Search results

1

Opiekunowie domowi seniorów z demencją w rzeczywistości pandemicznej

100%

Janus E.

Przegląd Socjologii Jakościowej

|

2023

|

vol. 19

|

issue 3

116-131

EN

The pandemic has had a significant impact on the social reality, the current characteristics of which include: unpredictability, permanent change, and difficulties in defining actions to deal with the consequences of the existing threats, both at the macro and micro level. This situation particularly affects groups that need social support. One of them includes home caregivers of people suffering from dementia. The aim of the article is to present the situation of home caregivers who take care of their family members suffering from dementia. The description is based on data obtained in random interviews carried out in 2021 on a sample selected in a purposeful manner. The respondents recognized that the pandemic had a significant impact on the way they function, in particular: the way they provide care (a feeling of greater burden due to limited institutional support and access to medical care), the need to function in virtual reality, an increase in the sense of exclusion, and the deterioration of mood resulting from both from personal experience and observation of the condition of the person under their care.

PL

Wybuch pandemii w znaczący sposób wpłynął na rzeczywistość społeczną, której obecna charakterystyka odnosi się przede wszystkim do nieprzewidywalności, permanentnej zmiany i trudności w określeniu działań pozwalających poradzić sobie z konsekwencjami występujących zagrożeń, zarówno na poziomie makro, jak i mikro. Sytuacja ta w sposób szczególny dotyka grup, które jeszcze przed wybuchem pandemii potrzebowały wsparcia. Jedną z nich stanowią opiekunowie domowi osób cierpiących na demencję. Celem artykułu jest przedstawienie sytuacji opiekunów domowych, związanej ze świadczeniem opieki na rzecz ich bliskich chorujących na demencję w kontekście pandemii. Opis dokonywany jest na podstawie danych pozyskanych w wywiadach swobodnych pogłębionych, zrealizowanych w 2021 roku na próbie dobranej w sposób celowy. Badani uznali, że pandemia w zdecydowany sposób wpłynęła na ich funkcjonowanie, w szczególności na sprawowanie opieki (poczucie większego obciążenia ze względu na ograniczenie wsparcia instytucjonalnego i dostępności do podmiotów medycznych), konieczność odnalezienia się w rzeczywistości wirtualnej, wzrost poczucia wykluczenia oraz pogorszenie nastroju wynikające zarówno z doświadczeń osobistych, jak i obserwacji stanu osoby pozostającej pod ich opieką.

2

Terapeuta zajęciowy i jego rola w pracy z osobami z niepełnosprawnością, zagrożonymi wykluczeniem społecznym

100%

Janus E.

Acta Universitatis Lodziensis. Folia Sociologica

|

2017

|

issue 60

57-67

EN

Occupational therapy is a form of rehabilitation, which since recently was not recognized as the vital subject of the social discourse. This is due to the fact that for many decades in Poland this discipline was stagnating, and the tasks therapists were usually identified with art therapy. However, for a few years one can see slow changes in occupational therapy. One of them is the education of occupational therapists at an academic level, which can contribute to the acknowledgment of the potential of occupational therapy. One of the group to which occupational therapists can direct their actions are people with disabilities, which in particular are at risk of social exclusion.This paper presents the current understanding of occupational therapy in Poland and in the world. The text describes the changes taking place in the area of training therapists in Poland and indicate what actions focused on combating social exclusion of people with disabilities can make occupational therapists as part of their professional role.

PL

Terapia zajęciowa jest formą rehabilitacji, która do niedawna nie znajdowała należnego uznania w dyskursie społecznym. Wynika to z faktu, że przez wiele dziesięcioleci w Polsce dyscyplina ta była w fazie stagnacji, a zadania terapeutów kojarzone były zwykle z realizowaniem zajęć z zakresu arteterapii, takich jak malowanie, praca z gliną czy tworzenie rękodzieła. Jednakże od kilku lat można zaobserwować powolne zmiany dokonujące się w obszarze tej dyscypliny, związane m.in. z możliwościami kształcenia terapeutów zajęciowych na poziomie akademickim, które mogą przyczynić się do dostrzeżenia potencjału, jaki terapia zajęciowa, rozumiana zgodnie z aktualnymi, światowymi trendami, może zaoferować szerokiej rzeszy odbiorców. Jedną z tych grup stanowią osoby z niepełnosprawnością, które w sposób szczególny zagrożone są wykluczeniem społecznym. W przeciwdziałanie ekskluzji tych osób z powodzeniem angażować się mogą terapeuci zajęciowi. Celem niniejszego tekstu jest przedstawienie aktualnego rozumienia terapii zajęciowej w Polsce i na świecie oraz zarysowanie zmian dokonujących się w obszarze kształcenia terapeutów zajęciowych. Niezwykle istotne jest także przedstawienie możliwych działań, które w ramach swojej roli zawodowej mogą prezentować terapeuci zajęciowi, skoncentrowanych na przeciwdziałaniu wykluczeniu osób z niepełnosprawnością.

3

Prestiż wybranych zawodów medycznych w opinii reprezentantów tych zawodów

63%

Janus E., Filar-Mierzwa K.

Medycyna Pracy

|

2019

|

vol. 70

|

issue 5

587-595

EN

Background The aim of this article is to present the prestige of selected medical professions in the opinion of people practicing these professions. Material and Methods The study was conducted by means of the survey technique. The research tool was an original questionnaire prepared by the authors of the study, which was carried out on a sample of 346 professionally active physicians, nurses, physiotherapists, psychotherapists, and occupational therapists. Those people were employed in public institutions (hospitals, outpatient clinics, rehabilitation centers) located in Kraków and Katowice. The selection of the sample was deliberate. Results The profession of a physician received the highest score of prestige, while the lowest one was achieved by the profession of an occupational therapist. As factors influencing the prestige of a given profession, physicians and physiotherapists most often indicated social respect for the profession, while nurses, psychotherapists, and occupational therapists emphasized the importance of education. The level of prestige of medical professions, as compared with other professions, decreased with seniority. Conclusions The profession of a physician occupies the leading position in the hierarchy of the self-assessed prestige of medical professions. Physicians notice a general tendency to assess the prestige of their profession in a broader context – the position of this profession is weakening in favor of other public utility jobs, despite the fact that physicians still occupy an important place in the rankings of prestige including all professions. A negative self-assessment of the prestige of the occupation performed over the period of ten years prevail only in the case of physicians and nurses. Med Pr. 2019;70(5):587–95

PL

Wstęp Celem artykułu jest przedstawienie opinii osób wykonujących zawody medyczne na temat prestiżu tych zawodów. Materiał i metody W badaniu wzięło udział 346 aktywnych zawodowo lekarzy, pielęgniarek, fizjoterapeutów, psychoterapeutów i terapeutów zajęciowych. Narzędziem badawczym był kwestionariusz przygotowany przez autorki badania. Badani byli zatrudnieni w placówkach publicznych (szpitalach, przychodniach, ośrodkach rehabilitacji) w Krakowie i Katowicach. Dobór próby miał charakter celowy. Wyniki Zawód lekarza uzyskał najwyższe noty, zawód terapeuty zajęciowego – najniższe. Lekarze i fizjoterapeuci najczęściej wskazywali społeczny szacunek do zawodu jako czynnik wpływający na prestiż wykonywanej przez siebie profesji, a pielęgniarki, psychoterapeuci i terapeuci zajęciowi podkreślali znaczenie wykształcenia. Ocena prestiżu zawodów medycznych w porównaniu z innymi zawodami była tym niższa, im dłuży był staż pracy. Wnioski Zawód lekarza zajmował główną pozycję w hierarchii samooceny prestiżu badanych zawodów medycznych. Lekarze zauważali ogólną tendencję dotyczącą oceny prestiżu ich zawodu w szerszym kontekście – pozycja zawodu słabnie na rzecz innych zawodów użyteczności publicznej, mimo że lekarze nadal zajmują istotne miejsce w rankingach prestiżu. W zakresie samooceny prestiżu wykonywanego zawodu w perspektywie 10-letniej negatywne oceny przeważały tylko wśród lekarzy i pielęgniarek. W przypadku innych profesji oceny były pozytywne. Med. Pr. 2019;70(5):587–595

Refine search results

1 Acta Universitatis Lodziensis. Folia Sociologica

1 Medycyna Pracy

1 Przegląd Socjologii Jakościowej

3 Janus E.

1 Filar-Mierzwa K.

1 2023

1 2019

1 2017

Opiekunowie domowi seniorów z demencją w rzeczywistości pandemicznej

Terapeuta zajęciowy i jego rola w pracy z osobami z niepełnosprawnością, zagrożonymi wykluczeniem społecznym

Prestiż wybranych zawodów medycznych w opinii reprezentantów tych zawodów