Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Refine search results

Journals help
Authors help
Years help

Results found: 59

first rewind previous Page / 3 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  świadek
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 3 next fast forward last
PL
Od dnia 7 listopada 2019 r. obowiązuje przeważająca część przepisów zawartych w ustawie z dnia 4 lipca 2019 r. o zmianie ustawy – Kodeks postępowania cywilnego oraz niektórych innych ustaw. Wśród wielu rewolucyjnych zmian w zakresie prowadzenia postępowania procesowego warto zwrócić uwagę na treść dodanego art. 2711 k.p.c. Dotyczy on sposobu przeprowadzenia dowodu z zeznań świadka, ale w innej niż dotychczasowej i tradycyjnej formie ustnej. Przedmiotowe opracowanie zawiera rozważania w przedmiocie praktycznych problemów związanych z dopuszczeniem i przeprowadzeniem dowodu z zeznań świadka w formie pisemnej. Podejmowane są kwestie skierowania do świadka odpowiednich wezwań, formularzy, pouczeń oraz listy pytań, na które świadek ma udzielić pisemnej odpowiedzi. Ponadto proponowane są praktyczne rozwiązania, tak aby ten nowy przepis prawny był przez sąd stosowany, a tym samym przyczynił się do zwiększenia sprawności postępowania. Przedmiotowe opracowanie, przedłożone do publikacji w styczniu 2020 r., stanowi niejako wstępną propozycję podjęcia naukowej i praktycznej dyskusji odnośnie zasadności wprowadzenia opisywanego rozwiązaniaoraz jego skutecznego wykorzystania.
PL
Artykuł prezentuje dziecko, jako szczególną kategorię świadka. Zostały w nim poruszone takie kwestie, jak: wybrane zagadnienia z psychologii dziecka, role dziecka w procesie; dziecko jako świadek w postępowaniu karnym, dziecko jako pokrzywdzony), przesłuchanie dziecka, osoby uczestniczące w jego przesłuchaniu, szczególne formy przesłuchania małoletniego (przesłuchanie dziecka zaburzonego psychicznie, przesłuchanie dziecka w ciężkim stanie zdrowia, przesłuchanie konfrontacyjne, przesłuchanie w celu odtworzenia wyglądu osoby lub rzeczy, okazanie a także inne szczególne formy przesłuchania).
EN
The article presents the child as a specific category of witness. It discusses such topics as the selected issues of child psychology, the role of the child in court proceedings, child as a witness in criminal proceedings, child as a harmed person, the hearing of a child, persons taking part in such hearing, specific forms of hearing of minors (hearing of a mentally disturbed child, hearing of a child in a serious health condition, confrontational hearing, hearing conducted in order to reconstruct the appearance of a person or an object, identification parade and other specific forms of examination).
PL
Cele, które przyświecają przedmiotowej publikacji, to prezentacja zarysu metody przesłuchania poznawczego, omawianego podczas warsztatów w Wyższej Szkole Policji w Szczytnie. Niniejszy artykuł ma nie tylko charakter sprawozdawczy, ale także prezentujący czytelnikowi nowatorską metodę przesłuchania świadka, mającą wpływ na uzyskanie szczerych zeznań, i jej znaczenie w praktyce działania organów ścigania.
PL
Prezentowane w niniejszym artykule badania są częścią projektu badawczego, dotyczącego wpływu dobranej metody przesłuchania na poprawność relacji świadków szczerych, w tym również wpływu sposobu formułowania pytań oraz ich zawartości informacyjnej na relacje świadków szczerych. Przedstawiony w niniejszym artykule eksperyment został przeprowadzony na grupie 130 osób. 50 osób zostało poproszonych o opisanie tego, w jaki sposób wyobrażają sobie typową kradzież z samochodu; z kolei pozostałych 80 probantów podzielono na dwie grupy. Każdej z dwóch grup zaprezentowano ten sam krótki materiał filmowy przedstawiający kradzież z samochodu. Następnie każdej z grup na dwa różne sposoby zadano pytania dotyczące obejrzanego materiału filmowego. Głównym celem przeprowadzonego eksperymentu była analiza wpływu schematów poznawczych oraz dezinformacji zawartej w pytaniach na relacje świadków o zdarzeniu. Ustalenia dokonane na podstawie przeprowadzonych badań mogą okazać się przydatne dla przesłuchujących w celu eliminowania błędów w relacjach świadków. świadek, relacja świadka, przesłuchanie, schemat poznawczy, dezinformacja, pytania
EN
This text reviews Karolina Koprowska’s Postronni? Zagłada w relacjach chłopskich świadków [Bystanders? The Shoah in Peasant Accounts]. By means of Hilberg’s triad of perpetrator–victim–witness, the review analyses the shifts in perception of bystanders, inaugurated by Claude Lanzmann’s Shoah and two texts: Jan Błoński’s “Biedni Polacy patrzą na getto” [“Poor Poles Look at Ghetto”] and Jan Tomasz Gross’s The Neighbors. Moreover, this analysis emphasises the fact of growing academic interest in the “peripheries of the Shoah,” taking place in the early 21st century, and investigates recent publications in Polish Holocaust studies that postulate the re-definition of the witness as a cultural category. According to the review, Koprowska’s book can be devoted into two parts: theoretical one and analytic one. The former gathers different conceptualisations of a bystander, introduces the reader to the situation of Polish countryside in the times of the Shoah, and describes the strategies of bystanders, who are referenced as locals inherently belonging to the topography of a peasant landscape. The latter – and more important – part is dedicated to the category of silence, but also to that which leaves something unsaid. Koprowska distinguishes three types of such a trope: the repressed story (exemplified by Paweł Łoziński’s Miejsce urodzenia [Birthplace]), the strategy of “looking but not seeing” (exemplified by the applications to “Describe my countryside” competition), and descriptions abundant in metaphors and generic links to fairy tale (Tadeusz Nowak’s oeuvre). The conclusions of the review are supplemented by the reference to Mordechaj Canin’s Przez ruiny i zgliszcza. Podróż po stu zgładzonych gminach żydowskich w Polsce [Through Ruins and Remnants. A Journey through One Hundred Jewish Communities in Poland after the Holocaust], which explores the positions of Polish peasants regarding the Shoah.    
PL
Artykuł recenzyjny jest omówieniem książki Karoliny Koprowskiej Postronni? Zagłada w relacjach chłopskich świadków. Autor, wychodząc od Hilbergowskiej triady sprawca – ofiara – świadek, analizuje zmiany w postrzeganiu kategorii bystanders zapoczątkowane wraz z premierą filmu Shoah Claude’a Lanzmanna oraz publikacją eseju Jana Błońskiego Biedni Polacy patrzą na getto i książki Sąsiedzi Jana Tomasza Grossa. W tekście zwrócono uwagę na rodzące się na początku XXI wieku zainteresowanie „obrzeżami Zagłady” oraz przywołano najnowsze stanowiska polskich badaczy, którzy postulują redefinicję kategorii świadka. Opisując monografię Koprowskiej, recenzent dokonuje jej podziału na dwie zasadnicze części – teoretyczną oraz analityczną. W pierwszej z nich autorka przywołuje różne koncepcje dotyczące kategorii postronnego, wprowadza w obszar badań nad polską wsią w czasach Zagłady oraz opisuje strategie działania postronnych, których prezentuje jako okolicznych, a więc nierozerwalnie związanych z topografią wsi. Druga, najważniejsza część pracy poświęcona jest kategorii (prze)milczenia. Koprowska wskazuje jej trzy rodzaje: opowieść tłumioną (przedstawioną na podstawie filmu Pawła Łozińskiego Miejsce urodzenia), strategię „widzenia, ale niedostrzegania” (analiza prac przesłanych w ramach konkursu „Opis mojej wsi”) oraz metaforyczność i baśniowość opisu (twórczość Tadeusza Nowaka). Uzupełnienie recenzji stanowi nawiązanie do reportażu Mordechaja Canina Przez ruiny i zgliszcza. Podróż po stu zgładzonych gminach żydowskich w Polsce opisującego postawy polskich chłopów wobec Holokaustu.
EN
This text reviews Karolina Koprowska’s Postronni? Zagłada w relacjach chłopskich świadków [Bystanders? The Shoah in Peasant Accounts]. By means of Hilberg’s triad of perpetrator–victim–witness, the review analyses the shifts in perception of bystanders, inaugurated by Claude Lanzmann’s Shoah and two texts: Jan Błoński’s “Biedni Polacy patrzą na getto” [“Poor Poles Look at Ghetto”] and Jan Tomasz Gross’s The Neighbors. Moreover, this analysis emphasises the fact of growing academic interest in the “peripheries of the Shoah,” taking place in the early 21st century, and investigates recent publications in Polish Holocaust studies that postulate the re-definition of the witness as a cultural category. According to the review, Koprowska’s book can be devoted into two parts: theoretical one and analytic one. The former gathers different conceptualisations of a bystander, introduces the reader to the situation of Polish countryside in the times of the Shoah, and describes the strategies of bystanders, who are referenced as locals inherently belonging to the topography of a peasant landscape. The latter – and more important – part is dedicated to the category of silence, but also to that which leaves something unsaid. Koprowska distinguishes three types of such a trope: the repressed story (exemplified by Paweł Łoziński’s Miejsce urodzenia [Birthplace]), the strategy of “looking but not seeing” (exemplified by the applications to “Describe my countryside” competition), and descriptions abundant in metaphors and generic links to fairy tale (Tadeusz Nowak’s oeuvre). The conclusions of the review are supplemented by the reference to Mordechaj Canin’s Przez ruiny i zgliszcza. Podróż po stu zgładzonych gminach żydowskich w Polsce [Through Ruins and Remnants. A Journey through One Hundred Jewish Communities in Poland after the Holocaust], which explores the positions of Polish peasants regarding the Shoah.    
PL
Artykuł recenzyjny jest omówieniem książki Karoliny Koprowskiej Postronni? Zagłada w relacjach chłopskich świadków. Autor, wychodząc od Hilbergowskiej triady sprawca – ofiara – świadek, analizuje zmiany w postrzeganiu kategorii bystanders zapoczątkowane wraz z premierą filmu Shoah Claude’a Lanzmanna oraz publikacją eseju Jana Błońskiego Biedni Polacy patrzą na getto i książki Sąsiedzi Jana Tomasza Grossa. W tekście zwrócono uwagę na rodzące się na początku XXI wieku zainteresowanie „obrzeżami Zagłady” oraz przywołano najnowsze stanowiska polskich badaczy, którzy postulują redefinicję kategorii świadka. Opisując monografię Koprowskiej, recenzent dokonuje jej podziału na dwie zasadnicze części – teoretyczną oraz analityczną. W pierwszej z nich autorka przywołuje różne koncepcje dotyczące kategorii postronnego, wprowadza w obszar badań nad polską wsią w czasach Zagłady oraz opisuje strategie działania postronnych, których prezentuje jako okolicznych, a więc nierozerwalnie związanych z topografią wsi. Druga, najważniejsza część pracy poświęcona jest kategorii (prze)milczenia. Koprowska wskazuje jej trzy rodzaje: opowieść tłumioną (przedstawioną na podstawie filmu Pawła Łozińskiego Miejsce urodzenia), strategię „widzenia, ale niedostrzegania” (analiza prac przesłanych w ramach konkursu „Opis mojej wsi”) oraz metaforyczność i baśniowość opisu (twórczość Tadeusza Nowaka). Uzupełnienie recenzji stanowi nawiązanie do reportażu Mordechaja Canina Przez ruiny i zgliszcza. Podróż po stu zgładzonych gminach żydowskich w Polsce opisującego postawy polskich chłopów wobec Holokaustu.
7
Publication available in full text mode
Content available

Nauka Gracjana o świadkach

75%
EN
The research subject of this paper focuses on Gratian’s Decretum in respect of witnesses institution in both criminal and civil cases. The aim of the conducted analyses of Gratian’s legal texts and his dicta was to confirm the hypothesis on the institution of witnesses. The Decretum includes both texts of canon law and Roman Law since canon law has used complementarily principles of Roman Law in several aspects of procedural law, including the rules on witnesses. In the process of analysis of the legal texts several research methods were used: historical and legal, along with a dogmatic and legal method. As the result the hypothesis was confirmed that the institution of witnesses in both canon law and in the norms of Roman Law present in Gratian’s Decretum generally sets the same requirements for witnesses in both systems, except for the elements that differentiate canon law procedure. In addition, canon law proceedings never allowed the evidence to be introduced by trial by ordeal: neither ordeal by hot water nor by hot iron. Gratian in the Decretum has included the achievements of Roman and canonical jurisprudence up to the 12th century. His teachings on witnesses reflect the concern of the Roman and church judiciary to observe a lawful trial procedure, find the truth about the incident and issue a fair verdict. His views on witnesses, apart from obvious outdated standards, are still valid today.
PL
Przedmiotem badań przedstawionych w artykule jest Dekret Gracjana w aspekcie instytucji świadka w procesach zarówno cywilnych, jak i karnych. Celem przeprowadzonych analiz tekstów prawnych oraz dicta Gracjana było uzyskanie potwierdzenia dla przyjętej hipotezy badawczej dotyczącej instytucji świadka. W Dekrecie obecne są teksty prawne zarówno prawa kanonicznego, jak i rzymskiego. Prawo kanoniczne posiłkowało się prawem rzymskim w zakresie wielu instytucji procesowych, również instytucji świadka. Metody badawcze, którymi posłużono się w analizie tekstów prawnych, to metoda historycznoprawna oraz dogmatycznoprawna. W wyniku przeprowadzonych badań potwierdzono przyjętą hipotezę badawczą, że instytucja świadka zarówno w prawie kanonicznym, jak i w normach prawa rzymskiego obecnych w Dekrecie cechuje się zasadniczo takimi samymi wymogami stawianymi świadkom, z zachowaniem elementów różnicujących, specyficznych dla procesu kanonicznego. W procesach kanonicznych nigdy nie wolno było dołączać do przysięgi próby wrzątku lub rozpalonego żelaza. Gracjan zawarł w Dekrecie dorobek jurysprudencji rzymskiej i kanonicznej do XII w. W jego nauce o świadkach odzwierciedla się troska sądownictwa rzymskiego i kościelnego o zachowanie zgodnej z prawem procedury procesowej, dotarcie do prawdy o zdarzeniu i wydanie sprawiedliwego wyroku. Jego nauka o świadkach, poza oczywistymi przestarzałymi normami, pozostaje aktualna do dziś.
EN
The article is devoted to the analysis of the issue of reimbursement of travel costs to a witness pursuant to Art. 618a of the Code of Criminal Procedure. The author points to the views expressed in the jurisprudence and literature, and relating to the issue of the witness's place of residence, but above all to the procedural authority's assessment of the legitimacy and advisability of the witness’s choice of means of transport. The characteristics of the regulations in force are an introduction to further analyzes relating to the state of the SARS-CoV-2 epidemic. The current epidemiological situation forces the authorities to take into account new circumstances. In the article, the author points to de lege ferenda postulates regarding the amendment of art. 618a § 1 of the Code of Criminal Procedure, but also in the final conclusions, sees the need for an urgent and comprehensive amendment to the criminal procedure aimed at its electronisation.
PL
Artykuł poświęcony jest analizie problematyki zwrotu świadkowi kosztów przejazdu w trybie art. 618a k.p.k. Autor wskazuje na poglądy wyrażone w orzecznictwie i literaturze, a odnoszące się do kwestii miejsca zamieszkania świadka, ale przede wszystkim do oceny przez organ procesowy zasadności i celowości wyboru środka transportu przez świadka. Charakterystyka obowiązujących regulacji jest wstępem do dalszych analiz odnoszących się do stanu epidemii SARS-CoV-2. Obecna sytuacja epidemiologiczna wymusza bowiem uwzględnianie nowych okoliczności przez organy procesowe. W artykule autor wskazuje na postulaty de lege ferenda dotyczące zmiany art. 618a § 1 k.p.k., ale także w ramach wniosków końcowych dostrzega potrzebę pilnej i kompleksowej nowelizacji procedury karnej zmierzającej w kierunku jej elektronizacji.
Ius Matrimoniale
|
2016
|
vol. 27
|
issue 4
95-122
EN
The analysis of the evidence, particularly the testimony of parties and witnesses is the essence of each process. Particularly important is the appropriate to assign the credibility of the presented theses. Human memory is sometimes unreliable and often on the basis of the analyzed court records raises the question: we remember what happened, or what we want to remember? Analysis of the mechanisms associated with the perception of the facts, their storage in memory and reconstruction and skillful interpretation of what was said “between the lines” can be very helpful.
10
71%
PL
Artykuł dotyczy języka używanego przez prokuratorów, który pojawia się w zeznaniach świadków w trakcie przesłuchania na sali sądowej. Autorka dokonała porównania języka użytego przez świadka i języka użytego przez prokuratora (m.in. w mowie oskarżyciela). Będąc biegłym sądowym, powołanym do dokonania analizy języka użytego przez świadka, autorka wyciąga wniosek, że z dużym prawdopodobieństwem wpływ na język, jakim posługiwał się świadek miały spotkania z prokuratorem, które odbyły się tuż przed rozprawą. Język świadka zawierał cechy języka prokuratora oraz cechy języka pisanego, które pokrywają się z konstrukcjami zawartymi w analizowanych dokumentach.
EN
This paper discusses the characteristics of prosecutor’s language that would appear in the prosecution witness’s answers during direct examination. I performed a linguistic comparison of the language that is used in a witness’s answers against that of five relevant documents, which include a prosecutor’s opening statement, a prosecutor’s final statement, 11 samples of suspect’s statements from the handbook for investigating officers and one from witness’s personal letters. I would like to argue that as the witness’s answer had the features of a prosecutor’s language as well as written language, the prosecutor’s ten meetings with the witness immediately before the trial may have possibly influenced not only the witness’s language but also the content of the testimony itself. The analysis of this paper is based upon my expert witness opinion that was submitted to the Tokyo High Court and Japanese Supreme Court for the case in question.
EN
Because of the richness of Lukan theology regarding witness, the author was unable to cover all of its aspects. Thus the study touches only upon its major threads. Besides the obvious issues of the apostles role as witnesses, the content of their witnessing, and its recipients – the study presents some other personalities involved in transmitting the Good News of God’s salvation to humanity. Indeed, the greatest stress is placed on the testimony of God himself. Despite being a constant Mystery for humankind, He never ceases being involved in their history and witnessing to his salvific plans. Although there are only a few texts within Acts that connect the persons of the Trinity to witnessing, one should consider them as fundamental to a full Lukan theology of witness.
PL
Bogactwo Łukaszowej teologii na temat świadectwa nie pozwoliło autorowi artykułu na objęcie wszystkich jej aspektów. Studium podjęło jedynie główne wątki, które do niej należą. Jednakże, obok oczywistych kwestii, takich jak świadectwo apostołów, jego treść i odbiorcy, artykuł zawiera jeszcze charakterystykę innych osób uczestniczących w przekazywaniu ludziom Dobrej Nowiny o zbawieniu. Motywem najmocniej zaakcentowanym w artykule jest świadectwo samego Boga. Pozostając dla człowieka nieustającą tajemnicą, nigdy nie przestaje On uczestniczyć w jego historii i dawać świadectwa na temat swoich zbawczych planów. Mimo że liczba tekstów w Dziejach Apostolskich łączących poszczególne Osoby Trójcy Świętej ze świadectwem jest niewielka, należy je uznać za fundamentalne dla Łukaszowej teologii świadectwa.
PL
Przedmiotem niniejszego artykułu jest problem ochrony danych osobowych świadka w kontekście obowiązku składania przez niego zeznań na rozprawie głównej w polskim procesie karnym. Analiza obejmuje zarówno problematykę związaną z rolą świadka w procesie karnym, jak i zakresu dostępu do danych osobowych w toku rozprawy głównej, a także relacji, jaka zachodzi między zasadą jawności postępowania a zasadą ochrony danych osobowych. Przedstawiono także instytucje, których obowiązywanie w procesie karnym przyczynia się do ochrony danych osobowych świadka, zarówno w bezpośredni jak i pośredni sposób. Wskazano również, na zagrożenia jakie niesie za sobą obecnie dostrzegalna, w polskiej procedurze karnej, tendencja do zwiększania zakresu jawności postępowania oraz dostępu mediów do relacjonowania jego przebiegu, w kontekście ochrony danych osobowych.
EN
The subject matter of this article is the protection of personal data of a witness in the context of obligation to testify on the main trial in the Polish criminal proceedings. The analysis pertains to the role of the witness in criminal proceedings, the scope of access to personal data in the course of the main trial, and relation between the principle of open proceedings and the principle of personal data protection. Additionally, the article presents the institutions which have both direct and indirect impact on the protection of personal data of a witness in the criminal proceedings. The article also indicates threats to personal data protection caused by the tendency to increase the openness of court proceedings and media access to report them, which can be observed in the Polish criminal procedure.
Roczniki Nauk Prawnych
|
2018
|
vol. 28
|
issue 2
149-168
PL
Glosa dotyczy postanowienia z dnia 16 października 2014 r., III CSK 301/13, w którym Sąd Najwyższy stanął na stanowisku, że członek organu osoby prawnej w zasadzie może być świadkiem przy sporządzeniu testamentu, w którym została przewidziana dla tej osoby jakakolwiek korzyść. Podobnie, w ocenie Sądu Najwyższego, w zasadzie może być świadkiem przy sporządzeniu testamentu członek korporacyjnej osoby prawnej, dla której została przewidziana korzyść w testamencie. Autor dokonał w glosie krytycznej oceny tego stanowiska. Za właściwe uznał zapatrywanie, zgodnie z którym, świadkiem przy sporządzeniu testamentu, w którym została przewidziana jakakolwiek korzyść dla osoby prawnej nie może być co do zasady ani piastun organu takiej osoby prawnej ani żaden z członków (wspólników) korporacyjnej osoby prawnej.
EN
The gloss refers to the decision of 16 October 2014, III CSK 301/13, in which the Supreme Court adopted the position that a member of the body of a legal person may, in principle, be a witness to making a testament in which any benefit is provided for that legal person. Similarly, in the opinion of the Supreme Court, a witness to making a testament may, in principle, be a member of a corporate legal person for which any benefit is provided in that testament. The author made a critical assessment of that position in the gloss. He considered as appropriate the view according to which a witness to making a testament in which any benefit is provided for a legal person cannot, in principle, be either an officer of such legal person, or any member (partner) of such corporate legal person.
14
63%
PL
Celem niniejszego artykułu jest wykazanie podobieństw i różnic, jakie zachodzą w definiowaniu świadka w kanonicznym postępowaniu karnym, jak i w polskim postępowaniu karnym. Dowód z zeznań świadka jest jednym z najczęściej wykorzystywanych dowodów i tym samym stanowi jedno z najistotniejszych źródeł dowodowych w tych porządkach. Pojęcie świadka, jego prawa i obowiązki oraz poszczególne kategorie świadków w polskim postępowaniu karnym i w prawie kanonicznym nie są tożsame. Ponadto, Kodeks Prawa Kanonicznego z 1983 r. nie przewiduje szczególnych form przesłuchania, takich jak okazanie czy przesłuchanie przy okazji oględzin lub eksperymentu, jak to ma miejsce w Kodeksie postępowania karnego.
EN
The aim of this article was to show both similarities and differences in defining a witness in canonical criminal proceedings as well as in Polish criminal procedure. The witness’s testimony is one of the most frequently used types of evidence in both kinds of proceedings. It is also one of the most important sources of evidence in these legal orders. The concept of witness, his rights and obligations and individual categories of witnesses in Polish criminal proceedings and under canon law are not identical. Moreover, the 1983 Code of Canon Law does not provide for specific forms of interrogation, such as: identity parade or interrogation during an inspection or experiment, as is the case in the Polish Code of Criminal Procedure.
PL
Podjęty temat nawiązuje do teorii osoby Jana Pawła II. Głównym problemem jest relacja dwu pojęć: „osobowy wymiar prawdy” i „klasyczna formuła prawdy”. Osobowy wymiar prawdy wskazuje na podmiotowy aspekt poznania (poznanie dokonuje się w osobie) i nie jest sprzeczny z transcendencją i obiektywnością rezultatów poznania. „Zapodmiotowanie” prawdy w osobie oznacza zobowiązanie osoby: bycie wiernym prawdzie i własnemu poznaniu. Podstawą tego „zaangażowania” jest bezinteresowność poznania. Prawda osoby przejawia się w trzech wymiarach: (1) poznawczym – intelekt potwierdza prawdę rzeczywistości; (2) wewnętrznym – osoba upodmiotawia prawdę, przyjmuje ją za „swoją”; (3) moralnym – prawda staje się racją czynu i czynnikiem doskonalenia osoby. Potwierdzanie prawdy postawą i czynami jest najbardziej swoistym, unikalnym aktem osoby. Bycie sobą oznacza stałe przekraczanie i doskonalenie siebie. Pełna miara prawdy osoby tkwi w Stwórcy, Źródle jej istnienia i darów wyznaczających sens i cel osobowego życia. Ten, kto żyje prawdą i jest gotów jej służyć, staje się jej świadkiem.
EN
The topic is considered in reference to John Paul II’s theory of the person. The primary problem is the relationship between two concepts: ‘personal dimension of truth’ and ‘classical formula of truth.’ The former points to the subjective aspect of cognition (cognition takes place in a person) and is not incompatible with the transcendence and objectivity of cognition results. The interiorization of the truth means a person’s commitment to be faithful to the truth and to one’s own cognition. The foundation of this commitment is selflessness of the cognition. The person’s truth has three dimensions: (1) cognitive: intellect confirms the truth of reality; (2) internal: a person internalizes the truth and recognizes it as its own; and (3) moral: the truth becomes the rationale for action and a factor in a person’s improvement. The confirmation of the truth by the mind and actions is a person’s most characteristic and unique act. To be oneself means to constantly transcend and improve oneself. The full measure of the personal truth lies in God, the Source of its existence and all gifts that determine the meaning and purpose of a person’s life. Who lives the truth and is willing to serve it, becomes its witness.
16
63%
EN
This article deals with the subject: “prophet as a witness”. The Bible portrays a prophet as a messenger speaking in God’s name and announcing His word. However, he is not merely a neutral reporter, but the witness of received revelation. A witness is a person who has participated in some event personally and therefore can confirm what he or she saw and heard. These two elements of witness in the prophet’s mission are pointed out by Jeremiah. His oracle in Jer 23:16-22 deals with false prophets, whose own visions proclaim themselves as coming from God. Meanwhile, the true prophet is following quite a different path. He participates in “the council of Yahweh”, experiencing divine revelation (conf. v. 18), and then testifies to what he has seen and heard (conf. v. 22). Therefore, such a prophet is truly the witness of God and His word.
17
63%
Res Rhetorica
|
2015
|
vol. 2
|
issue 3
2-15
PL
Artykuł podejmuje temat retoryki pytań w toku przesłuchiwania świadków na sali sądowej w kontekście polskiego prawodawstwa i praktyki postępowania sądowego. W szczególności przedmiotem analizy jest zastosowanie zabiegów retorycznych, za pomocą których pytania mają mieć walor perswazyjny, a nie tylko informacyjny. Takie pytania ze strony przesłuchującego mają np. zasugerować treści, które potwierdzałyby jego tezę.
EN
This study investigates the issue of lawyers’ rhetorical proficiency, which is revealed in a situation of examination of witnesses and defendants in a Polish model of lawsuit. At this stage of trial the hybridity of rhetoric can be observed and it discloses in a specifi c technique of posing questions that aim to persuade while they pretend to inform. The discussed method of examination is performed to elicit evidence in support of facts which will satisfy a required element of a party's claim or defense.
PL
Opracowanie jest próbą usystematyzowania funkcjonowania instytucji tajemnicy spowiedzi w polskim systemie prawnym i jego wpływu na prawo procesowe. W pierwszej kolejności autor wskazuje na uregulowania obowiązujące na gruncie prawa kościelnego, a następnie określa istotę indywidualnej spowiedzi i w jaki sposób kształtuje ona procedowanie przed polskimi sądami powszechnymi. W kolejnej części analizie poddane zostają kwestie ściśle związane z przesłuchaniem kapłana w charakterze świadka na okoliczności, o których powziął wiedzę w trakcie sakramentu spowiedzi na gruncie procesu karnego, gdzie ta okoliczność stanowi absolutny zakaz dowodowy. Z kolei proces cywilny przewiduje jedynie, iż informacje objęte tajemnicą spowiedzi stanowią jedynie podstawę do odmowy składania zeznań. W ostatniej części autor wskazuje na korelację między przepisami polskiego ustawodawcy i unormowaniami kodeksu prawa kanonicznego.
EN
Develop an attempt to systematize the functioning of the institution secret confession in the Polish legal system and its impact on procedural law. The first attempts to define this structure to indicate the regulations then in canon law. Are then discussed the various regulations in the Code of Criminal Procedure, where the priest hearing the circumstances are subject to an absolute prohibition of confession evidence and the Code of Civil Procedure, where the secret of confession is the only basis for refusing to testify by a cleric listened as a witness. In the final part the author indicates the correlations between the laws of the Polish legislator, and unormowaniami law code of canon law.
PL
Każde państwo członkowskie UE powinno w swoich systemach prawnych zagwarantować w stopniu niezbędnym do realizacji celów postępowania karnego odpowiednia ochronę praw pokrzywdzonych i świadków z poszanowaniem ich godności i zapewnieniem ochrony przed wtórną wiktymizacją. Praktyka stosowania przyjętych na gruncie krajowym w tej mierze rozwiązań prawnych przy braku odpowiedniej współpracy organów wzbudza jednak wątpliwości. Warto przyjrzeć się zatem wdrożonej do krajowego porządku prawnego ustawie z dnia 28 listopada 2014r. o ochronie i pomocy dla pokrzywdzonego i świadka, aby wskazać na jej mankamenty prawne, dokonać oceny stosowania przyjętych rozwiązań prawnych w praktyce, zwrócić uwagę na wątpliwości interpretacyjne. Ustawa pełni ważna rolę w kształtowaniu odpowiedniego poziomu ochrony pokrzywdzonego i świadka, jednocześnie dość głęboko ingeruje w sferę praw rodzicielskich obojga rodziców, co nie powinno uchodzić uwadze organowi ochrony jak i organowi procesowemu, które odpowiadają za współprace z innymi organami ochrony prawa dla dobra rodziny i małoletnich dzieci. pokrzywdzony, świadek, prawo policyjne, postępowanie karne, środki ochrony i pomocy, osoby najbliższe, Policja, Prokuratura, sądy powszechne
EN
The judge passes a sentence in the cannonic proces after gaining so called „moralis certitudo (moral certainty). One of the elements that the judge uses in gainig the moral certainty is the body of evidence collected in the cannonic proces, for instance testimony of witnesses. Witnesses are called on the grounds of calling decree which is issued by the leading judge. Interrogation of witnesses is based on a set of previously prepared questions. The aim is to gain proper information. A very important issue that influences the moral certainty of the judge are not only the answers of the witness but also the form of the answers. They can cotntribute a lot to the case. Modern psychology has instruments that can verify honesty and truthfulness of the testimony That is why the final assesment of all the evidence is the responsibility of the leading judge and all the body of judges which is responsible for the sentence. Difficulty in gaining the moral certainty can be that the judge gains the moral certainty but the deliberate missinforming by the witness can cause that the judge do not gain unbiased truth.
PL
Sędzia wydaje wyrok w procesie kanonicznym po uzyskaniu przez siebie tzw. moralis certitudo (pewność moralna). Jednym z elementów służącym sędziemu w uzyskaniu pewności moralnej są zbierane w toku procesowym materiały dowodowe, wśród których są m.in. zeznania świadków. Świadkowie są powoływani na podstawie wydanego przez sędziego prowadzącego dekretu powołującego. Przesłuchanie świadków odbywa się na podstawie przygotowanych pytań w celu uzyskania odpowiednich informacji dotyczących sprawy. Istotnym zagadnieniem wpływającym na uzyskanie przez sędziego pewności moralnej są odpowiedzi świadka na poszczególne pytania jak i forma udzielania odpowiedzi na te pytania, które mogą wiele wnieść do sprawy. Współczesna psychologia dysponuje narzędziami pozwalającymi na pewną weryfikację prawdomówności i szczerości składanych przez świadków zeznań. Dlatego . Jednak ostateczna ocena całego materiału dowodowego należy do sędziego prowadzącego oraz całego kolegium sędziowskiego wydającego wyrok w tej sprawie. Trudność w dojściu do pewności moralnej przez sędziego może polegać na tym iż sędzia pewność moralną osiągnie, lecz poprzez świadome wprowadzenie w błąd przez świadka może spowodować, że sędzia nie dojdzie do poznania prawdy obiektywnej.
first rewind previous Page / 3 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.