Results found: 2

Search results

Search:
in the keywords: Bong Joon-ho

Sort By:

Limit search:

Architektura jako fabuła. O „Parasite” Bong Joon-ho

100%

Koschany R.

Kwartalnik Filmowy

2020

issue 109 Przestrzeń architektoniczna w filmie

23-34

Film Parasite Bonga to jedna z częściej nagradzanych i najlepiej ocenianych przez recenzentów premier 2019 r. Większość dziennikarzy podkreślała w swych opiniach krytyczny i satyryczny wydźwięk utworu wymierzony przeciw rozwarstwieniu ekonomicznemu społeczeństwa Korei Południowej (i nie tylko). W proponowanej interpretacji jest jednak zaakcentowany zupełnie inny wymiar filmu, zasygnalizowany w tytułowej formule „architektura jako fabuła”. Artykuł składa się z trzech części. Część pierwsza obejmuje wstępne ustalenia teoretyczne związane z kategorią przestrzeni filmowej oraz relacją miasta (architektury) i filmu. Rozdział drugi to analiza semiotyki miasta oraz architektury domu, w którym rozgrywa się większa część akcji. Część trzecia jest poświęcona rozważaniom na temat architektury jako generatora kolejnych zdarzeń, które ostatecznie można interpretować jako rodzaj udawania na scenie bądź gry planszowej. W ramach konkluzji pojawia się propozycja, by ostatecznie potraktować film Bonga jako wypowiedź autotematyczną, której precyzyjna struktura jest nie tyle celem, ile tematem.

Bong’s Parasite is one of the most frequently awarded and best-reviewed films of 2019. Most journalists emphasized the critical and satirical tone of the work, directed against the economic stratification of South Korean society (and beyond). In this interpretation, however, a completely different dimension of the film is foregrounded, as signalled in the title formula “architecture as plot”. The article consists of three parts. The first part includes preliminary theoretical findings concerning the category of film space and the relationship between the city (architecture) and film. The second part is an analysis of the semiotics of the city and the architecture of the house in which most of the action takes place. The third is devoted to reflections on architecture as a generator of subsequent events, which ultimately can be interpreted as a kind of pretending on stage or as a board game. As a conclusion, the author proposes to treat Bong’s film as an autothematic statement, whose precise structure is not so much a goal, but a crucial topic.

Posthumanistyczne echa, apokaliptyczne tony i zwierzęce odgłosy w filmach Bonga Joon-ho

75%

Loska K.

Images. The International Journal of European Film, Performing Arts and Audiovisual Communication

2020

vol. 28

issue 37

151-166

The subject of the analysis in this article are three films by Bong Joon-ho: The Host (2006), Snowpiercer (2013) and Okja (2017), considered from the posthumanist perspective. A starting point is Donna Haraway’s suggestion that science-fiction stories should be treated as a tool for speculative thinking. Then, I point to the way the Korean film director demonstrates his critical reflection on the effects of climate change, deepening economic inequalities, the impact of global capitalism and the biopolitical model of the governance. The main aim is to seek out the possible strategies of resistance which enable humans to change their attitude to other species (Okja) and to ask a question about the scope of human freedom, the effects of our interference in the functioning of the biosphere (Snowpiercer) and the results of genetic modifications of animals.

Refine search results

1 Images. The International Journal of European Film, Performing Arts and Audiovisual Communication

1 Kwartalnik Filmowy

1 Koschany R.

1 Loska K.

2 2020

Search results

Architektura jako fabuła. O „Parasite” Bong Joon-ho

Posthumanistyczne echa, apokaliptyczne tony i zwierzęce odgłosy w filmach Bonga Joon-ho