Results found: 1

Search results

Search:
in the keywords: “auto-medicalization”

Sort By:

Limit search:

Samoleczenie: medykalizacja czy demedykalizacja? Granice władzy medycyny

100%

Wójta-Kempa M.

Przegląd Socjologiczny

2017

vol. LXVI

issue 1

83-105

Obserwowane zmiany w zachowaniach okołozdrowotnych jednostek, wzrost zainteresowania własnym zdrowiem i stosowanie samodzielnych praktyk pozamedycznych w dziedzinie zdrowia mogą być traktowane jako zapowiedź procesów demedykalizacyjnych. W artykule zaprezentowano rozważania nad tezą, że samoleczenie i samoopieka, wynikające z różnych czynników makrospołecznych i ekonomicznych, są jednak nadal przejawem medykalizacji, ale na poziomie mikroi mezospołecznym. Jednostki wykorzystują wiedzę i rozwiązania oferowane przez medycynę, filtrując je w ramach realnych i wirtualnych grup uczestnictwa. W niniejszym artykule samoleczenie traktowane jest zatem jako przejaw „automedykalizacji” i obejmuje działania, takie jak: poszukiwanie wiedzy medycznej z niemedycznych źródeł, stosowanie leków O TC i suplementów diety bez konsultacji z lekarzem, samodzielne stosowanie terapii konwencjonalnych, niekonwencjonalnych, jak również kontrowersyjnych lub nawet nielegalnych. Zaprezentowano także próbę wyjaśnienia postawy, którą można nazwać „ucieczką przed medykalizacją”. W artykule podkreśla się ogromną rolę tzw. nowych mediów w wyłanianiu „naiwnych ekspertów” – poprzez umożliwienie anonimowego omówienia problemów zdrowotnych jednostek i tym samym powstawania wiedzy społecznej, która zyskuje status wiedzy „zobiektywizowanej” i która może konkurować z wiedzą medyczną. Ta społecznie konstruowana laicka wiedza staje się podłożem decyzji jednostek, dając przy tym wrażenie, że zachowania zdrowotne są niezależne od medycznej perspektywy. Jednak wybierając „wirtualne” rozwiązania, jednostki nieświadomie praktykują „automedykalizację”.

Nowadays, changes in people’s health behaviours, a growing preoccupation with one’s own health, and the application of non-medical autonomous practices in the health domain can be regarded as symptoms of demedicalization. In this article some arguments are elaborated to illustrate the thesis that self-care and self-medication, coming from different macro-social and economic conditions, are still indicators of medicalization, but at the micro- and mezzo-level of society. Individuals apply medical knowledge and solutions in their own way and filter them through spontaneous actions within both real and virtual groups. Thus in this article self-care is treated as symptom of “auto- -medicalization” manifested in actions like: seeking medical knowledge via non-medical paths; using OTC drugs and dietary supplements without professional advice; and self-administration of conventional, non-conventional and controversial or even illegal therapies. The attitude coined as “escaping medicalization” is also examined. The article shows the major role played by the “new media” in producing “naïve experts” – giving individuals the possibility to share their health problems anonymously and to acquire lay knowledge, which “becomes more objective” and may compete with medical knowledge. Acquiring lay knowledge by sharing it with others and using it to make one’s own decisions gives individuals a strong conviction that their health behaviours are independent of the medical perspective, while in fact individuals, in choosing ‘virtual’ solutions, are unconsciously practicing “auto-medicalization”.

Refine search results

1 Przegląd Socjologiczny

1 Wójta-Kempa M.

1 2017

Search results

Samoleczenie: medykalizacja czy demedykalizacja? Granice władzy medycyny