Search results

1

Budować wspólnotę czy administrować? Pawłowa inspiracja dla polskiego duszpasterstwa

100%

Przybecki A.

Teologia Praktyczna

|

2009

|

issue 10

77-83

PL

.

2

Wizja Kościoła w nauczaniu Apostoła Pawła

100%

Siuda T.

Teologia Praktyczna

|

2009

|

issue 10

65-75

PL

.

3

Widzenie Zmartwychwstałego. Interpretacja 1 Kor 15,3b-8

100%

Posadzy A.

Verbum Vitae

|

2009

|

vol. 16

161-181

PL

Uno dei testi piu importanti che parlano della risurrezione di Gesu Cristo e delle sue apparizioni ai discepoli e sicuramente questo di l Cor 15,3b-8. Si parla addirittura del piu antica professione di fede. Lo scopo di questo lavoro era di presentare in che modo Gesu e apparso ai suoi discepoli, in modo particolare a Paolo. Si pone la domanda: che cosa Paolo ha visto sulla strada di Damasco? In che modo apparve davanti a lui? La seconda parte del lavoro riguardava il recente studio di un teologo tedesco Gerd Lüdemann, che qualche anno fa ha scritto il libro intitolato La risurrezione di Gesu. Storia, esperienza, teologia. L’autore nel suo lavoro propone di staccare le apparizioni di Gesu dalla fede nella risurrezione dicendo, che queste sono il risultato delle «fantasie», «visioni irreali», delie «coliettive estasi» oppure anche delie «coliettive aliucinazioni». Secondo l’autore tutte queste «visioni» non possono essere trattate come i fondamenti delia fede pasquale. In terza parte si voleva rispondere a queste tesi del teologo. La fede si fonda sui fatto storico delia risurrezione di Cristo. I discepoli, ai quali Gesuha dato la possibilita di vederlo, dopo la loro esperienza hanno lavorato per disperdere la fede nella risurrezione di Cristo. Anzi, hanno dato per questo la loro propria vita.

4

Il Tarantismo ed il culto di San Paolo nel Viaggio etnografico di Ernesto de Martino

88%

Del Mastro D.

Colloquia Theologica Ottoniana

|

2012

|

issue 2

146-162

PL

W czerwcu 1959 r. z okazji święta św. Piotra i Pawła grupa uczonych prowadzona przez antropologa Ernesta De Martino wybrała się do Galatiny na Półwyspie Salentyńskim w Apulii, żeby podjąć badania nad tarantyzmem, zjawiskiem historyczno-religijnym wciąż aktualnym i obecnym, którego źródła sięgają czasów średniowiecza. Oprócz wspomnianego już cenionego historyka religii, grupa składała się także z lekarza, psychiatry, psychologa, eksperta w dziedzinie etnomuzykologii i fotografa. Zostali oni powołani do obserwacji tego, co działo się tym małym miasteczku w centralnej Apulii, podczas obchodów odbywających się w dniach od 28 do 30 czerwca, kiedy to do kaplicy św. Pawła napływały tłumy ‘tarantystów’ z całego Salento. Powodem ich przyjazdu na ceremonię była chęć złożenia hołdu Świętemu w podziękowaniu za otrzymaną łaskę uzdrowienia lub też prośba o pomoc w przezwyciężeniu straszliwej choroby, wywołanej przez ukąszenie pająka, to zobowiązywało tarantystów do frenetycznego tańca, trwającego kilka dni w stanie delirium. Do tej pory z obszernej literatury nad tarantyzmem wyłaniają się dwa główne nurty tego ciekawego zjawiska, które charakteryzowało wiejski, południowy świat analfabetów i ich skłonność do magicznych wierzeń. Pierwszym z nich jest interpretacja medyczna, która sprowadzała tarantyzm do formy ‘arachnidyzmu’, drugim natomiast psychopatologiczna, będąca objawem choroby psychicznej. Założeniem badań z 1959 r. było natomiast postawienie hipotezy symboliczno-kulturowej ów zjawiska, zawierającego w sobie analizę historyczno-religijną zaobserwowanych zdarzeń, która pozwalałaby Ernestowi De Martino na zdefiniowanie tarantyzmu jako fenomenu kulturowego, zdolnego do symbolicznej autonomii, a nie jako choroby.

5

Autorytet Apostołów w Kościele pierwotnym w świetle Drugiego Listu św. Piotra

75%

Mickiewicz F.

Seminare. Poszukiwania naukowe

|

2018

|

vol. 39

|

issue 2

11-21

PL

W artykule tym są poddane analizie teksty, w których autor Drugiego Listu św. Piotra, występując przeciwko nauce fałszywych proroków, ukazuje autorytet apostołów we wspólnocie Kościoła. Najpierw we wstępie do swego listu (2P 1,1) Piotr nazywa siebie sługą i apostołem Jezusa Chrystusa, co oznacza, że należy on do kręgu osób najściślej związanych ze Zbawicielem. Dalej oświadcza, że on i inni apostołowie są naocznymi świadkami wielkości Jezusa Chrystusa, która została im najpełniej objawiona w czasie Jego przemienienia na „górze świętej” (1,16-18). Na koniec zaś poucza chrześcijan, że powinni być wierni nauce apostolskiej, przekazanej przez św. Pawła, gdyż jest ona fundamentem prawdziwej wiary i moralności, a przez to jest bezpieczną drogą do zbawienia (3,15-16).

EN

The present article undertakes an analysis of texts in which the author of the Second Epistle, acting against the teachings of false prophets, reveals the authority of the Apostles in the community of the Church. First in the foreword to his letter (2P 1,1), Peter calls himself a servant and apostle of Jesus Christ, which means that he belongs to the group of people most closely connected with the Savior. Further on, Peter states that he and the other apostles are eyewitnesses of the majesty of Jesus Christ, which was revealed to them during His transfiguration on the “sacred mountain” (1,16-18). Finally, he commands Christians that they should be faithful to the apostolic teachings of St. Paul, because it is the foundation of true faith and morality, and thus is a safe path to salvation (3,15-16).

6

Eklezjologia św. Tomasza z Akwinu w świetle tradycji pawłowej

75%

Perszon J.

Teologia w Polsce

|

2016

|

vol. 10

|

issue 1

17-32

PL

W epoce, w której żył i tworzył Tomasz z Akwinu, nie spierano się o naturę Kościoła. Dlatego nie napisał on żadnego traktatu eklezjologicznego. Kwestie związane z Kościołem podejmował – tak jak inni scholastycy – w kontekście chrystologii i pneumatologii; jako Ciało Chrystusa Kościół jest bowiem dziełem (i proces ten zachodzi permanentnie) Zbawiciela i Ducha Świętego. Pawłowa metafora Kościoła jako „Ciała Chrystusa”, rozwinięta (ale przez innego autora) w Listach do Efezjan i Kolosan, w komentarzach Akwinaty nabiera kształtu wszechstronnej syntezy eklezjologicznej, obejmującej genezę, naturę, strukturę i misję Eklezji. W mistrzowski i twórczy sposób Tomasz z Akwinu korzysta z osiągnięć teologii patrystycznej, przede wszystkim św. Augustyna, nawiązuje też do średniowiecznej kanonistyki, angażującej się w konfl ikt papiestwa z cesarstwem. Sam jednak (zwłaszcza w Expositio in Symbolum) wydobywa chrystologiczno-pneumatyczny aspekt natury tej unikalnej wspólnoty, podkreślając mzarazem boską genezę Kościoła i jego eschatyczne zorientowanie na Boga (reditus creaturae rationalis ad Deum).

EN

In the times of Thomas Aquinas the great debate was going on about the nature of the Church and therefore he did not write any ecclesiological treatise. Like other scholastics, Aquinas undertook the questions concerning the Church in the context of Christology and pneumatology since as the Body of Christ, the Church is the work of the Saviour and the Holy Spirit and this process occurs permanently. St. Paul’s metaphor of the Church as “the Body of Christ” developed by another author in the Letter to the Ephesians and the Letter to the Corinthians acquires a form of a comprehensive ecclesiological synthesis in Aquinas’ commentaries which encompass the genesis, nature, structure and mission of the Ecclesia. In a skilful and creative manner, Thomas makes use of the achievements of patristic theology, especially of the works of St. Augustine, alluding to medieval canonistics which was engaged in the confl ict between the papacy and the empire

7

Eklezjologia św. Tomasza z Akwinu w świetle tradycji Pawłowej

75%

Perszon J.

Teologia w Polsce

|

2016

|

vol. 10

|

issue 1

17-32

EN

In the times of Thomas Aquinas the great debate was going on about the nature of the Church and therefore he did not write any ecclesiological treatise. Like other scholastics, Aquinas undertook the questions concerning the Church in the context of Christology and pneumatology since as the Body of Christ, the Church is the work of the Saviour and the Holy Spirit and this process occurs permanently. St. Paul’s metaphor of the Church as “the Body of Christ” developed by another author in the Letter to the Ephesians and the Letter to the Corinthians acquires a form of a comprehensive ecclesiological synthesis in Aquinas’ commentaries which encompass the genesis, nature, structure and mission of the Ecclesia. In a skilful and creative manner, Thomas makes use of the achievements of patristic theology, especially of the works of St. Augustine, alluding to medieval canonistics which was engaged in the conflict between the papacy and the empire. However, he extracts the Christological-pneumatological aspect of this unique community (especially in Expositio in Symbolum), emphasising the divine genesis of the Church and Her eschatic orientation to God (reditus creaturae rationalis ad Deum).

PL

W epoce, w której żył i tworzył Tomasz z Akwinu, nie spierano się o naturę Kościoła. Dlatego nie napisał on żadnego traktatu eklezjologicznego. Kwestie związane z Kościołem podejmował – tak jak inni scholastycy – w kontekście chrystologii i pneumatologii; jako Ciało Chrystusa Kościół jest bowiem dziełem (i proces ten zachodzi permanentnie) Zbawiciela i Ducha Świętego. Pawłowa metafora Kościoła jako „Ciała Chrystusa”, rozwinięta (ale przez innego autora) w Listach do Efezjan i Kolosan, w komentarzach Akwinaty nabiera kształtu wszechstronnej syntezy eklezjologicznej, obejmującej genezę, naturę, strukturę i misję Eklezji. W mistrzowski i twórczy sposób Tomasz z Akwinu korzysta z osiągnięć teologii patrystycznej, przede wszystkim św. Augustyna, nawiązuje też do średniowiecznej kanonistyki, angażującej się w konflikt papiestwa z cesarstwem. Sam jednak (zwłaszcza w Expositio in Symbolum) wydobywa chrystologiczno-pneumatyczny aspekt natury tej unikalnej wspólnoty, podkreślając zarazem boską genezę Kościoła i jego eschatyczne zorientowanie na Boga (reditus creaturae rationalis ad Deum).

8

Przesłanie obrazów sportowych zawartych w Listach św. Pawła

71%

Wańczyk P.

Ruch Biblijny i Liturgiczny

|

2019

|

vol. 72

|

issue 2

EN

In his epistles, St. Paul frequently makes use of athletic imagery, both in relation to sport in general and to specific athletic disciplines (running, boxing, wrestling, gymnastics). However, the use of athletic themes is not an aim in and of itself for St. Paul, but rather it is intended to give specific guidelines to his audience. An exegetic analysis shows that the Apostle to the Nations compares his life and that of other Christians to athletic competitions. The field of these competitions is the way of faith in Jesus in which there are numerous difficulties and obstacles. Hence, the Christian as an athlete who wants to experience eternal life should be persistent, ascetic, practice virtues and prayer, and, most important, his or her task is to have a close relationship with God and the community of believers.

PL

Św. Paweł w swoich Listach wielokrotnie używa obrazów sportowych, i to zarówno odnoszących się do sportu w ogólności, jak i do jego poszczególnych dyscyplin (biegi, boks, zapasy, ćwiczenia gimnastyczne). Jednak wykorzystanie tematyki sportowej nie jest dla niego celem samym w sobie, lecz ma za zadanie przekazanie adresatom konkretnych wskazówek. Przeprowadzone analizy egzegetyczne pokazują, że Apostoł Narodów porównuje życie swoje i innych chrześcijan do zmagań sportowych. Terenem tych zawodów jest droga wiary w Jezusa, na której pojawiają się liczne trudności i przeciwności. Dlatego sportowiec-chrześcijanin, chcący zdobyć nagrodę życia wiecznego, powinien się cechować m.in. wytrwałością, ascezą, praktykowaniem cnót i modlitwy, a co najważniejsze, jego zadaniem jest staranie się o jak najlepszą relację z Bogiem i wspólnotą wierzących.

9

Chrystianologia moralna w świetle wybranych polskojęzycznych komentarzy Listu św. Pawła Apostoła do Efezjan

71%

Kluz M., Słomka A. S.

Ruch Biblijny i Liturgiczny

|

2017

|

vol. 70

|

issue 4

EN

One of the aims of St. Paul’s epistles is to provide his addressees with moral instruction. There is such content related to morality in the apostle’s epistles, providing a basis and justification for moral norms. This study deals with elements of Christianology in St. Paul’s Epistle to the Ephesians. The former term “anthropology,” used in St. Paul’s vision of the Christian, has been replaced by the term called “Christianology.” Saint Paul’s material on Christianology is very rich; therefore, this study is limited to the most important aspects of following Jesus Christ based on selected Polish language commentary on St. Paul the Apostle’s Epistle to the Ephesians. This epistle contains specific guidelines on how to follow Christ.

PL

Jednym z celów listów św. Pawła jest przekazanie adresatom treści moralnych. Znajdują się u Apostoła treści, które stanowią podstawę i uzasadnienie dla norm moralnych. Niniejsze studium traktuje o elementach chrystianologii w Liście św. Pawła do Efezjan. Dotychczasowy termin „antropologia” stosowany do Pawłowej wizji chrześcijanina został zastąpiony terminem „chrystianologia”. Pawłowy materiał chrystianologiczny jest bardzo bogaty, dlatego ograniczono niniejszą refleksję do najważniejszych aspektów dotyczących naśladowania Jezusa Chrystusa w oparciu o wybrane polskojęzyczne komentarze Listu św. Pawła Apostoła do Efezjan. W Liście znajdują się konkretne wskazówki jak naśladować Chrystusa.

10

„Biada mi, gdybym nie głosił Ewangelii” (1Kor 9,16c). Motywy przepowiadania u św. Pawła

63%

Szpyra S.

Nurt SVD

|

2016

|

issue 2

250-262

PL

W artykule szukano odpowiedzi na pytanie: jakie są motywy głoszenia Ewangelii u św. Pawła Apostoła? Pawłowa wypowiedź w 1Kor 9,16 zdaje się sugerować, że Apostoł motywowany jest lękiem i poczuciem pewnego determinizmu, na co zdaje się wskazywać użyty przez niego grecki rzeczownik avna,gkh. Jednakże dokładniejsza analiza Pawłowego użycia tego rzeczownika pokazuje, iż nie chodzi tu o determinizm, pozbawiający wolności. Owa konieczność, przymus głoszenia płynie bowiem z Bożego wybrania i powołania. Głębsze motywy głoszenia Ewangelii ukazuje analiza teologii misji u św. Pawła. Jej fundamentem jest nowa świadomość historii zbawienia, nowa koncepcja ludu Bożego oraz nowe rozumienie Prawa. Szaweł z Tarsu, świetnie znający Prawo – przekonany o wybraństwie Izraela i zbawieniu, które osiąga się przez wypełnianie tego Prawa – w osobowym spotkaniu z Chrystusem zmartwychwstałym uzyskuje nowe spojrzenie. Bóg wzywa do zbawienia wszystkie narody, tak Żydów, jak i pogan, ofiaruje im to zbawienia za darmo, poprzez wiarę, a jego sprawcą jest Jezus Chrystus. Doświadczenie pod Damaszkiem uświadamia też Pawłowi, że został wybrany jako narzędzie tego zbawienia. Będąc tego świadom, nie może nie głosić tego, co zrozumiał i czego doświadczył.

EN

Why did St Paul proclaim the gospel? What were his motives? His cry in 1Cor 9,16 seems to betray fear; his use of the Greek noun anv ag, kh implies even a certain degree of determinism. But only on the surface of it. A closer examination makes it clear that Paul does not mean the kind of determinism that strips him of his free will. The obligation (even compulsion) to proclaim the Good News flows directly from his conviction of being chosen to do so by God himself. For Paul, his obligation to preach rests on his new understanding of the Law, the community of God’s chosen people and of the entire history of salvation. Paul knew the Jewish Law inside out. Not for him to harbour doubts about Israel having been selected by God for a special relationship with Him, or argue against the motion that one may attain salvation by strictly complying with the Law. That is, until the day when he headed off for Damascus. What happened to him then changed everything. He became aware that he was selected by the Almighty himself to be His personal hand tool in bringing others to that very salvation. His encounter with the Risen Christ shed a totally new light on everything he thought he knew. God wants all to be saved, Jews and pagans and all the rest. For free. But one must believe in Him. If one wants to be saved, the only sure way to comply with is Jesus Christ. Knowing that, Paul could not but proclaim it far and wide. Not doing that would be nothing less than sneaking out of God’s loving hands and cry: Woe to me! That was Pauls fear and determinism.

11

‘As a miscarriage’. The meaning and function of the metaphor in 1 Cor 15:1-11 in light of Num 12:12 (LXX)

63%

Gieniusz A.

The Biblical Annals

|

2013

|

vol. 3

|

issue 1

93-107

PL

On the basis of the Greek text of Num 12:12 and of the use which Philo makes of it in the fi rst book of his Allegories of the Laws (176) the present article proposes a new understanding of the metaphor of miscarriage (ἔκτρωμα): a being not only born dead and/or incapable of living, but also deadly. In this double meaning the term utilized by Paul in 1 Cor 15:8 describes the pre-Christian past of the Apostle as both lacking life (as being without Christ) and lethal (as a persecutor of the church of God). The metaphor at the same time, constitutes the starting point of the transformation which occurred in Paul thanks to the apparition of the Risen One: from being dead to alive, and from deadly to being a bearer of life (vv. 9-10). Such a metamorphosis is tangible proof of the power of the Risen One, who even now transforms the lives of his own, and eo ipso also the guarantee of fi nal resurrection, when the good work already begun will be brought to its completion (cf. Phil 1:6).

12

„Bo ja nie wstydzę się Ewangelii” (Rz 1,16). Dynamizm przepowiadania św. Pawła Apostoła

63%

Sztuk D.

Seminare. Poszukiwania naukowe

|

2017

|

vol. 38

|

issue 2

11-19

PL

Chociaż trudno się dopatrywać w epistolarium Pawłowym systematycznego wykładu na temat głoszenia, to jednak prawie z każdego jego pisma wybrzmiewa prawda wyrażona tak bardzo dobitnie na kartach Pierwszego Listu do Koryntian: „Nie posłał mnie Chrystus, abym chrzcił, lecz abym głosił Ewangelię” (1Kor 1,17). Z kolei w Liście do Rzymian Apostoł umieścił refleksję na temat źródła dynamizmu jego posługi ewangelizacyjnej oraz obrazowy opis tej posługi. Tak nakreślona tematyka jest zgłębiona w artykule poprzez: 1) zapoznanie się z terminologią, jakiej Apostoł używa w swoich listach w odniesieniu do głoszenia Ewangelii; 2) eksplorację refleksji Listu do Rzymian, dotyczącej dynamizmu Bożego działania poprzez Ewangelię; 3) przyjrzenie się wybranym obrazom, których św. Paweł używa w Liście do Rzymian dla opisania głoszenia prawdy Ewangelii.

EN

Although, it is difficult to discern a systematic lecture on proclamation in St. Paul’s epistles, almost each of his writings proclaims the truth expressed so clearly on the pages of the First Letter to the Corinthians: “Christ did not send me to baptize, but to preach the Gospel” (1 Cor. 17). In turn, in the Letter to the Romans, the Apostle reflected on the sources of dynamism of his evangelizing ministry and provided a vivid description of this ministry. The above outlined subject matter of the article is expanded upon based on: 1) a review of the terminology used by the Apostle in his letters with reference to the proclamation of the Gospel; 2) an analysis of the reflection contained in the Letter to the Romans on the dynamism of God’s action through the Gospel; 3) a scrutiny of selected images used by St. Paul in the Letter to the Romans to describe the proclamation of the truth of the Gospel.

13

L’ insegnamento dell’apostolo Paolo sui carismi

63%

Cocco P.

Scriptura Sacra

|

2015

|

issue 19

197-229

PL

Po przedstawieniu rzeczywistości dotyczącej charyzmatów w Starym Testamencie, w Ewangeliach, Dziejach Apostolskich zostało omówione pierwotne znaczenie i występowanie słów „charyzmat/charyzmaty” w Biblii. Na tym tle autor rysuje bezpośredni kontekst nauczania o charyzmatach omawiając wspólnotę Koryncką i Pierwszy List do Koryntian. W swoich analizach koncentruje się na sekcji dotyczącej rzeczywistości duchowej (1 Kor 12–14) ukazując różne funkcjonowanie charyzmatów wewnątrz Kościoła przedstawionego jako ciało Chrystusa. Ujmuje zależności pomiędzy charyzmatami a miłością oraz praktykowaniem glosolalii i proroctwa. Całość dopełnia omówienie analiz dotyczących nauczania św. Pawła o charyzmatach dokonanych w różnych artykułach przez Käsemann, R.Y.K. Fung, G.D. Fee, J.D.G. Dunn. G. Barbaglio.

IT

The presentation of the reality related to charisms in Old Testament , The Gospels and Acts of the Apostoles, discussed the primary meaning and occurrence of the words „charism/charisms” in the Bible. Against this background, author draws the direct context of the teaching of charisms by discussing the Corinthian community and First Corinthians. In his analysis, he focuses on the section concerned with spiritual reality (1 Corinthians 12–14), showing various forms of charisms functioning within the Church portrayed as the body of Christ. He captures the connections between charisms and love and also the practise of glossolalia and prophecy. The whole is completed by discussing the analysis of St. Paul’s teaching about charisms made in various articles by Käsemann, R.Y.K. Fung, G.D. Fee, J.D.G. Dunn.G. Barbaglio.

14

„Przemija bowiem postać tego świata” (1 Kor 7,31). Dziewictwo i celibat znakiem królestwa Bożego

63%

Bogacz R.

Verbum Vitae

|

2013

|

vol. 24

135-148

EN

The present article is an analysis of 1 Corinthians 7:1-40. It presents the relevance of the choice of one’s way of life, either in marriage or in celibacy. Considering the passing away of this life, St. Paul showed the Corinthians the value of virginity as a testimony of the Kingdom of God. According to the apostle, this particular form of life is the best preparation for the eternal life. It enables a person to completely devote his/her life to the preaching of the Kingdom. St. Paul chose this way of living in order to commit himself to the proclamation of the Gospel. Celibacy freed him from all concerns related to the providing for the family. The teachings comprised in the analyzed text are particularly relevant for Christians living in the early twenty-first century. 1 Cor 7: 29-31 is utterly opposed to the models of life preferred in the contemporary world. In light of this utterance, it is worth asking where we can be led by this world that has chosen a completely different way of living. It is no wonder that modern man is not able to understand the value of virginity and celibacy which are a call to conversion and a sign of the Kingdom that will be opposed.

15

Świat stworzony drogą do poznania Boga (Rz 1,19-20)

63%

Ordon H.

Verbum Vitae

|

2017

|

vol. 31

171-188

EN

In the analyzed text, Rom 1:19-20, St. Paul states that people possess both the ability and the opportunity to know the true God, and they indeed actually achieve this knowledge. They acquire it thanks both to their own natural cognitive abilities and to the visible effects of God’s creative action in the natural world. This knowledge is not the product of a logical causal inference (i.e. from an effect back to its cause), but rather of intuition, which is an inner experience. It is rooted in reflection – but does not exclude reason – about the diversity of existing creatures, about the power of the forces of nature, the harmony perceptible in the natural realm, and the wisdom evident in the amazing design of the surrounding world.

PL

W analizowanym tekście Rz 1,19-20 św. Paweł stwierdza, że ludzie są zdolni do poznania prawdziwego Boga i taką wiedzę faktycznie posiadają. Zdobywają tę wiedzę dzięki posiadanym naturalnym zdolnościom poznawczym oraz dostrzegalnym w świecie przyrody skutkom stwórczego działania Bożego. Poznanie to nie dokonuje się nie tylko na drodze logicznego wnioskowania przyczynowego, lecz także na drodze intuicji, czyli wewnętrznego doświadczenia, płynącego z refleksji nad różnorodnością istniejących bytów, potęgą sił przyrody, harmonią dostrzegalną w naturze, budzącą podziw mądrością, widoczną w konstrukcji otaczającego świata.

16

Przebaczenie w zbawczym dziele Jezusa Chrystusa według św. Pawła

63%

Stasiak S.

Verbum Vitae

|

2010

|

vol. 18

123-140

PL

W różnych okolicznościach człowiek doświadcza konieczności przebaczania drugiemu. Łatwiej jest przeprowadzić precyzyjny wykład na temat przebaczenia w listach św. Pawła, a nawet dać konkretne wskazówki co do praktykowania tej cnoty, niż ją rzeczywiście realizować. Apostoł Narodów nie tylko przedstawił przebaczenie od strony teoretycznej, teologicznej, lecz również ukazał, jak dalece przebaczenie wiąże się ze zbawczym planem Boga. Mało tego, na własnym przykładzie pokazał, jak należy podjąć dzieło przebaczenia nawet wobec tak dotkliwych zniewag jak te, które spotkały go w Koryncie (2 Kor 2,7.10). Z naszej analizy wynika, że fundamentem przebaczenia jest udział w zbawczym dziele Chrystusa. Jest to łaskawy dar Boga. Tak została dana obietnica Abrahamowi (Ga 3,18), tak również sam Chrystus otrzymał imię, które dotąd było domeną Boga (Flp 2,9), takim też ostatecznym dopełnieniem Bożego planu zbawienia była śmierć Jezusa Chrystusa, w której zostało nam darowane wszystko (Rz 8,32). Chrześcijanin ma udział w dziele Chrystusa przez chrzest, ale również przez szczególne dary, którymi ma służyć wspólnocie Kościoła – charyzmaty (1Kor 2,12). Wśród najważniejszych darów apostoł wylicza wiarę i cierpienie (Flp 1,29), które ma przynosić korzyść rozprzestrzenianiu się Ewangelii i rozwojowi Kościoła. Łaska darowana wszystkim wierzącym w Chrystusa przez chrzest, który daje im udział w Jego śmierci i zmartwychwstaniu (Kol 2,13-14), owocuje udzieleniem im szczególnej łaski przebaczenia ze strony Chrystusa (Kol 3,13), choć jest to dzieło Osób Trójcy Świętej (Ef 4,30.32). Fakt ten niesie ze sobą zobowiązania dla wierzących – unikanie wad (Ef 4,31), a wypełnianie cnót (Kol 3,12; Ef 4,32). Wszystko zaś konkretyzuje się w bardzo jasnym działaniu, do którego wzywa apostoł: „Wybaczajcie sobie” (charidzomenoi heautois). Prawdziwe przebaczenie realizowane w życiu codziennym polega przede wszystkim na tym, żeby być jego podmiotem, a więc po prostu przebaczać. Brak tej czynności może pozostawiać przestrzeń do działania dla szatana (2 Kor 2,7.10). Należy jednak także prosić o przebaczenie, a więc stawać się przedmiotem przebaczenia. Jesteśmy nim obdarowywani przez innych chrześcijan (2 Kor 12,13).

17

Zu den ökologischen Metaphern bei Paulus

63%

Najda A.

Studia Ecologiae et Bioethicae

|

2005

|

vol. 3

|

issue 1

247-255

PL

Paweł wielokrotnie w swoich listach podkreśla, że jest apostołem Chrystusa Jezusa wybranym, powołanym i posłanym do głoszenia Ewangelii Bożej (por. Rz 1,1; 1Kor 1,1; 2Kor 1,1). W swoim nauczaniu apostoł posługuje się chętnie różnymi metaforami, wśród których ważną rolę odgrywają metafory z zakresu ekologii. Paweł wykorzystuje je wtedy, gdy mówi o rzeczywistości, naturze i zadaniach gminy chrześcijańskiej (np. Rz 7,4n; 9,21; IKor 3,9), gdy chce opisać swoją działalność misyjną lub wyrazić swoją apostolską świadomość (np. IKor 3,6; 3,10; 2Kor 10,8; 13,10).

EN

Many times in his letters Paul underlines that he is an apostle of Christ Jesus chosen, called and sent to proclaim the Gospel of God (cfr. Rom 1,1; 1 Cor 1,1; 2 Cor 1,1). In his teaching he willingly used different metaphors, among which those taken from the held of ecology had an important role. Paul makes use of them when speaks of the reality, the nature and the tasks of the Christian community (e.g.: Rom 7,4ff.; 9,21; 1 Cor 3,9), when he wants to describe his missionary activity or to express his apostolic consciousness (e.g.: 1 Cor 3,6; 3,10; 2 Cor 10,8; 13,10).

18

L’Insegnamento dell’Apostolo Paolo sui carismi in alcuni testi ecclesiologici

63%

Cocco CMF P.

Scriptura Sacra

|

2019

|

issue 23

221-244

PL

Po przedstawieniu rzeczywistości dotyczącej charyzmatów w Starym Testamencie, w Ewangeliach, Dziejach Apostolskich zostało omówione pierwotne znaczenie i występowanie słów „charyzmat/charyzmaty” w Biblii. Na tym tle autor rysuje bezpośredni kontekst nauczania o charyzmatach omawiając wspólnotę Koryncką i Pierwszy List do Koryntian. W swoich analizach koncentruje się na sekcji dotyczącej rzeczywistości duchowej (1 Kor 12–14) ukazując różne funkcjonowanie charyzmatów wewnątrz Kościoła przedstawionego jako ciało Chrystusa. Ujmuje zależności pomiędzy charyzmatami a miłością oraz praktykowaniem glosolalii i proroctwa. Całość dopełnia omówienie analiz dotyczących nauczania św. Pawła o charyzmatach dokonanych w różnych artykułach przez Käsemann, R.Y.K. Fung, G.D. Fee, J.D.G. Dunn. G. Barbaglio.

19

Kościół apostolski o wyzwalaniu niewolników. Zarys problematyki

63%

Szczur P.

Vox Patrum

|

2016

|

vol. 65

617-629

EN

The statements of St. Paul (1Cor 7:18-24; Gal 3:28; Phil 16-22) and Ignatius of Antioch (Epistula ad Polycarpum 4, 3) were analyzed in this paper. In these statements the authors wrote about the liberation of slaves. The advices of St. Paul and St. Ignatius were addressed to those slaves, who had become Christians. These advices come down to remind the slaves, that they should be obedient and subjected to their masters. However these advices were not said because of their approval of slavery as itself, but rather because they accepted the spiritual vision of Christian life, in which all people are brothers and children of God. The authors did not see the necessity of calling for liberation of slaves or demolition of slavery, because in their vision all people – sooner or later – come to abolish the yoke of slavery. It should be highlighted, that in social conditioning of those days, calling for the full abolition of slavery and for liberation of all slaves would be a revolution, which ruins the social order. However, the teaching of the authors of Ancient Church caused the gradual passing away from slavery, through creation the new relationship between master and his slave (i.e. John Chrysostom) and finally caused demolition of slavery.

20

Obraz Miłosiernego Ojca w przekazie Syna Bożego na podstawie nauczania św. Pawła oraz Ewangelii św. Łukasza

63%

Czaplicka E.

Nurt SVD

|

2023

|

issue 2

149-167

PL

W niniejszym artykule autorka podjęła próbę ukazania Miłosierdzia Bożego na kartach Nowego Testamentu, którego pełnią objawienia jest Syn Boży. Artykuł został podzielony na trzy części. W pierwszej przeprowadzono krótką analizę semantyczną greckich wyrażeń dotyczących miłosierdzia stosowanych przez nowotestamentalnych autorów, co pozwala zrozumieć oraz sformułować definicję tego pojęcia. W dwóch pozostałych częściach autorka odwołuje się jedynie do konkretnych przykładów z Ewangelii św. Łukasza oraz nauczania św. Pawła Apostoła, by na ich podstawie ukazać największy przymiot, a zarazem imię Stwórcy, jakim jest Jego Miłosierdzie. Jest to tym bardziej istotne, gdyż sam Jezus wielokrotnie w swoim nauczaniu wzywa każdego człowieka do kształtowania w sobie wyobraźni miłosierdzia, jako wyrazu naśladowania doskonałego Boga Ojca. Do tego samego odwołuje się św. Łukasz słowami „Bądźcie miłosierni, jak Ojciec wasz jest miłosierny” (Łk 6, 36).

EN

In this article the author attempted to show God’s Mercy on the pages of the New Testament, the full revelation of which is the Son of God. It was divided into three parts. A brief semantic analysis of Greek expressions regarding mercy used by New Testament authors is discussed in the first part. It allows us both to understand and formulate a definition of this concept. In the remaining two parts the author referred only to specific examples from the Gospel of St. Luke and the teachings of St. Paul the Apostle in order to show the greatest attribute and, at the same time, the name of the Creator, which is His Mercy. This is even more important because Jesus himself, many times in His teaching, calls on every person to shape the imagination of mercy in oneself as an expression of imitation of the perfect God the Father. St. Luke refers to the same thing writing: “Be merciful, just as your Father is merciful” (Lk 6, 36).

Refine search results

Budować wspólnotę czy administrować? Pawłowa inspiracja dla polskiego duszpasterstwa

Wizja Kościoła w nauczaniu Apostoła Pawła

Widzenie Zmartwychwstałego. Interpretacja 1 Kor 15,3b-8

Il Tarantismo ed il culto di San Paolo nel Viaggio etnografico di Ernesto de Martino

Autorytet Apostołów w Kościele pierwotnym w świetle Drugiego Listu św. Piotra

Eklezjologia św. Tomasza z Akwinu w świetle tradycji pawłowej

Eklezjologia św. Tomasza z Akwinu w świetle tradycji Pawłowej

Przesłanie obrazów sportowych zawartych w Listach św. Pawła

Chrystianologia moralna w świetle wybranych polskojęzycznych komentarzy Listu św. Pawła Apostoła do Efezjan

„Biada mi, gdybym nie głosił Ewangelii” (1Kor 9,16c). Motywy przepowiadania u św. Pawła

‘As a miscarriage’. The meaning and function of the metaphor in 1 Cor 15:1-11 in light of Num 12:12 (LXX)

„Bo ja nie wstydzę się Ewangelii” (Rz 1,16). Dynamizm przepowiadania św. Pawła Apostoła

L’ insegnamento dell’apostolo Paolo sui carismi

„Przemija bowiem postać tego świata” (1 Kor 7,31). Dziewictwo i celibat znakiem królestwa Bożego

Świat stworzony drogą do poznania Boga (Rz 1,19-20)

Przebaczenie w zbawczym dziele Jezusa Chrystusa według św. Pawła

Zu den ökologischen Metaphern bei Paulus

L’Insegnamento dell’Apostolo Paolo sui carismi in alcuni testi ecclesiologici

Kościół apostolski o wyzwalaniu niewolników. Zarys problematyki

Obraz Miłosiernego Ojca w przekazie Syna Bożego na podstawie nauczania św. Pawła oraz Ewangelii św. Łukasza