Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Refine search results

Results found: 5

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
PL
Tematem artykułu jest podjęta aktualnie próba wprowadzenia do polskiego systemu prawnego instrumentu prawnego zabezpieczającego przed ryzykiem roszczeń kierowanych wobec obiektów wypożyczonych zza granicy w celu wystawienia na wystawach, a polegającego na przyznaniu takim obiektom czasowej ochrony przed zastosowaniem środków przymusu prawnego (immunitet jurysdykcyjny).Artykuł przybliża historię tej instytucji na świecie, a następnie mowa jest w nim o powołaniu w 2012 r. przez Narodowy Instytut Muzealnictwa i Ochrony Zbiorów zespołu ekspertów, którego zadaniem było m.in. przygotowanie raportu dotyczących proponowanych rozwiązań w zakresie ochrony prawnej obiektów muzealnych wypożyczonych z zagranicy wraz z projektami odpowiednich aktów legislacyjnych. Artykuł opisuje zakres prac zespołu i przedstawia szczegółowo założenia zaproponowanego przez zespół systemu ochrony: ustawowe przesłanki od których zależy ochrona oraz skutki ochrony na gruncie prawa cywilnego, administracyjnego i karnego.Następnie autor przedstawia informacje o dalszych pracach dotyczących projektu, w wyniku których projekt założeń przygotowany przez Zespół uległ zmianom dokonanym m.in. przez Ministerstwo Sprawiedliwości. Obecnie projekt w wersji opracowanej przez Ministerstwo Sprawiedliwości jest przedmiotem dalszych prac legislacyjnych w ramach rządu.Autor omawia projekt w wersji Ministerstwa Sprawiedliwości krytycznie oceniając zwłaszcza zawarty w projekcie mechanizm powstawania ochrony (odmienny niż zaproponowany przez zespół ekspertów). W ocenie autora rozwiązanie przyjęte w projekcie Ministerstwa Sprawiedliwości prowadzi do wyłączenia możliwości podejmowania działań prawnych nawet w stosunku do obiektu nie spełniającego ustawowych warunków ochrony. W efekcie autor wyraża obawy co do zgodności projektu w tym aspekcie z Konstytucją RP, a także z prawem międzynarodowym.
EN
The article examines the current attempt at introducing into the Polish legal system a legal instrument protecting against the risk of claims connected with exhibits from abroad on loan for the purpose of displaying them at exhibitions and consisting of granting them temporary protection prior to the application of measures of legal coercion (jurisdictional immunity). The article brings the reader closer to the history of this institution in the world and goes on to consider the establishment in 2012 by the National Institute of Museology and Collections Protection of a team of experts, whose task involves, i.a. preparing reports concerning proposed solutions as regards the legal protection of museum exhibits on loan from abroad and projects of suitable legislation acts. The author describes the range of the work performed by the team and presents in detail the premises of the protection system suggested by the experts: the statutory premises upon which such protection depends and the effects of protection within civil, administrative and penal law. Subsequently, the reader is offered information about further work relating to the project, which resulted in changes introduced by, i.a. the Ministry of Justice and affecting the project of the premises prepared by the team. At present, the version of the Ministry project is the object of further government legislation. While discussing the Ministry of Justice project the author critically assessed the mechanism of the emergence of protection (at odds with the one suggested by the team of exerts). The solution accepted in the Ministry project leads to the exclusion of the possibility of undertaking legal steps even in relation to an exhibit that does not meet statutory conditions of protection. Consequently, A. Barbasiewicz expressed his anxiety concerning the project’s concurrence with the Constitution of the Republic of Poland and international law.
EN
The article attempts to evaluate the introduction of legal security of historic, artistic or scientific movables loaned from abroad for temporary exhibitions organised in Poland (the so-called museum immunity); the regulation came into force on 30 November 2015 as the new addendum 4a to the Act on Museums. The author presents the rules which govern the new legal institution and, from a perspective of one year’s operation, presents their evaluation with regard to the achievement of the goals set and their legislative precision, including suggestions of changes. He observes that as far as the terms of protection are concerned, the regulation copies the solutions proposed by the Expert Team of the National Institute for Museums and Public Collections which prepared a report on museum immunity in 2012, it introduces different solutions in terms of procedures for granting protection. In his conclusion, the author emphasises that the new regulation includes many doubtful provisions, including those on the key issue of the moment when the protection ceases.
PL
Tematem artykułu jest ocena wprowadzenia do polskiego systemu prawnego ochrony prawnej rzeczy ruchomych o wartości historycznej, artystycznej lub naukowej wypożyczonych z zagranicy na wystawę czasową organizowaną na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (tzw. immunitet muzealny), która to regulacja weszła w życie 30 listopada 2015 r. jako nowododany rozdział 4.a Ustawy o muzeach. Autor przedstawia zasady rządzące nową instytucją prawną i – z perspektywy ponad rocznego już obowiązywania przepisów o immunitecie – przedstawia ich ocenę z punktu widzenia osiągania założonych celów, jak i precyzji legislacyjnej, włącznie z przedstawieniem postulatów zmian. Zauważa, że o ile w zakresie przesłanek ochrony regulacja powiela rozwiązania zaproponowane przez Zespół Ekspertów Narodowego Instytutu Muzealnictwa i Ochrony Zbiorów, który w 2012 r. przygotował raport na temat immunitetu muzealnego, to w odniesieniu do procedury przyznawania ochrony wprowadza odmienne rozwiązania. W konkluzji autor podkreśla, że nowa regulacja zawiera sporo przepisów budzących wątpliwości, w tym również w kluczowej kwestii momentu stwierdzenia ustania ochrony.
PL
Tematem artykułu jest analiza kwestii do jakiego zespołu norm odwołuje się pojęcie „ogólnie przyjętych norm etyki zawodowej” użyte w art. 34 ustawy o muzeach.W doktrynie (m.in. prof. Stanisław Waltoś, dr Kamil Zeidler) panuje pogląd, że pojęcie to odnosi się do Kodeksu Etyki dla Muzeów - dokumentu uchwalonego w 2004 r. przez ICOM (Międzynarodową Radę Muzeów).Z ustaleń autora wynika, że do ICOM należy niewielka część polskich muzealników (mniej niż 10%), m.in. w wyniku czego stawia tezę, że znajomość Kodeksu ICOM w tej grupie zawodowej jest niewielka. W konsekwencji autor wywodzi, że Kodeks ICOM nie stanowi ogólnie przyjętych norm etyki zawodowej w rozumieniu art. 34 ustawy o muzeach, a zatem z przepisu tego nie można wywodzić obowiązku stosowania się przez polskich muzealników do Kodeksu ICOM.Brak powszechnie obowiązującej mocy Kodeksu ICOM w polskim systemie prawnym niesie za sobą praktyczne konsekwencje; w przypadku sporów pomiędzy muzeami i pracownikami na gruncie prawa pracy odwoływanie się do Kodeksu ICOM jako obowiązującego źródła norm etyki muzealnej może być nieskuteczne. W świetle konstatacji o braku inkorporowania Kodeksu ICOM do polskiego systemu prawnego szczególnego znaczenia nabierają normy expressis verbis wymienione w art. 34 ustawy o muzeach. W przeciwieństwie do Kodeksu ICOM - mają one powszechnie obowiązującą moc prawną i obowiązują wszystkich polskich muzealników tworząc sui generis mini-kodeks etyki zawodowej ograniczony faktycznie do czterech zakazów.Następnie autor formułuje generalne wnioski wynikające z porównania norm ujętych w art. 34 ustawy o muzeach i zawartych w Kodeksie ICOM wskazując na różnice pomiędzy nimi.Kolejnym zagadnieniem jest analiza kto jest adresatem norm wynikających z art. 34 ustawy o muzeach. Autor dochodzi do wniosku, że w obecnym stanie prawnym są nimi jedynie muzealnicy określeni w art. 32 ust. 1 i 2 ustawy o muzeach zatrudnieni w muzeach, a nie wszyscy pracownicy muzeów.Autor konkluduje, że obecna regulacja ustawowa dotycząca etyki muzealnej jest mało precyzyjna i postuluje nowelizację ustawy o muzeach mającą na celu wprowadzenia do systemu prawnego katalogu norm wynikających z Kodeksu ICOM.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.