Results found: 2

Search results

Search:
in the keywords: Anna Langfus

Sort By:

Limit search:

Auto/bio/géo/graphies : les enjeux spatiaux de la mémoire dans les récits autobiographiques et testimoniaux du temps de la guerre chez Durocher, Langfus, Rawicz

100%

Bodzińska-Bobkowska J.

Quêtes littéraires

2022

issue 12

85-97

The paper aims at describing and interpreting in comparative approach the works of three Polish‐French writers: Anna Langfus, Bruno Durocher et Piotr Rawicz. I follow the authors of What Is Philosophy in believing that “thinking takes place in the relationship of territory and the earth”. Therefore, my analysis is structured with the Deleuzian notion of territory and demonstrates how memory of wartime is anchored in the geographical and imaginary spaces. On the one hand, it is an external dimension which depends on the epistemic decisions of the subject. With its well-defined borders, the space is represented as a refuge, an “at home”, or, on the contrary, it becomes hostile and threatening. On the other hand, the space is represented as a territory and results from the discovery of the animal nature of man. Combining autobiographical/testimonial approaches and spatial/territorial perspectives, the article demonstrates the spatial character of human experience and memory.

L’objectif de l’article est de questionner, dans une approche comparative, le lien entre la mémoire et l’espace dans les récits autobiographiques et testimoniaux d’Anna Langfus, Bruno Durocher et Piotr Rawicz. Dans leurs textes, l’espace s’érige en un des moyens de faire travailler la mémoire et aborder le passé. Il s’agit d’un côté d’une dimension extérieure, dépendante des décisions épistémiques du sujet parlant. Avec ses frontières bien délimitées, l’espace prend soit la forme d’un refuge, d’un « chez moi », soit, au contraire, il devient hostile et menaçant. La deuxième dimension n’opère ni frontières, ni topologies, mais résulte de la découverte de l’animalité de l’homme. Poussée à l’extrême, elle aboutit à une symbiose parfaite ou à une « indiscernabilité » entre le sujet et le lieu. Ainsi, combinant les approches autobiographiques/testimoniales et les perspectives spatiales/territoriales, l’article démontre-t-il le caractère spatial de l’expérience humaine et de la mémoire.

The post-shoah fiction of Anna Langfus (1920–1966): reader’s positioning and empathic unsettlement

89%

Grenaudier-Klijn F.

Iudaica Russica

2021

issue 1(6)

147-156

Франкоязычная писательница еврейского происхождения, родившаяся в Польше - Анна Лангфус (1920–1966) - это автор многих текстов, обладающих высокой референциальной, литературной, эпистемологической и этической ценностями. Героями трех новаторских романов, основанных на личном опыте утраты, являются крайне отчужденные люди. Центральным вопросом в этих произведениях является идентичность после Холокоста, а основное внимание уделяется высказываниям и опыту выжившего. В то же время они представляют собой попытку установить этический контакт с читателем, которому, в отличие от персонажей Лангфус, чужды подобные травматические переживания. Автор статьи, используя концепцию «эмпатического беспокойствия» (Доминик ЛаКапра), и приводя мнения Лангфус о литературе, обсуждает некоторые из использованных ею повествовательных приемов (отказ от пафоса, лакуна, молчание, эллипс), служащих этическим обращениям к читателю.

Urodzona w Polsce francuskojęzyczna pisarka żydowskiego pochodzenia - Anna Langfus (1920–1966) - jest autorką wielu tekstów o wysokiej wartości referencyjnej, literackiej, epistemologicznej i etycznej. Bohaterami jej trzech nowatorskich powieści, opartych na osobistym doświadczeniu utraty i wyobcowania, są osoby skrajnie wyalienowane. W utworach tych centralnym zagadnieniem jest tożsamość po Holokauście, a uwaga skupia się na wypowiedziach i doświadczeniach ocalałego. Jednocześnie stanowią one próbę nawiązania etycznego kontaktu z czytelnikiem, któremu, w odróżnieniu od bohaterów Langfus, obce są tego rodzaju traumatyczne przeżycia. Autor artykułu, korzystając z wprowadzonego przez Dominicka LaCaprę pojęcia „empatycznego niepokoju”, i przywołując opinie Langfus na temat literatury, omawia niektóre ze stosowanych przez nią chwytów narracyjnych (rezygnacja z patosu, luka, milczenie, elipsa), służących etycznemu apelowi do czytelnika.

Refine search results

1 Iudaica Russica

1 Quêtes littéraires

1 Bodzińska-Bobkowska J.

1 Grenaudier-Klijn F.

1 2022

1 2021

Search results

Auto/bio/géo/graphies : les enjeux spatiaux de la mémoire dans les récits autobiographiques et testimoniaux du temps de la guerre chez Durocher, Langfus, Rawicz

The post-shoah fiction of Anna Langfus (1920–1966): reader’s positioning and empathic unsettlement