Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 3

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1

Space Power Theory: A Tailor‑made Approach or a New Theoretical Challenge to IR?

100%
Słomczyńska I.
Ad Americam
|
2013
|
issue 14
139-148
EN
This article aims to analyze U.S. space power theories formulated by eminent military strategists and analysts with reference to International Relations theories. Starting with the statement that space systems and space exploitation are becoming an increasingly important factor for states and non‑state actors, the article seeks to explore if current space power theories meet the requirements of the changing reality. The main assumption of the article is that space power theories in their current form should be perceived rather as tailor‑made doctrines formulated for strategic and political purposes, and not new IR theories, because they have many deficiencies. The article contains a review of basic theoretical attempts made by David E. Lupton, James E. Oberg and James C. Moltz, as well as a critical analysis of them in the context of IR. As a result, the article concludes that a comprehensive space power theory has not been formulated yet, and poses an academic challenge to IR theorists.
2

Strategic space autonomy for EU political and security goals. Evolution of organisational capacity

100%
Słomczyńska I.
Przegląd Europejski
|
2020
|
issue 4(58)
25-35
EN
The aim of the article is to analyse European space policy as a unique and innovative undertaking established within the European Union in order to acquire its strategic space autonomy. European space policy evolution, as well as its implementation and space assets being at the EU disposal, are key enablers of the EU space autonomy. The main assumption of the article is that the EU pursues a strategic autonomy in space because it is indispensable to achieve a strategic autonomy in almost all the realms including security and political ones. That is why European space policy was introduced and a key space programmes including Copernicus and Galileo were initiated. As a result, the EU joined the group of space-faring powers as an influential global player that makes an additional considerable contribution to the structural changes in the outer space governance. A qualitative approach used to analyse this topic should lead to several findings. A strategic space autonomy, which is crucial for the EU to perform its multiple roles, could be grouped into three functional levels: institutional, systemic, and military.
PL
Celem artykułu jest analiza europejskiej polityki kosmicznej jako unikalnej i innowacyjnej aktywności podejmowanej w Unii Europejskiej w celu uzyskania strategicznej autonomii kosmicznej. Ewolucja europejskiej polityki kosmicznej, jej wdrażanie i zasoby kosmiczne, będące w dyspozycji UE, są kluczowymi czynnikami zapewniającymi autonomię kosmiczną UE. Główne założenie tego artykułu jest następujące: UE dąży do strategicznej autonomii w przestrzeni kosmicznej, ponieważ jest ona niezbędna do osiągnięcia strategicznej autonomii w prawie wszystkich innych dziedzinach, w tym w dziedzinie bezpieczeństwa i polityki. Dlatego ustanowiono europejską politykę kosmiczną i zainicjowano kluczowe programy kosmiczne, w tym Kopernik (Copernicus) i Galileusz (Galileo). W rezultacie UE dołączyła do grupy mocarstw kosmicznych jako wpływowy gracz globalny, który wnosi dodatkowy, znaczący wkład w zmiany strukturalne w zarządzaniu przestrzenią kosmiczną. Podejście jakościowe zastosowane do analizy tego tematu pozwoliło na sformułowanie konkluzji, że strategiczna autonomia przestrzeni kosmicznej, która ma zasadnicze znaczenie dla UE w realizacji jej wielu ról, jest istotna przynajmniej na trzech poziomach funkcjonalnych: instytucjonalnym, systemowym i wojskowym.
3
Publication available in full text mode
Content available

Wymiar instytucjonalny Europejskiej Polityki Bezpieczeństwa i Obrony

100%
Słomczyńska I.
Facta Simonidis
|
2008
|
issue 1
45-66
PL
Artykuł ma na celu przedstawienie pogłębionej analizy wymiaru instytucjonalnego EPBiO na dwóch poziomach – taktycznym i operacyjnym. Biorąc za punkt wyjścia hybrydową naturę Unii Europejskiej autorka próbuje analizować kilka istotnych kwestii związanych z procesem decyzyjnym w obrębie drugiego fi laru UE, jak również więzi i zależności istniejące pomiędzy instytucjami. Podstawowym założeniem artykułu jest teza, że państwa członkowskie UE rozwinęły niezwykle skomplikowany mechanizm decyzyjny dla realizacji EPBiO, który stanowi odzwierciedlenie potrzeb uczynienia z UE „globalnego peacekeepera” i stabilizatora. Jednocześnie wszystkie państwa chciały zachowania swojej autonomii i suwerenności w zakresie bezpieczeństwa i obrony. Przeprowadzona analiza prowadzi do wniosku, że struktura decyzyjna jest siecią instytucji o niejasnych i nieprecyzyjnie oddzielonych kompetencjach. Dodatkowo jest bardzo skomplikowana i podlega nieustannemu procesowi modyfi kacji. Oznacza to jednocześnie, że EPBiO nie jest mechanizmem tak skutecznym i dobrym jakim mogłaby być, gdyby procedury i proces decyzyjny były bardziej klarowne i uproszczone.
EN
The utmost aim of the article is in-depth analysis of the ESDP institutional dimension within two levels – tactical and operational ones. Taking the hybridity of the European Union as a point of departure the author tries to analyze several important issues concerning the EU decision-making process within the second pillar, as well as all links and dependencies existing between institutions. The main thesis is that the EU member states have developed extremely complicated decision-making mechanism for the ESDP, which expresses their need concerning the EU to be effective as a global peacekeeper and stabilizer. Simultaneously all the states wanted to preserve their national autonomy and sovereignty within the security and defence fi eld. The analysis performed let author to come to the conclusion that the decision-making structure is composed of a web of institutions having their competencies inaccurately divided, highly complicated and in fact permanently in the making. It means that the ESDP as a whole is not as successful and effi cient as it might be.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.