Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 5

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
EN
Recently, we have observed an increased interest of representatives of the doctrine in the issue of protection of whistleblowers, which is undoubtedly the aftermath of the ongoing legislative work aimed at implementing the Directive (EU) 2019/1937 of the European Parliament and of the Council of 23 October 2019 on the protection of persons who report breaches of Union law (hereinafter: “the Directive”). Both the title of the Directive, as well as much of its motives, focus attention on the protection of whistleblowers, on the effectiveness of which the EU legislator depends to increase the effectiveness of law enforcement and detection of violations that may cause serious harm to the public interest. However, contrary to the oversimplification presented in the press commentaries and mass media, the Directive contains, in addition to the protection mechanisms for whistleblowers, a whole series of other regulations of significance for its proper application. In particular, it establishes a general legal framework for the filing of notifications through internal and external channels as well as through public disclosure, leaving no affected persons without legal protection. A careful analysis of both the motives and the content of the Directive leads to interesting conclusions on the limits of legal protection for whistleblowers in connection with the need to ensure protection also for those affected by reporting who are subject to allegations.
PL
W ostatnim czasie obserwujemy zwiększone zainteresowanie przedstawicieli doktryny zagadnieniem ochrony sygnalistów1, co bez wątpienia jest pokłosiem trwających prac legislacyjnych zmierzających do implementacji dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/1937 z dnia 23 października 2019 r. w sprawie ochrony osób zgłaszających naruszenia prawa Unii2 (dalej: „Dyrektywa). Zarówno tytuł Dyrektywy, jak również znaczna część jej motywów koncentruje uwagę na ochronie osób zgłaszających, od skuteczności której prawodawca wspólnotowy uzależnia podniesienie efektywności egzekwowania prawa oraz wykrywania naruszeń, które mogą wyrządzić poważną szkodę interesowi publicznemu. Wbrew jednak dostrzeganym w komentarzach prasowych uproszczeniom, Dyrektywa poza mechanizmami ochronnymi osób zgłaszających zawiera cały szereg innych regulacji, o istotnym dla jej właściwego stosowania znaczeniu. W szczególności ustanawia ogólne ramy prawne dla dokonywania zgłoszeń za pomocą wewnętrznych i zewnętrznych kanałów, jak również poprzez ujawnianie publiczne, nie pozostawiając bez ochrony prawnej osób, których dotyczy zgłoszenie. Wnikliwa analiza zarówno motywów, jak i treści Dyrektywy prowadzi do ciekawych wniosków w przedmiocie granic ochrony prawnej sygnalistów w związku z koniecznością zapewnienia ochrony również tym osobom, których dotyczy zgłoszenie.
EN
As the years of application of the GDPR continue, there is a growing awareness of the legal limitations and requirements that must be met for lawful data processing. The practices that have been in place for a long time, which include not only usual practices, but also those that are grounded in regulations, need to be reviewed from the perspective of personal data protection. In this publication, we turn our attention to the issue of personal data processing within the scope of the employer’s obligation to provide the company union organization with access to premises and technical facilities.
PL
Wraz z upływem kolejnych lat stosowania RODO obserwujemy coraz większą świadomość ograniczeń prawnych i wymogów, których spełnienie jest konieczne dla zgodnego z prawem przetwarzania danych. Funkcjonujące od dawna praktyki, wśród których znajdują się nie tylko praktyki zwyczajowe, ale również mające swoje umocowanie w przepisach, wymagają weryfikacji pod kątem ochrony danych osobowych. W niniejszym opracowaniu zwracamy uwagę na zagadnienie przetwarzania danych osobowych w ramach obowiązku pracodawcy udostępnienia zakładowej organizacji związkowej pomieszczenia i urządzeń technicznych.
EN
As of 11 October 2021, the rules of establishing, organizing and operating an employee welfare and loan fund (hereinafter: KZP) at an employer’s company are set out in the new Act on Welfare and Loan Funds of 11 August 2021 . It is worth examining its provisions in terms of the impact it may have on the processing of personal data. The legislator devotes Article 43 to the processing of personal data. However, this is not the only provision referring to personal data. It seems that the regulations included in the Act were meant to cut through, among others, numerous discussions on personal data processing by such entities. Reading these regulations, however, does not in every case allow for such positive conclusions.
PL
Od 11 października 2021 r. zasady tworzenia, organizowania i działania u pracodawcy pracowniczej kasy zapomogowo-pożyczkowej (dalej: KZP) określa nowa ustawa z dnia 11 sierpnia 2021 r. o kasach zapomogowo-pożyczkowych (dalej: uKZP). Warto przyjrzeć się jej przepisom pod kątem wpływu, jaki może mieć na przetwarzanie danych osobowych. Ustawodawca w ustawie o kasach zapomogowo-pożyczkowych przetwarzaniu danych osobowych poświęca art. 43. Nie jest to jednak jedyny przepis odnoszący się do kwestii danych osobowych. Regulacje zawarte w tej ustawie – jak się wydaje – miały przeciąć m.in. liczne dywagacje dotyczące przetwarzania danych osobowych przez podmioty tego rodzaju. Lektura tych przepisów nie w każdym przypadku pozwala jednak na tak pozytywne wnioski.
EN
Work-related diseases that are not included in the occupational diseases lists have become a significant social phenomenon, generating increasing costs for the EU member states and for European employers. The impact they have on workers’ health and claims results in a need to implement changes in the legislation, which in Poland is currently limited to providing protection and prevention of already established occupational diseases. In the review, a formal-dogmatic approach was used, in a manner of analyzing the current state of Polish legislation and court rulings based upon it. The Polish legal framework was compared to that of the 3 EU member states selected on the basis of their regulations concerning occupational and work-related diseases (Germany, Finland and Ireland). The presented arguments indicate the purpose of the need for a change in the Polish legal framework of occupational and work-related diseases in the direction of either the Finnish or German model. The current Polish law forces people suffering from those work-related diseases which are not recognized as occupational diseases to seek legal remedies under general provisions of civil law, which demands proving not only an adequate causal link between the type of work and the disease but also the employer’s culpability, which puts the affected employee in a worse legal situation than those suffering from an established occupational disease. The provisions of the statutory law implemented in the Federal Republic of Germany provides a solution for a fraction of the abovementioned problems deriving from the referred differences in occupational and work-related diseases regulation, while the Finnish model, based on causality, instead of the legal definition of occupational disease as such, practically allows for a complete elimination of the problem. Med Pr. 2021;72(5):549–60
PL
Nieujęte w wykazach chorób zawodowych pozostałe choroby związane z pracą stały się istotnym zjawiskiem społecznym, generującym rosnące koszty po stronie rządów państw członkowskich Unii Europejskiej (UE) i działających na ich terenach pracodawców. Konsekwencje zdrowotne i wynikające z nich roszczenia, będące pochodnymi uszczerbku na zdrowiu związanego z pracą zawodową, wskazują na potrzebę wprowadzenia zmian w legislacji, która w Polsce obecnie ogranicza się przede wszystkim do zapewniania ochrony i profilaktyki jedynie w zakresie ugruntowanych już chorób zawodowych. W przeglądzie piśmiennictwa posłużono się metodą formalno-dogmatyczną polegającą na analizie obowiązującego stanu prawnego i wydanego na jego podstawie orzecznictwa. Sytuację prawną w Polsce zestawiono z 3 państwami UE wybranymi ze względu na specyfikę posiadanych uregulowań dotyczących chorób zawodowych i chorób związanych z pracą (Niemcy, Finlandia, Irlandia). Przedstawiono argumenty wskazujące na celowość zmiany polskiego modelu rozpatrywania spraw dotyczących chorób zawodowych i niezawodowych związanych z pracą w kierunku modelu fińskiego lub niemieckiego. Obecny stan prawny w Polsce zmusza osoby, które cierpią z powodu chorób związanych z wykonywaną przez nich pracą, a nieumieszczonych w wykazie chorób zawodowych, do korzystania ze środków ochrony prawnej opartych na zasadach ogólnych prawa cywilnego, co skutkuje koniecznością wykazania nie tylko adekwatnego związku przyczynowego między rodzajem lub sposobem wykonywanej pracy a chorobą, ale również zawinienia po stronie pracodawcy. Stawia to taką osobę w znacznie gorszej pozycji prawnej niż tę, która dochodzi roszczeń z tytułu choroby zawodowej. Model obowiązujący w prawie Republiki Federalnej Niemiec pozwala na wykluczenie części problemów, które mogą wystąpić na gruncie przytoczonych różnic w uregulowaniu chorób zawodowych i chorób związanych z pracą, a model fiński, koncentrujący się na rzeczywistej przyczynowości, a nie czysto legalnym definiowaniu choroby zawodowej jako takiej, pozwala na praktycznie całkowite ich wyeliminowanie. Med. Pr. 2021;72(5):549–560
EN
Tobacco smoke contains thousands of xenobiotics harmful to human health. Their irritant, toxic and carcinogenic potential has been well documented. Passive smoking or exposure to second-hand smoke (SHS) in public places, including workplace, poses major medical problems. Owing to this fact there is a strong need to raise workers’ awareness of smoking-related hazards through educational programs and to develop and implement legislation aimed at eliminating SHS exposure. This paper presents a review of reports on passive exposure to tobacco smoke and its impact on human health and also a review of binding legal regulations regarding smoking at workplace in Poland. It has been proved that exposure to tobacco smoke during pregnancy may lead to, e.g., preterm delivery and low birth weight, sudden infant death syndrome, lung function impairment, asthma and acute respiratory illnesses in the future. Exposure to tobacco smoke, only in the adult age, is also considered as an independent risk factor of cardiovascular diseases, acute and chronic respiratory diseases and cancer. Raising public awareness of tobacco smoke harmfulness should be a top priority in the field of workers’ health prevention. Occupational medicine physicians have regular contacts with occupationally active people who smoke. Thus, occupational health services have a unique opportunity to increase employees and employers’ awareness of adverse health effects of smoking and their prevention. Med Pr 2015;66(6):827–836
PL
Dym tytoniowy zawiera tysiące czynników chemicznych szkodliwych dla zdrowia człowieka. Mają one działanie drażniące, toksyczne i rakotwórcze. Bierne palenie tytoniu w miejscach publicznych i narażenie na środowiskowy dym tytoniowy także w miejscu pracy stanowią ogromny problem medyczny. Wynika z niego potrzeba uświadamiania pracowników w zakresie szkodliwości nałogu palenia tytoniu oraz stworzenia aktów prawnych mających na celu wyeliminowanie narażenia na dym tytoniowy. W niniejszej pracy przedstawiono wyniki przeglądu piśmiennictwa na temat biernej ekspozycji na dym tytoniowy i jej wpływu na zdrowie człowieka oraz dokonano przeglądu obowiązujących w Polsce aktów prawnych dotyczących palenia papierosów w miejscu pracy. Dotychczas opublikowane dane wskazują, że ekspozycja na dym tytoniowy w okresie życia płodowego zwiększa ryzyko m.in. porodu przedwczesnego i małej masy urodzeniowej noworodka, nagłej śmierci niemowląt oraz w przyszłości – upośledzenia funkcji płuc, astmy i ostrych schorzeń dróg oddechowych. Narażenie na dym tytoniowy, także wyłącznie w wieku dorosłym, jest natomiast niezależnym czynnikiem ryzyka rozwoju schorzeń układu krążenia i układu oddechowego oraz nowotworów złośliwych. Podniesienie świadomości społecznej na temat szkodliwości ekspozycji na dym tytoniowy powinno być priorytetem w ochronie zdrowia pracujących. Lekarz sprawujący opiekę profilaktyczną nad pracownikami jest przedstawicielem służby zdrowia, który ma najczęstszy kontakt z aktywnymi zawodowo dorosłymi palaczami tytoniu. Wynika z tego niezwykle istotna rola służby medycyny pracy w zwiększaniu świadomości pracowników i pracodawców w zakresie profilaktyki negatywnych skutków zdrowotnych nałogu palenia tytoniu. Med. Pr. 2015;66(6):827–836
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.