Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 21

first rewind previous Page / 2 next fast forward last

Search results

help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 2 next fast forward last
1
Publication available in full text mode
Content available

Tadeusz Marian Kobusiewicz (1905–1979) – wybitny profesor weterynarii, kapitan WP, założyciel Zakładu Pryszczycy Państwowego Instytutu Weterynaryjnego

100%
Stulczewski J.
Biuletyn Szadkowski
|
2012
|
issue 12
61-86
EN
Tadeusz Marian Kobusiewicz - eminent professor in veterinary medicine, captain of the Polish Army, Was bom in Szadek. He eamed doctor's degree in Warsaw in 1934, then served internship in Great Britain in 1939, and in Pasteur Institute in Paris in 1945. In 1951 he became head ofthe Institute for Research on Foot-and-Mouth Desease in Gorzów Welkopolski, and in 1953 set up in Zduńska Wola a Foot-and-Mouth Desease Section of the Veterinary Medicine Institute. He was a dedicated social Worker, actively engaged in sports promotion, chairman of the Łódź Section of Veterinary Doctors and Technicians Association, and councillor in Zduńska Wola. T. M. Kobusiewicz was the first Polish Veterinary doctor to successively immunize against tenatus all horses in the Polish Army. He was the best in Poland Specialist on the foot-and-mouth desease, who provided scientific foundations for prevention and cure of this desease. In recognition of his merits he was awarded I Class Order of the Banner of Labour. Died in 1979. One of the streets in Zduńska Wola was given his name.
2
Publication available in full text mode
Content available

Szadkowianie w powstaniu warszawskim

100%
Stulczewski J.
Biuletyn Szadkowski
|
2014
|
issue 14
135-150
EN
The Warsaw Uprising was a major World War II operation organized by the Polish resistance Home Army. It was planned for 1 September 1944. The start of the uprising in Warsaw spurred social resistance against the Nazi occupiers – people from various backgrounds joined the fighting. Among them were people born in Szadek and in the surrounding commune. The names identified so far include Janusz Laube, Jerzy Laube, Stefan Laube, Anna Meylert, by marriage Nawrot, Bogdan Sztolc, and Mieczysław Nowak, who lived in Szadek in the interwar period. They all survived the dramatic time of occupation in the capital, except for Mieczysław Nowak, killed by KL Gross-Rosen. They fought in the ranks of the battalion “Sokół”, Group “Chrobry II” and Group “Żbik”, having earlier participated in conspiratorial activity of Szare Szeregi (wartime Polish Scouting Association) and NSZ.
3
Publication available in full text mode
Content available

Szadkowianie zamordowani w Katyniu

100%
Stulczewski J.
Biuletyn Szadkowski
|
2011
|
issue 11
93-111
EN
Nearly 15 thousand Polish prisoners-of-war were concentrated by Soviets in three main camps in Kozielsk, Starobielsk and Ostaszków. Among their number Were about 300 persons connected with Sieradz region through place of service, birth or residence. By decision of the Political Bureau of the USSR of 5 March 1940, NKWD functionaries killed no less than 21 768 Polish citiens. Victims of this crime Were buried in collective graves in Katyń near Smoleńsk, Miednoje near Twer, or Piatichatki in the suburb of Charkov. Five of the Victims are linked to Szadek (three through place of birth and two through place of residence and Work): Wojciech Patora, Władysław Franciszek Piekielny, Piotr Werecki, Stanisław Ludwisiak and Jan Lizjusz. The text includes their short profiles.
4
Publication available in full text mode
Content available

WYWIAD Z KS. KAN. STANISŁAWEM FRANCISZKIEM STRZELIŃSKIM – KAPELANEM ZWIĄZKU WYSIEDLONYCH ZIEMI ŁÓDZKIEJ

100%
Stulczewski J.
Biuletyn Szadkowski
|
2015
|
issue 15
259-264
5
Publication available in full text mode
Content available

Ewangelicy w okolicy Szadku i Zduńskiej Woli w XIX-XX w.

100%
Stulczewski J.
Biuletyn Szadkowski
|
2009
|
issue 09
87-106
EN
The first Protestants, who came from Czechia and Saxonia, settled in the region of Szadek and Zduńska Wola at the turn of the 18th century. An Evangelical-Augsburg Church parish was established in Zduńska Wola in 1827. In the 1820s fourty Protestant families resident in Szadek succeeded in taking over the Holy Spirit church building. As the number of migrants from Germany increased and the community of Protestant residents grew, new facilities and institutions serving their needs came into being. Chapels and cemeteries in Zduńska Wola, Szadek and Łobodzice started functioning in the first half of the 19th century. The most outstanding among the clergy men who were actively engaged in the life of the Evangelical community was Edward Boerner, who held the office of parson in 1856–1910. In the interwar period the largest Protestant communities near Szadek, apart from Zduńska Wola, were Łobudzice, Annopole, Izabelów, Pratków i Zborowskie. World War II and the post-war period brought displacements of German population and disappearance of the heritage of the Evangelical community in this region.
6
Publication available in full text mode
Content available

Juliusz Daniel Jedliński (1811–1882) – powstaniec listopadowy, działacz polonijny we Francji i kawaler Orderu Virtuti Militari

100%
Stulczewski J.
Biuletyn Szadkowski
|
2022
|
issue 22
199-212
EN
Juliusz Daniel Jedliński, born in Szadek, during his studies at Warsaw University took part as ficer in the November Uprising (1830-1831), for which he was awarded the Order of Virtuti Militari. After the defeat oh the uprising he emigrated to France. He became a teacher in a Polish school in Batignolles, and in the years 1855-1860 was its director. Under the supervision of French professors he elaborated a detailed geological map of France. He also lectured in Paris School of Mining and ran courses in geology. Another field of his activity was journalism and poetry oriented to the Polish immigrant community in France. Hotel Lambert was his political option. He died in Paris.
PL
Urodzony w Szadku Juliusz Daniel Jedliński podczas studiów na Uniwersytecie Warszawskim uczestniczył jako oficer w powstaniu listopadowym (1830–1831), za co został odznaczony Orderem Virtuti Militari. Po upadku powstania wyemigrował na stałe do Francji. Został wykładowcą w polskiej szkole w Batignolles, której był dyrektorem w latach 1855–1860. Pod kierunkiem prof. Pierre-Armand Dufrénoy i prof. Léonce Élie de Beaumont pracował nad szczegółową mapą geologiczną Francji. Wykładał w Paryskiej Szkole Górniczej i prowadził kursy geologiczne. Poświęcił się także twórczości publicystycznej i poetyckiej na rzecz Polonii we Francji. Był zwolennikiem polityki Hotelu Lambert. Zmarł na emigracji w Paryżu.
7
Publication available in full text mode
Content available

Działalność Prezydium Gromadzkiej Rady Narodowej w Górnej Woli (1954–1957)

100%
Stulczewski J.
Biuletyn Szadkowski
|
2022
|
issue 22
157-170
EN
The District (Gromadzka) People’s Council in Górna Wola was formed as a result of the administrative reform in 1954. It comprised the villages of Wilamów, Tarnówka and Rzepiszew, now being part of Szadek municipality. The Council implemented its resolutions through its presidium, which was a collegiate executive and managing body. The competencies of the District Council included the passing of the annual district budget, appointing and revoking village administrators, collecting taxes, organization of agricultural work, road construction and education. Teofil Kwiatyszek was the chairman of the Presidium of the District People’s Council in Górna Wola throughout all its existence up to 31 December 1957, when it was liquidated.
PL
Gromadzka Rada Narodowa w Górnej Woli została utworzona w wyniku reformy administracyjnej w 1954 r. W jej skład weszły obszary wsi: Górna Wola, Wilamów, Tarnówka i Rzepiszew z gminy Szadek. Gromadzka Rada Narodowa swoje uchwały realizowała za pośrednictwem prezydium, które było kolegialnym organem wykonawczym i zarządzającym rady narodowej. Zakres kompetencji władz gromady obejmował m.in. uchwalanie rocznego budżetu gromady, zatwierdzanie i odwoływanie sołtysów, organizację skupu żywca, zboża, ziemniaków, mleka oraz zbieranie podatków, sprawy związane z organizacją prac polowych, budową dróg i szkolnictwem. Przewodniczącym Prezydium GRN w Górnej Woli przez cały okres jej istnienia był Teofil Kwiatyszek. Gromada została zlikwidowana 31 grudnia 1957 r.
8
Publication available in full text mode
Content available

Majątek Władysława Makarczyka w Przatowie

100%
Stulczewski J.
Biuletyn Szadkowski
|
2023
|
issue 23
125-134
9
Publication available in full text mode
Content available

Działalność Prezydium Gromadzkiej Rady Narodowej w Przatowie (1954–1961)

100%
Stulczewski J.
Biuletyn Szadkowski
|
2023
|
issue 23
55-68
EN
The Community People’s Council in Przatów was formed in consequence of the administrative reform carried out in 1954. The community, introduced as the smallest unit of administrative division, comprised the villages of Dziadkowice, Mostki, Piaski, Przatów and Remiszew. The Council implemented its resolutions through the presidium, which was a collegial executive and managing body. The competences of the district authority included the passing of annual district budget, approving and recalling village leaders, organizing the purchase of livestock and agricultural produce, collecting of taxes, matters connected with organization of field work, construction of roads and education. All through the time of the existence of the District People’s Council in Przatów, Mieczysław Bryl was the chairman of its Presidium. The community was abolished on 31 December 1961.
PL
Gromadzka Rada Narodowa w Przatowie została utworzona w wyniku reformy administracyjnej w 1954 r. W jej skład weszły obszary wsi: Dziadkowice, Mostki, Piaski, Przatów i Remiszew. Gromadzka Rada Narodowa swoje uchwały realizowała za pośrednictwem prezydium, które było kolegialnym organem wykonawczym izarządzającym rady narodowej. Zakres kompetencji władz gromady obejmował m.in. uchwalanie rocznego budżetu gromady, zatwierdzanie i odwoływanie sołtysów, organizację skupu żywca, zboża, ziemniaków, mleka oraz zbieranie podatków, sprawy związane z organizacją prac polowych, budową dróg i szkolnictwem. Przewodniczącym Prezydium GRN wPrzatowie przez cały okres jej istnienia był Mieczysław Bryl. Gromada została zlikwidowana 31 grudnia 1961 r.
10
Publication available in full text mode
Content available

Projekt budowy zbiornika wodnego (małej retencji) w Szadkowicach-Ogrodzimiu (1980)

100%
Stulczewski J.
Biuletyn Szadkowski
|
2023
|
issue 23
69-76
EN
In 1980, the authorities of Szadek planned to build an artificial water reservoir in the locality of Szadkowice-Ogrodzim for the recreation and relaxation of its inhabitants. The designed area of the triangular lake was 1.81 ha. The small retention reservoir was to be supplied with water from the Szadkówka River (Pichna from Szadkowice). However, the investment did not take place.
PL
Władze Szadku w 1980 r. planowały w miejscowości Szadkowice-Ogrodzim wybudować sztuczny zbiornik wodny na potrzeby rekreacji i wypoczynku swoich mieszkańców. Projektowana powierzchnia jeziora o kształcie trójkąta wynosiła 1,81 ha. Zbiornik małej retencji miał być zasilany w wodę pochodzącą z rzeki Szadkówki (Pichny z Szadkowic). Do inwestycji jednak nie doszło.
11
Publication available in full text mode
Content available

Żydzi w Szadku – rys historyczny

100%
Stulczewski J.
Biuletyn Szadkowski
|
2010
|
issue 10
141-160
EN
The earliest mention of Jews in Szadek dates from the early 16th century, but it was in the second half of the 18th century, that this nationality group became more numerous and started gaining prominence in the socio-economic life of this town. In 1913, every third resident of Szadek (2.8 thousand inhabitants at that time) was Jewish. The majority of trading was carried out by Jews – there were 34 shops run by Jews, and only 7 were kept by Catholics. During the Second World War most of the Jews from Szadek were put to death in a concentration camp in Chełm on the River Ner; the few who survived the occupation soon emigrated. Almost no material trace has remained of this nationality group, which had for centuries been an important component of local community, in terms of both socio-economic and cultural development. The only material evidence, being a memorial to the Jewish community in Szadek, is a Jewish cemetery, recently restored after post-war devastation.
12
Publication available in full text mode
Content available

Stefan Sikała (1939–2020) – rolnik, sołtys i społeczny bibliotekarz (wspomnienie)

100%
Stulczewski J.
Biuletyn Szadkowski
|
2021
|
issue 21
151-162
13
Publication available in full text mode
Content available

Wywiad z Janiną Kalinowską – farmaceutką, kierownikiem apteki w Szadku w latach 1955–1972

100%
Stulczewski J.
Biuletyn Szadkowski
|
2021
|
issue 21
169-177
14
Publication available in full text mode
Content available

Polska Partia Robotnicza w Szadku w latach 1945–1948

100%
Stulczewski J.
Biuletyn Szadkowski
|
2021
|
issue 21
127-147
EN
The Town Committee of the Polish Workers Party (PPR) in Szadek was formed in February 1945. During all the time of its existence its I secretary was Józef Płusa, also being in the years 1946–1948 the mayor of Szadek. As a result, PPR, supported by PPS, held full power in the town. In the first months of 1945 PPR activists were engaged in the execution of the land reform. They played a vital role in falsifying the 1946 referendum and the 1947 elections to the Legislative Seym. The analysed source materials indicate that PPR in Szadek during all the time of is existence was not very active politically. Its structures in the town comprised about 50 members, and it did not play a significant role in the town and municipality of Szadek.
PL
Komitet Miejski Polskiej Partii Robotniczej na terenie Szadku został utworzony w lutym 1945 r. Jego I sekretarzem przez cały okres istnienia był Józef Płusa, pełniący w latach 1946–1948 funkcję burmistrza Szadku. Tym samym PPR wspomagana przez PPS dzierżyła całkowitą władzę w mieście. W pierwszych miesiącach 1945 r. działacze PPR byli zaangażowani w realizację reformy rolnej, a następnie odegrali istotną rolę przy sfałszowaniu referendum w 1946 r. i wyborów do Sejmu Ustawodawczego w 1947 r. W maju 1948 r. zorganizowano Komitet Gminny PPR na czele z i sekretarzem Józefem Kolendą vel Kolędą, wybranym następnie na wójta gminy Szadek. Na podstawie zgromadzonych materiałów źródłowych można wysunąć wniosek, że szadkowska PPR przez cały okres swojego funkcjonowania wykazywała słabą aktywność polityczną. W szczytowym momencie działalności jej struktury w mieście liczyły nieco ponad 50 członków. W obliczu wielu problemów, z którymi borykano się w pierwszych latach po wojnie, a także w związku z wewnątrzpartyjnymi nieporozumieniami organizacja PPR na terenie miasta i gminy Szadek nie odegrała istotnej roli.
15
Publication available in full text mode
Content available

Kościół św. Idziego w Szadku

100%
Stulczewski J.
Biuletyn Szadkowski
|
2021
|
issue 21
181-187
16
Publication available in full text mode
Content available

Szkice do dziejów wsi Niewiesz

100%
Stulczewski J.
Biuletyn Uniejowski
|
2021
|
vol. 10
221-248
EN
The origins of the village of Niewiesz date from the Middle Ages. The first mention in written sources is from 1357. Originally, it belonged to the Chebda family of the Pomian coat of arms. In the early 15th century a parish was established in this locality. At the end of the 18th century Niewiesz became the property of the Zakrzewski family of the Wyssogota coat of arms. In 1874 a new church was built there thanks to Józef Joachim Zakrzewski. The Zakrzewski family also contributed to the development of social and cultural life of Niewiesz. In 1903 a Voluntary Fire Brigade was set up in the village, in 1907 a school was opened, and in 1911 a Savings and Loan Society started its a activity. During the January uprising a fight between the insurgent and Russian troops took place in Niewiesz. After the defeat of the uprising the commune of Niewiesz was established with the seat of municipal authorities in Dominikowice, to be moved back to Niewiesz in the interwar period. During WWII, as a result of heavy fights, the church, the municipality building, the school and the manor-house were destroyed. In the years 1945–1954 Niewiesz was again a commune, in the period 1954–1972 it was the seat of the District People’s Council, and in 1973–1976 its commune status was restored. In 1977 it lost its administrative function. Today it belongs to the municipality of Poddębice.
PL
Wieś Niewiesz legitymuje się średniowieczną metryką. Po raz pierwszy wzmiankowana jest w źródłach z 1357 r. Początkowo należała do rodziny Chebdów herbu Pomian. Najpóźniej na początku xv w. powstała w miejscowości parafia. Pod koniec XVIII w. majątek Niewiesz stał się własnością Zakrzewskich herbu Wyssogota. Głównie dzięki Józefowi Joachimowi Zakrzewskiemu w 1874 r. został wzniesiony w miejscowości nowy murowany kościół. Z rodziną Zakrzewskich wiąże się także początek rozwoju życia społecznego i kulturalnego Niewiesza. W 1903 r. we wsi zawiązała się Ochotnicza Straż Ogniowa, w 1907 r. otworzono szkołę Polskiej Macierzy Szkolnej, a w 1911 r. zaczęło działać Towarzystwo Pożyczkowo-Oszczędnościowe. W okresie powstania styczniowego w Niewieszu miało miejsce starcie między oddziałami powstańczymi i Rosjanami. Po jego upadku utworzono gminę Niewiesz z siedzibą władz gminnych w Dominikowicach. Dopiero w okresie dwudziestolecia międzywojennego siedzibę gminy przeniesiono z Dominikowic do Niewiesza. Na początku września 1939 r. w rejonie tej wsi toczyły się ciężkie walki armii polskiej z Niemcami o utrzymanie przepraw przez rzekę Wartę. W czasie II wojny światowej uległy całkowitemu zniszczeniu kościół, budynek gminy, szkoła i dwór. Niewiesz w latach 1945‒1954 pełnił ponownie funkcję gminy, w latach 1954‒1972 był siedzibą Gromadzkiej Rady Narodowej i powtórnie w okresie 1973‒1976 zyskał status gminy. Od 1977 r. Niewiesz zatracił swoje znaczenie administracyjne. Położony jest obecnie w gminie Poddębice.
17
Publication available in full text mode
Content available

STYCZEŃ 1945 – RADOŚĆ I TRAGEDIA NA TERENIE GMINY SZADEK

100%
Stulczewski J.
Biuletyn Szadkowski
|
2015
|
issue 15
189-203
EN
Szadek was liberated from German occupation on 20 January 1945 by the soldiers of 33 Army of the Belorussian Front and 9 Armoured Guard Corps. However, the advent of Red Army soldiers in Szadek commune had tragic consequences for some of the inhabitants. In the village of Kotlinki, 5 km west of Szadek, they killed seven people. After the end of the war, in the socialist period, according to the official propaganda it was the retreating Wermacht troops that were guilty of this tragedy. All the killed persons, except S. Kaczmarek and one of the Soviet soldiers, were buried in a collective grave at St Lawrence cemetery in Szadek.
18
Publication available in full text mode
Content available

Bank Spółdzielczy w Szadku – zarys działalności

100%
Stulczewski J.
Biuletyn Szadkowski
|
2016
|
vol. 16
195-214
EN
The beginnings of cooperative banking in Szadek, which is continued today in the form of the Cooperative Bank, date back to 1906. The initiator, organizer and the first chairman of the banking society was dr. Ignacy Lipiński. Until 1921 the bank operated as “Savings and Loan Society”, to be later transformed into “Cooperative Szadek Bank Ltd. in the town of Szadek”. In October 1930 the bank’s activity was suspended because of German occupation. The Cooperative Bank was reactivated in 1947; in 1950 it was transformed into the Municipal Cooperative Fund, and eight years later – into the Cooperative Fund. Since May 1962 this institution has been operating under the name “Cooperative Bank in Szadek”. In 1975 it was incorporated into the Food Management Bank. In July 1970 it was moved to a new building in Sieradzka Street in Szadek. Today the Bank has four branch offices: in Wodzierady, Goszczanów, Warta and Łask, and one bank office and a cashpoint in Szadek.
PL
Początki spółdzielczości bankowej, której dziś kontynuatorem jest Bank Spółdzielczy w Szadku, przypadają na rok 1906. Inicjatorem i organizatorem oraz pierwszym prezesem towarzystwa bankowego był dr Ignacy Lipiński. Do roku 1921 bank działał jako „Towarzystwo Pożyczkowo-Oszczędnościowe”, a następnie został przekształcony w „Bank Szadkowski spółdzielnia z ograniczoną odpowiedzialnością w mieście Szadku”. W październiku 1939 r. działalność banku została zawieszona z powodu trwającej okupacji niemieckiej. Reaktywowanie Banku Spółdzielczego nastąpiło w roku 1947. W 1950 r. spółdzielnia uległa przekształceniu na Gminną Kasę Spółdzielczą, a osiem lat później na Kasę Spółdzielczą. W 1961 r. przyjęła nazwę „Bank Spółdzielczy. Spółdzielnia Oszczędnościowo-Pożyczkowa”. Od maja 1962 r. do dziś instytucja działa pod nazwą „Bank Spółdzielczy w Szadku”. W roku 1975 bank został włączony w struktury Banku Gospodarki Żywnościowej. 18 lipca 1978 r. oddano do użytku nowy gmach Banku Spółdzielczego przy ul. Sieradzkiej w Szadku. Szadkowski bank w 1995 r. przystąpił do Zrzeszenia Regionalnego przy GBW S.A. w Poznaniu. Obecnie bank posiada cztery oddziały (Wodzierady, Goszczanów, Warta, Łask), jedną filię i punkt kasowy (Szadek).
19
Publication available in full text mode
Content available

Działalność antykomunistycznego oddziału partyzanckiego „Niepodległość” na terenie ziemi Szadkowskiej

100%
Stulczewski J.
Biuletyn Szadkowski
|
2016
|
vol. 16
177-193
EN
The partisan unit “Nepodległość” (Independence), under the command of captain Eugeniusz Kokolski “Grożny”, operated in the area of Szadek from October 1945 to February 1946. This military group fought the communist regime by attacking communist police stations and state institutions such as cooperatives and post offices. The money captured in those actions were used to pay the soldiers, secure the weapons for the troop and pay the informants. The partisans operated in Szadek and in the region (Zadzim, Lichawa, Wierzchy, Małyń). Some members of this group, e.g. Zenon Słowiński “Czapla”, Stanisław Brzozowski “Kopacz” and Władysław Kupiś, served prison sentences. After the collapse of the communist system the court annulled the sentences passed in the postwar period, declaring that the activity of “Czapla” and “Kopacz” should be regarded as fighting for independence of Poland.
PL
Od października 1945 r. do lutego 1946 r. ziemia szadkowska była objęta działalnością antykomunistycznego zgrupowania partyzanckiego „Niepodległość” pod dowództwem kpt. Eugeniusza Kokolskiego „Groźnego”. Zgrupowanie partyzanckie „Niepodległość” było zdyscyplinowanym wojskiem, które rozbijało posterunki MO i UB, a fundusz na działalność zdobywało wyłącznie w wyniku różnych akcji na instytucje państwowe (kasy zarządów gminnych, spółdzielni i urzędów pocztowych). Pozyskane fundusze i żywność przekazywano na żołd dla żołnierzy, dozbrajanie oddziału i wynagradzanie informatorów. Na terenie ziemi szadkowskiej zorganizowano kilka drobnych akcji zbrojno-rekwizycyjnych m.in. w Szadku, Zadzimiu, Wierzchach, Lichawie i Małyniu. Osobami nieodłącznie związanymi z oddziałem „Groźnego”, zamieszkującymi w różnych okresach teren ziemi szadkowskiej byli: Zenon Słowiński ps. „Czapla” (za działalność partyzancką skazany na 15 lat więzienia), Stanisław Brzozowski ps. „Kopacz” i Władysław Kupś (skazani na 2 lata pozbawienia wolności). Dopiero po upadku systemu komunistycznego w kraju, sąd wskazał, że działalność „Czapli” i „Kopacza” była działaniem na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego, unieważniając wyroki „ludowego” wymiaru sprawiedliwości.
20
Publication available in full text mode
Content available

ZE STUDIÓW NAD SYMBOLAMI CECHOWYMI DZIEWIĘTNASTOWIECZNA PIECZĘĆ CECHU SZEWCÓW Z SZADKU

63%
Adamczewski M., Stulczewski J.
Biuletyn Szadkowski
|
2015
|
issue 15
109-128
EN
The stamp of the shoemakers’ guild in Szadek was made at the beginning of the 19th century, in accordance with legal regulations of 1816, which reorganized craftsmen’s guilds in the Kingdom of Poland. These regulations, in force throughout the whole 19th century and at the beginning of the 20th century, defined the structure and the way of managing a guild, professional competences of masters and craftsmen, and rules for professional advance. The regulations of 1816 also affected the shape and functions of craftsmen’s stamps. Under these rules, a guild was governed by a board of elders, which was reflected in the legends of the stamps. The term “profession” to refer to the work of craftsmen was introduced at that time. The legend of the seal of the shoemakers’ guild in Szadek speaks about “the shoemakers’ profession”. As regards the appearance of craftsmen’s stamps, they differed from other official stamps (e.g. those of administrative authorities) of the Kingdom of Poland in that they contained elements representative of particular “professions”. In the case of Szadek shoemakers’ it was a high boot with a heel spur, a knife and an awl. This stamp was evidently carved by a very skilful engraver. It is now part of the collection of the Sieradz Museum.
first rewind previous Page / 2 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.