Search results

1

The Jewish Theme in Theophanes the Confessor’s Testimony on the Prophet Muḥammad

100%

Cecota B.

Studia Ceranea

|

2022

|

vol. 13

255-269

EN

Theophanes’ account regarding the rise of Islam and the history of the Prophet Muḥammad appears to be the most detailed and precise one that can be found in Byzantine historiography. The Confessor’s aim was to reproduce as many details about Muḥammad’s life as possible. Since his focus was not on religious ideas, but on key events surrounding the rise of the new religion, his account is not predominantly concerned with discussing Islam’s ideology. However, this does not allow us to regard it as in any way objective. Some of the views it contains were included with the clear goal of discrediting Islam as a religion that rivalled Christianity. This, for example, can be said of Theophanes’ remarks about the relationship between Muḥammad and the Jews. In this article, I focus on this aspect of Theophanes’ account, discussing it in the context of the long-running (the last several decades) scholarly debates regarding Jewish-Muslim relations.

2

The image of Muslims and Islam in Christian Ethiopic hagiographies written in Gə‘əz

86%

Krawczuk M.

Studies in African Languages and Cultures

|

2019

|

issue 53

91-116

EN

The purpose of the article is to reconstruct the image of Muslims and Islam in the Ethiopic hagiographical texts written in the Ethiopic (Gə‘əz) language. On the basis of ca. 20 texts (both edited and remaining in anuscripts) the author surveys how various themes related to Muslims and Islam are present in this genre of Ethiopic literature and what literary purpose they serve. These themes include: economic activities of Muslims, comparing them to Biblical figures, their conversion to Christianity or associating them with the satanic forces. Additionally, the article offers a comprehensive overview of the Ge’ez terms which are used in reference to the adherents of the Muslim faith.

3

Spór wokół hidżabu w Nigerii

72%

Siwierska E.

Nurt SVD

|

2016

|

issue 1

111-129

PL

Wprowadzenie szariatu jako oficjalnego prawa muzułmanów w większości stanów północnej Nigerii zapoczątkowało proces rewitalizacji islamu. Jeden z jego widocznych przejawów stanowi zaadaptowanie hidżabu. Większość wyznawców islamu jest zgodnych co do tego, że noszenie tego stroju oznacza skromność i posłuszeństwo Bogu. Hidżab utożsamia się z wolnością i bezpieczeństwem, wiarą oraz niekwestionowanym obowiązkiem. Jest on ponadto wyrazem krytyki wpływów zachodnich. Natomiast z punktu widzenia niemuzułmanów hidżab symbolizuje zniewolenie i łamanie praw kobiet. Jego przeciwnicy uważają go za narzędzie, przy pomocy którego mężczyźni kontrolują kobiety. Pojawienie się hidżabu wywołało poważne dyskusje zarówno w kręgach uczonych, jak i wśród zwykłych mieszkańców Nigerii. Zakaz jego noszenia w instytucjach publicznych powoduje liczne kontrowersje. Brak akceptacji hidżabu muzułmanie uważają za oczywiste łamanie ich konstytucyjnego prawa do wolności religii oraz kontynuację długotrwałej wrogości Zachodu wobec islamu.

EN

Islamic revivalism is very strong in the northern part of Nigeria, where most of the states have formally declared Islamic law as their legal code. One of the outward expressions of this revivalism is the adoption of the hijab for Muslim females. Majority of Muslims agree that wearing hijab is a matter of faith and undisputable obligation, as it demonstrates modesty and obedience to God. Hijab guarantees freedom and safety of the Muslim women. It also connotes the rejection of Western influence. From the non-Islamic perspective, however, hijab is seen as the symbol of oppression and violation of women's rights; a tool in the hands of men to control them. The introduction of hijab has generated heated debates among scholars and people in Nigeria. Ban on wearing it in public institutions has stirred much controversy. Many Muslims see it as an outright violation of their constitutional right to freedom of religion and yet another manifestation of the long-standing hostility of the West towards Islam.

4

The Category of Neighbourhood in Islamic Modernism of Yugoslavia. "Fetve" of Husein Đozo

72%

Dragouni O.

Colloquia Humanistica

|

2015

|

issue 4

EN

The Category of Neighbourhood in Islamic Modernism of Yugoslavia. "Fetve" of Husein ĐozoDeparting from Carl Schmitt’s assertion that all significant concepts of modern theory of the state are secularized theological concepts, the article tries to recreate the political and ethical theory of the neighbour present in the Qur’ānic commentaries and fatwās (fatāwā) of Husein Đozo as the main representative of Islamic Modernism in former Yugoslavia. Subsequently it seeks to establish connection between the theoretical framework od theological dogmas, and the everyday praxis preserved in the formula of fatwā as a genre of religious Islamic literature which by giving answers to the questions of the faithful Muslims, forms a dialogue of authority and the society, of the theory and the praxis.Using the tools of Critical Discourse Analysis the text extracts the categories of neighbourhood and reveals that they are mainly faith-based. In other words, in the common perception, members of various religious communities: Muslims, Jews, Christians are each other’s neighbours. According to the analysed exegetical and juridical Islamic sources, the neighbourhood category is based on freedom and mutual respect and can be shared by Muslims, atheists and apostates from Islam to atheism.In consequence the text shows that the non-trespassable border of an inherent to each of the neighbour units culture, forms a central neighbourhood-defining category. It is precisely the maintenance of dissimilarities between the neighbours that safeguards tolerance, respect and freedom for the members of particular entities. The internal systems of signs, behaviours, artefacts and lifestyles sustain the preservation of equality between the neighbours, as long as they share the same social capital and thus, retain the symmetrical positionality towards each other.Taking up a position of distance from the common lifestyle values (like in the case of Roma Muslims), or from intellectual legacy of Semitic Abrahamic faiths (like in the case of Baha’i faith which incorporates such figures as Krishna and Buddha), results in exclusion from the category of neighbourhood. Thus, the spatial and social proximity forms the core of neighbourhood classification.The paper is based on rich exemplification of fatwas that reveal the absorption of Judeo-Christian heritage into the Islamic thought, and explains the theoretical and theological framework of this process. It presents the perception of neighbour and neighbourhood in the Islam of socialist Yugoslavia, and – to some extent – the intellectual outcome of Judeo-Christian and Islamic neighbourhood in terms of spatial and theological vicinity.Finally, the article shows that the Yugoslav Islamic stance towards the once classified neighbour is inclusive, welcoming and hospitable. Intellectual background of this attitude is formed by the tradition of Islamic Modernism of early 20th century Egypt, and the influence of such Islamic thinkers as Jamāl ad-Dīn al-Afghānī, Muḥammad ‘Abduh, Muḥammad Rašīd Riḍā, Maḥmūd Šaltūt. Hence, the article implicitly poses a question on the intellectual origins of the Islamic openness towards the neighbour, inherent to Titoist Bosnia. Kategoria sąsiedztwa w islamskim modernizmie w Jugosławii."Fetve" Huseina ĐozoWychodząc od twierdzenia Carla Schmitta, że wszystkie znaczące pojęcia współczesnej teorii państwa to zsekularyzowane pojęcia teologiczne, autor próbuje odtworzyć polityczną i etyczną teorię sąsiedztwa, obecną w koranicznych komentarzach i fatwach (fatāwā) Huseina Đozo, głównego przedstawiciela modernizmu islamskiego w byłej Jugosławii. Równocześnie stara się ustanowić relację między teoretycznymi ramami dogmatów teologicznych a codzienną praktyką, zachowaną w formule fatwy jako gatunku religijnej literatury islamskiej, która poprzez odpowiedzi na pytania wiernych muzułmanów tworzy dialog o władzy i społeczeństwie, teorii i praktyce. Zastosowano narzędzia krytycznej analizy dyskursu fragmentów tekstów dotyczących kategorii sąsiedztwa, pokazując, że teksty te są głównie oparte na wierze. Innymi słowy, w potocznej percepcji członkowie różnych wspólnot wyznaniowych, muzułmanie, żydzi i chrześcijanie, są sąsiadami. W myśl egzegetycznej i prawnej analizy źródeł islamskich kategoria sąsiedztwa opiera się na wolności i wzajemnym szacunku oraz może być dzielona przez muzułmanów, ateistów i konwertytów z islamu na ateizm.W konsekwencji tekst pokazuje, że nieprzekraczalna granica nieodłącznie wpisana w każdą sąsiedzką jednostkę kulturową tworzy centralną kategorię definiującą sąsiedztwo. To właśnie zachowanie różnic między sąsiadami chroni tolerancję, szacunek i wolność członków poszczególnych jednostek. Wewnętrzny system znaków, zachowań, artefaktów i stylów życia wspiera zachowanie równości między sąsiadami, dopóki dzielą ten sam kapitał społeczny a przez to utrzymują symetryczną pozycję wobec siebie.Tekst opiera się na licznych przykładach fatw odkrywających przyswajanie dziedzictwa judeochrześcijańskiego przez myśl islamu oraz wyjaśnia teoretyczne i teologiczne ramy tego procesu. Przedstawia także postrzeganie sąsiada oraz sąsiedztwa w islamie w socjalistycznej Jugosławii, a do pewnego stopnia również intelektualny wymiar judeochrześcijańskiego i islamskiego sąsiedztwa jako przestrzennej i teologicznej bliskości. Artykuł pokazuje, że stanowisko w jugosłowiańskim islamie wobec sąsiada ma charakter inkluzywny, otwarty i zapraszający. Intelektualne podłoże takiej postawy tworzy tradycja modernizmu islamskiego formującego się we wczesnych latach XX w. w Egipcie oraz wpływ takich islamskich myślicieli, jak Jamāl ad-Dīn al-Afghānī, Muḥammad ‘Abduh, Muḥammad Rašīd Riḍā, Maḥmūd Šaltūt. W ten sposób artykuł stawia też pytanie o intelektualne źródła islamskiej otwartości na sąsiada, nieodłączne dla Titowskiej Bośni.

5

Stosunki dawnej Rzeczypospolitej z Turcją i Tatarami: Czy naprawdę byliśmy przedmurzem Europy?

71%

Kołodziejczyk D.

Praktyka Teoretyczna

|

2017

|

vol. 26

|

issue 4

16-36

EN

Contrary to enduring stereotypes, war rarely broke out in relations between Poland-Lithuania and the Ottoman Empire. Instead, relations were mutually characterized as a way to maintain peaceful neighborliness. Admittedly, the Polish court readily used the phrase the bulwark of Christianity in its relations with other European capitals, especially with papal Rome. However, only with the post-partition era, mainly due to the influence of literary works by Henryk Sienkiewicz, did the names “Turk” and “Muslim” become synonymous with the enemy, though Sienkiewicz did this to avoid censorship from the partitioning states. Nevertheless, studies on the era of the Jagiellonian dynasty reveal that Jagiellonian kings took a pragmatic attitude in their relations with Muslims, which involved having a familiarity with their customs, religious fests and calendar, as well as an openness towards forming political and military alliances. This attitude was unchanged during the times of elective kings, when the phrase “defense of Christianity,” which was applied for domestic use and especially in relations with the West, often coincided with a respect for Muslim partners and a lack of religious bias in mutual relations. Current efforts to instrumentalize the person of John III Sobieski for anti-Muslim propaganda must be regarded as a misunderstanding, since the said monarch valued Oriental culture, spoke the Turkish language, maintained regular contacts with Muslim capitals, and his decision to led his army to Vienna was motivated by political pragmatism rather than religious concerns.

PL

Wbrew pokutującym stereotypom, wojny Rzeczypospolitej z Imperium Osmańskim zdarzały się rzadko, a we wzajemnych stosunkach przeważało dążenie do zachowania pokojowego sąsiedztwa. Frazeologia przedmurza chrześcijaństwa była natomiast chętnie wykorzystywana przez dwór polski jako argument przetargowy w stosunkach z innymi stolicami Europy, zwłaszcza z papieskim Rzymem. Jednak dopiero w okresie zaborów, głównie dzięki twórczości Henryka Sienkiewicza, Turek i muzułmanin stał się niejako substytutem wroga, zastępując ze względów cenzuralnych reprezentantów państw zaborczych. Tymczasem studia nad epoką Jagiellonów ujawniają pragmatyczny stosunek członków tej dynastii do relacji z muzułmanami, wzajemną znajomość obyczajów, świąt religijnych i kalendarza, oraz otwartość na tworzenie sojuszy politycznych i wojskowych. Nie zmieniło się to i w czasach królów elekcyjnych, gdy frazeologia obrony chrześcijaństwa, stosowana na użytek wewnętrzny i zwłaszcza w stosunkiem z Zachodem, szła często w parze z szacunkiem dla muzułmańskich partnerów i brakiem uprzedzeń religijnych we wzajemnych stosunkach. Nieporozumieniem są dzisiejsze próby wykorzystywania postaci Jana Sobieskiego dla celów antymuzułmańskiej propagandy, monarcha ten bowiem cenił kulturę orientalną, znał język turecki, utrzymywał regularne kontakty z muzułmańskimi stolicami, idąc zaś pod Wiedeń kierował się politycznym pragmatyzmem, a nie względami o charakterze religijnym.

6

Współczesny kryzys migracyjny. Wyzwania dla Kościoła

51%

Balicki J.

Teologia i Moralność

|

2017

|

vol. 12

|

issue 1(21)

9-27

EN

The aim of this article is to draw attention to the challenges facing the Church in the current migration crisis in Europe, in the context of the debate on the admission of illegal immigrants and refugees arriving in Europe and the related social and cultural security.The article consists of three parts. The first is the historical dimension of migration and exile in Europe and the world. The second part presents the attitude of European societies to immigrants and refugees. Part three deals with current migration and refugee challenges for the Church. Conclusions: In the debate on the contemporary influx of immigrants to Europe, we cannot forget the mass emigration from Europe in the nineteenth century, the first half of the 20th century, and refugees connected with the First and Second World Wars. Catholic Church in Poland should address firstly the lack of solidarity found between the EU states in addressing the problems of the migration crisis; secondly the attitude of Christians, which is not always in line with the teachings of the second Vatican Council, towards Muslims who seek to reach Europe from poor or conflicted regions.

PL

Celem niniejszego artykułu jest próba zwrócenia uwagi na wyzwania, jakie stawia przed Kościołem obecny kryzys migracyjny w Europie, w kontekście debaty na temat przyjmowania nielegalnych imigrantów i uchodźców przybywających do Europy oraz związanego z tym bezpieczeństwa społecznego i kulturowego. Artykuł składa się z trzech części. W pierwszej omówione są migracje oraz uchodźstwo w świecie i w Europie w wymiarze historycznym. Część druga prezentuje stosunek społeczeństw Europy do imigrantów i uchodźców. Część trzecia zajmuje się obecnymi migracjami i uchodźstwem jako wyzwaniami dla Kościoła. Wnioski: W debacie o współczesnym napływie imigrantów do Europy nie można zapominać o masowych emigracjach z Europy w XIX w., pierwszej połowie XX w. oraz o uchodźstwie w związku z I i II wojną światową. Kościół powinna zająć się ponadto brakiem solidarności państw tworzących UE we wspólnym rozwiązywaniu problemów kryzysu migracyjnego; dalekim od postaw chrześcijańskich stosunkiem do osób starających się dotrzeć do Europy z rejonów biednych czy objętych konfliktami oraz sprzecznym z nauką Soboru Watykańskiego II podejściem do muzułmanów.

7

„Lud «Koranu» – lud «Ewangelii»”. Norwid o genezie islamu i historii relacji chrześcijańsko-muzułmańskich

51%

Gadamska-Serafin R.

Tematy i Konteksty

|

2016

|

issue 6(11)

407-441

EN

In addition to the western Mediterranean culture, Cyprian Kamil Norwid’s cultural interests also include the world of Islam and the civilization of the East. As emerges from the poet’s surviving letters and notes, his interest focused mainly on the question of the origins of the Muslim religion and the centuries-old history of Christian-Muslim relations. As a descendant of King John III Sobieski , the victor over Turks at Vienna, and an avid reader of Jerusalem Delivered by Tasso, Norwid simply could not neglect this issue in his ruminations and studies. His notes on Islam in Album Orbis were illustrated with many graphics and drawings related to eastern themes. It seems that Norwid’s historical approach to Muslim issues was to a large extent shaped by some patristic sources, and first of all by writings of Saint John of Damascus, rather than by his contemporary scientific or travelogue orientalism.

Refine search results

1 Colloquia Humanistica

1 Nurt SVD

1 Praktyka Teoretyczna

1 Studia Ceranea

1 Studies in African Languages and Cultures

1 Tematy i Konteksty

1 Teologia i Moralność

1 Balicki J.

1 Cecota B.

1 Dragouni O.

1 Gadamska-Serafin R.

1 Kołodziejczyk D.

1 Krawczuk M.

1 Siwierska E.

1 2022

1 2019

2 2017

2 2016