Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 7

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
EN
Everyday practices of perception are popular not only among common recipients of the arts. Even complex analytical procedures can be stereotyped and repeated. On the other hand many amateur practices of reception can offer unexpected and inspired experiences. It is important to ask the question of to what extent everyday practices of perception act as symptoms of competence in culture and why they become obstacles in the perception and creation of symbolic culture. Practices of perception may be chaotic, unorganized but as forms of action they must have the intent of achieving some goal. The dynamic of such an action is rooted in the core of personality.
PL
Współczesne procesy globalizacji charakteryzuje niespotykana w historii ludzkości skala przemieszczania się ludzi oraz treści kultury symbolicznej. Zjawiska te poprzez różnorodne formy deterytorializacji, mobilności i wykorzystania procesów wirtualizacji stworzyły nowy rodzaj przestrzeni cywilizacyjnej i kulturowej (Stalder, 2012). Celem niniejszego artykułu jest wskazanie jej cech, których diagnoza, a następnie próba analizy i zrozumienia przełamać musi ograniczenia konceptualne nauk społecznych oraz nauk o kulturze związane z tradycyjnym sposobem jej postrzegania. Artykuł zmierza do wskazania na potrzebę wypracowania zintegrowanej, transgresyjnej i wieloaspektowej teorii przestrzeni. Powinna ona połączyć analizę rzeczywistości realnej, wirtualnej oraz swoiście nowej, hybrydalnej. Metodologią analiz są badania porównawcze odmiennego sposobu istnienia przestrzeni fizycznej oraz symbolicznej odwołujące się do antropologii i socjologii kulturowej. Zbudowana w ten sposób zintegrowana teoria wskazuje na jej nowe możliwości kulturotwórcze i interakcyjne, ale także na nieznane procesy redukcji aksjologicznej, a więc wszystkiego, co daje uczestniczącym w niej ludziom poczucie jej sensu oraz wolę budowania ważnych w niej treści. Taki sposób interpretacji współczesnej przestrzeni mobilności łączy w sobie trzy wymiary analizy, ontologiczną, semiotyczną i aksjologiczną nawiązując do silnie obecnego i wzorotwórczego w tradycji jagiellońskiej teleologicznego komponentu mobilności. Nadawał on wszelkiej wędrówce specyficznie ludzki, pełen nadziei, projektujący ją cel. Artykuł ukazać chce heurystyczną wartość tak konstruowanej teorii w analizie zintegrowanego i transgresyjnego charakteru przestrzeni współczesnych wędrówek.
EN
The evaluation process generates not only procedures of assessment, but also negotiation of evaluation questions, criteria, indicators and, first of all, purposes. All participants in the process have their specific roles, rights and elaborate design of evaluation. Such approach to evaluation studies makes this type of research deeply involved in personal and social interaction of the participants and animates developmental resources of particular communities. That is why evaluation as an “invitation to development” is an important component of organizational and educational culture of each school. At the same time the process could be used in a very instrumental way to control and even manipulate the procedures and its results as a strategy of bureaucratic management.
XX
Istnieje wiele wersji narodzin badań ewaluacyjnych w polskich warunkach transformacji ustrojowych, społecznych i gospodarczych. Każda z instytucji, która w mniejszym lub większym stopniu inicjowała ich systematyczne aplikacje, uważa się za animatora ewaluacji. Warto w tym kontekście podkreślić, że stała się ona elementem poważnej refleksji, a nawet zastosowań daleko wcześniej przed przystąpieniem Polski do Unii Europejskiej, a nawet przed powstaniem Polskiego Towarzystwa Ewaluacyjnego przed szesnastoma laty, a więc w 2000 r. W istocie myślenie ewaluacyjne, czyli potrzeba nie tylko diagnozowania, lecz także refleksji nad wartościami konkretnych rozwiązań w sferze działania systemu społecznego, stanowiło tylko komponent ogólniejszych przewartościowań i potrzeby zasadniczych reform w każdej dziedzinie życia. Jeśli właściwie zrozumiemy istotę przesłania studiów i praktyk ewaluacyjnych, to właśnie nie instrumentarium technik pomiarowych, ale umiejętnie prowadzona refleksja aksjologiczna w jej aplikatywnym wymiarze stanowi o społecznej odpowiedzialności ewaluacji. A więc nie późniejsze potrzeby technokratycznych syste¬mów zarządzania, ale wkomponowanie w strategię zmian społecznych stanowi polską drogę do ewaluacji, jak również jej fundamentalną misję o rozwojowym charakterze. To nastawienie na działania rozwojowe, a nie tylko prostą strategię zmian społecznych, jest także ważnym atrybutem znamionującym cechy wspomnianej odpowiedzialności i zapominanym często aksjomatem różnicy pomiędzy postępem, wzrostem a rozwojem.
PL
Współczesna przestrzeń komunikacji i dialogu coraz częściej łączy lokalne i globalne wymiary interakcji kulturowych, tworząc nową transterytorialną wymianę nie tylko informacji, lecz także wartości, postaw oraz wzorców relacji społecznych. Dzieją się one w rzeczywistości realnej, a coraz częściej również w rzeczywistości wirtualnej oraz hybrydalnej, która łączy je w postać synergetycznych powiązań, przepływów i jakościowo nowych form rzeczywistości. Łatwość, z jaką w przestrzeni wirtualnej zachodzi nakładanie się treści różnych kultur, zmusza do postawiania pytania o charakter współczesnych relacji kulturowych, które łatwo i szybko przenoszą się w świat wirtualny i hybrydalny, wyznaczając nowe warunki oraz przebieg i teść dialogu międzykulturowego. Poszerzenie się współczesnej przestrzeni dyskursu otwiera nowe możliwości, ale także zagrożenia, których nie jesteśmy jeszcze świadomi. Nauki humanistyczne muszą wypracować nowe spojrzenie na coraz bardziej zmieniającą się i komplikującą swój charakter rzeczywistość dialogu, która zmienia rolę „miejsca”, „czasu”, relacji międzyludzkich, więzi społecznych, poczucia bliskości, wymiarów wspólnoty kulturowej oraz jej fundamentalnych wartości. Aby zrozumieć dynamikę tych zmian oraz nowe wyzwania dialogu międzykulturowego, nauki społeczne i humanistyczne muszą wypracować odpowiednie paradygmaty postrzegania, definiowania i analizy podstawowych kategorii.
EN
Contemporary space of communication and dialogue increasingly connects local and global dimensions of cultural interactions, creating a new transterritorial exchange not only of information but also of values, attitudes and patterns of social relations. They occur both in real world but more and more in virtual and hybrid reality, which combines them into synergetic connections, flows, but also qualitatively new forms of reality. The ease with which virtual space overlaps with the content of different cultures forces us to ask questions about the nature of contemporary cultural relationships, which are as easily and quickly moving into the virtual and hybrid world by setting new conditions, but also the course and the process of intercultural dialogue. Expanding the contemporary discourse space opens up new opportunities, but also threats we are not yet aware of. Humanities need to develop new insights into the ever-changing and complex nature of dialogue that changes the role of “place”, “time”, interpersonal relationships, social bonds, sense of closeness, dimensions of the cultural community and its fundamental values. In order to understand the dynamics of these changes and the new challenges of intercultural dialogue, the social sciences and the humanities must work out the corresponding paradigms of perceiving, defining, and analyzing its fundamental categories.
6
Content available remote

Kultury narodowe w procesie wirtualizacji

63%
EN
The pace of technological development and the associated development of new instruments of communication resulted in a number of consequences that are essential to the very concept of culture and its transformation. Today’s world of virtualization and mediatization of cultures cannot be perceived as inert or static, but should be seen as a process; not as a rigid quasi‑object, but as a continuous and endless stream of variable events. The processes occurring in it, or changes that vary in speed, intensity, rhythm and pace, are becoming the basis for the emergence of new forms of national culture including an unprecedented structure, roles, functions, or intensity. Starting from mobile identities, often created in isolation from one’s own self and free from the usually strict control of the ego and superego, through mobile relations (relationships), and culminating with virtual forms of existence (participation) in the modern, national cultures.
PL
Sentencja, lub „reguła” Andrzeja Kapiszewskiego, o budowaniu mostów ponad kulturowymi barierami jest niezwykle interesującą propozycją w świecie globalnego zasiegu procesów kulturowych, które powodują wiele podziałów, konfl iktów, ale stwarzają też wiele możliwości współpracy i wzajemnego ubogacenia. „Bridging cultural boundaries”, to formuła, która łączyć może wiele nauk, w tym także pedagogikę relacji międzykulturowych, która nastawiona jest na kształtowanie postaw, kompetencji międzykulturowych, stymulowania na perspektywę poznawczej otwartości, tolerancji i przekraczania barier jakie niosą stereotypy kulturowe. Postulat „budowania mostów” nawiązywać może do starej perspektywy wartości jagiellońskich, uwrażliwiania na kulturową różnorodność, choć w poszukiwaniu fundamentalnych cech wspólnoty, tolerancji i współpracy. Trzy typy wartości wydają się być podstawą na jakiej opierać się mogą działania integracyjne, jest nim człowieczeństwo, dialog i rozwój, które ujęte całościowo wyznaczać mogą aksjologiczną bazę formuły Andrzeja Kapiszewskiego.
EN
The sentence, or “rule” created by Andrzej Kapiszewski, about building bridges over cultural barriers is an unusually interesting proposition in the world of global scope of cultural processes that cause many divisions, confl icts, but also create many opportunities for cooperation and mutual enrichment. “Bridging cultural boundaries” is a formula that can combine many sciences, including pedagogy of intercultural relations, which is focused on shaping attitudes, intercultural competences, stimulating perspective of cognitive openness, tolerance and crossing the barriers posed by cultural stereotypes. The postulate of “building bridges” may refer to the old perspective of Jagiellonian values, sensitizing towards cultural diversity, although in search of common and fundamental features of community, tolerance and cooperation. Three types of values seem to be the basis on which integration activities can be based, it is humanity, dialogue and development, which, taken as a whole, generate the axiological basis of Andrzej Kapiszewski’s formula.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.