Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 8

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  Aarhus Convention
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1

The right to a clean environment: A warrant of sustainable development?

100%
Bazylińska-Nagler J.
Ekonomia. Wrocław Economic Review
|
2018
|
vol. 24
|
issue 3
11 - 21
EN
Is sustainable development a policy goal or a legal rule? This paper deals with sustainable develop­ment as a legal term, and with the right to aclean environment as a human right. Through analyses of international courts case law it tries to prove that effective execution of the substantive right to a clean environment could improve the application of the sustainable development principle. Following the theory which states that the more legal instruments protecting the environment we apply, the more sustainable development is, this paper surveys the legal instruments of sustainable development that can be used as part of the environmental pillar of development. The paper focus­es on judicial protection instruments, considering both private and public interest litigation. The conclusion is that legal instruments for the application of sustainable development are inefficient or inadequate. The environment, often referred to as a“common concern” or as “common heritage” of mankind, has no standing before the courts.
2
Content available remote

Implementacja w prawie polskim zawartego w konwencji z Aarhus wymogu „właściwego” sposobu powiadomienia społeczeństwa

100%
Raczyńska W.
Opolskie Studia Administracyjno-Prawne
|
2015
|
vol. XIII
|
issue 4
107-121
EN
According to the international and EU law, as well as national laws of the some states, during environmental decision-making public participation procedure should be carried out. The procedure begins from the notification, which should be implemented in the adequate way. This means that it should consist of the information listed in art. 6 para. 2 points from a to e of the Aarhus Convention. This information can be divided into two groups. The first group is aimed at notification of the public concerned about the planned project (what it is, what its purpose is, which decisions and by which authority can be taken). The second group is directed at the members of public who are interested in participating in this proceeding. Thus, this group of information concerns the subsequent stages of the public participation procedure. This includes the possibilities to examine the relevant documentation, to submit comments and proposals, which will be considered during the decision-making, as well as to be notified about the final decision. The general rule is to provide sufficiently detailed information to facilitate the public participation in the proceedings. The relevant EU and Polish legislation rather correctly implement these requirements.
3
Publication available in full text mode
Content available

Human / society's right to information on the environment. Reception of selected issues of the Aarhus Convention into the EU and Polish law

88%
Sitek M.
Journal of Modern Science
|
2019
|
issue 3(42)
181-194
EN
Objectives: The subject of the study is the right to information on the environment. It is a human right, but also a collective right, aimed not only at satisfying curiosity about activities, but also allowing for taking actions aimed at protecting the environment. Material and methods: The purpose of the study is to analyze the provisions of international, EU and Polish law in terms of similarities and differences in legal solutions adopted in the field of access to information on the environment. Results: The purpose of the study is to analyze the provisions of international, EU and Polish law in terms of similarities and differences in legal solutions adopted in the field of access to information on the environment. The research hypothesis is the statement that it is impossible to effectively protect the natural environment against its degradation by human activities without the right to information about that environment. Conclusions: The final conclusions indicated that the social activation is necessary to increase the level of using the right to information on the environment. It is necessary to change the mentality of citizens, but also of public authorities.
4
Publication available in full text mode
Content available

The need for protection of environmental defenders from digital intimidation: an analysis of Article 3(8) of the Aarhus Convention

75%
Stolle L.
Opolskie Studia Administracyjno-Prawne
|
2022
|
vol. 21
|
issue 1
199-219
PL
Technologie cyfrowe stają się coraz ważniejsze dla obrońców środowiska naturalnego, zarówno jako narzędzia, które ułatwiają wypowiadanie się w tej kwestii i/lub podejmowanie działań, ale także gdy idzie o (cyfrowe) ryzyko, w obliczu jakiego stają oni ze względu na swoje zaangażowanie w obronę środowiska. Zauważalna jest rosnąca troska w związku z wykorzystaniem rozmaitych form prześladowania tych działaczy w sieci i wspomaganego technologią „zastraszania cyfrowego”. Jeśli przeprowadzone do tej pory badania na temat cyberzastraszania, cyfrowej przemocy i zastraszania w sieci mogą dać pewien wgląd w tę problematykę, to nie ma zbyt wielu badań ani danych na temat wykorzystania takich taktyk przeciwko obrońcom przyrody w szczególności. Pozostawienie tej kwestii poza badaniami prowadzi do braku świadomości, na jakie ryzyko i wyzwania narażeni są obrońcy przyrody, jeśli idzie o ich bezpieczeństwo w sieci czy cyfrowe prześladowanie, co w konsekwencji prowadzi do ograniczenia debaty publicznej na temat środowiska. Na szczęście ochrona gwarantowana Artykułem 3(8) Konwencji z Aarhus oraz utworzony urząd Specjalnego Sprawozdawcy ds. Obrońców Środowiska mogą okazać się pomocne w zapewnieniu ochrony przed cyfrowym prześladowaniem. Niniejsza praca bada zastosowanie Artykułu 3(8) w sprawach cyfrowego zastraszania poprzez decyzje Komitetu ds. Zgodności Konwencji z Aarhus, a także omawia mandat nadany Specjalnemu Sprawozdawcy na Spotkaniu Stron w roku 2020. Analiza pokazuje, że zdecydowanie istnieje potencjał dla ochrony przeciwko prześladowaniu cyfrowemu w świetle Artykułu 3(8) Konwencji, jednak istnieje również potrzeba zwrócenia bardziej konkretnej uwagi oraz rozbudzenia świadomości co do tej kwestii.
EN
Digital technologies are becoming increasingly important to environmental defenders, both in terms of tools that facilitate speaking out and/or taking action, and in terms of (digital) risks they face as a result of their involvement. A growing concern has been expressed about the use of various forms of online and technology-facilitated intimidation or “digital intimidation” against environmental defenders. While the existing research on cyberbullying, digital violence and online intimidation can provide some insight, few studies and data exist on the use of such tactics against environmental defenders in particular. By leaving this issue unexamined, there remains a lack of awareness about the risks and challenges environmental defenders may face in terms of online safety and digital intimidation, which may ultimately curtail public debate on environmental issues. Fortunately, the protections under Article 3(8) of the Aarhus Convention and the recently introduced Special Rapporteur for Environmental Defenders can be useful in providing protection against digital intimidation. This paper, therefore, looks at the application of Article 3(8) to digital intimidation, through the decisions of the Aarhus Convention Compliance Committee, and also considers the mandate given to the Special Rapporteur at the 2020 Meeting of the Parties. The analysis shows that there is certainly potential for protection against digital intimidation under Article 3(8) AC, but more explicit attention and awareness may be needed.
5
Publication available in full text mode
Content available

Access to justice on EU level: The long road to implement the Aarhus Convention

63%
BECHTEL S. D.
Opolskie Studia Administracyjno-Prawne
|
2021
|
vol. 19
|
issue 2
19-42
PL
Po ponad 15 latach przystąpienia UE do Konwencji z Aarhus, prawodawstwo Unii wciąż jeszcze nie zapewnia swoim obywatelom dostępu do sprawiedliwości jak określone jest to w w/w Konwencji. Szczególnie ograniczone pozostają możliwości sądowego sprzeciwu  wobec naruszeń prawa ochrony środowiska Unii Europejskiej przez unijne instytucje czy  organy. W efekcie występuje brak odpowiedzialności wobec prawa Unii, co z kolei podważa  idee praworządności oraz ochrony środowiska i zdrowia ludzi. Niniejszy artykuł opisuje  długą drogę jaką UE przechodzi w procesie wdrażania Konwencji z Aarhus. Autor analizuje bieżącą propozycję wysuniętą przez EU w sprawie wniesienia poprawek do tej Regulacji oraz wyjaśnia dlaczego w takiej formie nie byłyby one wystarczające do zapewnienia zgodności z Konwencją, pozostawiając w gestii Rady oraz Parlamentu Europejskiego konieczność dopilnowania aby prawo międzynarodowe było respektowane. Z szerszej perspektywy,  wydłużający się proces odzwierciedla istotne kwestie unijnej ramy prawnej, jakie związane są z instytucjonalną równowagą i ‘przekonstytucjonalizowaniem’ systemu obowiązującego w Unii Europejskiej.
EN
More than 15 years after the EU’s accession to the Aarhus Convention, EU legislation does not yet ensure that members of the public have access to justice as envisaged  by the Convention. Specifically, the possibilities to judicially challenge contraventions of EU environmental law by EU institutions and bodies remain very limited. The result is a lack of accountability to EU law, which undermines the rule of law and the protection of the environment and human health. This article describes the EU’s long road to implement the Convention. It analyses the EU’s current legislative proposal to amend the Aarhus Regulation  and explains why it would not, in this form, suffice to ensure compliance with the Convention,  leaving the Council and European Parliament to ensure that international law is respected.  More broadly, the lengthy process reflects wider issues of the EU legal framework, related  to the institutional balance and the overconstitutionalisation of the EU’s standing regime.
6
Publication available in full text mode
Content available

The participation of environmental NGOs in (Austrian) criminal proceedings in the light of Art. 9 (3) Aarhus Convention

63%
Schalk-Unger L.
Opolskie Studia Administracyjno-Prawne
|
2022
|
issue 1
212-236
PL
Jednym z trzech głównych filarów Konwencji z Aarhaus jest zapewnienie obywatelom dostępu do wymiaru sprawiedliwości. Nie oznacza to jedynie zapewnienia dostępu do postepowania administracyjnego, lecz także do postępowania karnego w przypadkach przestępstw przeciw środowisku. Szczególnymi członkami społeczeństwa zainteresowanymi ochroną środowiska są organizacje pozarządowe. W niektórych krajach europejskich organizacje takie odgrywają czynną rolę w postepowaniach karnych, jednakże w wielu przypadkach są spychane na margines. Niniejsza praca opisuje implikacje i wymagania związane z art. 9 (3) Konwencji z Aarhaus dotyczące kwestii dostępu do postępowania karnego, analizuje istniejące sposoby uczestnictwa organizacji pozarządowych w postępowaniach karnych w Austrii oraz przedstawia sposoby, w jakie prawo karne procesowe może być reformowane dla spełnienia wymagań Konwencji z Aarhaus. Celem ostatecznym jest doprowadzenie do stanu, w którym ściganie przestępstw przeciwko środowisku będzie najbardziej skuteczne.
EN
One of the three main pillars of the Aarhus Convention is access to justice for members of the public. Access to justice can not only be provided for in administrative proceedings but also via criminal proceedings in cases of environmental crime. Members of the public with an interest in environmental protection are especially environmental NGOs. In some European countries NGOs play an active role in criminal proceedings, however in many cases they are banished to the sidelines. This article describes the implications and requirements of Art. 9 (3) of the Aarhus Convention for access to justice via criminal proceedings, analyzes the existing ways for environmental NGOs to participate in Austrian criminal proceedings and presents ways in which criminal procedure law can be reformed to meet the requirements of the Aarhus Convention. The end goal is to make the prosecution of environmental crime as effective as possible.
7
Publication available in full text mode
Content available

Access to justice regarding plans and programmes related to the environment – Polish law in the light of Article 9.3 of the Aarhus Convention

63%
Bar M.
Opolskie Studia Administracyjno-Prawne
|
2023
|
vol. 21
|
issue 1
33-50
PL
Artykuł 9.3 Konwencji z Aarhus nakazuje zapewnienie członkom społeczeństwa (spełniającym określone kryteria, jeśli dana Strona Konwencji takie określi) dostępu do procedury odwoławczej (dostępu do sądu) w celu kwestionowania działań lub zaniechań osób prywatnych lub władz publicznych naruszających postanowienia jej prawa krajowego w dziedzinie środowiska. Zgodnie z art. 2.4 Konwencji, za „członków społeczeństwa” należy uznać także organizacje pozarządowe. Zgodnie z orzecznictwem Komitetu ds. Przestrzegania Konwencji z Aarhus, do działań władz publicznych objętych wymaganiami artykułu 9.3 Konwencji, należą m.in. przyjmowane przez te organy plany i programy, których realizacja może mieć wpływ na środowisko. Zgodnie z przepisami prawa polskiego (często w ślad za wymaganiami prawa unijnego), organy administracji opracowują cały szereg takich planów i programów. Dokumenty te opracowywane są albo przez władze regionalne lub lokalne (organy samorządowe lub administrację rządową w województwie), albo na szczeblu centralnym. Tymczasem prawo polskie daje bardzo ograniczone możliwości zaskarżania planów lub programów. W odniesieniu do dokumentów tworzonych na szczeblu centralnym możliwości takich nie ma w ogóle, a w odniesieniu do dokumentów tworzonych na niższych szczeblach – pewne, ograniczone, uprawnienia w tym zakresie przysługują tylko podmiotom prywatnym, których interes prawny został naruszony. Całkowicie wykluczona jest możliwość zaskarżania planów lub programów przez organizacje pozarządowe. Sytuację taką należy uznać za niezgodną z Konwencją z Aarhus.
EN
Article 9.3 of the Aarhus Convention grants members of the public (meeting certain requirements, if a Party to the Convention so specifies) access to a review procedure (access to justice) to challenge acts or omissions by private persons or public authorities that contravene provisions of its national law relating to the environment. According to Article 2.4 of the Convention, non-governmental organisations should also be considered as "members of the public". According to the jurisprudence of the Aarhus Convention Compliance Committee, the activities of public authorities covered by the requirements of Article 9.3 of the Convention include adoption of plans and programmes which may have an impact on the environment. In accordance with the Polish law (often following the requirements of EU law), administrative authorities adopt a whole range of plans and programmes relating to the environment or having an impact on the environment. These documents are developed either by regional or local authorities (self-governmental authorities or regional government administration) or at the central level. Polish law provides very limited opportunities to challenge plans or programmes. With respect to documents created at the central level, there are no such possibilities at all, and with respect to documents created at lower levels, certain, limited, rights in this respect are granted only to private entities whose legal interest has been violated. The possibility for NGOs to challenge plans or programmes is completely excluded. Such a situation should be considered non-compliant with the Aarhus Convention.
8
Publication available in full text mode
Content available

The substantive right to environment and the procedural environmental rights under the Aarhus Convention – Part I

63%
Jendrośka J.
Opolskie Studia Administracyjno-Prawne
|
2023
|
vol. 21
|
issue 2
141-169
EN
The current article provides Part I of the article which aims at examining the mutual relations between substantive and procedural environmental rights against the background of the typology of the substantive rights to the environment and challenges encountered when designing the right to a healthy environment. Part I provides the background analysis in this respect. It presents the origins of the term “right to environment” and various approaches to its meaning, in particular differences between the “right to have access to natural environment” and the “right to a healthy environment”. This is followed by presenting two possible approaches to the meaning of the term “right to a healthy environment” and their consequences. On this basis the article shows the three main methods of addressing concerns regarding environmental quality within human rights system and the relation between anthropocentric and ecocentric approach. Following this, the article presents the main challenges encountered when creating “right to a healthy environment”, in particular the issue of fitting this right into the existing system of protecting human rights and limitations related to “greening” of other human rights. Finally the current article provides a short overview of the the development of the respective legal provisions regarding environmental rights, including both human rights and Rights of Nature. Part I is concluded with some comments regarding the trend towards developing procedural environmental rights and expectations towards the UNECE Aarhus Convention and its role in protecting substantive environmental rights and participatory democracy – which is the link to Part II which addresses these issues in detail and concludes that access to justice provisions under the Aarhus Convention neither provide sufficient means to protect environmental rights nor – in light of the various conceptual roots of the Convention - should be treated as having only such a role.
PL
Niniejszy artykuł stanowi część I studium, którego celem jest zbadanie wzajemnych relacji między materialnymi i proceduralnymi prawami do środowiska na tle typologii materialnych praw do środowiska i wyzwań napotykanych przy projektowaniu prawa do zdrowego środowiska. Część I zawiera analizę kontekstu w tym zakresie. Przedstawiono w niej pochodzenie terminu "prawo do środowiska" oraz różne podejścia do jego znaczenia, w szczególności różnice pomiędzy "prawem do dostępu do środowiska naturalnego" a "prawem do zdrowego środowiska". Następnie przedstawiono dwa możliwe podejścia do znaczenia terminu "prawo do zdrowego środowiska" i ich konsekwencje. Na tej podstawie artykuł przedstawia trzy główne metody rozwiązywania problemów dotyczących jakości środowiska w ramach systemu praw człowieka oraz relację między podejściem antropocentrycznym i ekocentrycznym. Następnie w artykule przedstawiono główne wyzwania napotykane przy tworzeniu "prawa do zdrowego środowiska", w szczególności kwestię dopasowania tego prawa do istniejącego systemu ochrony praw człowieka oraz ograniczenia związane z "zazielenianiem" innych praw człowieka. Niniejszy artykuł zawiera też krótki przegląd rozwoju odpowiednich przepisów prawnych dotyczących praw środowiskowych, w tym zarówno praw człowieka, jak i praw przyrody. Część I kończy się kilkoma uwagami na temat tendencji do rozwijania proceduralnych praw środowiskowych i oczekiwań wobec Konwencji EKG ONZ z Aarhus oraz jej roli w ochronie materialnych praw środowiskowych i demokracji uczestniczącej - co jest łącznikiem z częścią II, w której szczegółowo omówiono te kwestie i stwierdzono, że przepisy dotyczące dostępu do wymiaru sprawiedliwości w ramach Konwencji z Aarhus ani nie zapewniają wystarczających środków ochrony praw środowiskowych, ani - w świetle koncepcji leżących u podstaw Konwencji - nie powinny być traktowane jako pełniące jedynie taką rolę.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.