Search results - CEJSH

1

Świadkowie Zmartwychwstałego. Duch święty i świadectwo w Dziejach Apostolskich

100%

Aletti J.-N.

Verbum Vitae

|

2002

|

vol. 2

127-149

PL

The article studies the narrative schemes in Acts in order to show how the apostles and other Christians became witnesses of the Resurrection. After his Resurrection in Lukes Gospel, Jesus promised that the Holy Spirit would enable the apostles to be witnesses to the events of Salvation. In Acts, Peter and the apostles choose Matthias to be a witness, since he was present from the beginning of Jesus' ministry through the Resurrection. Peters Pentecost discourse to the Jews gathered is similar to Pauls defence of Jesus Resurrection in Acts 13, in that both the apostles and Paul become missionary witnesses to all the things Jesus did, particularly proclaiming his Resurrection. Paul, therefore, becomes a creditable witness to Jesus on account of Gods calling and the Holy Spirit. His speeches in Acts are proof that he knows the Resurrected Christ and has received the Holy Spirit. Just as the Holy Spirit makes Cornelius a witness though Peter, Paul receives the Holy Spirit through Ananias, enabling him to prophesy and witness to Jesus to the ends of the earth. Narrative techniques in Acts aim at showing the reader the way to becoming a witness.

2

Teksty złożone w ziemi, czyli Archiwum Zagłady

100%

Leociak J.

|

2020

|

vol. 74

|

issue 1-2 (328-329)

36-46

PL

Autor traktuje ocalałą dokumentację Archiwum Ringelbluma jako świadectwo szczególnego rodzaju. W żadnym bowiem miejscu okupowanej Europy, w żadnym skupisku żydowskim egzystującym pod niemieckim terrorem nie podjęto inicjatywy dokumentacyjnej tak wielką skalę. Dzięki kierowanej przez Emanuela Ringelbluma grupie, która nazwała siebie „Oneg Szabat” (czyli Radość Soboty, od dnia, w którym zazwyczaj się spotykała), powstała kolekcja archiwalna, tworzona według ścisłych zasad metodologicznych i realizowana jako projekt badawczy przez zespół fachowców oraz ludzi nauki, literatury, kultury i społeczników. Ale fenomen Archiwum Ringelbluma nie polega tylko na jego historycznej, kulturowej i symbolicznej wartości. Gromadzone z narażeniem życia świadectwa zostały ukryte, zakopane w ziemi. Ich autorzy mówią do nas poprzez swoje pismo, bo ich pismo ma także wagę świadectwa. Świadczy nie tylko tym, co przekazuje, lecz także tym, że w ogóle przetrwało, że jest i jakie jest, jak wygląda. Integralną częścią Archiwum Ringelbluma jest jego materialność. Substancja świadectwa, jego tekstura, papier na jakim zostało zapisane, dukt pisma — są dla Archiwum Ringelbluma absolutnie kluczowe, Odnalezione i wykopane z ziemi teksty przeszły zwycięsko przez próbę czterech żywiołów: próbę ognia — w płonącym getcie, ognia Zagłady; próbę ziemi — rzucone w nią jak ziarno na przyszły plon; próbę wody — tellurycznej wilgoci, podziemnych strumieni rozmywających i niszczących zapis, ale też wody pogrążającej go w odmętach zapomnienia; i wreszcie próbę powietrza — odnalezienia, uwolnienia z mroku, wydobycia na światło dzienne.

EN

The author treats the rescued documentation of the Ringelblum Archive as specific testimony. Nowhere in occupied Europe, and in no concentration of a Jewish population existing in the conditions of German terror was a documentation initiative undertaken on such a scale. Thanks to a group led by Emanuel Ringelblum, which called itself “Oneg Shabbat” (i.e. Joy of the Sabbath, from the day on which it usually met) there emerged an archival collection created according to strict methodological principles and realised as a research project by a team of professionals and representatives of science, literature, and culture as well as social activists. The phenomenon of the Ringelblum Archive, however, does not consist exclusively of its historical, cultural, and symbolic value. Testimonies collected while risking life were concealed in the ground. Their authors speak to us via their writing, because that too enjoys the rank of evidence testifying not only by means of that, which it transmits, but also the fact that it survived and exists, and the way it looks. The substance of the testimony, its texture, the paper on which it was written down, and handwriting are of absolutely key importance for the Ringelblum Archive. The discovered and unearthed texts successfully passed the test of four elements: fire – in the blazing ghetto and the fire of the Holocaust; earth – into which they were cast as seed sown for a future harvest; water – telluric dampness, underground streams dissolving and destroying the records, but also water submerging them in the whirlpools of oblivion; and, finally, air – discovery, liberation from darkness, extraction into daylight.

3

Nauczyciel świadkiem wiary w szkole katolickiej

88%

Cichosz W.

Łódzkie Studia Teologiczne

|

2006

|

vol. 15

31-39

EN

The documents of the Church have repeatedly and categorically stated that parents constitute the first subject responsible for the upbringing of the children, but they should always be supported by school and other institutions. The school is not only an institution where knowledge is acquired, but it is also a community where people meet. Since parents are heavily involved in the dialogue between the teacher and the student, then it must be added that people should especially appreciate schools that offer a major support to parents in the sphere of the fulfillment of the responsibility of upbringing. In Christian education it is essential for a child to reach the height of humanity, thanks to the actions of parents, the school and the church. In the modern postmodernist culture, in the era of secularization and dismantling of the deposit of faith, in the period of consumerism, hedonism and easy lifestyle (living as if God did not exist) – it is not the description of reality that decides about the future, but the testimony of life and an authentic Christian identity of the master and the disciple. Hence continual training and self-education, and constant enrichment of their teaching methods and their personality are necessary for teachers, who by undertaking the service of teaching should fulfill both religious, moral and essential requirements. Teachers in a catholic school should bear in mind that that they are Christian teachers and that is why they should be the witnesses of the faith. Their identity is constituted at the same time by the mission given to them by the Church, by the necessary knowledge, mature personality and deepened spirituality. While talking about catholic school one must not forget that this school is supposed to form Catholics aware of their vocation and their place both in the Church and the modern world. Hence it is necessary to carefully select teachers who will work in catholic schools. These should be the teachers who are guided not only by their professional competence, educational and teaching skills, but also by their ethic virtues and practising the sacramental life.

4

Życie i śmierć męczenników przykładem wierności Bogu

88%

Mazurowski W.

Verbum Vitae

|

2007

|

vol. 11

187-216

PL

L'articolo tratta del martirio dei preti di Pelplin, di cioe le vittime delta seconda guerra mondiale, morti in nome della fedelta a Dio ed alla loro vocazione. Tutti che hanno subito la morte dalle mani dei nazisti per causa del loro odio verso la fede, hanno conservato la fede ed hanno dato agli altri la testimonianza delta fedelta a Dio. Le varie forme delta fedelta a Dio e alla loro vocazione si puo intravedere da tutti i candidati all'onore di martirio. Dagli uni dominava un ministero sacramentale, dagli altri un lavoro intellettuale, ancora dagli altri una preoccupazione per i poveri e bisognosi. ,,Vi sono diversita di carismi, ma uno solo e lo Spirito; vi sono diversita di ministeri, ma uno solo e il Signore; vi sono diversita di operazioni, ma uno solo e Dio, che opera tutto in tutti" (1 Corinzi 12,4-6). Si presenta la fedelta a Dio ed alla Nocazione sacerdotale: coll'assistenza per i poveri sull'esempio di vita e martirio di Rev. Antoni Henryk Szuman ( 1882-1939); coll'edilizia degli oggetti sacrali di Rev. Konstantyn Krefft ( 1867 -1940); col paziente subire di picchiate ed umiliazioni di Rev. Paweł Prabucki (1893-1942). Pure anche un lavoro intellettuale e una forma di fedelta a Dio. Ce ne hanno dato un esempio il Rev. Józef Roskwitalski (1893-1939) e Rev. Piotr Sosnowski (1899-1939). La difesa della castita e intoccabilita della natura umana davanti al martirio e stata una forma di fedelta presentata da Rev. Reginald Krzyżanowski (1894-1939) e Rev. Jan Lesiński (1908-1940). Rev. Bernard Łosiński (1865-1940) ha dato un esempio di un uomo umile, particolarmente davanti alla morte. Rev. Jan Hamerski (1880-1939) ha sperimentato una particolare forza di proclamazione della parola di Dio. Rev. Cyryl Karczyński (1884-1940) fu un eccezionale propagatore della cultura popolare polacca. Infine Rev. Franciszek Nogalski (1911-1939) ha dato la sua vita per gli altri, e Rev. Stefan Radtke (1890-1940) s'e dimostrato veritiero dichiarando davanti degli oppressori di essere un sacerdote. Dei martiri presentati sono come una risposta ai dubbi dell'uomo contemporaneo che si chiede sulla possibilita e lo stato di una familianta dell'uomo con Dio. G li esempi di vita dei martiri che umanamente parlando si sono trovati in una situazione senza uscita, sono un ammonimento su come non abbattersi davanti al male ed alla violenza trionfanti.

5

Świadectwo Jana Chrzciciela w czwartej Ewangelii

75%

Wróbel M. S.

Verbum Vitae

|

2015

|

vol. 28

213-233

EN

The present article describes the meaning and function of John the Baptist as the witness to Jesus Christ in the Fourth Gospel. The author shows the activity of John the Baptist in the wider context of the Fourth Gospel, where the various witnesses of God-Father, Son and Holy Spirit all lend a fundamental value for better understanding the existential and theological message of the Fourth Gospel. The article consists of three parts: (1) Terminology and meaning of “witness” in the Fourth Gospel; (2) John the Baptist as the witness in the text of the Fourth Gospel; (3) the theological ramifications of the mission of John the Baptist as the witness of Jesus. In this article the author tries to describe the witness of John the Baptist as not merely historical but still active and current for the people of XXI century.

PL

Niniejszy artykuł stanowi analizę znaczenia i funkcji Jana Chrzciciela jako świadka Jezusa Chrystusa w czwartej Ewangelii. Aktywność Jana Chrzciciela jako prekursora i świadka Mesjasza zostaje ukazana w szerszym kontekście narracji Janowej, w której świadectwo Ojca, świadectwo Syna i świadectwo Ducha Świętego ma fundamentalne znaczenie dla zrozumienia teologicznego i egzystencjalnego orędzia czwartej Ewangelii. Artykuł złożony jest z trzech części: 1. Terminologia i znaczenie świadectwa w czwartej Ewangelii; 2. Jan Chrzciciel jako świadek w narracji Ewangelii Janowej; 3. Teologiczne implikacje posłannictwa Jana Chrzciciela jako świadka Chrystusa. W niniejszym artykule autor ukazuje, że świadectwo Jana Chrzciciela nie traci nic na swojej aktualności dla współczesnego człowieka XXI wieku.

6

„Trzeba, abyś w Rzymie zaświadczył o Mnie” (Dz 23, 11b). Rzym w Dziejach Apostolskich

71%

Podeszwa P.

Ruch Biblijny i Liturgiczny

|

2011

|

vol. 64

|

issue 4

EN

The article focuses on the analysis of five texts from the Acts of the Apostles where the name Rome (18, 2; 19, 21; 23, 11; 28, 14. 16) is mentioned. The recurrence of the name of the Empire’s capital does not only constitute purely geographical information. This is because Rome has come to symbolize the mission of spreading the Good News being directed at all people regardless of their nationality or residence. Consequently, Rome is part of God’s “redeeming geography”, which has its beginning in Jerusalem (where salvation took place) and reaches all the corners of the globe. Paul’s mission between Jerusalem and Rome represents the Gospel leaving the Jewish world in order to reach the pagan world without excluding or neglecting anyone in the process. The Empire’s capital is also home to the continuation of the mission of Jesus himself as well as to bearing witness to Jesus’ Gospel in a courageous manner. Paul did not only bear witness to the Gospel through his teachings but also, a few years later, as a witness – martyr through his own blood shed in that very City. And just as thirty years earlier Jesus’ Gospel had taken roots in Jerusalem only to arrive in Rome, so then it radiate from Rome all over the world so that “the word of the Lord could continue to spread with influence and power” (Acts 19, 20).

PL

W artykule poddano analizie pięć tekstów z Dziejów Apostolskich, gdzie pojawia się nazwa Rzym (18, 2; 19, 21; 23, 11; 28, 14. 16). Przywołanie nazwy stolicy cesarstwa nie jest tylko informacją geograficzną, ale Rzym staje się symbolem misji głoszenia dobrej nowiny, która obejmuje wszystkich ludzi bez względu przynależność narodową i szerokość geograficzną. Rzym jest zatem wpisany w tę „zbawczą geografię” Boga, która wiedzie od Jerozolimy, gdzie dokonało się zbawienie świata aż po krańce ziemi. Misja Pawła między Jerozolimą a Rzymem staje się symbolem przechodzenia ewangelii ze świata żydowskiego do świata pogańskiego, ale bez wykluczania czy pomijania kogokolwiek. Stolica cesarstwa jest także miejscem kontynuacji misji samego Jezusa oraz odważnego dawania świadectwa Jezusowej Ewangelii, którą Paweł poświadczył nie tylko głoszenie i nauczaniem o Jezusie, ale po kilku zaledwie latach, własną krwią świadka-męczennika przelaną właśnie w tym mieście. I tak jak około trzydziestu lat wcześniej ewangelia Jezusowa wyszła z Jerozolimy, aby dotrzeć do Rzymu, tak odtąd z Rzymu promieniuje na cały świat, aby „mocą Pana słowo Boże rozszerzało się i utwierdzało” (Dz 19, 20).

7

Świadectwo nawrócenia w przekazie katechetycznym

63%

Gogolik M.

Colloquia Theologica Ottoniana

|

2016

|

issue 2

45-59

PL

Współczesna posługa katechetyczna Kościoła, jak całość działań ewangelizacyjnych, podlega nieustannej refleksji, a dzięki temu poszukuje nowych rozwiązań dla jeszcze skuteczniejszej edukacji i wychowania. Refleksja ta dokonuje się także w obrębie badań nad językiem katechezy i formami przekazu treści katechetycznych, których fundamentem staje się niewątpliwie rozumienie człowieka, jego godności i tożsamości. Wśród wypracowanych przez wieki narzędzi językowych i form przekazu Bożego Słowa istnieje przestrzeń świadectwa wiary i nawrócenia, które właściwie wyartykułowane, pobudzają słuchacza do rozwoju religijnego i właściwej owocnej przemiany na drodze wiary. Niniejsze opracowanie analizuje wykorzystanie w katechezie świadectwa jako formy przekazu treści katechetycznych, ze szczególnym uwzględnieniem faktu nawrócenia.

XX

Contemporary catechetical ministry of the Church as a whole evangelistic subject come under constant reflection, and thus looks for new solutions for more effective education and upbringing. This reflection is also carried out within the study of language catechesis and catechetical forms of media content, which the foundation is undoubtedly the understanding of man, his dignity and identity. Among developed through centuries of linguistic tools and forms of communication of God’s Word, there is space testimony of faith and conversion, which stimulates the listener properly articulated in religious development and proper fruitful transformed by faith. In this paper we look at the use of certificates in catechesis, as a form of media catechetical content, taking particular account of conversion to the faith.

8

„Świadectwo” (‘ēdût) w kapłańskiej koncepcji sanktuarium i przymierza

63%

Lemański J.

Verbum Vitae

|

2015

|

vol. 27

47-76

EN

The theological meaning of the word ‘ēdût, which is used in the priestly narrative about the construction of the Tent of Meeting, has long been a topic of debate. A synchronic analysis allows us to see in it “two stone tablets”, a kind of artifact which Moses puts into the Ark and which is not to be seen again. It symbolizes and brings to mind all the words of God passed on by Moses at Sinai. On other hand, diachronic analysis allows us to think that the idea of the Ark did not belong to the priestly strata of PG but rather was added later (PS). It has also been suggested that in P originally the Ark was called the Ark of Meeting and then the Ark of Testimony (the connection between j‘d and ‘dwt → ‘d). In its original form, the narrative about the Ark might have suggested the traditional role of the object: it symbolized the presence of God and was understood as the footstool of His invisible throne, where the treaty was kept. Later, the concept of the place of meeting with God was transferred to the Ark-cover (kappōret), and ‘ēdût (Testimony) became the symbol of the covenant stipulations. In the final phase it came to mean the two stone tablets with the Decalogue.

9

Syntagma „mieć świadectwo Jezusa” w Apokalipsie Janowej

63%

Podeszwa P.

Verbum Vitae

|

2015

|

vol. 28

319-344

EN

The theme of testimony is one of the most important theological motifs in the final book of the New Testament, the Apocalypse of John. The noun “testimony” appears there nine times (1:2-9; 6:9; 11:7; 12:11-17; 19:10[x2]; 20:4), always in the singular form. The noun “testimony” is accompanied three times by the verb “have”, with which it creates the syntagma “have the testimony” (6:9; 12:17; 19:10). This syntagma, according to some analysts, indicates “a deeper identity of the disciples” of Jesus. In the present article I suggest an analysis of the above-mentioned phrase, seeking to identify the essence of that deeper identity of Jesus’ followers, which is expressed by the analyzed constituent segment. I begin with a few remarks about the etymology of the noun “testimony”, understood as the memory of people and events. Next, I analyze the three fragments which feature the syntagma “have the testimony”. From that background, I finally seek to answer the question of the sense of such an expression within the context of understanding the identity of Jesus’ followers. The living memory of Jesus – kept, experienced and passed along – shapes the identity of Christ’s followers. It looks back to the past, but at the same time is open to the present and, through hope, allows believers to await the future. In this way Jesus’ followers become witnesses and prophets of Jesus in the modern world.

PL

Temat świadectwa jest jednym w ważnych motywów teologicznych ostatniej księgi Nowego Testamentu, jaką stanowi Apokalipsa Janowa. Rzeczownik „świadectwo” występuje w niej dziewięć razy (1,2.9; 6,9; 11,7; 12,11.17; 19,10[x2]; 20,4), zawsze w liczbie pojedynczej. Trzykrotnie rzeczownikowi „świadectwo” towarzyszy czasownik „mieć”, z którym tworzy syntagmę „mieć świadectwo” (6,9; 12,17; 19,10). Zdaniem niektórych komentatorów wskazuje ona na „głębszą tożsamość uczniów” Jezusa. W niniejszym artykule proponuję analizę powyższego sformułowania, szukając odpowiedzi na pytanie o istotę owej pogłębionej tożsamość wyznawców Jezusa, którą wyraża omawiany związek wyrazowy. Rozpoczynam od kilku uwag na temat etymologii rzeczownika „świadectwo” pojmowanego jako pamięć o osobach i wydarzeniach. Następnie analizuję trzy fragmenty, w których występuje syntagma „mieć świadectwo”, aby w ostatnim punkcie rozważań szukać odpowiedzi na pytanie o sens tego wyrażenia w kontekście rozumienia tożsamości wyznawców Jezusa. Żywa pamięć o Jezusie, przechowywana, przeżywana i przekazywana, kształtuje tożsamość wyznawców Chrystusa, która powraca do przeszłości, ale jest jednocześnie otwarta na teraźniejszość oraz z nadzieją pozwala oczekiwać przyszłości. W ten sposób wyznawcy Jezusa stają się świadkami i prorokami Jezusa wobec współczesnego świata.

10

Between Testimony and Irony: Points of View in “Chernobyl Prayer. A Chronicle of the Future” by Swietlana Alexievich

63%

Horodecka M.

Prace Filologiczne. Literaturoznawstwo

|

2018

|

issue 8(11) cz.1

55-68

EN

The article is an analysis of Swietlana Alexievich’s book Chernobyl Prayer. A Chronicle of the Future and aims to examine its predominant narrative strategies. The author points to the role of monologues, mottos, irony, titles, and subtitles, which help to describe the process of showing the witness’ point of view and, simultaneously, Alexievich’s interpretation of the gathered data.

11

Dwóch Świadków Chrystusa w historii egzegezy (Ap 11,3-13)

63%

Żarnowski R.

Sympozjum

|

2019

|

issue 1(36)

159-172

PL

Artykuł prezentuje przegląd historycznych propozycji identyfikacji tajemniczych Dwóch Świadków z Ap 11,3-13. Problem ten był wielokrotnie podejmowany w historii egzegezy, czego rezultatem jest bardzo duża ilość proponowanych rozwiązań o rozległym zakresie tematycznym. W celu uporządkowania danych, zebrane propozycje zostały podzielone na cztery grupy – interpretacje odnoszące się do Starego Testamentu, Nowego Testamentu, identyfikacje pozabiblijne i identyfikacje symboliczne. W ramach każdej z grup zaprezentowano po kilka propozycji oraz podstawowe argumenty wysuwane przez poszczególnych badaczy. Odnotowano również fakt, że tak duża ilość proponowanych interpretacji powoduje, że zwięzłe zaprezentowanie całości zagadnienia jest bardzo trudne i już na wstępie konieczne jest zawężenie zakresu badań. Ostatecznie jednak symboliczny sposób interpretowania tekstu perykopy wydaje się najwłaściwszy.

EN

The article presents a review of historic proposals for the identification of the mysterious Two Witnesses from Rev 11,3-13. This problem has been repeatedly undertaken in the history of exegesis, which results in a very large number of proposed solutions with a wide thematic scope. In order to organize the data, the proposals were divided into four groups – interpretations referring to the Old Testament and to the New Testament, extra-biblical identifications and symbolic identifications. In each group were presented several proposals and basic arguments put forward by individual researchers. It has also been noted that such a large number of proposed interpretations makes it difficult to present the whole issue concisely and very thoroughly, and therefore at the outset it is necessary to narrow the scope of research. In conclusion, the symbolic way of interpreting the text seems to be the most appropriate.

12

„Ja” rekolekcjonisty w książce Adama Szustaka OP pt. Plaster miodu

63%

Jatczak P., Pietrzak M.

Filologia Polska. Roczniki Naukowe Uniwersytetu Zielonogórskiego

|

2018

|

vol. 4

195-207

EN

The material basis of the sketch is a modified record of Advent retreats named Honeycomb delivered by a popular Dominican preacher Adam Szustak in 2014. The analysis was carried out in two ways. Authors studied linguistic manners of an addresser presence (a retreat preacher’s “I” and “we”) and defined semantic roles of the addresser (a spiritual guide, a Bible expert and interpreter but especially a cinema expert, a member of an order and family communities; furthermore his presence was also noticed thanks to confessions on personal relationships with God). The research allowed answering a question about privacy exposure in addresser’s manifestation – if and how it is present in the text. It has been demonstrated that both confessions on private God’s experiences and details of personal life seem to be a reasonable mean creating bonds with a reader-exercitant and increasing an effectiveness of the preaching.

PL

Podstawą materiałową artykułu jest zmodyfikowany zapis rekolekcji adwentowych Plaster miodu wygłoszonych w 2014 roku przez popularnego kaznodzieję dominikanina Adama Szustaka. Analizy zostały przeprowadzone dwutorowo. Autorki zbadały językowe sposoby uobecnienia się nadawcy („ja” i „my” rekolekcjonisty) oraz określiły role semantyczne nadawcy (kierownika duchowego, znawcy oraz interpretatora Biblii, a szczególnie znawcy kina, członka wspólnoty zakonnej i rodzinnej oraz uobecnianie się za pomocą zwierzeń z osobistej relacji z Bogiem). Badania te posłużyły znalezieniu odpowiedzi na pytanie o ekspozycję prywatności w sposobie manifestowania się nadawcy – czy i w jaki sposób jest obecna w tekście. Autorki wykazały, że wyznania o własnym doświadczeniu Boga i zwierzanie się ze szczegółów życia prywatnego są uzasadnionym zabiegiem budującym więź z czytelnikiem-rekolektantem i zwiększającym skuteczność wygłaszanej nauki.

13

Świadectwo Pism o Jezusie w Ewangelii Janowej

63%

Nalewaj A.

Verbum Vitae

|

2015

|

vol. 27

187-206

EN

The subject of the present study is the words of Jesus presented in John 5:39: “You search the Scriptures because you think that in them you have eternal life; and it is they that bear witness about Me.” A larger apologetic speech of Jesus constitutes the immediate context of this statement; within the structure of the Fourth Gospel this discourse follows the description of the healing of the paralytic at the Bethesda Pool (cf. John 5:1-47). The monologue is the response of Jesus to certain Jews who strongly objected to his activity during the Sabbath day and to Jesus’ likening himself to the Father. Exchanging arguments in his own defence, Jesus quotes the testimony of the Scriptures. Investigation of the Old Testament texts clearly points to Jesus, and thus His claims to take action on a holy day are fully justified.

14

Liturgia jako przestrzeń przepowiadania słowa Bożego

63%

Zinka J.

Studia Gdańskie

|

2016

|

issue 38

215-226

PL

Pomimo tego, iż wartość i znaczenie słowa mocno osłabły, to przepowiadanie słowa Bożego, które jest nieustannym głoszeniem kerygmatu, pozostaje nadal sprawą bardzo aktualną i potrzebną. Jak mówi św. Paweł „wiara rodzi się z tego, co się słyszy, a tym, co się słyszy jest słowo Chrystusa” (Rz 10, 17). W artykule wskazano na to, że obowiązek głoszenia słowa Bożego spoczywa na wszystkich chrześcijanach. Szczególną rolę w tym odgrywają biskupi i kapłani, którzy są pierwszymi i uprzywilejowanymi podmiotami do przepowiadania słowa Bożego. Wyraźnym miejscem do głoszenia kerygmatu jest liturgia, a wyjątkową pozycję zajmuje w niej homilia, która najczęściej jest związana z Eucharystią. Nie należy pomijać faktu, iż głoszenie słowa Bożego jest mocno związane ze świadectwem życia. Podejmowane przez człowieka decyzje i jego zachowania są najbardziej skutecznym głoszeniem Ewangelii. W artykule dokonano usystematyzowania treści dotyczących przepowiadania słowa Bożego. Przedstawiono konkretne wnioski wskazując na celebrację liturgiczną, jako najbardziej powszechne i dostępne dla wszystkich miejsce głoszenia i słuchania Dobrej Nowiny. Celem artykułu było pokazanie wartości słowa Bożego, a także wpływu świadectwa życia mówiącego na jego „skuteczność”. Zwrócono również uwagę na pierwszorzędną rolę kerygmatu w głoszeniu Ewangelii.

EN

The research paper presents the most important views on the issue of sharing God’s word. It is stated that the liturgy is the most common and available sphere for both preaching and receiving the Gospel. The aim of the paper was to show the value of the God’s wisdom and the influence of the priest’s testimony on its effectiveness. The kerygma is said to be the core of sharing the Gospel.

15

Przeżyć, pamiętać, przekazać – o (auto)biografii Jo Wajsblata

63%

Ciarkowska A.

Ogrody Nauk i Sztuk

|

2013

|

issue 3

PL

Jo Wajsblat,, więzień Auschwitz-Birkenau, w wieku 15 lat został uratowany z komory gazowej. Cudownie ocalony przez ponad 50 lat nie opowiedział nikomu swojej traumatycznej historii. Dopiero po tak długim okresie czasu zdecydował się dać świadectwo i we współpracy z dziennikarzem Gillesem Lambertem napisał autobiografi ę Nieprzewidziany świadek (Le témoin imprévu). Po pół wieku milczenia było to zadanie niezwykle trudne z uwagi na luki w pamięci, wątpliwości, a przede wszystkim konieczność powrotu do bolesnych wspomnień. Konstrukcja tekstu różni się od większości znanych świadectw po Shoah, ponieważ autor zastosował głównie narrację trzecioosobową, rzadko spotykaną w dokumentach osobistych. Chwyt ten sprawia, że tę autobiografi ę można określić jako „biografi ę samego siebie”, w której Wajsblat opowiada swoją historię głosem „Innego”. Jest to szczególny sposób zmierzenia się z własną historią i jednocześnie próba uwiarygodnienia „niewiarygodnej” historii.

EN

Jo Wasblat, a prisoner of Auschwitz-Birkenau, was 15 when he was rescued from the gas chambers. Saved by a miracle, he didn’t speak about his traumatic history for the next 50 years. Aft er this long period he decided to give testimony, and wrote an autobiographical account Unexpected witness (Le témoin imprévu) in collaboration with Gilles Lambert, a journalist. Aft er fi ve decades of silence, writing was a very tough task due to gaps in memory, distrust and, most of all, the necessity to return to painful memories. This process of re-working his trauma has a profound infl uence on the text. Its construction is far diff erent from most Shoah testimonies because it uses mostly third-person narrative, rare in personal documents. This specifi c perspective allows us to call this text an (auto)biography – a biography of “myself” where Wajsblat tells a story about himself using a voice of the “Other”. In this specifi c way the author faces his own history and tries to make the “unbelievable” story believable.

16

Pierwszy List św. Jana jako świadectwo teologiczne o historii zbawienia realizującej się w Jezusie Chrystusie

63%

Kot P.

Verbum Vitae

|

2015

|

vol. 28

297-317

EN

Reading the First Epistle of John, one is led to inquire about the nature of the testimony that the author of the letter offers to the Christian community in crisis. Is this a testimony based on an inculcated doctrine or does it originate in the historical experience of the author? This is, in essence, a question regarding the authority of the teaching presented in the letter. The vocabulary employed in the letter, particularly in its prologue, permits us to define the testimony under consideration as a theological testimony. It does not consist of a faithful recalling of memories of past historical events only. Indeed, the author of 1 John does not refer directly to any words or deeds of an earthly Jesus. Rather, the testimony consists in treating the historical facts as a “source of the present time.” This testimony enjoys strong authority because it arises from two sources: from an account of the eye-witness of the paschal life of Jesus Christ and also from reflection upon the existential outcomes of this historical and salvific event in relation to the current needs of the community.

PL

Lektura Pierwszego Listu św. Jana rodzi pytanie o naturę świadectwa, które autor pisma składa wobec wspólnoty chrześcijańskiej przeżywającej wewnętrzny kryzys. Czy jest to świadectwo oparte na wyuczonej doktrynie, czy też wyrasta z doświadczenia historycznego autora? Jest to w gruncie rzeczy pytanie o autorytet prezentowanej nauki. Słownictwo zastosowane zwłaszcza w Prologu Listu pozwala określić go jako świadectwo teologiczne. Nie polega ono jedynie na wiernym przywoływaniu z pamięci przeszłych wydarzeń historycznych, gdyż w 1 J autor nie odnosi się wprost do słów i czynów ziemskiego Jezusa. Jest ono raczej traktowaniem zaistniałych faktów jako „źródła teraźniejszości”. Świadectwo to posiada silny autorytet, ponieważ wyrasta z dwóch źródeł: relacji naocznego świadka paschalnego życia Jezusa Chrystusa oraz refleksji nad egzystencjalnymi konsekwencjami tego historiozbawczego wydarzenia w obliczu aktualnych potrzeb wspólnoty.

17

„Panowie! Za co nas będziecie wybijać?”. Wołyńskie wspomnienia rodziny Krzyżanowskich w relacji Jerzego Ficowskiego

63%

Kledzik E.

Narracje o Zagładzie

|

2020

|

issue 6

165-202

EN

The article presents wartime memories of the families Krzyżanowski (after the war: Dębicki), Wajs, and Siwiak that were written down by Jerzy Ficowski in the late 1940s and early1950s, and subsequently reprinted in consecutive versions of his monographs on Polish Romani people (Cyganie polscy. Szkice historyczno-obyczajowe and Cyganie na polskich drogach) and in his memoirs entitled Demony cudzego strachu. Wspominki cygańskie [The Demons of Other People’s Fears. The Gypsy Reminiscences]. The discussed narratives relate to experiences from Volhynia of the years 1942–1945. The article’s aim is to indicate the type and scope of alternations that Ficowski made while editing the memoirs in consecutive publications. A handwritten copy kept in archive is treated by the author of the article as the base version. The differences between the successive versions were divided into four groups: stylizations, fictionalizations, erasures and additions, ethnographical issues. What results from the conclusions of the presented analysis is the memoirs published by Ficowski no longer enjoying its status as a historical source relating to/pertaining to the wartime events in Volhynia. To the contrary, they are a testimony to the selfcensorship mechanisms implemented by Ficowski, who kept in mind the specificity of majoritydominated society members being the primary readership of his books on the Romani people.

18

Wskrzeszanie brata. Tadeusza Różewicza historie rodzinne

63%

Spólna A.

Napis. Pismo poświęcone literaturze okolicznościowej i użytkowej

|

2013

|

issue 19

228-246

EN

The book "Nasz Starszy Brat" (1992), prepared by Tadeusz Różewicz, is a memorial book based on the type of silva rerum, and dedicated to his brother Janusz, an army soldier and poet murdered by the Nazis. By selecting and confronting with each other various, "recycled" materials (poems, prose, photographs, documents, letters, and memoirs), Różewicz shapes the narrative of a collective and private trauma. He creates a family portrait and self-portrait of the "survivor", extended between melancholy and mourning in the process of "resurrecting" memory of his brother. The role of a host of the collection means "the organization of knowledge" (Ankersmit): creating a vision of home by skipping too personal fragments, stylistic interventions, compositional operations. They become tools of control over textually creative mechanisms: "commemoration" and "testimony". Różewicz documents the process of silencing the drama as a paradoxical Foucault's "discursive practices", and collective response to crisis, which in the light of the psychiatric findings reinforces the guilt of survivors (Orwid ). Most important, though only suggested in the way of biographical analogy, is the source of trauma turns out to be the Jewish origin of Różewicz brothers, covered by the silence, which is documented in the later texts of the author of "Faces of anxiety": volume of "Mother departs" (1999 in Polish, 2013 in English), the short story "Drewniany karabin' (2002). The death of Janusz for Tadeusz Różewicz becomes the ultimate experience of being forsaken by the God. The only form of immortality offered to the Elder Brother results in its resurrection in the word.

19

Janowa formuła wyznania wiary utrwalona w epilogu (20,30-31) i jej ekspozycja w świadectwie Jana Chrzciciela o Jezusie (J 1,19-34)

63%

Siwek K.

Warszawskie Studia Teologiczne

|

2018

|

vol. 31

|

issue 2

126-145

EN

Because 20:30-31 pulls together John’s themes of witness, faith, and signs so fully, it is best to regard this conclusion as a point of departure for analyzing of the phenomenon of faith and bearing witness to Jesus. W 1:19-28 John negatively testifies that he himself is not the eschatological king, Elijah, or the Mosaic pro-phet, but that one whose slave he was not worthy to be was already among them. In 1:29-34, he positively testifies that Jesus in the lamb, and he recognized his identity as Son of God (1:34) and Spirit-bringer (1:33) because the Spirit was on Jesus (1:32-33). The “next day” provides a transition to a new christological con-fession to John’s disciples. In view of Gospel’s penchant for double entendre, that the Baptist saw Jesus “coming” (ἐρχόμενον) to him (1:29) may suggest a narrative confirmation of the one “coming” (ἐρχόμενος) after John (1:27).

20

Urzeczywistnianie się Kościoła w małżeństwie i rodzinie według Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1983 roku

63%

Rogalski A.

Kościół i Prawo

|

2017

|

issue 6 (19) nr 1

23-42

PL

Rodzina jest najmniejszą jednostką zarówno społeczeństwa, jak i Kościoła. W rodzinie i poprzez rodzinę Kościół się realizuje i urzeczywistnia. Kościół, jako wspólnota osób ochrzczonych, ma spełniać misję głoszenia Dobrej Nowiny, która realizuje się w potrójny sposób: prorocki, kapłański i królewski. Ustawodawca ukazuje tę misję w kan. 204 Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1983 r., stwierdzając: „Wiernymi są ci, którzy przez chrzest wszczepieni w Chrystusa, zostali ukonstytuowani Ludem Bożym i stawszy się z tej racji na swój sposób uczestnikami kapłańskiego, prorockiego i królewskiego posłannictwa Chrystusa, zgodnie z własną każdego pozycją, są powołani do wypełniania misji, jaką Bóg powierzył pełnić Kościołowi w świecie”.

EN

The family is the smallest unit of both society and the Church. The Church lives and grows inside and through the family. The Church is seen as a community that announces the Gospel of Christ. The joyful news is spread thanks to the participation of every baptized in the triple mission of Christ (as Prophet, Priest, and King). The legislator recognizes this mission in can. 204 of the 1983 Code of Canon Law stating: “the Christian faithful are those who, inasmuch as they have been incorporated in Christ through baptism, have been constituted as the people of God. For this reason, made sharers in their own way in Christ’s priestly, prophetic, and royal function, they are called to exercise the mission which God has entrusted to the Church to fulfill in the world, in accord with the condition proper to each”.

Refine search results