Search results

1

Między zniszczeniem a nadzieją – wizja apokalipsy w „Drodze” Johna Hillcoata (2009)

100%

Sokołowska M.

Kwartalnik Filmowy

|

2016

|

issue 96 Film i metafizyka

156-164

PL

Autorka artykułu, wpisująca swe rozważania w nurt antropologii filmu, podejmuje zagadnienie obrazu apokalipsy w filmie Johna Hillcoata „Droga” (2009), będącego adaptacją powieści Cormaca McCarthy’ego o tym samym tytule. Wizja końca świata w opisywanym dziele jest realistycznym przedstawieniem niepokojów eschatologicznych tkwiących we współczesnej świadomości. Jeśli przyjąć za Erichem Auerbachem, że realizm jest „odsłonięciem rzeczywistości”, być może uzasadniony będzie wniosek, że „Droga” odpowiada na współczesne poczucie „kryzysowości”. W filmie Hillcoata obecny jest też jednak opisywany przez Jacoba Taubesa apokaliptyczny paradoks – napięcie między zniszczeniem a nadzieją na to, co być może przynosi zniszczenie.

EN

The author of the article, who places her argument in the context of anthropology of film, takes into consideration the image of apocalypse in John Hillcoat’s ‘The Road’ (2009), which is a film adaptation of Cormac McCarthy’s novel of the same title. The vision of the end of the world presented in the work is a realistic representation of eschatological anxiety inherent in contemporary consciousness. If one accepts Erich Auerbach postulate, that realism ‘reveals reality’, then one may reasonably conclude that ‘The Road’ is a response to the contemporary feeling of ‘crisis’. Hillcoat’s film also contains apocalyptic paradox as described by Jacob Taubes – a tension between destruction and a hope for what the destruction may bring.

2

Apokaliptyczni presbyteroi, czyli Starsi/Wysocy Rangą - odpowiedzialni za Wspólnotę Kościoła

100%

Piotrów J.

Theologica Wratislaviensia

|

2015

|

vol. 10. Widoki na starość. Interdyscyplinarne studia gerontologiczne

161-171

3

Messianisms

80%

Konkol S., Romaniszyn-Ziomek L.

Świat i Słowo

|

2020

|

vol. 35(2)

10-12

EN

The article is an introduction to the 35th (2/2020) issue of the “World and Word” semi-annual. The authors focus on the theme of the issue, the various incarnations of the idea of messianism viewed both historically and manifested in contempo- rary literature and culture, and introduce the main theses of articles devoted to the topic in the issue.

4

Obrazy człowieka i świata postapokaliptycznego we współczesnej polskiej literaturze fantasy i science fiction na przykładzie Komornika Michała Gołkowskiego oraz Starości aksolotla Jacka Dukaja

70%

Rybacka A.

Prace Literaturoznawcze

|

2018

|

issue 6

217-226

EN

This paper presents the picture of the post-apocalyptic man and world based on Komornik[Bailiff] by Michał Gołkowski and Starość aksolotla [The Old Axolotl] by Jacek Dukaj – the novelswritten by two of the most popular Polish science fiction and fantasy writers. It shows the causesof the apocalypse in these books and how the post-apocalyptic world is changing. It also describesand analyses the motives behind the protagonists’ approach, what they are missing and how theyaffect the post-apocalyptic world.

5

Wizje Apokalipsy w muzyce XX wieku (Olivier Messiaen, George Crumb, Bernadetta Matuszczak, Aleksander Lasoń)

70%

Ziarnowska Z.

Kwartalnik Młodych Muzykologów UJ

|

2022

|

issue 2(53)

59-72

EN

This article aims to various interpretations of The Apocalypse of St. John in 20th century music. Because of its comprehensive use of symbols and mystery, The Apocalypse was often an inspiration for painters, poets, and composers. Particularly, worth analysing are symbols and visions used in selected compositions, such as The Quartet for the End of Time by Olivier Messiaen, Black Angels by George Crumb, Apokalipsis and Septem Tubae by Bernadetta Matuszczak, Symphony ‘1999’ by Aleksander Lasoń. Seven trumpets, seven horns, God’s anger, angels, destruction, God’s omnipotence, the victory of good over evil, and hope-those are the most common symbols used in these compositions. Transcendental and mysterious meaning is reflected by composers in various ways (from timbre and instrumentation, rhythmic diminution and tempo that shows eternity, to quotations and characters from The Apocalypse). Music written by different authors gives us a broad perspective on how the topic of Apocalypse was adapted in music.

6

Trynitarna koncepcja historiozoficzna Joachima z Fiore

70%

Nowak Ł.

Język. Religia. Tożsamość

|

2021

|

issue 2 (24) A

297-335

EN

Nowadays people are more and more concerned about the future and the end of the world. The vision of the End of Times in Joachim of Fiore’s apocalyptic conception presents one of the most interesting interpretations of the end of the world in relation to events and historical figures and presents an attempt to look into the future made by the 12th-century Calabyan Abbot Joachim of Fiore on the basis of the book of the Holy Bible, especially the Apocalypse of Saint John. The purpos of the thesis is to introduce the reader to the very form of the medieval exeget – Joachim of Fiore as well as the concept of tripartite and interpretation of history in the Trinitarian context created by him. In the light of the concept mentioned above, the vision of the Calabyan Abbot was presented regarding the end of times, preceded by an explanation of exegetical methods used by the abbot (especially biblical typology and the principle of compatibility of both Testaments in relation to the entire history of the Chosen People and Christianity). The thesis also presents a comparison of the convergent historiosophic concepts of Joachim of Fiore and Saint Augustine of Hippo. The thesis contains both Latin fragments of Joachim’s manuscripts and translations of them into Polish. Annex show translated testament of Joachim of Fiore, proving his faithfulness to the authority of the Catholic Church.

7

50 de ani fără Dumnezeu: Apocalipsa şi apocriful în „Un singur cer deasupra lor” al Ruxandrei Cesereanu

61%

Tórz M.

Studia Romanica Posnaniensia

|

2014

|

vol. 41

|

issue 2

115-123

EN

This paper proposes the reading of Ruxandra Ceseranu’s novel Un singur cer deasupra lor as a modern apocrypha presenting a historiosophic vision of Romania’s fate in the second half of the 20th century with the use of apocalyptic themes and symbolic imagery. The analysis consists of tracing references to the Book of Revelation which is a key element to the interpretation of the novel, and to other biblical books and themes. The analysis is supplemented with an attempt at describing the most significant archetypical and cultural symbols, and the remnants of bygone traditions that provide the second reading to those historically-grounded stories. References to folk tales based on Christian imaginary world further strengthen the proposition of the apocryphal nature of the work. The additional argument supporting my thesis is the polyphonic and multilayer structure of the novel that combines subjective visions and mythical interpretations with the factual layer, and the use of palimpsest technique consisting of interweaving texts of other authors into the main narration. The paper does not address the question of the conformity of the literary vision with the source documents and historical prototypes of certain episodes and persons. Those matters were partly commented on by the author in the afterword.

8

Kamila Janiak i punk

61%

Świeściak A.

Poznańskie Studia Polonistyczne. Seria Literacka

|

2018

|

issue 33

153-170

EN

The author presents poetry by Kamila Janiak in the context of avant-guard pop-culture. She deals mainly with punk and cyber-punk motifs of this poetry, which alow to understand them as a feminist, post-human and anty-capitalist project. She shows how Janiak for her purposes uses d.tournements: she takes on the one hand principles, which rule in the “controlled societies” and on the other hand pop-culture aesthetics and psychodelic rock music.

9

Adam Ryszard Sikora, Patmos – wyspa św. Jana. Miejsca na Patmos związane z Apostołem znane z tradycji spisanych i ustnych (Biblioteka Szkoły DABAR 3; Rzeszów: Bonus Liber 2022)

61%

Kubiś A.

Verbum Vitae

|

2022

|

vol. 40

|

issue 2

575-579

EN

Review of the book: Adam Ryszard Sikora, Patmos – wyspa św. Jana. Miejsca na Patmos związane z Apostołem znane z tradycji spisanych i ustnych (Biblioteka Szkoły DABAR 3; Rzeszów: Bonus Liber 2022). Ss. 335. PLN 120. ISBN 978-83-66566-32-3

PL

Recenzja książki: Adam Ryszard Sikora, Patmos – wyspa św. Jana. Miejsca na Patmos związane z Apostołem znane z tradycji spisanych i ustnych (Biblioteka Szkoły DABAR 3; Rzeszów: Bonus Liber 2022). Ss. 335. PLN 120. ISBN 978-83-66566-32-3

10

Zakopiańska metamorfoza "Balu w operze"

61%

Łubieniewska E.

Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia de Cultura

|

2013

|

issue 5

7-16

EN

Witkacy’s team adapted the poem Ball in the Opera and – without losing the beauty of the poetic word – performed its stage transformation. Theatrical signs, though far from an illustrative character, conveyed the metaphoric sense of Tuwim’s message. The set design was brought to a minimum: consisting of a little cabaret curtain at the actors’ entry and a simple six-arm carrousel, standing on a little podium of an empty dance floor area. Someinstrumentalists, with their specific musical language of jazz, expressed the tensions of the stage action, demarcated by the composition order of the poem, while actors’ actions were subordinated to the choreographic scheme. Figures derived from the poetic narrative, and using its text, built the world of the play, where the ten-person team underwent numerous rapid metamorphoses, evoking an impression of a large crowd. A key role was played by two figures: a grotesque prophet of the oncoming Apocalypse and an evangelical indecent woman, embodied into a final revue heroine. Apart from the stage situations derived from the poem, the spectacle also accommodated some episodes that did not take place in the author’s plan of events, but in a metaphoric nutshell, typical of Tuwim, they diagnosed the presented reality.

11

Nauka o kamieniach i jej źródła w cyklu kazań Nuptiae Agni Antoniego Węgrzynowicza

53%

Kroczak J.

Poznańskie Studia Polonistyczne. Seria Literacka

|

2017

|

issue 31

269-292

EN

This article centers on the literary achievements of preacher Antoni Węgrzynowicz (1658-1721) from the collection Nuptiae Agni . Gody Baranka apokaliptycznego… (Krak.w 1711) – „Nuptials of the Apocalyptic Lamb” (transl.) – in which there are, among other things, a series of conceptual sermons – refer to the fragment of Apocalypse 21, 19-20, relates to the twelve precious stones being the foundations of the Heavenly Jerusalem, traditionally associated with the names of the apostles. The author presents spiritual content, ingeniously built on knowledge of natural sciences regarding the properties of precious stones, derived from the writings of past and contemporary naturalists, from encyclopedic texts, biblical commentaries, baroque symbolographic compendia, and specialized literature for church speakers. The article discusses these sources of knowledge and seeks to present the writing strategies used by Węgrzynowicz concerning the study of precious stones.

12

Syntagma „mieć świadectwo Jezusa” w Apokalipsie Janowej

51%

Podeszwa P.

Verbum Vitae

|

2015

|

vol. 28

319-344

EN

The theme of testimony is one of the most important theological motifs in the final book of the New Testament, the Apocalypse of John. The noun “testimony” appears there nine times (1:2-9; 6:9; 11:7; 12:11-17; 19:10[x2]; 20:4), always in the singular form. The noun “testimony” is accompanied three times by the verb “have”, with which it creates the syntagma “have the testimony” (6:9; 12:17; 19:10). This syntagma, according to some analysts, indicates “a deeper identity of the disciples” of Jesus. In the present article I suggest an analysis of the above-mentioned phrase, seeking to identify the essence of that deeper identity of Jesus’ followers, which is expressed by the analyzed constituent segment. I begin with a few remarks about the etymology of the noun “testimony”, understood as the memory of people and events. Next, I analyze the three fragments which feature the syntagma “have the testimony”. From that background, I finally seek to answer the question of the sense of such an expression within the context of understanding the identity of Jesus’ followers. The living memory of Jesus – kept, experienced and passed along – shapes the identity of Christ’s followers. It looks back to the past, but at the same time is open to the present and, through hope, allows believers to await the future. In this way Jesus’ followers become witnesses and prophets of Jesus in the modern world.

PL

Temat świadectwa jest jednym w ważnych motywów teologicznych ostatniej księgi Nowego Testamentu, jaką stanowi Apokalipsa Janowa. Rzeczownik „świadectwo” występuje w niej dziewięć razy (1,2.9; 6,9; 11,7; 12,11.17; 19,10[x2]; 20,4), zawsze w liczbie pojedynczej. Trzykrotnie rzeczownikowi „świadectwo” towarzyszy czasownik „mieć”, z którym tworzy syntagmę „mieć świadectwo” (6,9; 12,17; 19,10). Zdaniem niektórych komentatorów wskazuje ona na „głębszą tożsamość uczniów” Jezusa. W niniejszym artykule proponuję analizę powyższego sformułowania, szukając odpowiedzi na pytanie o istotę owej pogłębionej tożsamość wyznawców Jezusa, którą wyraża omawiany związek wyrazowy. Rozpoczynam od kilku uwag na temat etymologii rzeczownika „świadectwo” pojmowanego jako pamięć o osobach i wydarzeniach. Następnie analizuję trzy fragmenty, w których występuje syntagma „mieć świadectwo”, aby w ostatnim punkcie rozważań szukać odpowiedzi na pytanie o sens tego wyrażenia w kontekście rozumienia tożsamości wyznawców Jezusa. Żywa pamięć o Jezusie, przechowywana, przeżywana i przekazywana, kształtuje tożsamość wyznawców Chrystusa, która powraca do przeszłości, ale jest jednocześnie otwarta na teraźniejszość oraz z nadzieją pozwala oczekiwać przyszłości. W ten sposób wyznawcy Jezusa stają się świadkami i prorokami Jezusa wobec współczesnego świata.

13

Przeciw kulturze odrzucenia. Starość w katolickiej myśli i praktyce społecznej.

51%

Mysłek W.

Warmińsko-Mazurski Kwartalnik Naukowy, Nauki Społeczne

|

2017

|

issue 3

33-51

EN

Polish messianism is an outstanding phenomenon among various historical messianistic movements, in so far it is characterized through its peculiar objectives, amongst which the first and foremost was the regaining of Polish state independence and the aspiration to make Poland the spiritual leader and example of a multifaceted „rebirth” of human society. This particular messianism became drive and axis of Polish 19th century romanticist ambitions and achievements in the fields of both philosophy and literature. After Poland had regained its independence in 1918 this particular form of messianism had lost its „raison d’etre” and had to look for some convincing justification for its further existence. During WWII and up to the political transformations which set in in 1989, messianistic movements remained in a sort of catatonic state. Their resurgence were first to be observed in circles of the young academic intelligentsia, i.e. among high-school and university students and junior academic staff. As to their organization we can distinguish structures of various ideological orientations, some falling back on the good old apocalyptic visions, others refering to Catholic thought oriented on social commitment. These movements run printing shops where they publish their own magazines and books. Of lately it has been observed, that they extend their activities in many fields of public cultural life.

PL

Mesjanizm polski wyróżnia się wśród różnych historycznych nurtów mesjanizmu specyficznymi celami wśród których najważniejsze to dążenie do odzyskania niepodległego państwa polskiego i przyjecie przez Polskę roli inspiratora wielostronnego odrodzenia ludzkiej społeczności. Mesjanizm ten stanowił oś rodzimej twórczości romantycznej - filozoficznej i literackiej. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości mesjaniści bez powodzenia poszukiwali dla swojej działalności przekonujących uzasadnień. W okresie II wojny światowej i niemal do początku transformacji systemowej, rozpoczętej w1989 r. mesjanistyczne ruchy zamarły. Odradzać zaczęły się głównie w środowisku inteligencji akademickiej, wśród studentów i głównie młodszych pracowników nauki. Organizacyjnie tworzą struktury ze zróżnicowaną ideologią, jedne nawiązując do wizji apokaliptycznych inne odwołując się do społecznej myśli katolicyzmu. Ruchy te dysponują własnymi czasopismami i wydawnictwami, usiłują również zaznaczać swą obecność w wielu obszarach życia kulturalnego.

14

Wobec zła. Problem gnozy w polskich filmach Andrzeja Żuławskiego z lat 70.

51%

Maron M.

Kwartalnik Filmowy

|

2022

|

issue 117 Kino nieznane/ukryte

50-76

PL

W artykule zostały omówione trzy filmy Andrzeja Żuławskiego z lat 70. – Trzecia część nocy (1971), Diabeł (1972) i Na srebrnym globie (1976-1977/1986-1987) – w kontekście inspiracji i podobieństw z gnozą rozumianą jako nurt doświadczenia i myślenia egzystencjalnego (Hans Jonas), religijnego (Kurt Rudolph) i ideologicznego (Eric Voegelin), a także jako „mit artystyczny” (Hans Blumenberg), umożliwiający opowieść o ambiwalencji kondycji ludzkiej. Zasadniczym tematem twórczości filmowej Żuławskiego, podobnie jak wszelkiej gnozy, jest pytanie o przyczyny zła oraz problem wyobcowania człowieka oraz kwestia poznania siebie i świata. Motywy gnostyczne pojawiają się w filmach reżysera w czterech zasadniczych aspektach: jako wizja świata naznaczonego upadkiem i działaniem zła; w doświadczeniach bohaterów, zazwyczaj nadwrażliwych, przeżywających apokaliptyczne iluminacje; w doświadczeniach miłości i erotyki, będących dla bohaterów przyczyną wstrząsu poznawczego; i wreszcie jako koncepcja sztuki jako buntu.

EN

The article concerns three Polish films directed by Andrzej Żuławski in the 1970s: Trzecia część nocy (The Third Part of Night, 1971), Diabeł (The Devil, 1972) and Na srebrnym globie (On the Silver Globe, 1976-77/1986-87). It discusses them in the context of inspirations and similarities with gnosis, understood as a trend of existential (Hans Jonas), religious (Kurt Rudolph) and ideological (Eric Voegelin) experience and thinking, as well as an “artistic myth” (Hans Blumenberg), making it possible to create a tale about the ambivalences of the human condition. The principal themes of Żuławski’s film works, common to all kinds of gnosis, are the question of the causes of evil and the problem of man’s alienation, as well as the related issues of self-cognition and cognition of the world. Gnostic motifs occur in Żuławski’s films in four basic aspects: as a vision of the world marked by downfall and the workings of evil; in the lives of protagonists, who are usually hyper-sensitive people, experiencing apocalyptical illuminations; in love and eroticism, which cause a cognitive shock in the protagonists, and, finally, on a more general level, in the idea of art as rebellion.

15

Jeźdźcy Apokalipsy: O trzech wizjach zagrożeń współczesnej kultury Zachodu

51%

Moreno-Szypowska J. C.

Roczniki Kulturoznawcze

|

2019

|

vol. 10

|

issue 2

43-63

PL

Autorka artykułu porównuje trzy wizje współczesnych myślicieli, którzy obserwując obecny świat, widzą w nim zagrożenie nadchodzącą apokalipsą, w rozumieniu końca ludzkości w jej tradycyjnej formie. Człowiek wykorzeniony oraz zagubiony, nie znając własnej kultury, staje przed pytaniem: kim jest? I w niemożności odpowiedzi na nie upodabnia się do nieświadomych siebie dzieci, które żyjąc w ignorancji, pozostają poza możliwością zarówno potępienia, jak i zbawienia. Dzieci te podlegają jednak procesowi dojrzewania i kiedy osiągają dorosłość, szukają siebie, próbując upodobnić się do innych, lecz ci inni są w tej samej sytuacji co oni. Stąd powstaje społeczeństwo nieokreślonych obywateli, którzy w sytuacji niebezpieczeństwa, oskarżają jedni drugich, tak że każdy staje się poniekąd kozłem ofiarnym, którego wolno lub nawet należy poświęcić dla uratowania większości. Wtedy to każdy staje się tzw. homo sacer, ofiarą, której nie przysługuje żadne prawo, nawet prawo do życia. Aby do tego nie dopuścić, trzej myśliciele wzywają do powrotu do form kultury, w których ludzkość zostaje przedstawiona całościowo i poprzez jej zobrazowanie współczesny człowiek może stworzyć swoją tożsamość

EN

The author of this article compares three visions of modern thinkers who, observing the present world, see in it the threat of the coming apocalypse, in understanding the end of humanity in its traditional form. An uprooted and lost man not knowing his own culture faces the question: who is he? In the impossibility of answering, he becomes like unaware children who, living in ignorance, remain beyond the possibility of both condemnation and salvation. However, these children are in the process of growing up. When they reach maturity, they look for themselves, trying to become like others, but those others are in the same situation as them. Hence, a society of indefinite citizens, who, in danger, accuse one another, so that everyone becomes a scapegoat of which should be sacrificed to save the majority. Then everyone becomes the so-called homo sacer, a victim who has no right, not even the right to live. To prevent this, the three thinkers call for a return to forms of culture, where humanity is presented in a holistic form and by depicting it, modern man can create his identity.

16

Homo consumens nad Styksem

51%

Kołodziej P.

Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia Poetica

|

2023

|

vol. 11

62-86

EN

The text is a type of diagnosis of the world in the era of the Anthropocene. In an attempt to understand and describe the reality of a crisis on a global scale (pandemic, war, climate, energy, food, migration, etc.), the article refers to many literary texts (especially by W. Szymborska), works of popular culture, press materials, various historical, sociological, cultural and philosophical studies, as well as old mythological narratives subjected to reinterpretation. The perspective outlined in this way not only better illustrates the specificity of the present, but also draws attention to the universality, “long duration,” and inevitability of particular phenomena and processes.

PL

Tekst stanowi swoistą diagnozę świata w dobie „antropocenu”. Przy próbie zrozumienia i opisu rzeczywistości ogarniętej kryzysem (pandemicznym, wojennym, klimatycznym, energetycznym, żywnościowym, migracyjnym…) autor odwołuje się do wielu tekstów literackich (zwłaszcza W. Szymborskiej), fragmentów Biblii, utworów muzycznych, a także rozmaitych opracowań historycznych, socjologicznych, kulturoznawczych, filozoficznych i. in. Zarysowana w ten sposób perspektywa pozwala nie tylko lepiej uwidocznić specyfikę współczesności, ale również zwrócić uwagę na uniwersalność, „długie trwanie” oraz nieuchronność niektórych zjawisk i procesów.

17

»Temu, który nas miłuje« (Ap 1,5). Miłość Chrystusa do Kościoła w świetle wybranych tekstów z Apokalipsy św. Jana

43%

Podeszwa P.

Teologia Praktyczna

|

2015

|

issue 16

95-110

EN

I propose in the present article a reflection upon the mystery of God’s love, revealed and materialized in Jesus Christ, which directly relates to the community of the Church. The analyzed texts have been taken from the last book of the New Testament. One of the essential features of ecclesiology in the Apocalypse is a conviction that the Church is a community begotten from Jesus’ love, invariably upheld, enhanced and led through Christ’s love. I have chosen texts from the Apoca-lypse which explicitly refer to Jesus’ love to the Church and express this idea by means of two characteristic verbs of John’s tradition, namely agapao and fileo. Although the said verbs are not often employed in the Apocalypse (four times: 1:5; 3:9; 12:11; 20:9 and two times: 3:19; 22:15 respectively), they are, however, mostly used in passages which describe a relationship between Christ and the community of the Church (1:5; 3:9-19; 20:9). During the liturgy, the Church worships Jesus, whose love is the foundation for everything (1:5): it is expressed through deliverance from sin, a sacrifice of one’s own life and man’s participation in Christ’s victory and reign. The Church is obliged to show the world a clear testimony to love (3:9). It is being incessantly admon-ished and brought up by Christ, called up to renew zeal and conversion (3:19). As “the camp of the saints and beloved city” (20:9), the Church actively participates in the battle against evil and, sup-ported by the loving God and Lamb, it lives on assured of Christ’s ultimate victory.

PL

Autor niniejszego artykułu proponuje refleksję nad tajemnicą Bożej miłości, objawionej i urzeczywistnionej w Jezusie Chrystusie, która bezpośrednio odnosi się do wspólnoty Kościoła. Analizowane teksty zostały zaczerpnięte z ostatniej księgi Nowego Testamentu, jaką jest Apokalipsa św. Jana, określana niekiedy jako synteza całego Pisma Świętego. Będąc księgą napisaną w Kościele i dla Kościoła, opisuje wspólnotę w jej różnorodnych wymiarach. Jednym z istotnych rysów eklezjologii Apokalipsy jest przekonanie, że Kościół to wspólnota zrodzona z miłości Jezusa, podtrzymywana, umacniana i prowadzoną ciągle tą samą Chrystusową miłością. Wskazują na to przede wszystkim te teksty Apokalipsy, które wprost mówią o miłości Jezusa do Kościoła, a ideę te wyrażają przy pomocy dwóch charakterystycznych czasowników tradycji Janowej, jakim są agapao i fileo.

18

Matka Pana a apokaliptyczne trzęsienia ziemi

41%

Mucha P. M.

Ruch Biblijny i Liturgiczny

|

2018

|

vol. 71

|

issue 4

EN

The term “earthquake” appears in the Book of Revelation seven times. The number “seven” has great significance in the Bible. However, the sevenfold occurrence of the concept of “earthquake” in the Book of Revelation is a result of the use of John’s patterns, which reveal Mary’s dignity as “the Mother of the Lord.” Furthermore, the magnitude of these earthquakes corresponds to the Greek expression ἡ μήτηρ τοῦ κυρίου μου (Luke 1:43). Thus apocalyptic earthquakes are evidently linked to the Mother of the Lord.

PL

Pojęcie „trzęsienie ziemi” pojawia się w Apokalipsie siedem razy. Liczba siedem ma głębokie znaczenie w Biblii. Jednak siedmiokrotne występowanie pojęcia „trzęsienie ziemi” w Księdze Objawienia jest wynikiem użycia wzorów Janowych, które ujawniają godność Maryi jako „Matki Pana”. Ponadto, wielkość tych trzęsień ziemi odpowiada greckiemu wyrażeniu ἡ μήτηρ τοῦ κυρίου μου (Łk 1, 43). Apokaliptyczne trzęsienia ziemi są więc wyraźnie powiązane z Matką Pana.

19

Bаршавская премьера "Идиота" как путь осмысления романа Федора М. Достоевского

41%

Padsasonny S.

Studia Rossica Gedanensia

|

2017

|

issue 4

205-218

RU

В статье дается оценка премьеры (11 февраля 2017 г.) одноименного спектакля по роману Идиот Федора М. Достоевского в Национальном театре (Teatr Narodowy) в Варшаве в режиcсуре Павла Мищкевича (Paweł Miśkiewicz). Анализируется философское содержание спектакля, ведущим смысловым мотивом которого становится Апокалипсис. Обращается внимание на роль зеркальности как связующего элемента для выстраивания категорий двойника и двой- ничества. Осмысливается постановка вопроса не только о спасении красоты, но и всего мира через красоту-добро, православие, Россию. Рассматривается проблема прочтения образа князя Мышкина, который сочетает в себе святое и смешное; однако нет ответа на вопрос, кто он: Христос, лжепророк или, может быть, сам дьявол.

EN

The article gives an assessment of the premiere (February 11, 2017) of the eponymous play based on the novel The Idiot by F.M. Dostoevsky in the National Theater (Teatr Narodowy) in Warsaw directed by Pavel Miskiewicz (Paweł Miśkiewicz). The philosophical content of the play is analysed, with the 'Apocalypse' as its leading motif. Attention is drawn to the role of the reflectivity as a connecting element for building the categories of double and doppelgänger. Reflection is made not only about the problem of saving beauty, but also about saving the whole world through beauty, goodness, Orthodoxy, Russia. The problem of understanding the image of Prince Myshkin, being a combination of the holy and the ridiculous, is unfolded, however there is no answer about his identity: he might be Christ, a false prophet or, perhaps, the devil himself.

20

Eschatologiczny wymiar pielgrzymowania na Święto Namiotów (por. Za 14,16nn, Ap 7,9nn)

41%

Miduch M.

Sympozjum

|

2023

|

vol. 1(44)

11-22

EN

Pilgrimage is inscribed in the tradition of the Chosen People and also Christians. The biblical texts of the Old and New Testaments deal with this theme. Seeing the theme of pilgrimage in the apocalyptic tradition seems particularly interesting. The article presents two biblical texts: the pericope from the Book of Zechariah (Zechariah 14) and the Apocalypse of St. John (Rev 7:9-17), which refer to the Feast of Tabernacles and the pilgrimage to Jerusalem associated with it. Through their specificity, they give the pilgrimage an eschatological dimension.

PL

Pielgrzymowanie jest wpisane w tradycję narodu wybranego, a także chrześcijan. Teksty biblijne Starego i Nowego Testamentu podejmują ów temat. Dostrzeżenie wątku pielgrzymowania w tradycji apokaliptycznej wydaje się szczególnie interesujące. Artykuł prezentuje dwa teksty biblijne: perykopę z Księgi Zachariasza (por. Za 14) oraz z Apokalipsy św. Jana (por. Ap 7,9-17), które nawiązują do Święta Namiotów i związanego z nim pielgrzymowania do Jerozolimy. Poprzez swoją specyfikę nadają one pielgrzymowaniu wymiaru eschatologicznego.

Refine search results

Między zniszczeniem a nadzieją – wizja apokalipsy w „Drodze” Johna Hillcoata (2009)

Apokaliptyczni presbyteroi, czyli Starsi/Wysocy Rangą - odpowiedzialni za Wspólnotę Kościoła

Messianisms

Obrazy człowieka i świata postapokaliptycznego we współczesnej polskiej literaturze fantasy i science fiction na przykładzie Komornika Michała Gołkowskiego oraz Starości aksolotla Jacka Dukaja

Wizje Apokalipsy w muzyce XX wieku (Olivier Messiaen, George Crumb, Bernadetta Matuszczak, Aleksander Lasoń)

Trynitarna koncepcja historiozoficzna Joachima z Fiore

50 de ani fără Dumnezeu: Apocalipsa şi apocriful în „Un singur cer deasupra lor” al Ruxandrei Cesereanu

Kamila Janiak i punk

Adam Ryszard Sikora, Patmos – wyspa św. Jana. Miejsca na Patmos związane z Apostołem znane z tradycji spisanych i ustnych (Biblioteka Szkoły DABAR 3; Rzeszów: Bonus Liber 2022)

Zakopiańska metamorfoza "Balu w operze"

Nauka o kamieniach i jej źródła w cyklu kazań Nuptiae Agni Antoniego Węgrzynowicza

Syntagma „mieć świadectwo Jezusa” w Apokalipsie Janowej

Przeciw kulturze odrzucenia. Starość w katolickiej myśli i praktyce społecznej.

Wobec zła. Problem gnozy w polskich filmach Andrzeja Żuławskiego z lat 70.

Jeźdźcy Apokalipsy: O trzech wizjach zagrożeń współczesnej kultury Zachodu

Homo consumens nad Styksem

»Temu, który nas miłuje« (Ap 1,5). Miłość Chrystusa do Kościoła w świetle wybranych tekstów z Apokalipsy św. Jana

Matka Pana a apokaliptyczne trzęsienia ziemi

Bаршавская премьера "Идиота" как путь осмысления романа Федора М. Достоевского

Eschatologiczny wymiar pielgrzymowania na Święto Namiotów (por. Za 14,16nn, Ap 7,9nn)