Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 7

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  BRRD
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1
Publication available in full text mode
Content available

Projekcja skuteczności procesów restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji banków w przypadku kryzysu bankowego

100%
Hryckiewicz A.
Bezpieczny Bank
|
2021
|
vol. 82
|
issue 1
48-69
EN
Financial crises cause a substantial destruction in the financial system if not timely and correctly managed. For many years government guarantees and banks’ recapitalizations have allowed to counteract the contagion effects of crises and to restore the confidence in the financial market. The recent regulatory changes, like the implementation of the Bank Recovery and Resolution Directive (BRRD) tries to eliminate the government’s role in managing a financial crisis. However, the question which arises is whether and under what circumstances available methods of resolution are effective during a systemic event. We test the effectiveness of main resolution mechanisms available in the regulatory document on the sample of 215 distressed banks, which were in need of an intervention during 39 systemic banking crises between 1990 and 2017. Our regression results document that the effectiveness of the resolution measures largely depends on the scale and phase of the financial crisis. While the government-assisted merger seems to be effective in the initial phase of crisis (or during less severe crises), during systemic banking crises it does not help to stop the contagion effects. In turn, we find that Asset Management Vehicle (AMV) with sufficient (generally induced by the government) recapitalization is the only effective measure to address banks’ distress, at the same time limiting the systemic effect of the crisis. Our further analysis documents that government should participate in the resolution process, however its role should be limited to minority stakes. In turn, the full bailouts do not appear out to be successful. We find that the regulatory framework is imperfect and the regulators should rethink the design of resolution measures for systemic crises.
PL
Kryzysy bankowe powodują znaczące zniszczenia w systemie finansowym, w przypadku, gdy nie są odpowiednio zarządzane. Przez wiele lat gwarancje państwa, jak również ogromna skala dokapitalizowania banków pozwoliły na szybkie przeciwdziałanie ich negatywnym skutkom w gospodarce. Ostatnie zmiany regulacyjne, takie jak Dyrektywa dot. naprawy i restrukturyzacji oraz uporządkowanej likwidacji instytucji kredytowych, dalej zwanych „bankami” (ang. Bank Recovery and Resolution Directive – BRRD) ma stworzyć mechanizmy interwencyjne umożliwiające restrukturyzację zagrożonych upadłością banków bez ingerencji państwa. Powstaje jednak pytanie, czy i w jakich okolicznościach dostępne metody okażą się skuteczne podczas zdarzeń kryzysowych, a w szczególności podczas zdarzeń systemowych. Celem naszego badania jest empiryczna analiza skuteczności określonych w dokumencie BRRD mechanizmów restrukturyzacyjnych na próbie 215 banków, które doświadczyły różnych działań interwencyjnych podczas 39 systemowych kryzysów bankowych w latach 1992–2017. Wyniki badania wskazują, że skuteczność mechanizmów zależy w dużej mierze od skali kryzysu i jego fazy. Podczas gdy sprzedaż zagrożonego upadłością banku przez instytucję nadzorczą jest skuteczna w początkowej fazie kryzysu, w trakcie zdarzeń systemowych nie przyczynia się do przywrócenia zaufania do rynku, co jest kluczowe w rozprzestrzenianiu się tego typu zjawisk. W czasie kryzysów systemowych jedynym skutecznym mechanizmem okazuje się dokapitalizowanie problematycznego banku wraz z przeprowadzeniem głębokiej restrukturyzacji w ramach Asset Management Vehicle („AMV”). W dalszej kolejności wyniki wskazują, że dokapitalizowanie powinno odbyć się przy mniejszościowym udziale państwa w akcjonariacie banku. Wyniki badania są znaczące dla organów regulacyjnych, które muszą dostosować swoje regulacje do dyrektywy, jak również opracować swoje własne plany dotyczące uporządkowanej restrukturyzacji sektora bankowego na wypadek kryzysów bankowych.
2
Publication available in full text mode
Content available

Funding of Banks in Resolution

85%
Dżuryk A.
Bezpieczny Bank
|
2018
|
vol. 71
|
issue 2
126-136
EN
The article presents the outcome of the research executed by the author, which formed the position of the European Financial Congress (EFC) in relation to the Financial Stability Board’s consultative document on Funding Strategy Elements of an Implementable Resolution Plan. The position, was based on the opinions of stakeholders of Polish financial market, represented by banks, regulatory bodies, law firms and the academia. The consultative document set out proposed guidance on the development of a plan for funding banks in resolution. The research revealed a wide array of challenges in the development of firm capabilities to facilitate the execution of the funding strategy in resolution. Additional issues were raised regarding relevant aspects for estimating liquidity needs in resolution process. There were indicated numerous obstacles to the mobilisation of assets that could be used as collateral for particularly private sector backstop sources of funding. All those blocking points could be removed by public sector support funding, subject to certain conditions. Moreover, there are a number of actions that could be taken by G-SIBs and authorities to support the development and implementation of resolution funding and there are also some other aspects of funding strategy which shall be also considered.
3
Publication available in full text mode
Content available

Does Bank Resolution Rule out the Use of Public Funds? The Case of the Podkarpacki Bank Spółdzielczy

85%
Stopczyński A. R.
Finanse i Prawo Finansowe
|
2021
|
issue Numer Specjalny
135-157
EN
On 15 January 2020 Polish resolution authority made a decision to launch the resolution of a regional cooperative bank. The aim of the resolution was to maintain the service of local government units, considered as the critical function of the bank. The tool used was a bridge bank combined with bail-in to subordinated bonds and unguaranteed deposits, including deposits from local government units. The author is of the opinion that the write-off deposits from public entities was a substitute of the insufficient amount of liabilities contractually eligible for bail-in, served as the instrument enhancing credibility of resolution as well as protecting other creditors from excessive losses (i.e. mitigating contagion risk). The presented case of bank resolution, has been assessed as an example of intentionally bending of the stiff BRRD rules to an unusual case to find the practical, socially acceptable solution. By comparing this case with resolution of other small banks in the EU, the author argues that national authorities seek to limit the scope for bail-in and try to use the financial arrangements within the resolution of small local banks as more secure for the banking sector and socially acceptable manner.
4
Publication available in full text mode
Content available

Unijne ramy zarządzania kryzysowego w sektorze bankowym – główne problemy do rozwiązania

80%
Dobrzańska A.
Bezpieczny Bank
|
2021
|
vol. 84
|
issue 3
9-42
EN
Bank recovery and resolution directive (BRRD) introduced into the EU legislation a new procedure, i.e. resolution, maintaining at the same time standard insolvency proceedings as a default option for dealing with failing banks. The experience gathered so far indicates that such a shape of EU crisis management framework is not optimal. The article presents six main issues that need to be addressed in order to ensure greater consistency, effectiveness and credibility of EU crisis management framework. The topics reviewed in the article concern the public interest assessment, unalignment between triggers for resolution and triggers for initiating insolvency proceedings, availability of state aid as well as lack of clear regulations for liquidity in resolution. Other topics discussed in the article include also resolution of small and medium-sized banks with greater support of deposit guarantee schemes. The paper presents the reasons why the indicated areas need to be addressed as well as makes an attempt to provide a direction of desired regulatory changes.
PL
Dyrektywa ws. działań naprawczych oraz restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji (BRRD) wprowadziła do unijnego prawodawstwa nową procedurę – restrukturyzację i uporządkowaną likwidację (resolution) – jako metodę postepowania z upadającymi bankami, pozostawiając jednak wciąż standardowe postępowanie upadłościowe jako „wyjściową” opcję likwidacji banku. Dotychczasowe doświadczenia zdają się wskazywać, że taka konstrukcja unijnych ram zarządzania kryzysowego nie jest optymalna. W artykule omówiono sześć głównych kwestii problemowych, które wymagają podjęcia działań w celu zwiększenia spójności, skuteczności i wiarygodności unijnych ram zarządzania kryzysowego. Poruszone tematy dotyczą przesłanki interesu publicznego, niedopasowania pomiędzy warunkami uruchamiającymi resolution i postępowanie upadłościowe, dostępności pomocy publicznej oraz braku przepisów w zakresie płynności w resolution. Omówiono także zagadnienia związane z resolution małych i średnich banków przy większym zaangażowaniu funduszy gwarantowania depozytów. W publikacji przedstawiono zarówno przyczyny, dla których wskazane obszary wymagają korekty, jak również podjęto próbę wyznaczenia kierunku pożądanych zmian regulacyjnych.
5
Publication available in full text mode
Content available

Interes publiczny w przymusowej restrukturyzacji

71%
Dorociak M.
Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny
|
2022
|
vol. 84
|
issue 1
69-82
EN
Resolution procedure was introduced into the Polish legal order by the Act of 10 June 2016 on the Bank Guarantee Fund, the deposit guarantee system and resolution. However, it was only three and a half years after the entry into force of this Act that the first case involving this resolution procedure was initiated against Podkarpacki Bank Spółdzielczy in Sanok. Three months later, similar proceedings were initiated against the Cooperative Bank in Przemków. These first two cases of launching resolution by the Bank Guarantee Fund allow us to make a preliminary analysis of the decision-making practice of the BFG in this matter. The analysis will not cover the decision of the BFG on the resolution of Idea Bank S.A., which, due to its much greater significance for the Polish financial system, deserves to be addressed separately. The article will focus in particular on examining the BFG’s approach to the ‘public interest’ aspect, which, according to Article 101(7)(3) of the Act of 10 June 2016 on the Bank Guarantee Fund, is a prerequisite for launching resolution. This premise is of key importance for the protection of the rights of holders of ownership rights and creditors of the entity under resolution, which are severely curtailed in the course of a procedure that may even lead to the write-off of ownership instruments and part of the liabilities. Ensuring that the authority does not interpret this premise too broadly is very important from an individual rights perspective. The article is structured as follows. The first section briefly discusses the resolution procedure. Then the public interest premise is described in more detail. The third section analyses the BFG’s approach to public interest in the above mentioned two resolution proceedings. Conclusions are presented in the last section.
PL
Procedura przymusowej restrukturyzacji została wprowadzona do polskiego porządku prawnego przez ustawę z 10 czerwca 2016 r. o Bankowym Funduszu Gwarancyjnym, systemie gwarantowania depozytów oraz przymusowej restrukturyzacji. Niemniej, dopiero trzy i pół roku po wejściu w życie tej ustawy doszło do pierwszego przypadku wszczęcia wyżej wskazanego postępowania wobec Podkarpackiego Banku Spółdzielczego w Sanoku. Trzy miesiące później postępowanie to zostało uruchomiono po raz drugi – wobec Banku Spółdzielczego w Przemkowie. Te pierwsze dwa przypadki zastosowania przymusowej restrukturyzacji przez Bankowy Fundusz Gwarancyjny pozwalają na dokonanie wstępnej analizy dopiero rozwijającej się praktyki decyzyjnej organu w tej materii. Spod analizy wyłączona zostanie decyzja BFG ws. przymusowej restrukturyzacji Idea Bank S.A., która ze względu na znacznie większe znaczenie tego banku dla polskiego systemu finansowego zasługuje na oddzielne omówienie. Artykuł skupia się w szczególności na zbadaniu podejścia BFG do przesłanki interesu publicznego, której spełnienie zgodnie z art. 101 ust. 7 pkt 3) uBFG jest warunkiem uruchomienia przymusowej restrukturyzacji. Przesłanka ta ma kluczowe znaczenie dla ochrony praw posiadaczy praw właścicielskich i wierzycieli podmiotu w restrukturyzacji, które ulegają poważnemu ograniczeniu w trakcie przymusowej restrukturyzacji mogącej prowadzić nawet do umorzenia instrumentów właścicielskich i części zobowiązań. Zapewnienie, że organ nie interpretuje tej przesłanki zbyt szeroko jest z perspektywy praw jednostki bardzo ważne. W artykule po krótce omówiona została procedura przymusowej restrukturyzacji. Następnie w sposób bardziej szczegółowy opisano przesłankę interesu publicznego. W części trzeciej przeanalizowane zostało podejście BFG do interesu publicznego w ww. dwóch postępowaniach ws. przymusowej restrukturyzacji.
6
Publication available in full text mode
Content available

Should supervisors allow capital waivers to be used within European cross-border banking groups?

57%
Bednarski P., Polk B.
Bezpieczny Bank
|
2019
|
vol. 77
|
issue 4
23-49
EN
A common theme in recent public European Union (EU) policy debates is improving integration of the EU financial sector. The suggestion is that the Euro area should be treated as if it were a single jurisdiction, across which banks should be able to centralise management of capital and liquidity. Financial fragmentation is said to trap capital and liquidity in local subsidiaries in Host countries which is suboptimal, hindering the cross-border provision of credit, and resulting in an inefficient economic allocation, with higher costs for customers, and lower profitability for the industry in the EU. The proposed policy involves measures to counteract ring-fencing of subsidiaries by Member States (MS), curtailing national options and discretions that limit the harmonization effects of the EU’s Single Rulebook, and other regulations and supervisory practices that reduce banking groups’ cross-border freedom. However, some of the national options affecting banks in the EU are still supported by MS as needed due to local risks, financial stability concerns. Cross-border banking, often used as a yardstick to gauge the level of financial integration in the EU, can currently be realized in the EU in three basic forms: via subsidiaries, via passported branches or via cross-border provision of services. Among the solutions to fragmentation that many EU policy makers and governments focus on, at least in the Eurozone (EZ), are: completion of the Banking Union (BU), adopting regulations allowing capital, liquidity and MREL waivers in subsidiaries across borders, and the reduction of national options. In November 2016, the European Commission (EC) proposed changes to Capital Requirements Regulation (CRR), Capital Requirements Directive IV (CRD IV) and Bank Resolution and Recovery Directive (BRRD) which would have allowed, under certain conditions (e.g. subject to guarantees), the application of capital, liquidity and MREL (Minimum Required Eligible Liabilities) waivers in the subsidiaries of EU banks operating in EU MS. These propositions faced strong opposition and were not ultimately adopted in the recently published CRR 2.0, CRD V and revised BRRD, due to lack of consensus among MS. But the arguments in favour of change have not disappeared. In this paper, we start with a look at the current state of financial integration in Europe. We then examine the arguments for and against the use of waivers. Building on these arguments, we subsequently explain sensible preconditions that should be put in place – in addition to completing the BU – to allow the prudent use of such waivers. We also discuss alternatives to the use of waivers, based on expanding the use of branches and indicate incentives which can play a role in shaping the quality of cooperation between Home and Host supervisors.
7
Publication available in full text mode
Content available

Does bank resolution rule out the use of public funds? The case of the Podkarpacki Bank Spółdzielczy

50%
Stopczyński A.
Finanse i Prawo Finansowe
|
2020
|
vol. 1
|
issue 25
81-104
PL
15 stycznia 2020 r. podjęta została decyzja o wszczęciu resolution wobec Podkarpackiego Banku Spółdzielczego w Sanoku. Przesłanką jej podjęcia było utrzymanie obsługi jednostek samorządu terytorialnego, uznanej za funkcję krytyczną banku. Postępowanie przeprowadzono z wykorzystaniem banku pomostowego w połączeniu z umorzeniem obligacji podporządkowanych oraz części niegwarantowanych depozytów (w tym należących do jednostek samorządu terytorialnego). Autor stawia tezę, że umorzenie depozytów podmiotów publicznych było substytutem dla niewystarczającej kwoty zobowiązań podlegających kontraktowo umorzeniu lub konwersji. Takie działanie pozwoliło zapewnić wiarygodność resolution oraz ochronić pozostałe grupy klientów banku posiadających niegwarantowane depozyty przed nadmiernymi stratami (tj. ograniczając ryzyko zarażenia). Porównując ten przypadek z innymi procesami resolution małych banków w UE, autor twierdzi, że organy krajowe będą starały się w takich sytuacjach ograniczyć zakres umorzenia lub konwersji długu i dążyć do uruchomienia środków publicznych, a tym samym intencjonalnie naginać sztywne zasady BRRD w celu znalezienia rozwiązania społecznie akceptowalnego i bezpiecznego dla sektora.
EN
On 15 January 2020 Polish resolution authority made a decision to launch the resolution of a regional cooperative bank. The aim of the resolution was to maintain the service of local government units, considered as the critical function of the bank. The tool used was a bridge bank combined with bail-in to subordinated bonds and unguaranteed deposits, including deposits from local government units. The author is of the opinion that the write-off deposits from public entities was a substitute of the insufficient amount of liabilities contractually eligible for bail-in, served as the instrument enhancing credibility of resolution as well as protecting other creditors from excessive losses (i.e. mitigating contagion risk). The presented case of bank resolution, has been assessed as an example of intentionally bending of the stiff BRRD rules to an unusual case to find the practical, socially acceptable solution. By comparing this case with resolution of other small banks in the EU, the author argues that national authorities seek to limit the scope for bail-in and try to use the financial arrangements within the resolution of small local banks as more secure for the banking sector and socially acceptable manner.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.