Search results

1

Projekt digitalizacji staropolskich ksiąg sądowych z terenów Lubelszczyzny z zasobu Narodowego Archiwum Historycznego Białorusi w Mińsku

100%

Jop R.

Bibliotekarz Lubelski

|

2020

|

issue 63

117-120

EN

This text presents the implementation of the project undertaken jointly by the Hieronim Łopaciński Regional Public Library in Lublin and the State Archive in Lublin, involving the digitisation of several Old-Polish court books from the Lublin region, which are part of the resources of the Belarusian national archive.

RU

В тексте освещается ход реализации проекта, совместно осуществляемого Люблинской Воеводской Публичной Библиотекой им. Иеронима Лопацинского и Государственным архивом в Люблине, суть которого состоит в оцифровке более десятка старопольских судебных книг из Люблинского воеводства, хранящихся в фондах белорусского национального архива.

2

Likwidacja getta w Lublinie (marzec – kwiecień 1942 r.)

100%

Chmielewski J.

Studia Żydowskie. Almanach

|

2014

|

vol. 4

|

issue 4

9-29

EN

Lublin Ghetto was the first near Lviv Ghetto which was liquidated as part of „Operation Reinhardt”. Before the Germans began to biological extermination, the Jews applied to a number of obligations and prohibitions, which were eliminated from the social, political, cultural, and lead to impoverishment. One method was a group of Jews in separate parts of the city, officially called ghettos. Not in every case the ghetto was fenced, which is often affected by the placement of routes. In Lublin, the Germans began to enclose with a fence a couple of weeks before the start of deportations to the extermination camp at Bełżec. The liquidation of the Lublin ghetto Germans began on the night of 16 to 17 March 1942, the Jewish quarter was surrounded by German troops and auxiliary units composed mainly of prisoners of the Soviet Army so-called Ukrainians. During the liquidation, which lasted until mid-April were sent to the Bełżec death camp about 28 000 Jews, and another 800 people were shot in the ghetto. In the process of the extermination, Germans joined the Jewish Police, the Judenrat, and even the inhabitants of the ghetto. Some Jews survived the liquidation of the Podzamcze district and was transferred to the newly created ghetto in Majdan Tatarski. Go there could only those who have held J-Ausweis. At the same time the Germans began the demolition of the historic Jewish quarter, which was symbolically end the centuries-old existence of Jews in Lublin. This article is based on the literature, published reports and diaries, as well as archival material deposited in the State Archive in Lublin, the Archives of the State Museum at Majdanek, the Archive of the Jewish Historical Institute in Warsaw and Yad Vashem Archive in Jerusalem.

PL

Getto lubelskie było pierwszym obok lwowskiego gettem, które zostało zlikwidowane w ramach „Akcji Reinhardt”. Zanim Niemcy przystąpili do biologicznej eksterminacji, wobec Żydów stosowano szereg obowiązków i zakazów, które eliminowały ich z życia społecznego, politycznego, kulturalnego i prowadziły do zubożenia. Jedną z metod było skupienie Żydów w wydzielonych częściach miasta, oficjalnie nazywanych gettami. Nie w każdym przypadku getto było ogrodzone, na co często wpływało umiejscowienie tras komunikacyjnych. W Lublinie Niemcy zaczęli ogradzać getta na kilka tygodni przed rozpoczęciem deportacji do obozu zagłady w Bełżcu. Likwidację getta w Lublinie Niemcy rozpoczęli w nocy z 16 na 17 marca 1942 r. Dzielnica żydowska została otoczona przez oddziały niemieckie i oddziały pomocnicze złożone głównie z jeńców Armii Radzieckiej, tzw. Ukraińców. W trakcie likwidacji, która trwała do połowy kwietnia, wywieziono do obozu zagłady w Bełżcu około 28 000 Żydów, a kolejne 800 osób rozstrzelano na terenie getta. W proces eksterminacji Niemcy włączyli działania policji żydowskiej, Judenratu, a nawet mieszkańców getta. Część Żydów ocalała z likwidacji Podzamcza i została przeniesiona do nowo utworzonego getta na Majdanie Tatarskim. Udać się tam mogli tylko ci, którzy posiadali J-Ausweis. W tym samym czasie Niemcy rozpoczęli wyburzanie historycznej dzielnicy żydowskiej, co symbolicznie kończyło wielowiekową egzystencję Żydów w Lublinie. Artykuł powstał na podstawie literatury, opublikowanych relacji i pamiętników, a także materiałów archiwalnych zdeponowanych w Archiwum Państwowym w Lublinie, Archiwum Państwowego Muzeum na Majdanku, Archiwum Żydowskiego Instytutu Historycznego w Warszawie oraz Archiwum Yad Vashem w Jerozolimie.

3

Leon Białkowski – lublinianin z wyboru

72%

Figiel G.

Bibliotekarz Lubelski

|

2015-2016

|

issue 58/59

9-23

EN

The article is a tribute to the figure of Leon Białkowski (1885–1952) – an outstanding historian who chose to become a Lubliner, and spent his last 26 years of life in the city on the Bystrzyca River. His Lublin connection was that Białkowski was a Professor of the Catholic University of Lublin, Director of the National Archives, and President of the Society of the Hieronim Łopaciński Regional Public Library and the Lublin Society of Friends of Learning, as well as one of the founders of the Society of Friends of the Catholic University of Lublin. Professor Białkowski left a significant academic output and momentous achievements in the fields of archives and culture. The basic source for the study is the unpublished set of memoirs of Professor Białkowski, kept at the National Archives in Lublin and the Society of the Hieronim Łopaciński Regional Public Library, made available at the Regional Public Library in Lublin.

RU

Статья посвящается Леону Бялковскому (1885-1952) – выдающемуся историку, человеку, который связал свою жизнь с Люблином и прожил здесь 26 своих последних лет. Бялковски был профессором Католического Университета в Люблине, директором Государственного Архива, председателем Общества Публичной Библиотеки им. Херонима Лопацинского и Общества Любителей Науки в Люблине, а также одним из создателей Общества Любителей Католического Университета в Люблине. Профессор оставил много важных научных трудов и достижений в области архивов и культуры. В основу очерка легли неопубликованные воспоминания Бялковского, которые находятся в Государственном Архиве в Люблине а также архивные материалы Общества Публичной Библиотеки им. Херонима Лопацинского доступные в Воеводской Публичной Библиотеке в Люблине.

PL

Artykuł jest przypomnieniem postaci Leona Białkowskiego (1885–1952) – wybitnego historyka, lublinianina z wyboru, który w mieście nad Bystrzycą spędził ostatnie 26 lat życia. W Lublinie Białkowski był profesorem Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, dyrektorem Archiwum Państwowego, prezesem Towarzystwa Biblioteki Publicznej im. Hieronima Łopacińskiego i Towarzystwa Przyjaciół Nauk w Lublinie oraz jednym z założycieli Towarzystwa Przyjaciół KUL. Profesor pozostawił po sobie znaczący dorobek naukowy oraz doniosłe osiągnięcia na niwie archiwalnej i kulturalnej. Podstawą źródłową szkicu są niepublikowane wspomnienia Białkowskiego przechowywane w Archiwum Państwowym w Lublinie oraz archiwalia Towarzystwa Biblioteki Publicznej im. Hieronima Łopacińskiego udostępniane w Wojewódzkiej Bibliotece Publicznej w Lublinie.

Refine search results

2 Bibliotekarz Lubelski

1 Studia Żydowskie. Almanach

1 Chmielewski J.

1 Figiel G.

1 Jop R.

1 2020

1 2016

1 2014

Projekt digitalizacji staropolskich ksiąg sądowych z terenów Lubelszczyzny z zasobu Narodowego Archiwum Historycznego Białorusi w Mińsku

Likwidacja getta w Lublinie (marzec – kwiecień 1942 r.)

Leon Białkowski – lublinianin z wyboru