Search results

1

Ciało na powierzchni obrazu.

100%

Kosińska K.

Kwartalnik Filmowy

|

2013

|

issue 81

236-239

PL

Kosińska omawia książkę Pauliny Kwiatkowskiej "Somatografia. Ciało w obrazie filmowym" (2011). Kwiatkowska, przywołując koncepcje Gilles’a Deleuze’a (kino obrazu-ruchu, kino obrazu-czasu) i Rolanda Barthes’a (trzeci sens), analizuje zwrotną relację między ciałem a płaszczyzną obrazu, w który ciało to zostało wkomponowane. Pojęcie somatografii ma wskazywać właśnie na sposoby wpisywania ciała w obraz. Przyjmując taką perspektywę badawczą, Kwiatkowska przedstawia w swej książce analizy pięciu filmów – istotnych z punktu widzenia praktyk somatograficznych – z przełomu lat 50. i 60. XX w.

EN

Kosińska reviews Paulina Kwiatkowska’s book 'Somatografia. Ciało w obrazie filmowym' (Somatography. The Body in Film Image', 2011). Kwiatkowska, using the ideas of Gilles Deleuze (cinema of movement-image, cinema of time-image) and Roland Barthes (third sense), analyses the feedback relationship between the body and the image plane, in which the body has been incorporated. The concept of somatography is to show the ways of incorporating the body into the image. By adopting such a research perspective, Kwiatkowska presents in her book analyses of five films from the late 1950s and 1960s, that are relevant to the practice of somatography.

2

W poszukiwaniu straconego czasu. Proroczy charakter teorii kina Gilles’a Deleuze’a

85%

Stelmach M.

Kwartalnik Filmowy

|

2014

|

issue 86

35-46

PL

Autor zestawia poglądy Gilles’a Deleuze’a, szczególnie stworzoną przez niego koncepcję kina obrazu-czasu, ze współczesnymi jej realizacjami. Francuski filozof nie dożył bowiem rewitalizacji trendów modernistycznych w światowym kinie artystycznym, które doskonale zdefiniował w odniesieniu do dzieł mistrzów kina autorskiego lat 60. i 70. Tymczasem współczesne kino kontemplacyjne (lub neomodernistyczne, żeby posłużyć się terminem zaproponowanym przez Rafała Syskę) nie tylko podejmuje strategie twórcze i formuły estetyczne właściwe dla kina obrazu-czasu, ale dodatkowo rozwija je i amplifikuje. Bierny bohater, doświadczenie trwania, wyeksponowanie stanów mentalnych – te i inne cechy warunkujące powstanie obrazu-czasu wybrzmiewają w pełni w takich filmach, jak "Rosyjska arka" ("Russkij kowczeg", 2002) Aleksandra Sokurowa czy "Szatańskie tango" ("Sátántangó", 1994) Béli Tarra, stanowiących najdoskonalsze we współczesnym kinie wcielenie Deleuzjańskiego kina obrazu-czasu.

EN

The author juxtaposes the views of Gilles Deleuze, especially his idea of the cinema of image-time, with its contemporary realisations. The French philosopher did not live to see the revitalisation of modernist trends in the world art cinema, which he defined so well in relation to masterpieces of independent cinema of the 1960s and 1970s. Meanwhile, contemporary contemplative cinema (or neomodernist to use the term proposed by Rafał Syska) not only adopts creative strategies and aesthetic formulae typical for the cinema of image-time, but also develops and amplifies them. Passive protagonist, the experience of duration, the exposure of mental states – these and other features necessary for the creation of image-time are in full bloom in films such as Alexander Sokurov’s "Russian Ark" ("Russkiy Kovcheg", 2002) or Béla Tarr’s "Satan’s Tango" ("Sátántangó", 1994) which represent the best of Deleuzian cinema of image-time in contemporary cinema.

3

Tarkowski i Proust. „Zwierciadło” i „W poszukiwaniu straconego czasu” – „co innego”, a przecież „jedno i to samo”

71%

Szymański K. D.

Kwartalnik Filmowy

|

2014

|

issue 86

104-112

PL

Szymański rozważa w swoim eseju, co łączy powieść Marcela Prousta „W poszukiwaniu straconego czasu“ oraz film Andrieja Tarkowskiego „Zwierciadło“, a co pozwala uznać oba te arcydzieła za Deleuzjańskie co innego, a przecież jedno i to samo. Podstawowym impulsem twórczym było dla Prousta i Tarkowskiego podjęcie trudu konfrontacji z problemem czasowości i przemijania. Pamięci i swoich dzieł używali oni jako środków do odzyskania czasu utraconego. Akt przypominania nie był jednak celem samym w sobie – wspomnienia i wrażenia miały służyć odkrywaniu prawdy o świecie i o „ja”. Rezultatem egzystencjalnego i artystycznego wysiłku odzyskiwania przeszłości było więc rozpoznanie prawdziwego, pozaczasowego „ja” oraz umiejętność jego twórczego wyrażenia (tym samym „przypominać sobie” znaczyło: „tworzyć”). Dzieła życia Prousta i Tarkowskiego – uwierzytelnione autentyzmem doświadczenia twórców – mają być też wzorem „drogi zbawienia”, „świecką ewangelią” dla czytelników i widzów.

EN

Szymański considers in his essay what connects Marcel Proust’s „In Search of Lost Time“ and Andrei Tarkovsky’s „The Mirror“, and what allows one to consider these masterpieces to be Deleuzian something else, and yet one and the same. The primary creative impulse for Proust and Tarkovsky was the need to tackle the problem of temporality and transience. They used memory and their works of art in order to recover the time lost. The act of remembering was not an end in itself – memories and impressions were supposed to aid discovering the truth about the world and “ego”. The result of the existential and artistic effort to recover the past was the discovery of true and timeless “ego” and the ability of its creative expression (where “remembering” also meant “creating”). The works of Proust and Tarkovsky, made authentic by the experience of their creators, are to be “a way of salvation”, and a “secular gospel” for readers and viewers.

4

Gilles’a Deleuze’a interpretacja filozofii Fryderyka Nietzschego

70%

Pałasiński P.

Racjonalia. Z punktu widzenia humanistyki

|

2014

|

vol. 4

PL

This article is trying to explain Gilles Deleuze’s interpretations of Nietzsche philosophy. It seems that Friedrich Nietzsche was a great inspiration for Deleuze. Deleuze in his works about Nietzsche’s philosophy describes his own philosophical position which relates to such problems as: what is philosophy? or what is affirmation? At the same time, Deleuze is trying to explain what nihilism, the will to power, and Nietzsche’s conception of the eternal return are. Deleuze’s interpretation goes beyond Nietzsche’s philosophy which proves its originality.

5

Kino i rzeczywistosc (kilka uwag o zwatpieniu i afirmacji

61%

Paulina K.

Kwartalnik Filmowy

|

2011

|

issue 75-76

50-62

EN

The author notes that although the issue of the relationship between cinema and reality is present in the reflection on moving pictures almost from the beginning of their existence, it only became an important theoretical problem in the late forties. It is therefore necessary to reflect on the impact of the experience of World War II on the emergence of this relationship as a theoretical issue. Kwiatkowska, citing concepts of Gilles Deleuze, maintains that film turned out to be the only medium that could give expression to changes occurring in the ways of perceiving reality. Paradoxically, with the increase of trust in the moving image there is also a growing skepticism and concern about having our perception deceived and reality falsely presented by the film. The author discusses three, in her opinion, most significant attempts at formulation of theoretical frameworks for the understanding of this doubt in the cinema – namely the ideas of Roland Barthes, the work of psychoanalytic film theorists and the theories of Jean Baudrillard. At the same time she also identifies in those theories the need for affirmation. Finally, calling on the work of Agnes Varda, the author wonders where in contemporary cinema one may find the equilibrium between doubting the image and its affirmation.

Refine search results

4 Kwartalnik Filmowy

1 Racjonalia. Z punktu widzenia humanistyki

1 Kosińska K.

1 Paulina K.

1 Pałasiński P.

1 Stelmach M.

1 Szymański K. D.

3 2014

1 2013

1 2011

Ciało na powierzchni obrazu.

W poszukiwaniu straconego czasu. Proroczy charakter teorii kina Gilles’a Deleuze’a

Tarkowski i Proust. „Zwierciadło” i „W poszukiwaniu straconego czasu” – „co innego”, a przecież „jedno i to samo”

Gilles’a Deleuze’a interpretacja filozofii Fryderyka Nietzschego

Kino i rzeczywistosc (kilka uwag o zwatpieniu i afirmacji