Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 9

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  Alain Badiou
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1
Content available remote

Evropa vyrostla ve lži

100%
Funda O.
Filosofický časopis (Philosophical Journal)
|
2010
|
vol. 58
|
issue 6
919-931
EN
At a time when global capitalism has no defensible and impressive ideas to offer, Alain Badiou, the French left-wing philosopher, has turned to historical thinkers who aimed at great and revolutionary visions. The apostle Paul is numbered among them. The thoughts presented in the text of this article go beyond a mere review of the slim, but highly instructive, book A. Badiou, Saint Paul: the Founder of Universalism. With his testimony that Christ means the downfall of the wall that divides, Paul introduced universalism. Badiou, as an atheist, reads Paul in more than just the religious sense, even if he is thoroughly at home in his theology. At the same time, however, he reinterprets Paul’s ideas with a transformed purpose. The fascinating new vision, the new revolutionary possibility, the horizon of a new age universalism is, in Paul, built on the testimony: „God raised Christ from the dead.“ This testimony stands and falls by faith, by the believing subject. Paul’s subjective proclamation founds a new age in freedom from sin, death and the law. This vision of a new world does not require the underpinning of religious or philosophical argument. Paul’s faith is a thoroughgoing faith as, to a certain extent, we see later in Pascal, Luther or Kierkegaard. Lenin was also a thinker of great, of hitherto unthinkable, possibility the abandonment of private property. He too founded this vision of a new world on the grand rising up of the subject. Lenin’s texts are still today an interesting and fascinating read, just like Pavel’s epistles. At this point I make some critical comments: Is it possible to found an ethically impressive vision on lie and self-deception, that Christ was raised from the dead or that the dictatorship of the proletariat will bring about a just society? The thesis that Paul founded universalism is also thoroughly problematic. He proclaimed universalism, but immediately in the next breath retreated from it. At Ga 3, 28 Paul does declare that „all are one in Christ Jesus“, but, you will notice, in Christ Jesus those who do not share a belief in him are excluded from the universalism. He proclaimed universalism, but in his next move retreated from it: „Don’t harness yourself to the foreign yoke together with the unbelievers!“ What has justice in common with injustice? And what kind of coexistence can light have with darkness? What harmony can there be between Christ and Belial? (II. K 6, 14-16) In the same way the Russian revolution drew an uncompromising dividing line between those who are „ours“ and those „who are against us“. Great visions are usually founded on illusions or lies. Multiculturalism has also been shown to be an illusion.
2
Content available remote

Suicidální reflexe

80%
Hauser M.
Filosofický časopis (Philosophical Journal)
|
2009
|
vol. 57
|
issue 3
395-413
EN
This article aims to be a contribution to debate of the typology of the modern and post-modern subject which has once again flared up in connection with the work of Slavoj Žižek and Alain Badiou. I attempt to show that the subject is connected with a suicidal dimension which creates space marked off from a given context. Firstly I attempt to interpret Benjamin’s paper Charles Baudelaire. Ein Lyriker im Zeitalter des Hochkapitalismus in which suicide is spoken of as the foundation of the modern subject (suicide as “the heroic passion of modernity”). I put Benjamin’s “heroic passion” into the context of the passion that Marx describes in his Ökonomisch-philosophische Manuskripte and in his article Vom Selbstmord. I attempt to define the difference between the Marxist conception of the body, which is wrapped up with this passion, and with the concept of the body in Lacan and Žižek. In the second part I develop the theme of suicide as dislocated space by means of Maurice Blanchot’s book The Writing of the Disaster. Suicidal space is understood as the space of the “neutral” which creates a parallel with Žižek’s “night of the world”. In conclusion I attempt to show that the basis of the modern subject is rather this suicidal space than the “night of the world”. If we interpret the post-modern subject as dwelling in suicidal space, and the modern subject as its overcoming, then the post-modern subject is the basis of the modern subject.
3
Publication available in full text mode
Content available

„Przeciw-ciała”: historyczność taneczności

71%
Klimczyk W.
Kultura Współczesna. Teoria. Interpretacje. Praktyka
|
2020
|
vol. 111
|
issue 4
12-25
EN
This article seeks to propose a preliminary methodology of dance research to explore dance as a historically changing impulse for a physical activity that occurs in respect of the culturally defined forms collectively known as ‘dance’ (or its equivalents in other languages). Referring to Alain Badiou’s concept of event and Judith Butler’s theory of materiality, the author suggests including in historical research what he calls ‘anti-bodies’, i.e. kinetic events that ontologically precede the activity of the body formalised as dancing. If a specific dance is the formalisation of the primeval act of dancing, the body is a result of the ‘anti-body’ materialised. Such ‘anti-bodies’ reveal themselves when the dancer, either consciously or by mistake, transgresses the chosen form. In this context, the author proposes writing a story that will concentrate on the dance emergence process rather than on its form. Practice as research constitutes a vital aspect of this approach whereby a text must establish its theoretical grounds. What results is the politics of counter-hegemony with ‘anti-bodies’ challenging the rigid identities of both individuals and aesthetic forms.
4
Content available remote

Antyponowoczesność Alaina Badiou

57%
Wasilewski A.
Diametros
|
2016
|
issue 50
97-117
PL
Artykuł analizuje filozofię Alaina Badiou z punktu widzenia relacji, jaką tworzy z ponowoczesnością. Alain Badiou jest politycznym aktywistą, matematykiem, literatem, dramatopisarzem oraz krytykiem literackim. Jednak nade wszystko jest on filozofem totalnym, czyli takim, który próbuje od początku do końca wyjaśnić świat. W tym sensie jest antypostmodernistą. Cała jego filozofia jest wymierzona przeciwko współczesnej sofistyce. Badiou konsekwentnie buduje swój system przeciwstawiając się filozofii XX wieku. Jednakże Badiou nie dokonuje dogmatycznej krytyki. Czyni coś więcej, gdyż niejednokrotnie inspiruje się myślą ponowoczesną. I choć wyraźnie jego filozofia jest jej przeciwieństwem, to jego antyponowoczesność należy rozpatrywać jako pewną syntetyczną próbę przekroczenia dwóch przeciwstawnych tradycji (modernistycznej i postmodernistycznej).
EN
The article analyses Alain Badiou`s philosophy from the point of view of his relation to postmodernity. Alain Badiou is a political activist, mathematician, writer, playwright and literary critic. However, above all, he is a philosopher of the totality who attempts to give a thoroughgoing explanation of the world. This is the sense in which he is an anti-postmodernist. His whole philosophy is directed against sophistry. Badiou consistently builds his own system in order to oppose it to the philosophy of the twentieth century. He does not engage in dogmatic criticism. He goes further and repeatedly finds inspiration in the postmodern thought. Although his philosophy is evidently opposed to it, his anti-postmodernity should be considered a synthetic attempt to exceed two competing traditions (the modernist and the postmodernist one).
5
Publication available in full text mode
Content available

The Antagonism between Secular Elites and Refugees in the context of “Theological-Political Predicament”: The Case of Turkey

57%
Günsoy F., Turowski M.
Multicultural Studies
|
2017
|
issue 2
57-69
PL
Obecność uchodźców syryjskich w czteromilionowej populacji Turcji skłoniła działaczy lewicy/ sekularystów/kemalistów do skoncentrowania się wokół dyskursu mówiącego o tym, że „staliśmy się obywatelami drugiej kategorii w naszej własnej ojczyźnie”. Uchodźcy oferujący swym gospodarzom możliwość wyeksponowania tureckiej gościnności wobec niewinnych ludzi, którym udało się uciec przed wojną, i którzy z tego samego powodu narażeni są na upokorzenie, zostali zinstrumentalizowani jako „zdarzenie” (Badiou) lub „wyjątek” (Schmitt) celem przekształcenia istniejącego status quo na arenie politycznej przez całe polityczne spektrum. W niniejszym artykule argumentujemy, że uchodźcy stanowią podstawowe źródło niepewności w procesie „normalizacji (i normizacji) wyjątku” poprzez rozmycie granic lub poszerzenie zakresu postrzegania zagrożenia w kontekście przyjaciel-wróg. Jednocześnie wykorzystuje się ich jako broń uzasadniającą interwencje władz, które przekształcają obecny kryzys w sytuację permanentną. W przypadku Turcji determinantem zarówno antagonizmu, jak i przyjaźni wobec syryjskich uchodźców jest ich tożsamość, która jest tożsamością arabskich muzułmanów. W tym kontekście będziemy argumentować, że niechęć kręgów sekularystów/kemalistów wobec syryjskich uchodźców można traktować jako przykład odwiecznego problemu w świetle konceptu „teologiczno-politycznego problemu” Straussa.
EN
The presence of Syrian refugees within the 4-million population in Turkey has led the left/secularist/ Kemalist wingers to be interlocked around the discourse that “we are turned into second class citizens in our own homeland”. The refugees who offer to their hosts the opportunity to expose the Turkish hospitality towards innocent people who escaped the war and due to the same reason are treated as the object of humiliation have been instrumentalized as an event (Badiou) or an ecxeption (Schmitt) to transform the given in the political arena by the entire political spectrum. In this paper, we argue that the refugees serve as the founding uncertainty within the process of “normalization (and normization) of the exception” through non-spatialization or broadening of the perception of threat in accordance with friend-enemy distinction. At the same time, they are used as a weapon that makes legitimate interventions by the sovereign who converts the current crisis into a permanent situation. In the case of Turkey, the determinant in both the antagonism and the friendship towards Syrian refugees is their identity based on a property of being Arabian Muslims. In this framework, we will argue that the resentments towards Syrian refugees by secularist/Kemalist circles can be treated as an example of the eternal problem in the context of Straussian concept of the “theological-political predicament”.
6
Publication available in full text mode
Content available

Strajk generalny jako rewolucja. Luksemburg, Sorel i współczesne projekty polityki radykalnej

53%
Laskowski P.
Praktyka Teoretyczna
|
2012
|
vol. 6
183-216
EN
As a result of the analysis of general strike, undertaken after 1905 byRosa Luxemburg and Georges Sorel, the boundaries between classical anarchismand orthodox Marxism were blurred. Their vision of spontaneous revolutionarymass movement became a driving force of „new left” activism in the ‚60s and, atthe same time, a starting point for debates concerning concepts of class and consciousnessand the problem of revolutionary political organisation. In the mid-80s,Chantal Mouffe and Ernesto Laclau turned to the heritage of Luxemburg and Sorelto deal with what they perceived as a serious crisis of the left. The aim of this paperis to reexamine the ideas of Luxembourg and Sorel, as well as some of its interpretations,in the context of three revolutionary strategies formulated today – thepractice of the alter-globalization and the Zapatista movement, the universalism ofAlain Badiou, and the philosophy of Giorgio Agamben.
PL
Analizy strajku powszechnego, podejmowane po roku 1905 przez Różę Luksemburg i Georgesa Sorela, przyniosły zatarcie dotąd wyraźnych granic oddzielających klasyczny anarchizm od ortodoksyjnego marksizmu. Przedstawiona przez nich wizja spontanicznego rewolucyjnego ruchu mas napędzała działania „nowej lewicy” lat sześćdziesiątych, stając się zarazem punktem wyjścia dla refleksji nad pojęciem „klasy”, „świadomości”, jak również nad zagadnieniem rewolucyjnej organizacji politycznej.W latach osiemdziesiątych ku dziedzictwu Luksemburg i Sorela zwrócili się Chantal Mouffe i Ernesto Laclau, próbujący zmierzyć się z głębokim kryzysem lewicy. Celem tego tekstu jest ponowna lektura propozycji Luksemburg i Sorela oraz niektórych ich interpretacji, w kontekście trzech strategii rewolucyjnych formułowanych współcześnie – praktyki ruchu alterglobalistycznego i zapatystowskiego, uniwersalizmu Alaina Badiou, wreszcie propozycji Giorgio Agambena.
7
Publication available in full text mode
Content available

Na marginesie filozoficznej ewolucji Elzenberga: czy da się przezwyciężyć przepaść między filozofią analityczną a kontynentalną?

51%
Krajewski S.
Przegląd Filozoficzny. Nowa Seria
|
2017
|
issue 4
8
Content available remote

Pierwszy krok w chmurach: o teorii siedliska wydarzeniowego Alaina Badiou

50%
Kuźniarz B.
Diametros
|
2013
|
issue 37
69-84
PL
Zgodnie z tytułem najważniejszej książki Alaina Badiou, L’être et l’événement, jego myśl rozpada się na dwie części: tę dotyczącą bytu oraz tę, w której na pierwszy plan wysuwa się to, co wobec bytu inne, czyli kategoria wydarzenia. Pierwsza część ogranicza się do ustaleń nauki, przepisując na język ontologii aksjomaty teorii zbiorów, by na pewnym etapie, wyczerpawszy swój koncepcyjny potencjał, ustąpić miejsca filozofii. Zadanie tej ostatniej polega na metodycznym opisie możliwości zawartych w wykraczającym poza ontologię „cudzie” wydarzenia. Na pograniczu ontologii i filozofii Badiou umieszcza siedlisko wydarzeniowe. Stanowi ono rodzaj matematycznego odpowiednika kartezjańskiej „szyszynki”, a zarazem ostatnie pojęcie systemu francuskiego filozofa, którego zrozumienie nie wymaga skoku w metafizyczne zaświaty, jakim jest w swej istocie kategoria wydarzenia. Siedlisko wydarzeniowe nie przesądza o możliwości pojawienia się wydarzenia, lecz pozwala określić miejsce, w którym można sensownie oczekiwać jego nadejścia. W swoim artykule podejmuję się rekonstrukcji tego kluczowego pojęcia systemu teoretycznego Badiou.
EN
In line with the title of Alain Badiou’s main book, Being and Event, his thought breaks down into two components: one that deals with being, and another where pride of place is given to the being’s other, namely the category of event. The former involves scientific findings, which rewrite the axioms of the set theory for the purposes of ontology. Only the second part is properly philosophical, describing the possibilities provided by the otherworldly “miracle” of the event. On the very border between ontology and philosophy Badiou places the evental site: the last concept of Badiou’s system that is fully intelligible without resorting to the metaphysical leap known as the event. The evental site does not settle the matter of the event’s actual occurrence but it allows us to sensibly determine the place or site of its coming. In my paper I undertake the task of reconstructing this crucial concept of Badiou’s system.
9
Publication available in full text mode
Content available

Kwartet prawd w filozofii Badiou

41%
Wasilewski A., VII U. P.
Internetowy Magazyn Filozoficzny Hybris
|
2017
|
vol. 39 (4)
EN
Alain Badiou is one of the most popular French philosophers. He created the ontological system based on renovated concepts of being, truth, and subject. In this way he refers to the classical philosophy. The current article intends to introduce the reader to Badiou's theory of truth. He opposed correspondence theory. He believes that a truth has nothing to do with the statements about the actual state of affairs. Truth is the result of the process, the final effect of the generic procedures. There are only four types of such procedures, which produce the truths: scientific, artistic, political, and amorous. The main aim of this work is to characterize every kind of truth.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.