Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 6

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  постгуманизм
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
RU
Автор статьи ставит вопрос о том, можно ли заниматься постантропоцентрической герменевтикой. Он отмечает необходимость направить герменевтическую мысль проблеме не-человеческого, особенно в контексте современных диагнозов антропоцена, климатического и экологического кризиса и т.п. Такая постантропоцентрическая коррекция герменевтики возможна благодаря расширению значения понятия «понимание», которое разделяется на понимание не-человеческих других и понимание совместно с не-человеческими другими. Такое расширение соответствует многим идеям, сформулированным в рамках animal studies, экокритики или постгуманизма. Однако для того, чтобы такое расширение произошло, необходима также биополитическая коррекция герменевтики, возвращающая субъекта герменевтики к биологической и материальной жизни.
EN
The author of the article asks whether it is possible to practice post-anthropocentric hermeneutics. He expresses the need for opening the hermeneutic thought to the problem of what is non-human, especially in the context of contemporary diagnoses of the Anthropocene, climate crisis, ecological crisis, etc. Such a postanthropocentric correction of hermeneutics is possible due to the notion of “understanding” which can be extended towards understanding of non-human others and towards understanding with non-human others. This coincides with insights which have been formulated within animal studies, ecocriticism, posthumanism, etc. In order to make such an extension happen, however, a biopolitical correction of hermeneutics is also required, which would restore the hermeneutic subject to the biological and material life.
RU
Текст представляет собой рецензию на книгу Александры Убертовской Historie biotyczne. Pomiędzy estetyką a geotraumą [Биотические истории. Между эстетикой и геотравмой]. Отправной точкой для исследовательницы является отдельная геостория, рассмотренная с биоцентрической точки зрения. Не менее интересными и важными становятся возможности экокритических теорий как инструменты интерпретации материала и их применение в польских исследованиях.
EN
The text is a review of Aleksandra Ubertowska’s book, Historie biotyczne. Pomiędzy estetyką a geotraumą [Biotic histories. Between aesthetics and geotrauma]. The starting point becomes the biocentric lens applied by the researcher and the geostory behind it. Equally interesting and important are the possibilities of ecocritical theories in interpretation and their application in the Polish ground.
RU
Согласно Рози Брайдотти, существование насекомых определяется понятиями «промежуточность» и постоянное «становление». В статье постоянное изменение внешнего вида насекомых в зависимости от условий существования анализируется на двух уровнях, то есть технологии, не связанной с человеком, и повествования в рассказах о метаморфозах, использующего элементы, нарушающие законы природы. Вслед за исследованиями Юсси Парикки в области медиаархеологии становление-насекомым анализируется на трансмедихных примерах из области литературы (Франц Кафка – Превращение), кино (Дэвид Кроненберг – Муха), видеоигр и виртуальной реальности (All in! Games – Metamorphosis) и сетевых СМИ. Исследование точек зрения, не принадлежащих человеку, и остранение в повествовании, согласно Яну Альберу, приводит к трансформации когнитивных рамок. Радикально Иные насекомые выходят за пределы антропоцентрической парадигмы и в гибридном сочетании с людьми и машинами реализуют постгуманистические прогнозы.
PL
Zgodnie ze słowami Rosi Braidotti owady determinuje ich bycie po-między i ciągłe stawanie się. W artykule asamblaż owadzich figuracji analizowany jest na dwóch poziomach: nie-ludzkiej technologii oraz nienaturalnej narracji w opowieściach o metamorfozie. Podążając za badaniami z obszaru archeologii mediów Jussi Parikki, stawanie-się-owadem analizowane jest na transmedialnych przykładach z obszarów literatury (Franz Kafka – Przemiana), filmu (David Cronenberg – Mucha), gier wideo i VR (All in! Games – Metamorphosis) oraz mediów usieciowanych. Eksploracja pozaludzkich perspektyw i defamiliaryzacja w narracjach według Jana Albera prowadzi do transformacji ram kognitywnych. Radykalnie Inne owady okazują się przekraczać antropocentryczny paradygmat i w hybrydycznym połączeniu z człowiekiem i maszynami urzeczywistniają posthumanistyczne założenia.
EN
According to Rosi Braidotti, insects are determined by their in-between-ness and continuous becoming. The paper analyses the assemblage of insect figurations on two levels: non-human technology and unnatural narrative in stories about a transformation. Following Jussi Parikka’s media archaeology research, becoming-insect is examined on transmedial examples from literature (Franz Kafka-The Metamorphosis), film (David Cronenberg-The Fly), video games and VR (All in! Games-Metamorphosis) and networked media. According to Jan Alber, exploration beyond human stances and defamiliarization in narrative fiction leads to the shift of cognitive frameworks. Radically Other insects transgress the anthropocentric paradigm and execute posthuman assumptions by a hybrid entanglement with humans and machines.
RU
В своих публикациях Эрик Баратай требует, чтобы история людей дополнялась историей животных, он переходит на их сторону и пытается освободить историю от ее единственной антропоцентрической перспективы. Животные не способны говорить на человеческом языке и документировать свой опыт, чтобы создать великую историю животных. Вместо этого у них есть друзья-люди. Поэтому косвенным средством достижения поставленной Баратаем цели могут быть рассказы о животных, их биографии, включенные в личные записи людей. В статье представлены истории о свиньях, записанные в воспоминаниях Антонины Жабиньской, Дороты Суминьской и Сай Монтгомери, которые внесли свой вклад в историю животных.
EN
In his writings, Éric Baratay advances that the chronicles of people should be supplemented with animal histories as he stands by the side of non-human animals and supports attempts to free history from its solely anthropocentric perspective. Animals are not capable of speaking any human language, they cannot record their experiences in writing / words, which makes them unable to create the great animal history. However, they have human friends. Therefore, the indirect approach, meeting to the goal intended by Baratay halfway, may rely on the stories about animals, their biographies written in the personal notes. The article presents the stories of pigs recorded in the autobiographies and memoirs of Antonina Żabińska, Dorota Sumińska, and Sy Montgomery, which are contributions to the history of animals.
PL
Eric Baratay w swoich publikacjach upomina się o uzupełnienie dziejów ludzi historią zwierząt, przechodzi na ich stronę i próbuje uwolnić historię od jej wyłącznie antropocentrycznego widzenia. Zwierzęta nie posługują się ludzkim językiem, nie potrafią zapisać swoich doświadczeń, by tworzyć wielką historię zwierząt. Mają za to ludzkich przyjaciół. Zabiegiem pośrednim umożliwiającym osiągnięcie wytyczonego przez Barataya celu mogą być opowieści o zwierzętach, ich zapisane biografie w osobistych notatkach ludzi. W artykule zapisane we wspomnieniach Antoniny Żabińskiej, Doroty Sumińskiej i Sy Montgomery historie świnek, tworzące przyczynek do historii zwierząt.
RU
Статья является литературной интерпретацией рассказа Поминки и сопровождающей его иллюстрации постмодернистского австралийского художника Шона Тана, чьи работы вписываются в дискурсы постгуманизма. Данный текст – уникальное произведение, далекое от классических рассказов о животном мире в новейшей детской литературе. Автор анализирует произведение с точки зрения исследований о животных, прав животных и их субъективности, уделяя особое внимание дискуссии о новом понимании смерти животного-компаньона в XXI веке. Микрорассказ Тана это отличный пример литературы, адресованной молодому читателю, потому что в ней отсутствует характерный для автора рассказа опасный повествовательный прием, то есть сентиментальная антропоморфизация животных. Именно она заставляет нас воспринимать животное как героя текста культуры сквозь призму человеческого опыта и эмоций. Автор статьи предлагает также использовать данное произведение в начальной школе для образовательного проекта Неантропоцентрическая область памяти о животных со следующим девизом: «Как часто бывает, что мы не замечаем животных, хотя постоянно делим с ними мир?».
PL
Niniejszy artykuł jest literaturoznawczą interpretacją opowiadania Czuwanie i towarzyszącej mu ilustracji postmodernistycznego australijskiego artysty Shauna Tana, którego dzieła wpisują się w dyskursy posthumanizmu. Wybrany utwór to dzieło wyjątkowe, dalekie od klasycznych realizacji tematów prozwierzęcych w najnowszej literaturze dziecięcej. Utwór analizuję przez pryzmat studiów nad zwierzętami, praw zwierząt oraz ich podmiotowości, ze szczególnym uwzględnieniem debaty nad redefiniowaniem śmierci zwierzęcia towarzyszącego w XXI wieku. Opowiadanie Tana jest znakomitym przykładem literatury skierowanej do młodego odbiorcy pozbawionej właściwego dla niej, niebezpiecznego chwytu narracyjnego określanego jako „sentymentalna antropomorfizacja zwierząt”, która sprawia, że postrzegamy zwierzę jako bohatera tekstu kultury przez pryzmat doświadczeń i emocji człowieka. Proponuję także wykorzystanie utworu do zaaranżowania projektu edukacyjnego w szkole podstawowej zatytułowanego Nieantropomorficzny obszar pamięci o zwierzętach, opatrzonego mottem: „Jak często się zdarza, że nie dostrzegamy zwierząt, choć nieustannie dzielimy z nimi świat?”.
RU
До сих пор распространено мнение, что пси- хически больными бывают только люди, и это отличает нас от других видов. Интерес к психическим расстройствам животных в 21 веке среди представителей гуманитарных наук можно рассматривать с точки зрения постгуманизма и animal turn – «поворота в сторону животных», поскольку он пересекает еще одну границу между миром людей и миром животных. В статье обсуждаются наиболее распространенные психические расстройства, диагностируемые у домашних и у содержащихся в неволе живот- ных, приведены примеры неэтичных экспериментов на животных в области психологии и кратко представлен феномен зависимости и самоубийства животных. В своих выводах автор подчеркивает, что, хотя при изучении психических расстройств у существ из мира животных можно и нужно проводить аналогии с расстройствами, встречающимися у людей, главной целью должно оставаться исследование психики существ из мира животных.
EN
It is still widely believed that only people can be mentally ill, and that this trait distinguishes us from other species. The interest of 21st-century scholars representing the humanities in the issue of animal mental disorders can be studied from the perspective of posthumanism and the animal turn, in that it means crossing another line between the “human” and the “non-human.” In her article, Magdalena Kozhevnikova highlights the most common mental disorders diagnosed in pets and captive animals, provides examples of unethical animal experiments in psychology, and briefly discusses the phenomenon of animal addiction and suicide. Her findings allow her to emphasize that, while analogies to mental disorders in humans can and should be used in the study of mental disorders in non-human animals, their primary goal of animal research ought to be to study the psyche of non-human animals.
PL
W powszechnej opinii wciąż jeszcze utrzymuje się przekonanie, że tylko ludzie chorują psychicznie i że to wyróżnia nas spośród innych gatunków zwierząt. Zainteresowanie przedstawicieli nauk humanistycznych zaburzeniami psychicznymi zwierząt w XXI wieku można rozpatrywać w perspektywie posthumanizmu i animal turn, jest to bowiem przekraczanie jeszcze jednej granicy tego, co „ludzkie” i „nie-ludzkie”. W artykule omówiono najczęstsze zaburzenia psychiczne diagnozowane u zwierząt towarzyszących i zniewolonych, podano przykłady nieetycznych eksperymentów z dziedziny psychologii dokonanych na zwierzętach oraz krótko zaprezentowano fenomen uzależnień i samobójstw zwierząt. We wnioskach podkreślono, że choć w badaniu zaburzeń psychicznych nie-ludzkich zwierząt można i powinno się czynić analogie do zaburzeń występujących u ludzi, to celem nadrzędnym takich badań powinno być zgłębienie wiedzy o psychice nie-ludzkich zwierząt.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.