Search results

1

Realita a její stín

100%

Levinas E.

Filosofický časopis (Philosophical Journal)

|

2009

|

vol. 57

|

issue 6

872-886

EN

In his article Reality and its shadow, Emmanuel Lévinas deals primarily with the character of the work of art. He shows that an image stresses the absence of the object; in the image, the object becomes decomposed into independent sensual qualities. The image also presents a stoppage in time. As such, it puts the artist and the viewer into a state of passivity, making them quite unable act or to conceive. For this reason, the work of art is attacked by Lévinas. It offers pleasure, which is inevitably cowardly and egoistic. Only critique and philosophical interpretation can bring the work of art back to the real world.

2

„Stín reality“ v kontextu Lévinasova myšlení

80%

Ševčík M.

Filosofický časopis (Philosophical Journal)

|

2009

|

vol. 57

|

issue 6

887-892

EN

Focusing on Emmanuel Lévinas’ idea of the “shadow of reality”, the article describes the development of his approach to aesthetics and its relation to other important topics in Lévinas’ philosophy

3

Polski badacz w labiryncie francuskiej fenomenologii. Recenzja książki Jacka Migasińskiego W stronę fenomenologii niezjawiskowej. Fragmenty pewnej historii, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN 2019, ss. 218

70%

Murawska M.

Zagadnienia Naukoznawstwa

|

2022

|

vol. 55

|

issue 3

99-106

EN

The text is a critical discussion of Jacek Migasiński’s book Towards Non-phenomenal Phenomenology (2019) which is a perfect summary of Polish-French cooperation and tries to implement one of its most important functions meaning a fruitful dialogue between researchers from different countries. The reviewed book is a competent commentary on what is happening in French phenomenology, focusing mainly on the analysis of texts by Emmanuel Lévinas and by Maurice Merleau-Ponty. Jacek Migasiński’s book consists of eleven essays on various phenomenological topics: it includes the issues of intersubjectivity, time, affectivity and attempts to build a performative discourse in phenomenology on the example of Lévinas’ philosophy. The title term “non-phenomenal” means unveiling the deepest sources of meaning ruling each of the penetrated areas and overthrowing the dualisms that prevail in classical thinking, but also the transgressive tendency of phenomenology and its tendency to excess. It is a method of testing the boundaries and going beyond them in the procedure of outbidding what can be the source of phenomena that sets the direction in which, according to Migasiński, French phenomenology is going nowadays.

FR

Résumé. Le texte est une revue du livre de Jacek Migasiński Vers une phénoménologie non-phénoménale (2019) qui résume parfaitement la coopération franco-polonaise et tente de mettre en œuvre l’une de ses fonctions la plus importante, notamment un dialogue fructueux entre chercheurs de pays variés. Le livre révisé est un commentaire compétent sur ce qui se passe dans la phénoménologie française, se concentrant principalement sur la discussion des textes d’Emmanuel Lévinas et de Maurice Merleau-Ponty. Le livre de Jacek Migasiński se compose d’onze essais sur divers problèmes phénoménologiques: il entreprend les questions concernant l’intersubjectivité, le temps, l’affectivité et tente de construire un discours performatif en phénoménologie sur l’exemple de la philosophie de Lévinas. Le terme «non-phénoménale» désigne la révélation des sources les plus profondes du sens régissant chacun des champs pénétrés par la phénoménologie et démonstration des dualismes qui prévalent dans la pensée classique, mais aussi la tendance transgressive de la phénoménologie et son penchant pour l’excès. Cette méthode, qui consiste à sonder les frontières et à les dépasser dans la tentative de surenchérir ce qui peut être à l’origine des phénomènes, indique la direction dans laquelle, selon Migasiński, se dirige aujourd'hui la phénoménologie française.

PL

Tekst stanowi krytyczne omówienie książki Jacka Migasińskiego W stronę fenomenologii niezjawiskowej (2019), która jest doskonałym podsumowaniem współpracy polsko-francuskiej i realizuje jedną z najistotniejszych jej funkcji, czyli owocny dialog między badaczami z różnych krajów. Recenzowana książka jest kompetentnym komentarzem do tego, co dzieje się w fenomenologii francuskiej, a jej autor koncentruje się głównie na analizie tekstów Emmanuela Lévinasa i Maurice’a Merleau-Ponty’ego. Na książkę Jacka Migasińskiego składa się jedenaście esejów o rozmaitej fenomenologicznej tematyce: znajdziemy w niej problematykę intersubiektywności, czasu, afektywności i próby budowania dyskursu perfomatywnego w fenomenologii na przykładzie filozofii Lévinasa. Tytułowe określenie „fenomenologia niezjawiskowa” oznacza odsłonięcie najgłębszych źródeł sensu władającego każdym z penetrowanych obszarów i obalenie dualizmów panujących w klasycznym myśleniu, ale także transgresyjność fenomenologii i jej skłonność do nadmiaru. To właśnie ta metoda, polegająca na testowaniu granic i na wykraczaniu poza nie w procedurze przelicytowywania tego, co może być źródłem fenomenów, wyznacza kierunek, w jakim według Migasińskiego zmierza dziś fenomenologia francuska.

4

Jesteśmy sami, nikt nas nie usprawiedliwi. (A)teizm oraz jego etyczne konsekwencje w myśli Martina Bubera, Emmanuela Lévinasa i Jeana Paula Sartre’a

61%

Kornacka-Sareło K., Zakład Kultury Judaizmu Europejskiego I. K. E., dr Katarzyna Kornacka–Sareło jest doktorem nauk humanistycznych w zakresie filozofii i adiunktem w Zakładzie Kultury Judaizmu Europejskiego U. J. z. k. s. w. z. w. f. y., kat.kor@amu.edu.pl

Władza sądzenia

|

2015

|

vol. 6. O przygodności religii w postsekularnym świecie

PL

Celem autorki niniejszego artykułu było ukazanie podobieństw pomiędzy żydowską filozofią dialogu a doktryną egzystencjalną, na przykładzie myśli Martina Bubera, Emmanuela Lévinasa oraz Jeana-Paula Sartre’a. Wszyscy trzej filozofowie stoją na stanowisku radykalizmu etycznego. W ich doktrynach zachodzi silne sprzężenie zwrotne pomiędzy etyką a ontologią: zachowania godziwe w porządku etycznym pozwalają podmiotowi aktów moralnych na uzyskanie ontycznego statusu człowieka. Proces stawania-się-człowiekiem postrzegany jest przez myślicieli jako dynamiczny oraz trwały. Chociaż Lévinas i Buber opowiadają się za istnieniem niepoznawalnego bytu transcendentnego, to jednocześnie podkreślają oni w swoim dyskursie, że za stan świata odpowiedzialny jest każdy z nas, nie zaś bóstwo – transcendentne, odległe, właściwie nieobecne. Z kolei, oskarżany o anarchizm i nihilizm Sartre sformułował podobnie radykalną teorię etyczną. Deklarując zaś konsekwentny ateizm, sprawił, że jego myśl wydaje się pozbawiona jakichkolwiek aporii. Skoro bowiem Bóg nie istnieje, to po pierwsze nie mają znaczenia kwestie teodycealne, po drugie zaś każdy człowiek skazany jest na wolność, ponosząc całkowitą odpowiedzialność za swoje czyny. Tak więc, uprawomocniona wydaje się teza, że wszyscy trzej filozofowie dążyli do skonstruowania autonomicznych teorii moralnych, a także starali się odizolować porządek teologiczny od stricte filozoficznego dyskursu, niezależnie od własnych przekonań religijnych.

5

Konceptualizacje JA i DRUGIEGO w filozoficznym i poetyckim dyskursie miłosnym

41%

Winiarska J.

Etnolingwistyka. Problemy Języka i Kultury

|

2008

|

vol. 20

179-189

PL

Autorka analizuje sposoby konceptualizacji miłości oraz JA i DRUGIEGO w dyskursie miłosnym na przykładzie filozofii E. Lévinasa i liryki H. Poświatowskiej. Za najważniejsze schematy organizujące rozumienie miłości, jej przedmiotu i podmiotu uznaje schemat więzi oraz całości i części. Odwołują się do nich, choć w nieco różny sposób, oba omawiane dyskursy. Lévinas uważa, że możliwa jest miłosna relacja, w której oba człony nie tworzą całości i w ten sposób zachowują swą tożsamość. Poświatowska buduje obrazy fizycznej bliskości kochanków, ich wzajemnego przenikania się i wreszcie zatraty JA w DRUGIM. W filozoficznej rozprawie miłość stanowi wyłącznie przedmiot refleksji, w wierszach Poświatowskiej jest ona ponadto ujawnianą przez JA emocją. W obu tekstach nadawcy otwarcie definiują przyjmowany punkt widzenia: jako kobiecy (Poświatowska) i męski (Lévinas).

EN

The author analyzes the conceptualizations of love, as well as of ME and THE OTHER in love discourse, on the basis of the philosophy of Emmanuel Lévinas and the poetry of Halina Poświatowska. As the most important schemas organizing the understanding of love, its subject and its object, she identifies the schemas of “bond” and “part-and-whole”: both types of discourse utilize them, though in different ways. Lévinas claims that a love is possible in which each side preserves his or her identity and does not unite with the other. Poświatowska constructs the images of physical closeness of lovers, their “merger” and eventual disappearance of one in the other. In the philosophical discourse, love is merely an object of intellectual reflection, while in Poświatowska’s poetry it is also ME’s emotion. The authors of both categories of text openly define their respective points of view as male (Lévinas) and female (Poświatowska).

6

Unknowability, Persecution, and the Ethical Bind: Reading through the Works of Sigmund Freud and Emmanuel Lévinas

41%

Giovanini V. O.

Avant

|

2018

|

vol. 9

|

issue 2

87-105

EN

This paper shows how persecution is a condition that binds each in an ethical obligation. Persecution is functionally defined here as an impinging, affective relation, one that is neither mediated by reason nor open to apology. The works of Sigmund Freud help illuminate the psychological mechanism responsible for impeding rational transparency in delusions of persecution and super-egoical moral demands. Similar to Freud who employs what Paul Ricœur has called a “hermeneutics of suspicion” to interrogate the status of a fully knowing subject, I contend that Emmanuel Lévinas’s work on the ethical subject is useful for developing a “hermeneutics of trust” in an ambivalent ontological condition that is unavoidably ethical. By thinking Freud and Lévinas together, I show how the commitment to total mastery of an unknowable ego leads to a persecutory relation, yielding moralities that are unconcerned with injuring the other in the name of that which is judged as good. In answer to this ethical dilemma, I propose that a turn toward relational ethics and an intentionality of search offers traces of a morality where differences are preserved and thus prevent the persecution of the other for one’s own moral fulfillment.

7

Válka jako implicitní preformativ: platónské napětí mezi agón a polemos

31%

Boháček K.

Filosofický časopis (Philosophical Journal)

|

2024

|

vol. 72

|

issue 2

223-241

EN

The article investigates the intrinsic interconnectedness of European culture with philosophy acting as its self-reflexive pillar, the foundations of which many derive from Plato. It is in the philosophical interpretation of Plato’s work that the author uncovers the analogous structures that represented one of the greatest challenges of the philosophical tradition: the implicit polemical relationship to another, different starting point, that precedes the explicit polemos – a war. The author recalls the influential attempts of European thought in the 20th century that tried to break free from a state of total confrontation. In the 1990s, however, he catches up with the Platonic interpretation, as is demonstrated by the detailed description of the “war of methodologies.” If in the background there is a connection with self-reflection in the process of the self-constitution of philosophy and the selfcomprehension of Europe, then according to the author the “Platonic revolution” is an effort to come to terms with the unprocessed implicit epistemological preformative, war. A possible solution is provided by the author‘s distinction between agon and polemos.

CS

Článek zkoumá vnitřní provázanost evropské kultury s filosofií jakožto jejím sebereflexivním pilířem, jehož základy mnozí odvozují od Platóna. Právě ve filosofické interpretaci Platónova díla autor odkrývá analogické struktury, které znamenaly jednu z největších výzev filosofické tradice: implicitně polemický vztah k jinému, odlišnému východisku, jenž předchází polemos explicitní – válce. Autor připomíná vlivné pokusy evropského myšlení 20. století, jež se pokoušely vymanit ze stavu totální konfrontace. Ten ale v 90. letech dostihl platónskou interpretaci, jak dokládá detailní popis „války metodologií“. Je-li v pozadí souvislost se sebereflexí v procesu sebeustavování filosofie i sebeporozuměním Evropy, pak je dle autora „platónská revoluce“ snahou vyrovnat se s nezpracovaným implicitním epistemologickým preformativem, válkou. Možné řešení skýtá autorovi rozlišení mezi agón a polemos.

Refine search results

3 Filosofický časopis (Philosophical Journal)

1 Avant

1 Etnolingwistyka. Problemy Języka i Kultury

1 Władza sądzenia

1 Zagadnienia Naukoznawstwa

1 Boháček K.

1 Giovanini V. O.

1 Kornacka-Sareło K.

1 Levinas E.

1 Murawska M.

1 Winiarska J.

1 Zakład Kultury Judaizmu Europejskiego I. K. E.

1 dr Katarzyna Kornacka–Sareło jest doktorem nauk humanistycznych w zakresie filozofii i adiunktem w Zakładzie Kultury Judaizmu Europejskiego U. J. z. k. s. w. z. w. f. y.

1 kat.kor@amu.edu.pl

1 Ševčík M.

1 2024

1 2022

1 2018

1 2015

2 2009

1 2008

Realita a její stín

„Stín reality“ v kontextu Lévinasova myšlení

Polski badacz w labiryncie francuskiej fenomenologii. Recenzja książki Jacka Migasińskiego W stronę fenomenologii niezjawiskowej. Fragmenty pewnej historii, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN 2019, ss. 218

Jesteśmy sami, nikt nas nie usprawiedliwi. (A)teizm oraz jego etyczne konsekwencje w myśli Martina Bubera, Emmanuela Lévinasa i Jeana Paula Sartre’a

Konceptualizacje JA i DRUGIEGO w filozoficznym i poetyckim dyskursie miłosnym

Unknowability, Persecution, and the Ethical Bind: Reading through the Works of Sigmund Freud and Emmanuel Lévinas

Válka jako implicitní preformativ: platónské napětí mezi agón a polemos