and work opportunities or, for instance, the possibility to participate in the social life of one’s community.

2

Emancypacja jako nowy nurt rehabilitacji

100%

Konarska J.

Interdyscyplinarne Konteksty Pedagogiki Specjalnej

|

2015

|

issue 10

51-71

EN

The article contains reflections on the essence of emancipation, conditions and opportunities for its realization to people with disabilities. The topic of discussion is undertaken formation by parents, teachers and other persons involved in the rehabilitation process of such personality traits that facilitate self-realization and auto- nomy. The ability to achieve self-realization is a form of emancipation. Taken at the end of the discussion about the legitimacy of multiplication terms.

3

Potrzeba bliskości i intymności a świadomość niepełnosprawności

100%

Konarska J.

Lubelski Rocznik Pedagogiczny

|

2017

|

vol. 36

|

issue 2

EN

The article touched the aspect of intimate relationships emotional young people with disabilities, are described some difficulties in learning the correct emotional relationships with their mothers and others in early childhood. These difficulties, however, are not directly related to the disability, but rather are the result of parents' reaction to the unusual and therefore not always "clear" for the parents reaction emotional and social child. Messages emotional child are wrongly perceived by the other members of society, which expands the circle as they grow, and this situation contributes to the abnormal emotional and social relationship between the person with a disability and the environment. However, the emotional needs are the same for people with and without disabilities, but in the context described disturbances in interpersonal relationships, can not always be met.This applies especially to the need for a close emotional relationship with a person of the opposite sex during adolescence and early adulthood, when these types of needs are particularly severe. The research shows that many young people see a solution to this problem in touch and finding a life partner through the Internet.

PL

W artykule poruszony jest temat intymnych związków emocjonalnych młodych osób z niepełnosprawnością, opisane są pewne trudności w nauczeniu się prawidłowych relacji emocjonalnych z matką i innymi osobami w okresie wczesnego dzieciństwa. Nie pozostają one jednak w bezpośrednim związku z niepełnosprawnością, ale raczej stanowią wypadkową reakcji rodziców na nietypowe, i dlatego nie zawsze dla nich „czytelne”, reakcje emocjonalno-społeczne dziecka. Komunikaty emocjonalne dziecka są także mylnie interpretowane przez innych członków społeczeństwa, którego krąg rozszerza się w miarę rozwoju, a ta sytuacja przyczynia się do zaburzenia relacji emocjonalno-społecznych między osobą z niepełnosprawnością i jej otoczeniem. Jednak potrzeby emocjonalne są takie same u osób niepełnosprawnych i u pełnosprawnych, ale wobec opisywanych zaburzeń w relacji interpersonalnej nie zawsze mogą być zaspokojone. Dotyczy to zwłaszcza potrzeby bliskiego związku emocjonalnego z osobą płci przeciwnej w okresie dorastania i wczesnej dorosłości, kiedy tego typu potrzeby są szczególnie nasilone. Przestawione badania pokazują, że wielu młodych ludzi widzi rozwiązanie tego problemu w kontakcie i znajdowaniu partnera życiowego przez Internet.

4

Zdolność do autorehabilitacji jako konsekwencja wcześniejszych zabiegów wychowawczo-rehabilitacyjnych

100%

Konarska J.

Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio J – Paedagogia-Psychologia

|

2014

|

vol. 27

|

issue 1

EN

Self-rehabilitation is understood as a creative process oriented on oneself, whose actor and target is the same person. Self-rehabilitation is an activity of compensative nature, which requires the persons with disability to adopt an active approach towards themselves. Self-rehabilitation ability characterizes those people whose own activity was sustained throughout their childhood at such a level that constantly motivated them to meet new challenges. Self-rehabilitation is accompanied by intellectual and emotional processes which enable continuous updating and realistic estimation of the current emotional-cognitive situation of the person prepared to undertake self-rehabilitational actions. Self-realization and self-rehabilitation have much in common, although self-rehabilitation does not refer to fully abled persons. The self-rehabilitational behaviours are those elements of behaviour that are observable in a person with disability but not in a fully abled person. Selfrehabilitation is the realization of the resilience potential, i.e. the organism’s ability to adapt to conditions in which – despite previously lost capabilities – it can achieve optimum performance, owing to the reorganization of brain functioning.

PL

Autorehabilitacja ujęta jest jako proces twórczy wobec samego siebie, którego sprawcą i odbiorcą jest ta sama osoba. Jest to działanie o charakterze kompensacyjnym, wymagające aktywnej postawy osoby z niepełnosprawnością wobec siebie samej. Zdolność do autorehabilitacji posiadają te osoby, których aktywność własna w dzieciństwie była podtrzymywana poprzez wychowanie rehabilitujące na poziomie stale motywującym do podejmowania nowych wyzwań. Autorehabilitacji towarzyszą procesy intelektualne i emocjonalne, pozwalające na ciągłą aktualizację i realną ocenę sytuacji emocjonalno-poznawczo-społecznej, w której znajduje się człowiek gotowy do działań autorehabilitacyjnych. Samorealizacja i autorehabilitacja mają ze sobą wiele wspólnego, ale autorehabilitacja nie dotyczy osób pełnosprawnych. Te elementy zachowania osoby z niepełnosprawnością, które nie są udziałem osób pełnosprawnych, mają charakter autorehabilitacyjny. Poprzez autorehabilitację dokonuje się zdolność do rezyliencji (resilience). Jest to zdolność organizmu do przystosowania się do warunków, w których – mimo utraconych wcześniej zdolności – może optymalnie funkcjonować dzięki reorganizacji pracy mózgu.

Refine search results

1 Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio J – Paedagogia-Psychologia

1 Człowiek - Niepełnosprawność - Społeczeństwo

1 Interdyscyplinarne Konteksty Pedagogiki Specjalnej

1 Lubelski Rocznik Pedagogiczny

4 Konarska J.

1 2017

1 2016

1 2015

1 2014

Wieloznaczność pojęć i wielorakość zadań w analizie psychospołecznego kontekstu dojrzewania z niepełnosprawnością

Emancypacja jako nowy nurt rehabilitacji

Potrzeba bliskości i intymności a świadomość niepełnosprawności

Zdolność do autorehabilitacji jako konsekwencja wcześniejszych zabiegów wychowawczo-rehabilitacyjnych