Search results

1

Czwarta Symfonia Henryka Mikołaja Góreckiego jako przejaw „muzyki w muzyce”

100%

Karwaszewska M.

Edukacja Muzyczna

|

2015

|

issue 10

93-105

PL

Długo wyczekiwana na świecie Symfonia nr 4 „Tansman Epizody” na orkiestrę symfoniczną z organami i fortepianem obbligato H.M. Góreckiego powstała już w 2006 roku, jako hołd złożony Aleksandrowi Tasmanowi – kompozytorowi słowiańskiemu. Górecki pozostawił dzieło swojemu synowi Mikołajowi Góreckiemu w rękopisie do zinstrumentowania. Kompozycja została napisana na zamówienie czterech instytucji, w tym Andrzeja Wendlanda, dyrektora Międzynarodowego Festiwalu i Konkursu Indywidualności Muzycznych Tansman w Łodzi. Jak już wiadomo, utwór po śmierci kompozytora został dokończony przez Mikołaja Góreckiego i czterokrotnie prawykonany (Londyn, Los Angeles, Amsterdam, Łódź). Światowa premiera kompozycji odbyła się 12 kwietnia 2014 roku w Londynie przez London Philharmonic Orchestra pod dyrekcją Andreya Borejki. Czteroepizodowa symfonia nie jest kontynuacją swojej „poprzedniczki” – Symfonii pieśni żałosnych, a tytuł utworu błędnie kieruje odbiorcę w stronę twórczości Tansmana. To nazwisko kompozytora zawarte w tytule staje się muzycznym anagramem, będącym budulcem głównego tematu symfonii. Celem artykułu jest przedstawienie utworu w perspektywie intertekstualnej, jako przejawu muzyki inkluzywnej w twórczości H.M. Góreckiego.

EN

A long awaited in the world, H.M. Górecki’s Symphony No. 4 ‘Tansman’s Episodes’ for grand orchestra with obbligato organ and piano was written in 2006, as a tribute to a Slav composer, Aleksander Tansman. Górecki left the short score manuscript for his son, Mikołaj Górecki, to orchestrate. The composition was commissioned by four institutions, including the Tansman International Festival of Music Personalities in Łódź, represented by the Festival director, Andrzej Wendland. After the composer’s death, the work was completed by Mikołaj Górecki and has had four premieres (London, Los Angeles, Amsterdam, Łódź). The world premiere of the composition took place on April 12, 2014 in London, performed by London Philharmonic Orchestra directed by Andrey Borejko. The four-episode symphony is not a continuation of its “predecessor” – ‘Symphony of Sorrowful Songs’, and the title of the piece misleadingly directs the audience towards the works of Tansman. The composer’s name, included in the title, becomes a musical anagram which is the building material for the symphony’s main theme. The aim of the presentation is to show the work from an intertextual perspective, as a manifestation of inclusive music in the artistic output of H.M. Górecki.

2

Kwartety smyczkowe – testament Góreckiego zakorzeniony w tradycji

100%

Karwaszewska M.

Edukacja Muzyczna

|

2014

|

issue 9

113–130

PL

Kwartety smyczkowe, nazywane przez Góreckiego „muzyką na cztery instrumenty”, napisał kompozytor specjalnie dla amerykańskiego zespołu muzyków Kronos Quartet. Wszystkie trzy powstały w „okresie późnym” twórczości, jako symbol intymnej wypowiedzi kompozytora w latach 1988–1990–1994 (2005). Interesujący jest los zwłaszcza kwartetu ostatniego, który czekał na swą premierę aż dekadę. Kwartety te, ze względu na użyty w nich materiał muzyczny odwołujący się do dziedzictwa polskiej kultury stanowić mogą rodzimy testament. Odwołania te są różne: od aluzji do renesansowych źródeł, poprzez wątki Chopinowskie, autonomiczności gatunku Górecki nadał utworom tytuły, które sugerują rodzaj zacytowanego autentyku. Artykuł ma na celu przedstawienie stopnia tych nawiązań.

EN

String quartets called by Górecki “the music on four instruments” were written especially for the American group of musicians Kronos Quartet. All the three were created in the late period of his creativity, as the symbol of the composer’s intimate statement in the years 1988–1990–1994 (2005). What is interesting is the fate of the last quartet, which had to wait a decade for its premiere. Those quartets, because of the used musical material referring to Polish cultural heritage, can pose a native testimony. These references are of various character: from allusions to renais- sance sources, through Chopin threads, Shymanowski’s citations, to the references to the highland culture. In order to meet the requirements of the tradition of the genre autonomism, Górecki enti- tled his works so the titles suggest the type of cited authentic work. The goal of the article is to present the degree of those references.

3

Partity 􏰎Koori􏰏 i 􏰎In􏰒i􏰓􏰏 Krzysztofa Knittla – intermedialny 􏰎pejza􏰔 d􏰑wi􏰊kowy􏰏

63%

Karwaszewska M., Rojek P.

Edukacja Muzyczna

|

2017

|

issue 12

101–116

PL

Intermedialność, jako fenomen kultury ponowoczesnej, stanowi jeden z ważniejszych para- dygmatów współczesnych badań komparatystycznych. Teoria intermedialności autorstwa Wernera Wolfa zakłada obecność różnych relacji, w jakie dane medium wchodzi z innymi mediami, dając przypadek multimedialności, tzw. „hybrydy medialne”. Partita I (􏰎Koori􏰏) na saksofony altowy i sopranowy, orkiestrę symfoniczną i media elektroniczne oraz Partita II (􏰎Inuit􏰏) na flet, orkiestrę smyczkową i media elektroniczne polskiego kompozytora Krzysztofa Knittla, które są przedmiotem niniejszego artykułu, z jednej strony stanowią przykład dzieł intermedialnych, z drugiej zaś przykład muzyki ekologicznej, tworzącej tzw. „pejzaż dźwiękowy”. Materiał muzyczny, obok dźwięków emitowanych z tradycyjnych instrumentów i urządzeń elektronicznych, obejmuje dźwięki oderwane od źródła – oryginalne odgłosy mniejszości etnicznych i zamieszkałych przez nich terenów. Dźwięki pochodzące z natury stają się w obu Partitach symbolami, niosąc wartość semantyczną. Prezentowane współczesne kompozycje tworzą swego rodzaju akusmatyczny spektakl brzmieniowy, który odsłania symboliczne znaczenie emisji dźwięku. Analiza obu utworów została przedstawiona w kontekście refleksji teoretycznej Murraya R. Schafera i Wernera Wolfa.

EN

Intermediality, as a phenomenon of postmodern culture, constitutes one of the significant paradigms of modern comparative studies. Werner Wolf's theory of intermediality assumes presence of various relations which one medium enters into with other media, resulting in the case of multimediality – the so called “media hybrids”. Partita I (Koori) for alto and soprano saxophones, symphony orchestra and electronic media as well as Partita II (Inuit) for flute, string orchestra and electronic media by the Polish composer Krzysztof Knittel, which will be the subject of the paper, are examples of intermedial works on the one hand, and, on the other, they constitute instances of ecological music that creates the so-called soundscape. Apart from the sounds emitted by traditional instruments and electronic devices, the music material also comprises sounds separated from their sources: the original sounds of ethnic groups and sounds typical of the territories which they inhabit. In both Partitas, the sounds that originate from nature become symbols which convey semantic values. The compositions presented in the paper create a kind of acousmatic sound spec- tacle which reveals the symbolic meaning of sound emission. The analysis of both works will be conducted with reference to Murray R. Schafer and Werner Wolf's theoretical assumptions.

Refine search results

3 Edukacja Muzyczna

3 Karwaszewska M.

1 Rojek P.

1 2017

1 2015

1 2014

Czwarta Symfonia Henryka Mikołaja Góreckiego jako przejaw „muzyki w muzyce”

Kwartety smyczkowe – testament Góreckiego zakorzeniony w tradycji

Partity 􏰎Koori􏰏 i 􏰎In􏰒i􏰓􏰏 Krzysztofa Knittla – intermedialny 􏰎pejza􏰔 d􏰑wi􏰊kowy􏰏