Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 12

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  Ewagriusz z Pontu
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1
Publication available in full text mode
Content available

Ks. Leszek Misiarczyk, Osiem „logismoi” w pismach Ewagriusza z Pontu, Tyniec – Kraków 2007, Wydawnictwo Benedyktynów, ss. 424.

100%
Szram M.
Vox Patrum
|
2009
|
vol. 53
701-706
PL
nie dotyczy
2
Publication available in full text mode
Content available

“Non errores mentis sed logismoi faciunt haereses”. The passions as a source of heresy according to Evagrius Ponticus

80%
Misiarczyk L.
Vox Patrum
|
2017
|
vol. 68
271-281
PL
Artykuł poprzez analizę odnośnych tekstów pokazuje, że według mnicha z Pontu źródłem herezji nie są błędy w myśleniu ani brak inteligencji herezjar­chów, ale namiętności, najczęściej gniew lub pycha. To one, a nie brak logiki wywodów racjonalnych, popychają heretyka do zaciętości i chęci udowodnienia za wszelką cenę swoich racji nawet kosztem prawdy teologicznej.
EN
The research presents evagrian teaching about heresy. According to monk of Pontus heresy is not basically a rational error of human mind or some kind of er­roneous reasoning but is caused by passions (gr. logismoi) with a strong emotinal component. A heretic is not a man lacking the intelligence or a proper education but a one who is still dominated by one or more passions and has not yet com­pletely purified his nous.
3
Publication available in full text mode
Content available

Origen as a source of Evagrian Eight Passionate Thoughts

61%
Misiarczyk L.
Seminare. Poszukiwania naukowe
|
2018
|
vol. 39
|
issue 4
191-205
EN
This study focuses on the question of if and in what sense Origen can be considered as the source of the Evagrian teaching of the eight passionate thoughts. Origen is his source in the indirect sense, as the terminological inspiration of particular passionate thoughts. Evagrius has taken over from the New Testament the three so-called fundamental passionate thoughts (gluttony, avarice and vainglory) and the limitation of their number to the eight principal thoughts. The description of cause-and-effect relationships between all eight passionate thoughts, both in the empirical order and in the spiritual struggle between the individual thoughts, is a personal contribution of Evagrius, based on his own experience and the spiritual direction of other monks.
PL
Artykuł koncentruje się na pytaniu, czy i w jakim sensie Orygens może być uznawany za źródło nauki Ewagriusza z Pontu na temat ośmiu namiętnych myśli. Z przedstawionych analiza wynika, że Orygenes może być uznany za źródło Ewagriusza jedynie w sensie pośrednim, jako inspiracja terminologiczna dla każdej z namiętnych myśli, gdyż tylko w jego pismach pojawiają się wszystkie terminy użyte przez mnicha z Pontu. Natomiast z Nowego Testamentu Ewagriusz przejął naukę o trzech źródłowych myślach namiętnych (obżarstwo, chciwość i próżna chwała) oraz ograniczenie ich liczby do ośmiu. Zaś sam opis wzajemnych relacji pomiędzy nimi, zarówno w porządku empirycznym jak też duchowej walki, jest osobistym wkładem Ewagriusza opartym na własnym doświadczeniu i duchowym kierownictwie innych mnichów.
4
Publication available in full text mode
Content available

Psalmy w procesie wewnętrznej ewangelizacji chrześcijanina. Metoda antyrretyczna Ewagriusza z Pontu

61%
Nieścior L.
Verbum Vitae
|
2002
|
vol. 2
243-251
PL
Im Artikel befasst sich der Autor mit der Methode antirrhesis von Evagrios Pontikos. Der Ponter Mönch (+ 399), der als „porte-parole” des asketichen millieu auf der egyptischen Wüste gilt, hat in seiner Schrift Atirrheticus eine Strategie des gegen böse Gedanken gerrichteten Kampfes ausgearbeitet. Von etwa 500 biblischen Zitaten, die Evagrios für diesen Zweck verwendet, über Hundert kommt aus dem Psalmenbuch. Im Artikel werden die grundsätzlichen Elemente der antirrhesis dargestellt, mit  zahlreichen Beispielen aus Psalmenbuch illustriert. Schliesslich wird eine Überlegung über den Sinn dieser asketischen Übung unternommen.
5
Publication available in full text mode
Content available

Czy Ewagriusz z Pontu został rzeczywiście potępiony?

61%
Misiarczyk L.
Vox Patrum
|
2016
|
vol. 65
441-459
EN
The article in the first part tries to prove on the basis of the arguments raised in recent studies, especially of A. Casiday, that there are no serious reasons to consider the syriac version S 2 of Kephalaia Gnostica as authentic and the ver­sion S 1 as expurged from Origenism. It seems quite the contrary, the version S 1 would be authentic and S 2 would has been contaminated by Origenism of sixth century. So Evagrius would not be the central figure in the so-called first Origenist controversy in the fifth century. In the second part author shows that the name of Evagrius does not appear in the Second Council of Constantinople in 553, in Epistula Synodum de Origene and in Edictum contra Origenem of Justinian. He was condemned probably only by some endemic synod before the official opening of the Council in 553. The question re­garding the real validity of this condemnation still remains open. The III Council of Constantinople in 680-681, II Nicean in 787 and patristic authors simply repeat the condemnation of the previus endemic synod without examining the case.
6
Publication available in full text mode
Content available

Dreams in Evagrius Ponticus’ life and teaching

61%
Rivas R. P.
Vox Patrum
|
2017
|
vol. 67
523-542
PL
W kwestii snów jest niewielu autorów starożytnych, którzy skupialiby na so­bie większą uwagę niż Ewagriusz z Pontu. Dla niego, wizje i sny nie są narzę­dziem służącym do przepowiadania przyszłości lub utrzymywania kontaktu ze zmarłymi. Są one przede wszystkim środkiem umożliwiającym poznanie samego siebie i stanu swego życia duchowego. Autor artykułu, po szerszym nakreśleniu teorii dotyczących snów u najbardziej znaczących pisarzy tego okresu, omawia te wypowiedzi z korpusu dzieł Ewagriusza, które dotyczą wizji i snów, opisując ich mechanizmy jako złożony proces między namiętnościami, pamięcią i oddziały­waniem demonów.
EN
There are few late antiquity authors who pay more attention than Evagrius to dreams. For him, visions and dreams are not a way to prophesy the future or to keep in contact with the dead. They are basically a way to know oneself and the state of one’s own spiritual life. After contextualizing the theories on dreams in the most significant authors of that period, I discuss the place that visions and dreams occupied in the Evagrian corpus, describing their mechanisms as a complex ope­ration between passions, memory and the influence of demons.
7
Publication available in full text mode
Content available

„Umysł widzący swoje światło” w nauce duchowej Ewagriusza z Pontu

51%
Misiarczyk L.
Verbum Vitae
|
2016
|
vol. 29
273-295
PL
Ewagriusz z Pontu w swojej nauce duchowej przedstawia tzw. „modlitwę czystą”, która jest modlitwą nie tylko pozbawioną jakiegokolwiek kontaktu z rzeczami materialnymi, ale również z jakimkolwiek materialnym wyobrażeniem nous. Taki rodzaj głębokiej modlitwy jest jednocześnie źródłem poznania Boga. Umysł (nous), który osiąga stan tak głębokiego oczyszczenia podczas modlitwy doświadcza światła Bożego i widzi siebie jako świecący. Ewagriusz precyzuje, że umysł widzi siebie samego w kolorze szafiru lub nieba a niekiedy jako gwiazdę. Badacze jego pism od lat zastanawiają się czy według niego to światło pochodzi od samego umysłu czy też od Boga. Mnich z Pontu, jak się wydaje, łączy te dwa światła ze sobą uważając je jednak za oddzielone. Światło własne nous jest tylko odbiciem światła Bożego jak księżyc odbija światło słońca. Choć umysł nie jest źródłem swego światła, to jednak jego światło jest realne. W chwilach głębokiego duchowego zjednoczenia z Bogiem Jego światło oświeca ludzki nous i go przemienia w świecący i widzący światło.
EN
The monk Evagrius of Pontus (345-399 AD) presents in his spiritual doctrine the concept of "pure prayer", that is, prayer not only devoid of any contact with material things but also divorced from any concrete image in the nous (i.e., the mind or intellect). This type of deep prayer becomes a source for the knowledge of God. Upon reaching this state of deep purification, the nous experiences during prayer the light of God and also perceives himself as radiant. Evagrius specifies that the nous sees itself in the color of the sapphire or in sky-blue, or even as a star. Scientists for a long time asked themselves whether, for Evagrius, this light originated within the mind itself, or came from God. It seems that monk of Pontus joins these two lights together, although considering them always as separate. The light of nous itself is but a reflection of the divine light, in the same way that the moon reflects the light of the sun. Even if the nous is not the source of its own light, nevertheless its light is real. In a time of deep spiritual union with God, His light illuminates the human nous and turns it into radiance.
8
Publication available in full text mode
Content available

Kobieta jako pokusa dla mnicha według Ewagriusza z Pontu

51%
Misiarczyk L.
Vox Patrum
|
2016
|
vol. 66
71-82
EN
The article presents the teaching of Evagrius of Pontus on women. The author stresses the need to embed evagrian reflection in the context of strict monastic life and asceticism without which a monk of Pontus appears as mizoginist. Evagrius in his texts on women teaches anchorites three things. Firstly, it reminds them that they have chosen the life in the desert and should avoid any encounters with women. They have to stay rather in their cells praying instead of participating the local feasts and games. Secondly, it encourages that during the meetings on the occasion of spiritual direction monks should be extremely prudent and that this task is more proper to the senior monks. Thirdly, it teaches how to cleanse the soul and mind from the images of women.
9
Publication available in full text mode
Content available

The Stages of Spiritual Life: Joseph Ḥazzāyā and the Greek Spiritual Legacy

41%
Havrylyk I.
Vox Patrum
|
2019
|
vol. 71
233-254
PL
Dla Asyryjskiego Kościoła Wschodu V wiek stał się okresem przełomowym, w niektórzej mierze zmieniwszym wizerunek duchowo-teologiczny tego Kościoła. Chodzi o tłumaczeniu z języka greckiego na syryjski tekstów filozoficznych i dzieł Ojców greckich. Elementy duchowości greckiej stopniowo przenikały w syryjskie środowisko monastyczne, zostawiając na nim swój odbitek. W artykule w sposób panoramiczny przedstawiono wpływ greckiej tradycji ascetycznej na duchowość syryjską, na przykładzie doktryny autora duchowego z VIII w. Józefa Ḥazzāyā, uznawanego za systematyzatora całego syryjskiego doświadczenia duchowo-mistycznego. Doktryna Ḥazzāyā kształtowała się, niewątpliwie, na gruncie jego własnej tradycji syryjskiej, a również pod wpływem wielkich autorytetów duchowych innych tradycji: Ewagriusza z Pontu, Makarego Egipskiego, Jana z Apamei. U nich Józef zapożyczył pojęcia kluczowe swojej doktryny, po raz pierwszy wprowadzając tak zwaną trzystopniową syntezę życia duchowego, zawierającą rozpatrywane w artykule różne elementy.
IT
For the Assyrian Church of the East, the 5th century became a turning point, which somewhat changed the spiritual and theological face of this Church. It marked the beginning of translations of the philosophical texts and works of the Greek Fathers from Greek into the Syriac language. Some elements of the Greek spirituality gradually penetrated into the Syriac monastic environment, leaving its imprint on it. This article presents a panoramic view of the influence of the Greek ascetic tradition on the Syriac spirituality, as exemplified by the teachings of Joseph Ḥazzāyā, a spiritual author of the 8th century, who is considered to be a systematizer of all Syriac spiritual and mystical experiences. The teaching of Ḥazzāyā was, without a doubt formed, on the basis of his own Syriac tradition, as well as under the influence of great spiritual authorities of other traditions: Evagrius of Pontus, Macarius of Egypt, and John of Apamea. From them, Joseph borrowed the key concepts of his doctrine, formulating it for the first time in the so-called three-stage synthesis of spiritual life, covering various elements that are analyzed in this article.
10

Ewagriusz z Pontu, Bosch, Miłosz i pycha poety

41%
Stankowska A.
Pamiętnik Literacki
|
2024
|
vol. 115
|
issue 2
59-73
PL
Artykuł przynosi próbę odczytania ukrytych intertekstualnych nawiązań Czesława Miłosza zawartych w eseju „Saligia” z tomu „Ogród nauk” (1979). Poeta podejmuje temat siedmiu grzechów głównych, z których za kluczowy dla wyjaśnienia paradoksalnego napięcia między negatywnym i pozytywnym aspektem wady uznaje pychę. Sens rozważań o skażonej naturze ludzkiej przebija w dużej mierze ze sposobu nawiązywania do innych tekstów kultury, których adresy Miłosz ukrywa czasami celowo, wzywając czytelnika do ich samodzielnego odkrycia i przestudiowania. W tym konkretnym przypadku chodzi najpewniej o pisma Ewagriusza z Pontu, a także – być może – o „Stół Mądrości” Hieronima Boscha. W równoległej lekturze ich dziel i eseju Miłosza badaczka stara się wyjaśnić, na czym według eseisty polega niszczący, ale i dobroczynny wymiar pychy oraz jak w ich kontekście rozumie on swoje powołanie bycia poetą.
EN
The paper offers an attempt at interpreting Czesław Miłosz’s hidden intertextual references contained in his essay “Saligia” from the collection “Ogród nauk” (“The Garden of Science,” 1979). The poet takes up the subject of the cardinal sins in which pride is made the key to explain the paradoxical tension between positive and negative aspect of the vice. The sense of considerations about tainted human nature finds its way to a large extent in the mode Miłosz refers to other texts of culture that he many a time intentionally conceals, calling the reader to uncover and to study them on their own. In this case most probably the references are the writings of Evagrius Ponticus and, possibly, “The Seven Deadly Sins and the Four Last Things” by Hieronymus Bosch. Parallel reading of the works and Miłosz’s essay leads the researcher to explain what, in the essayist’s view, the devastating and beneficial dimension of pride is and the way in their contexts he conceives of his vocation to be a poet.
11
Publication available in full text mode
Content available

Pozasakramentalna praktyka wyjawiania myśli w źródłach wczesnego monastycyzmu bizantyjskiego. Wybrane zagadnienia w ujęciu teologiczno-prawnym

36%
Bider M.
Teologiczne Studia Siedleckie
|
2021
|
issue Teologiczne Studia Siedleckie XVIII (2021) 18
201-216
PL
Artykuł zawiera analizę pozasakramentalnej praktyka wyjawiania myśli z posłuszeń-stwa mistrzowi w źródłach wczesnego monastycyzmu bizantyjskiego powstałych od świętego Bazylego Wielkiego do świętego Jana Klimaka. Artykuł ma charakter naukowy i powstał przy zastosowaniu metody teologiczno-prawnej. Przedmiotem wyjawiania myśli są namiętności sktalogowane przez Ewagriusza z Pontu. Praktyka została uregulowana w niektórych typikach monasterów bizantyjskich oraz w Regule świętego Benedykta.
EN
The article is an analysis of a non-sacramental practice of verbalizing thoughts out of obedience to a master in sources of early Byzantine monasticism from St. Basil the Great to St. John Climac. The article is of a scientific nature with the use of the theological and legal method. The passions cataloged by Evagrius of Pontus are the subject of verbalizing thoughts. This practice was regulated in some types of Byzantine monasteries and in the Rule of St. Benedict.
12
Publication available in full text mode
Content available

Naturalne metody stymulacji doświadczenia ekstazy w praktykach prawosławnych hezychastów

26%
Przybył-Sadowska E.
Studia Religiologica
|
2011
|
vol. 44
121-133
EN
This article is an attempt to analyse the Orthodox monastic tradition of contemplative (hesychastic) prayer, the goal of which was to achieve an ecstatic unification with God and the divinisation (theosis) of human nature. Until the 11th century the practice of this kind of prayer was passed on orally, preserving the spiritual father-disciple relation. However, some of its elements can be found in the writings of some of the Fathers of the Church – e.g. Athanasius of Alexandria, the Cappadocian Fathers – Basil the Great, Gregory of Nyssa, Gregory of Nazianzus – as well as in the works of Evagrius of Pontus and John Climacus. The continuation of this tradition includes the works of the leading Byzantine theologist of the 11th century St Symeon the New Theologian (949-1022). However, it was not until the 14th century, as a result of the dispute caused by the statements of the Byzantine monk Barlaam of Calabria, that there was a systematic approach to hesychasm in Byzantine writings. In response, St Gregory Palamas (1296-1359), based on the book of the fathers of the Church, systematically described the doctrine of hesychasm in three treatises (triads) entitled In Defence of the Holy Hesychasts, and written in the years 1338-1341. This doctrine, sometimes known as palamism after St Gregory Palamas, was recognised as an authentic expression of Orthodox faith at the council in Constantinople in 1351. The article analyses the most important elements of the hesychastic method and descriptions of the visions experienced during the practice of it.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.