Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 5

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  эссе
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
EN
In its most general form, Mikhail Epstein is outlined by such a vast circle of spheres as philology, philosophy, cultural studies, literary criticism, or linguistics. Currently, Epstein’s method is classified by researchers as “analytically-oriented”. The purpose of the article is to determine the set of methods of philosophical essayism by Mikhail Epstein, which will be achieved based on the material of the book The Paradoxes of Novelty. Despite the fact that the author’s self-reflection extends over a large number of articles (“Laws of the Free Genre (Essay and Essayism in the Culture of the New Time)”, “On the Soul. Four Essays”, “Essays on Essays”, “God of Details”, etc.), features of the poetics of essayism such as the author’s principle, imagery, and digressions are revealed in a more focused way, i.e. based on the opening book. The book is notable for its freedom of presentation, its being full of aphorisms, and its lengthy philosophical sayings. Essayisation can be considered the leading genre-forming principle of the book, affecting the way of presenting thoughts. The author’s task is to clarify the meaning of tradition in literature, which is associated with the author’s central interest, namely “culture in its borderline situations”. The factor that holds the texts together is the author’s desire to propose a way to solve the “problem situation”: what is criticism and how to look at literature? The plot of the book is built upon the author’s own questions and personal preferences. The task is to analyse what was written earlier and summarise the milestone results of creative activity. The book has a character of a manifest as the first major work of the author. It contains a programme for Epstein’s future activities, which is confirmed by the subsequent addition and reprint of the publication. It is essential that Russian classical literature was chosen as the material.
RU
В самом общем виде род деятельности Михаила Эпштейна очерчивается таким кругом сфер, как филология, философия, культурология, литературная критика, лингвистика. В настоящее время метод Эпштейна классифицируется исследователями как «аналитически ориентированный». Цель статьи – определить систему приемов философской эссеистики Михаила Эпштейна с опорой на материал книги Парадоксы новизны. Несмотря на то, что саморефлексия автора распространяется и на многочисленный ряд статей (Законы свободного жанра (Эссеистика и эссеизм в культуре Нового времени), О душе. Четыре эссе, Эссе об эссе, Бог деталей и др.), такие особенности поэтики эссеизма, как авторское начало, образность, отступления, концентрированно проявлены уже дебютной книге. Книга отличается свободой изложения, насыщенна афоризмами и пространными философскими изречениями. Эссеизацию можно считать ведущим жанрообразующим принципом книги. Перед автором стоит задача определить роль традиции в литературе, что связано с главным авторским интересом, «культурой в ее пограничных ситуациях». Фактор, скрепляющий тексты, – стремление автора предложить способ решения «проблемной ситуации»: что есть критика и как смотреть на литературу. Сюжет книги выстраивается из вопрошаний и личных культурных и мировоззренческих предпочтений автора. Задача заключается в анализе написанного ранее и подведении рубежных итогов творческой деятельности. Книга носит манифестарный характер как первое крупное произведение автора. Здесь содержится программа будущей деятельности Эпштейна, что подтверждается последующим дополнением и переизданием. Существенно, что в качестве материала выбрана русская классическая литература.
RU
В данной статье ставится задача рассмотреть, каким отразился образ России в эссеистской прозе русской эмиграции первой волны в 20-е – 30-е годы; соотнести художественное видение писателей с эмигрантской религиозно-философской мыслью. Обосновывается положение, насколько талантливо-многогранна была эмигрантская эссеистика: ее жанровые модификации отличались в каждом случае оригинальным художественным синтезом, обусловленным глубоким интересом к субстанциональным началам национального бытия, к духовному естеству русской жизни. Подчас статья становилась глубоким философским произведением, дневниковая запись – важным итоговым размышлением о сущностных проблемах, предисловие к пьесе – историко-философским трактатом о национальном характере. При этом включались и другие жанровые составляющие: активно выступали символические образы, звучали подтекстово-ассоциативные мотивы, сюжетообразующие функции выполняло лирическое начало. Особенно значимую роль играла мифопоэтика.
PL
Celem podjętych w artykule rozważań było przedstawienie, jak ukazany został obraz Rosji w eseistyce emigracji rosyjskiej „pierwszej fali” lat 20.-30. XX w., także w jego odniesieniu do rosyjskiej myśli religijno-filozoficznej. W rozważaniach unaocznione jest przekonanie o różnorodności i wysokim poziomie artystycznym tekstów eseistycznych pisarzy emigracyjnych. Odznaczały się one gatunkową modyfikacją, oryginalnie przedstawioną syntezą artystyczną, głębokim wnikaniem w substancję bytu narodowego oraz duchową istotę życia rosyjskiego. Artykuł-esej bardzo często był dziełem filozoficznym o głębokich treściach, zapisem wspomnieniowym, podsumowującym i syntetycznym rozmyślaniem o istotnych kwestiach narodowych, bądź słowem wstępnym do sztuki czy traktatem historyczno-filozoficznym rozważającym narodowy charakter rosyjski. Spotykane były również inne środki stylistyczne: symboliczne obrazy, motywy tekstualno-asocjacyjne, zabiegi ulirycznienia. Dużą rolę odgrywały ponadto funkcje mitopoetyckie.
EN
This article seeks to address, which reflected the image of Russia in the genres related to essay in the prose of the Russian emigration of the first wave in the 20 – 30-ies; to relate the artistic vision of the artists with the emigrant religious-philosophical thought. It is proved how talented multi-faceted were the emigrant essays: its genre modifications differed in each case, the original artistic synthesis, caused by a deep interest in the substantive basis of national life, to the spiritual nature of Russian life. Sometimes article becomes deep philosophical works, diary entry – an important final reflection on the essential issues, preface to the play of historical and philosophical treatise about the national character. In this case includes other genre elements: actively promoted symbolic images, sounded the implied-associative motives, plot-function performs lyrical. Particularly important role played mythopoetics.
RU
Дмитрий Замятин (1962 г.р.) - современный российский географ и культуролог, специалист в области культурной антропологии, геополитики, маркетинга и территориального брендинга. Как исследователь и ученый он известен в России прежде всего благодаря популяризации концепции гуманитарной географии и метагеографии. Свою концепцию метагеографических исследований (междисциплинарной области на стыке науки, философии и искусства) он представляет уже много лет как ученый, популяризатор и автор эссе. Эссе, которые раньше печатались во многочисленных журналах, были собраны и опубликованы в 2011 году в сборнике В сердце воздуха. В данной статье на основе избранных эссе русского метагеографа, исследуется его концепт путешествия как метагеографического образа и способа моделирования и создания пространства путешественником.
PL
Dmitrij Zamiatin (ur. 1962) jest współczesnym rosyjskim geografem i kulturologiem, a także specjalistą w zakresie antropologii kulturowej, geopolityki, marketingu i brandingu terytorialnego. Jako badacz i naukowiec znany jest w Rosji przede wszystkim dzięki popularyzacji koncepcji geografii humanistycznej oraz metageografii. Swoją koncepcję badań metageograficznych (dziedziny interdyscyplinarnej z pogranicza nauki, filozofii oraz sztuki) prezentował od lat jako naukowiec oraz popularyzator i autor esejów. Pisane przez lata eseje zostały zebrane i opublikowane w 2011 roku w tomie W sercu powietrza. W niniejszym artykule, na materiale wybranych esejów rosyjskiego metageografa, przedstawiony jest koncept podróży jako obrazu metageograficznego oraz sposobu modelowania i tworzenia przestrzeni przez podróżnika.
EN
Dmitry Zamyatin (born 1962) is a contemporary Russian geographer and culturologist and also a specialist in cultural anthropology, geopolitics, marketing and territorial branding. As a researcher and scientist, he is known in Russia primarily for popularising the concepts of humanistic geography and metageography. He has presented his concept of metageographical research (an interdisciplinary field at the borderline of science, philosophy and art) for years as a researcher and as a populariser and author of essays. The essays written over the years were collected and published in 2011 in the volume In the Heart of the Air. In this article, the concept of travel as a metageographical image and the way in which the traveller models and creates space is explored on the material of selected essays by the Russian metageographer.
EN
Celem artykułu jest analiza i interpretacja cyklu dziesięciu utworów Alisy Ganijewej zebranych pod wspólnym tytułem Szkice dagestańskie (2010). Punktem wyjścia do przeprowadzonej analizy jest klasyczna teoria komunikacji oraz kryteria gatunkowe szkicu i eseju, a mianowicie silna pozycja autorskiej narracji. Teza przedstawiona w niniejszym artykule zakłada, że wybrana forma wypowiedzi pozwala Ganijewej zrealizować dwa cele: po pierwsze, pokazać czytelnikowi obraz nieznanego mu Dagestanu, po drugie, uwydatnić wspólne doświadczenia mieszkańców Rosji. Niewypowiedzianym celem nadrzędnym staje się poznanie własnego „ja” dzięki podróży do kraju dzieciństwa.
RU
Целью статьи является анализ и интерпретация десяти миниатюр Алисы Ганиевой, собранных под общим названием Дагестанские очерки (2010). Теоретической основой проведенного анализа являются классическая теория коммуникации и жанровые черты очерка и эссе, прежде всего ярко выраженная авторская позиция. Тезис, представленный в данной статье, предполагает, что выбранная форма выражения позволяет Ганиевой достичь двух целей: во-первых, показать читателю картину неизведанного Дагестана, во-вторых, осветить общие судьбы и переживания жителей России. Главным, хотя и неозвученным, предположением считается попытка определить собственное „я” благодаря путешествию в страну детства.
PL
The aim of the article is to analyze and interpret a series of ten sketch stories by Alisa Ganieva titled Dagestani Essays (2010). The starting point for the conducted analysis is the classical theory of communication and the genre characteristics of the sketch and the essay. A significant criterion is the strong position of the author's narration. The thesis presented in this article assumes that the chosen form of expression allows Ganieva to achieve two goals: firstly, to show the reader a picture of the unknown Dagestan, and secondly, to highlight the common experiences of the inhabitants of Russia. The unspoken aim of Dagestani Essays is to determine one's own „self” thanks to a journey to the place of one's childhood.
5
61%
RU
В статье исследуется книга В никуда. Путешествие на край России (2019) польского философа, русиста и путешественника – Михала Мильчарка. Автор статьи обращает внимание на образ рассказчика и создаваемый им мир сквозь призму мотива пути, понимаемого в пространственном и метафорическом значениях. Особенный интерес вызывает содержащееся в заглавии понятие «никуда». Автор доказывает, что восприятие писателем действительности основано на произрастающем из детского опыта фантазировании и на философских понятиях экзистенциального характера, прежде всего на философии Мартина Хайдеггера, в частности «скрытости бытия» и Ничто.
PL
W pracy poddana została analizie książka Donikąd. Podróże na skraj Rosji (2019) Michała Milczarka –filozofa, rusycysty i podróżnika. Autorka zwraca uwagę na obraz narratora, a także świat, jaki kreuje w perspektywie motywu drogi rozumianego w sposób przestrzenny i metaforyczny. Szczególne zainteresowanie budzi pojęcie „donikąd”. Autorka dowodzi, że postrzeganie rzeczywistości przez pisarza wyrasta z dziecięcego doświadczenia fantazjowania (fantazmaty) oraz opiera się na pojęciach filozofii egzystencjalizmu, szczególnie Martina Heideggera, takich jak „skrytość bycia” i „nicość”.
EN
The article is dedicated to the book Nowhere. Journey to the Edge of Russia (2019) by Polish philosopher, philologist, and traveler Michal Milczarek. The author of the article pays attention to the narrator’s image, the motif of a road, and the term “nowhere”. The author argues that the writer’s perception is rooted in the child’s phantasmatization (phantasm) and philosophical concepts of existentialism, most importantly Martin Heidegger’s ideas of “the hiddenness of being” and nothingness.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.